Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 20 kwietnia 2019

Smutek spełnionych baśni
Realistyczna i jednocześnie symboliczna, osadzona w realiach XVIII wieku, a jednocześnie taka współczesna. Niebanalna od strony literackiej, pięknie napisana „Syrena i pani Hancock” wnosi świeży powiew do świata literatury.
„Marvel” znaczy „coś cudownego”
Najnowszy film studia Marvel o incepcyjnym tytule „Kapitan Marvel” ma w sobie luz „Strażników galaktyki” połączony z tajemniczością „Tożsamości Bourne’a”. Osadzenie akcji w połowie lat 90. dodaje całości subtelnego humoru. No i kot. Każdy film z kotem jest lepszy niż bez kota. A szczególnie, kiedy Nick Fury dziumdzia nad nim słodko niczym emerytka z naszego bloku. To po prostu trzeba zobaczyć.
Do kina marsz: Marzec 2019
Baaardzo bogate zapowiedzi filmowe na marzec. Niby sezon oscarowy już za nami, ale naprawdę będzie co oglądać w kinach, a i na płytach parę ciekawych pozycji się pojawi.
10 najlepszych książek 2018 roku
A oto i Wasz wybór najlepszych książek 2018 roku. Przedstawiamy pierwszą dziesiątkę wybraną przez Was spośród naszych propozycji.
Serialomaniak.pl: Premiery i powroty seriali – marzec 2019
W pierwszym wiosennym miesiącu czeka nas prawdziwy wysyp nowych produkcji. Zobaczymy m.in. dokument o Formule 1, spin-off „Pretty Little Liars” czy też serial oparty na znanym filmie „Co robimy w ukryciu”. Ponadto powrócimy w kryminalne zakątki Neapolu w nowym sezonie „Gomorrah”; na ekranie ponownie zagości też pewien szczególny, niebieski jednorożec.

Filmy

Magazyn CLXXXV

Pobierz magazyn

Konkursy

Scenariusz filmu o generał Zawackiej (konkurs stypendialny)

Podręcznik

Nowości

kinowe

Wywiad z Bogiem
Perry Lang
Belzebub
Emilio Portes

więcej »

Zapowiedzi

kinowe

Praziomek
Chris Butler
Pewnego dnia
Zsófia Szilágyi
Avengers: Koniec gry
Anthony Russo, Joe Russo
Mamy talent!
Christian Lo
Terapia
Constanze Knoche
Vox Lux
Brady Corbet
W rytmie Kuby
T.G. Herrington, Danny Clinch

więcej »

dvd i blu-ray (wybrane)

Aquaman [DVD]
James Wan
Aquaman (3D) [BR]
James Wan
Batman [BR]
Tim Burton
Batman v Superman: Świt Sprawiedliwości [BR]
Zack Snyder
Człowiek ze stali [DVD]
Zack Snyder
Lego Batman: Film [DVD]
Chris McKay
Over the Limit [BR]
Marta Prus
Superman II [BR]
Richard Lester, Richard Donner

więcej »

Władimir Mieńszow
‹Moskwa nie wierzy łzom›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Moskwa nie wierzy łzom
Tytuł oryginalny	Москва слёзам не верит
Dystrybutor	Filmostrada
Data premiery	29 października 2018
Reżyseria	Władimir Mieńszow
Zdjęcia	Igor Słabniewicz
Scenariusz	Walentin Czernych
Obsada	Wiera Alentowa, Aleksiej Batałow, Irina Murawiewa, Raisa Riazanowa, Oleg Tabakow
Muzyka	Siergiej Nikitin, Jurij Wizbor
Rok produkcji	1980
Kraj produkcji	ZSRR
Cykl	Klasyka Kina Radzieckiego
Czas trwania	150 min
Gatunek	dramat
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Klasyka kina radzieckiego: Miłość i płacz, bez zgrzytania zębów

Sebastian Chosiński

To było ogromne zaskoczenie. Chyba nikt w 1981 roku nie spodziewał się, że Amerykańska Akademia Filmowa uhonoruje statuetką Oscara radziecki melodramat Władimira Mieńszowa „Moskwa nie wierzy łzom”. Dotąd nie odniósł on bowiem wielkiego sukcesu, dopiero po uznaniu, jakie nadeszło z Hollywood film obrósł legendą we wszystkich „krajach demokracji ludowej”. Polska nie była wcale wyjątkiem.

Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Miłość i płacz, bez zgrzytania zębów

Władimir Mieńszow
‹Moskwa nie wierzy łzom›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Moskwa nie wierzy łzom
Tytuł oryginalny	Москва слёзам не верит
Dystrybutor	Filmostrada
Data premiery	29 października 2018
Reżyseria	Władimir Mieńszow
Zdjęcia	Igor Słabniewicz
Scenariusz	Walentin Czernych
Obsada	Wiera Alentowa, Aleksiej Batałow, Irina Murawiewa, Raisa Riazanowa, Oleg Tabakow
Muzyka	Siergiej Nikitin, Jurij Wizbor
Rok produkcji	1980
Kraj produkcji	ZSRR
Cykl	Klasyka Kina Radzieckiego
Czas trwania	150 min
Gatunek	dramat
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Lata 70. XX wieku to w historii Związku Radzieckiego okres wyjątkowo ponury. Obywatele Kraju Rad dawno już zdążyli zapomnieć o Chruszczowowskiej „Odwilży”, w czym wydatną rolę odegrał kolejny – od 1964 roku – władca Kremla, Leonid Breżniew. W kulturze, a zwłaszcza w literaturze i kinematografii, zapanowały marazm i zgnilizna. Rozpoczęto politykę rehabilitacji Józefa Stalina, a nowym miejscem pobytu wielu opozycjonistów i nieprawomyślnych obywateli stały się… szpitale psychiatryczne (popularnie zwane w sowieckiej Rosji „psychuszkami”). O tym okresie wielokrotnie pisali – i to bez szczególnego sentymentu – Siergiej Dowłatow, Jurij Drużnikow czy Władimir Bukowski. Oficjalna propaganda prezentowała jednak ZSRR jako „kraj mlekiem i miodem płynący”, a obywateli utwierdzać miała w tym kinematografia. Nigdy wcześniej nie wyprodukowała ona tylu komedii romantycznych i melodramatów z pozytywnym przesłaniem, co w latach 70. – „złotej epoce Breżniewa”.

Nie wszystkie były złe. Ba! trafiały się nawet dzieła, które można uznać za wybitne, jak chociażby „Ironia losu” (1975) Eldara Riazanowa czy właśnie nagrodzone Oscarem (w kategorii: najlepszy film nieanglojęzyczny) „Moskwa nie wierzy łzom” Władimira Mieńszowa. Ten ostatni zrealizowany został w 1979 roku – tym samym, kiedy wojska sowieckie wkroczyły zbrojnie do Afganistanu – ale premierę miał dopiero 11 lutego 1980. Trzy dni przed Walentynkami, których w „krajach demokracji ludowej” nikt jednak wówczas nie świętował. A przecież był to film idealny właśnie na taką okazję! Kiedy przystąpił do pracy nad swoim najbardziej znanym filmem, Mieńszow miał równo czterdzieści lat. Urodził się w azerbejdżańskim Baku. Karierę aktorską zaczął stosunkowo późno, po raz pierwszy pojawił się bowiem na ekranie, mając trzydzieści trzy lata. Cztery lata później zagrał u boku Władimira Wysockiego w znanym także w Polsce obrazie „Jak car Piotr Ibrahima swatał” oraz wyreżyserował swój pierwszy film – młodzieżowy melodramat „Zgrywa” (1976), którego głównymi bohaterami uczynił członków szkolnego zespołu muzycznego.

„Moskwa nie wierzy łzom” to film dwuczęściowy, trwający w sumie prawie dwie i pół godziny. Akcja pierwszej części rozgrywa się w 1958 roku, drugiej – w czasach współczesnych, czyli dwadzieścia lat później. Głównymi bohaterkami są trzy przyjaciółki, które przyjechały do stolicy Kraju Rad z prowincji w poszukiwaniu szczęścia. Różnie zresztą definiują to „szczęście” – dla jednej będzie to dobra praca (Antonina), dla drugiej wymarzone studia uniwersyteckie (Jekatierina), dla trzeciej mąż z koneksjami, który zapewni jej życie na odpowiednio wysokim poziomie (Ludmiła Swiridowa). Nadzieje kobiet szybko jednak zostają zweryfikowane przez życie. Katia po raz kolejny nie dostaje się, z braku odpowiedniej liczby punktów, na studia chemiczne; wokół Toni kręci się wprawdzie przystojny Nikołaj, ale dziewczyna nie jest przekonana, czy chce się z nim wiązać na całe życie. Jedynie Luda nie ma żadnych wątpliwości ani skrupułów – kiedy poznaje znanego hokeistę Siergieja Gurina, robi wszystko, aby owinąć go sobie wokół palca i nakłonić do małżeństwa.

