Rodzina Stantonów przenosi się z przytulnego zakątka Ameryki do małego i nieprzyjaznego miasta w Anglii. Nie wiedzą nawet, że ich rodzina jest tu głęboko zakorzeniona, a jej związki z miastem sięgają kilku setek lat. A także nie podejrzewają, że najmłodszy syn, Will Stanton – który właśnie próbuje odnaleźć się w miejscowej szkole – okaże się prawdziwym herosem.

Fabuła to składanka najbardziej oklepanych motywów kina familijnego i młodzieżowego fantasy, a bohater to pozbawiony charyzmy blondas, który bardzo chciałby być nowym Harrym Potterem, ale najefektowniejszą sztuczką, jaką zna, są tańczące sztućce. 1990s called, they want their special effects back.

"Harrypotteropodobne” w intencji kino młodzieżowe równie drętwe jak odtwarzający główną rolę szpetny młodzian. Do tego marne efekty (nie)specjalne i kompletna indolencja scenarzystów. Bohater podróżuje w czasie wspomagany przez czwórkę podstarzałych pogromców zła i szuka znaków. Ale po kiego grzyba ktoś zrobił te znaki i dlaczego tak bardzo łaknie ich filmowy Zły, tego się nie dowiemy, bo odpowiedzi zapewne nie ma. Ale dzięki temu, że bohater ma jakąś ważną misję do spełnienia, jest fabuła na cały film.