Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 30 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Takashi Miike
‹Dead or Alive II: Krew Yakuzy›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDead or Alive II: Krew Yakuzy
Tytuł oryginalnyDead or Alive 2: Tôbôsha
ReżyseriaTakashi Miike
ZdjęciaKazunari Tanaka
Scenariusz
ObsadaSho Aikawa, Riki Takeuchi, Edison Chen, Ren Osugi, Shinya Tsukamoto
MuzykaChu Ishikawa
Rok produkcji2000
Kraj produkcjiJaponia
CyklDead or Alive
Czas trwania97 min
Gatuneksensacja
EAN5908241669596
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Interludium z krucjatą w tle
[Takashi Miike „Dead or Alive II: Krew Yakuzy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Można powiedzieć, że pierwsza odsłona "Dead or Alive" zawierała wszystko - dramat psychologiczno-rodzinny (słabo nakreślony), trójkąt yakuza-triada-policja, wreszcie przypowieść o lojalności. Oczywiście okraszone gigantyczną dawką przemocy, specyficznych praktyk i dewiacji seksualnych oraz teledyskowym wstępem, po którym głowa bolała. A jednak historię dało się dalej pociągnąć.

Mateusz Kowalski

Interludium z krucjatą w tle
[Takashi Miike „Dead or Alive II: Krew Yakuzy” - recenzja]

Można powiedzieć, że pierwsza odsłona "Dead or Alive" zawierała wszystko - dramat psychologiczno-rodzinny (słabo nakreślony), trójkąt yakuza-triada-policja, wreszcie przypowieść o lojalności. Oczywiście okraszone gigantyczną dawką przemocy, specyficznych praktyk i dewiacji seksualnych oraz teledyskowym wstępem, po którym głowa bolała. A jednak historię dało się dalej pociągnąć.

Takashi Miike
‹Dead or Alive II: Krew Yakuzy›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDead or Alive II: Krew Yakuzy
Tytuł oryginalnyDead or Alive 2: Tôbôsha
ReżyseriaTakashi Miike
ZdjęciaKazunari Tanaka
Scenariusz
ObsadaSho Aikawa, Riki Takeuchi, Edison Chen, Ren Osugi, Shinya Tsukamoto
MuzykaChu Ishikawa
Rok produkcji2000
Kraj produkcjiJaponia
CyklDead or Alive
Czas trwania97 min
Gatuneksensacja
EAN5908241669596
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Co dziwniejsze, Miike jednocześnie łączy ze sobą obie części i rozdziela. Robi to w sposób prawie że karkołomny, bo poprzez obsadzenie w głównych rolach znów Rikiego Takeuchi i Sho Aikawę. Obaj grają tutaj zupełnie inne postaci niż w pierwszej części, co powoduje lekką konsternację, bo film jednocześnie zahacza o problematykę swojego poprzednika, a z drugiej strony – przypomina bardziej film obyczajowy niż film gansterski. "Dead or Alive 2" to przede wszystkim film o zjednoczeniu. Otamoko (Aikawa) jest płatnym zabójcą-snajperem. Problem polega na tym, że człowiek, którego miał zabić, został zastrzelony przez nieznanego konkurenta. Niemniej jednak bohater łapie walizkę z zapłatą i ucieka na wyspę, gdzie spotyka Sawadę (wspomniany Takeuchi) – przyjaciela z dzieciństwa… i człowieka, który przejął zlecenie.
I tak właściwie to clue filmu to właśnie wspomnienia ich obu, które prowadzą do dość dziwnego finału – obaj łączą swoje siły i zaczynają walkę z niesprawiedliwością tego świata. Tak, wiem, stwierdzenie dość patetyczne, ale z drugiej strony – bohaterowie ze skrzydłami aniołów prawiący farmazony o lojalności i braterstwie… Miike udało się dokonać technicznego cudu. Fabuła, która mogłaby normalnie doprowadzić do szału – bo, bądźmy szczerzy, niewiele się dzieje w tym filmie – interesuje, a, co ważniejsze, końcówka nie wywołuje salw nieokiełznanego śmiechu, ale naprawdę interesuje. To tak, jakbyśmy widzieli po raz pierwszy dialog dwóch żołnierzy w okopach np. na Iwo Jimie. Trudno zrozumieć, na czym polega siła tego obrazu – reżyserskie zabiegi powodują, że oglądamy przez pewien czas pokaz obrazów Japonii. Pokaz ten uspokaja i powoduje, że coraz bardziej rozumiemy psychikę bohaterów. Tarantino, który tak bardzo rezonował w poprzedniej odsłonie, jest tu niewiele – raptem na początku. Zamiast tego mamy fabułę niczym płynącą rzekę.
Widać po filmie, że miało być to interludium trylogii. Film ten jest na pierwszy rzut oka skrajnie odmienny od pierwszej części, a z drugiej – pokazuje jakby lustrzane odbicie tego, co działo się podczas poprzedzających go walk policji z zaborczymi Chińczykami. Mało tu podnoszenia kwestii rasizmu, prawie zero ekscesów. I tylko odrobina humoru przy braku jakiejkolwiek – znów wszechobecnej wcześniej – groteski. Co najważniejsze jednak – reżyser pokazał tu inną wizję współzależności dwóch odmiennych światopoglądów, które zbiegają się w jednym miejscu. Bawiąc się w porównania, Miike w każdym filmie pokazuje yin i yang różnie pojętych zła i dobra. Elementów niejednoznacznych, bo sięgających równie często po arsenał przeciwnika – „dobro” nie zawaha się przed wykorzystaniem całego arsenału broni, a zło pokaże ludzką twarz pragnienia znalezienia miejsca i tożsamości w społeczeństwie.
Dziwne to kino, ale warte obejrzenia. Czasem każdy potrzebuje się wyciszyć i obejrzeć obraz o, tak naprawdę, zjednoczeniu dawnych przyjaciół, które to jest głównym elementem fabuły, a nie tylko pretekstem do kolejnych karkołomnych scen.
koniec
5 października 2011

