Komedia o Janne – facecie, który mieszka z Laponii w północnej Finlandii i który robi karierę żyjąc z zasiłku. Inari, jego dziewczyna, jest zmęczona jego życiowym nieudacznictwem. Janne nie był w stanie kupić cyfrowego TV box’a, nawet jak dostał na to pieniądze! Inari daje mu ostatnią szansę: jeśli nie uda mu się go kupić do świtu, odchodzi. Chłopak rusza więc wraz ze swoimi dwoma kumplami, by zdobyć upragniony dekoder. A w drodze do miasta muszą stawić czoła wielu wyzwaniom oraz pokonać liczne przeszkody i przełamać pokusy. Zdają sobie sprawę z tego że muszą być odważni, bo nie ma zmiłuj. Najważniejszą rzeczą jednak nie jest wcale to, żeby się udało, tylko sama podróż.

Skacowany Odyseusz mknie przez mroźną Laponię w poszukiwaniu dowodu miłości dla swojej dziewczyny. Na bezdrożach fińskiej prowincji chłopaki z „Kac Vegas” spotykają bohaterów rodem z Kaurismakiego. Efektem staje się przyjemna impreza, o której z pewnością zapomnę jednak już jutro z samego rana.

Solidnie nakręcona opowieść o wyprawie po talizman dojrzałości, którym w tym akurat filmie jest dekoder telewizji cyfrowej. Najlepszym aspektem całości jest umiejętne wygranie wiecznej podbiegunowej nocy jako metafory równie wiecznie niezdecydowanego na życie głównego bohatera.

Czarny humor, realizm magiczny i skandynawski klimat znów połączyły się ze sobą dając sumę bardzo dobrze wszystkim znaną. Niby wszystko to już widzieliśmy wielokrotnie, ale i tak ogląda się dobrze. Kadry są tak wystylizowane i „przekolorowane”, że odnosi się wrażenie obcowania z grą komputerową nowej generacji.