Do utraty tchu
(À bout de souffle)
Jean-Luc Godard
‹Do utraty tchu›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %  |
---|
Zaloguj, aby ocenić |
---|
|
Tytuł | Do utraty tchu |
Tytuł oryginalny | À bout de souffle |
Dystrybutor | Art House |
Data premiery | 27 listopada 2015 |
Reżyseria | Jean-Luc Godard |
Zdjęcia | Raoul Coutard |
Scenariusz | François Truffaut, Jean-Luc Godard |
Obsada | Jean Seberg, Jean-Paul Belmondo, Daniel Boulanger, Henri-Jacques Huet, Roger Hanin, Van Doude, Claude Mansard, Liliane Dreyfus |
Muzyka | Martial Solal |
Rok produkcji | 1960 |
Kraj produkcji | Francja |
Czas trwania | 90 min |
WWW | Polska strona |
Gatunek | dramat, melodramat |
Zobacz w | Kulturowskazie |
Wyszukaj w | Skąpiec.pl |
Wyszukaj w | Amazon.co.uk |
Opis dystrybutora
Laureat Srebrnego Niedźwiedzia za reżyserię na Berlinale, wyróżniony przez Włoskie i Francuskie Stowarzyszenie Prasy.
Michel Poiccard (Jean-Paul Belmondo) to przystojny i zbuntowany młody mężczyzna. W Marsylii kradnie samochód, w schowku którego znajduje broń. To przy jej pomocy zabija policjanta. Udaje się do Paryża. Chłopak zdaje sobie sprawę, że zostało mu mało czasu. Za kilka godzin będzie najbardziej poszukiwanym człowiekiem w kraju. Nie przejmuje się tym jednak. Wciąż najbardziej skupia się na miłości do amerykańskich filmów i na romansie z Amerykanką Patricią, studentką Sorbony (Jean Seberg). Razem planują uciec do Włoch. Wcześniej Michel chce odebrać pieniądze od swojego dłużnika. Sytuacja komplikuje się, kiedy okazuje się, że dłużnik zniknął, a dziewczyna zachodzi w ciążę. Pozbawiony możliwości ucieczki Michel, czuje się coraz bardziej osaczony.
„Do utraty tchu” to jeden z najważniejszych filmów francuskiej nowej fali. Reżyser zastosował w nim innowacyjne środki – naturalne plenery, improwizację aktorów, kamerę „z ręki”, dzięki czemu osiągnął wrażenie podglądania rzeczywistości. Jego dzieło zainspirowało dziesiątki filmowców i kompletnie zmieniło sposób myślenia o filmie. Prosta historia wzorowana na amerykańskim kinie noir została opowiedziana w zupełnie nowatorski sposób. Nawet po pięćdziesięciu latach wciąż zachwyca świeżością i oryginalnością. Ten klasyk się nie starzeje.
Utwory powiązane
Filmy