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Epizod epizodu
Sebastian Chosiński

21 IV 2022

Tak, takie filmy powinny powstawać. Tak, powinny pokazywać pełne spektrum zachowań Polaków w czasie drugiej wojny światowej i ich reakcji na Zagładę Żydów: od mniej lub bardziej świadomego bohaterstwa, poprzez „umywanie rąk”, aż po współpracę z okupantem. Tylko, na Boga!, niech one mają odpowiednią do wagi tematu wartość artystyczną. Nie jak w przypadku „Ciotki Hitlera” Michała Rogalskiego.

więcej »

Polecamy

Pieczęć średniego zapieczętowania

Z filmu wyjęte:

Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz

Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz

Ten człowiek jeszcze oddycha!
— Jarosław Loretz

Dama przed podróżą
— Jarosław Loretz

Dama w podróży
— Jarosław Loretz

Wymarzony kochanek
— Jarosław Loretz

Spaleni słońcem
— Jarosław Loretz

Dymek w lesie
— Jarosław Loretz

Beczka bezpieczeństwa
— Jarosław Loretz

Pomsta na ufokach
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Marzec 2014 (3)
— Sebastian Chosiński, Ewa Drab, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Sierpień 2013 (2)
— Sebastian Chosiński, Joanna Pienio, Agnieszka Szady, Kamil Witek

13. T-Mobile Nowe Horyzonty: Relacja trzecia
— Kamil Witek

Czy roboty śnią o elektrycznym sushi?
— Mateusz Kowalski

Tarantino w wersji hard?
— Mateusz Kowalski

Tegoż autora

Bezkrólewie
— Mateusz Kowalski

Piękny bullshit
— Mateusz Kowalski

To jeszcze nie czas...
— Mateusz Kowalski

Porażki i sukcesy A.D. 2012
— Sebastian Chosiński, Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jakub Gałka, Mateusz Kowalski, Gabriel Krawczyk, Małgorzata Steciak, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Jednym rzutem przez pół Europy
— Mateusz Kowalski

Symfonia à la carte
— Mateusz Kowalski

Wzgórze nie ma oczu
— Mateusz Kowalski

Norma w nienormalności
— Mateusz Kowalski

Deewolucja
— Mateusz Kowalski

Pluszowy rollercoaster
— Mateusz Kowalski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.