Anna Karenina
(Анна Каренина)
Aleksandr Zarchi
‹Anna Karenina›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %  |
---|
Zaloguj, aby ocenić |
---|
|
Tytuł | Anna Karenina |
Tytuł oryginalny | Анна Каренина |
Dystrybutor | Epelpol |
Reżyseria | Aleksandr Zarchi |
Zdjęcia | Leonid Kałasznikow |
Scenariusz | Wasilij Katanian, Aleksandr Zarchi |
Obsada | Tatiana Samojłowa, Nikołaj Gricenko, Wasilij Łanowoj, Anastazja Wertyńska, Jurij Jakowlew, Boris Gołdajew, Ija Sawwina, Maja Plisiecka, Lidia Suchariewska |
Muzyka | Rodion Szczedrin |
Rok produkcji | 1967 |
Kraj produkcji | ZSRR |
Czas trwania | 136 min |
Gatunek | dramat |
Zobacz w | Kulturowskazie |
Wyszukaj w | Skąpiec.pl |
Wyszukaj w | Amazon.co.uk |
Opis dystrybutora
Rosja roku 1880. Młoda i piękna Anna jest żoną Aleksieja Karenina, wysoko postawionego urzędnika. Wiedzie ustabilizowane życie, dzieląc czas między wychowywanie syna, a życie towarzyskie w gronie petersburskich elit. Jednak kiedy poznaje przystojnego hrabiego Wrońskiego, jej dotychczasowe życie zmienia się radykalnie. Wybucha między nimi namiętność, której nic nie jest w stanie powstrzymać. Delikatna i wrażliwa Anna staje wobec wyborów ponad jej siły. Miłość do ukochanego mężczyzny czy miłość do syna, szczęście osobiste czy akceptacja środowiska w którym żyje… Jedna z najlepszych w historii kina adaptacji powieści Lwa Tołstoja. Reżyser Aleksander Zarchi starał się na nowo odczytać literackie arcydzieło. Oprócz głównego wątku miłosnego chciał też przekazać idee i poglądy pisarza. Dlatego uwypuklił na ekranie obecność postaci Kitty i Lewina – którzy są wykładnią pozytywistycznego programu autora. Sama Anna Karenina również została przedstawiona w nowym świetle. Jest ona w filmie ofiarą obyczajów i zakłamania moralnego epoki, w której żyła – kimś na kształt bojowniczki o prawo do szczęścia osobistego, broniacej niezależności wyborów i miłości. Grająca główną rolę Tatjana Samojłowa stworzyła kreację na wskroś wspólczesną . W jej interpretacji Anna to kobieta nowoczesna, świadomie walcząca o możliwość realizacji swoich celów życiowych.
Teksty w Esensji
Filmy – Publicystyka