Nie bez powodu przecież przekonuje Katię, że „Moskwa to wielka loteria. Tu można od razu wszystko wygrać”. Ale oczywiście pod warunkiem, że ma się odwagę zaryzykować. Ludmile nie brakuje natomiast ani odwagi, ani impertynencji. Czas dopiero pokaże, że ta droga „na skróty” do niczego dobrego jej nie doprowadzi. W miarę rozwoju akcji na najważniejszą bohaterkę filmu wyrasta Katia. Tej ambitnej, choć niezbyt trafnie lokującej swoje uczucia dziewczynie los spłata najbardziej perfidnego psikusa. Gdy jej przyjaciółki układają sobie, przynajmniej na razie, życie, ona – odtrącona przez ukochanego – zostaje samotną matką. Dwadzieścia lat później jednak, w drugiej części filmu, jej los zdecydowanie się odmienia. Jak w najlepszej hollywoodzkiej komedii romantycznej, miłość pojawia się nagle i niespodziewanie. Na dodatek Jekatierina zakochuje się w człowieku, który – przynajmniej na pierwszy rzut oka – uosabiać będzie najbardziej nielubiane przez nią męskie cechy. Gosza (Grigorij) jest bowiem bardzo pewny siebie i nieco apodyktyczny. A jednak to właśnie on, zwykły robotnik, a nie romansujący z Katią już od dłuższego czasu, wykształcony i ustawiony w życiu Wołodia, rozpala zmysły kobiety.

I chociaż po drodze nie brakuje przygód i pułapek, film kończy się obowiązkowym w tego typu produkcjach happy endem. Oceniając obraz Mieńszowa z perspektywy czasu, trudno uznać go za szczególnie odkrywczy. Śmieszyć też mogą oskarżenia, jakie pod jego adresem wysuwali wkrótce po premierze radzieccy krytycy. Dość powiedzieć, że niezwykle ostro atakowano przede wszystkim Aleksieja Batałowa – odtwórcę roli Goszy. Uznano bowiem, że nie jest on bohaterem radzieckim! Dlaczego? Bo porzucił żonę, sięga po kieliszek, wreszcie bierze udział w bójce. Wydawałoby się – człowiek z krwi i kości. Z drugiej jednak strony uważano, że jest bardzo nierealistyczny, ponieważ, będąc robotnikiem, czyta książki, zna historię starożytną, a nawet zdarza mu się pofilozofować. Tak źle i tak niedobrze. Batałow („Lecą żurawie”, „Dama z pieskiem”, „9 dni jednego roku”) pojawia się jedynie w drugiej części obrazu. Tworzy jednak postać tak wyrazistą i sympatyczną, że wręcz kradnie film pozostałym aktorom, nawet tym, którzy – jak grająca Katię Wiera Alentowa („Droga bez końca”) – przebywają na ekranie znacznie dłużej.

„Moskwa nie wierzy łzom” nie jest dziełem pozbawionym wad. Fabuła jest do bólu sentymentalna, niekiedy nawet banalna. A jednak film ujmuje niepowtarzalnym klimatem i ciepłem. Nie brakuje w nim także ironicznego spojrzenia na radziecką rzeczywistość, choć jest to mimo wszystko ironia bardzo delikatna, daleka od złośliwości i zgryźliwości, którą przepełnione były na przykład komedie Stanisława Barei z lat 70. XX wieku. Drażnić może też nieco sztampowość głównej bohaterki. Katia jest bowiem typowym przykładem kariery w sowieckim wydaniu: od przykładnej szeregowej pracownicy po dyrektora zakładu. Na szczęście, pozostali bohaterowie nie są już tak nieskazitelni. Aktorsko film ratuje jednak przede wszystkim Batałow. Gdyby nie on, Mieńszow mógłby prawdopodobnie zapomnieć o otrzymanej w 1981 roku nagrodzie. Warto wspomnieć jeszcze o autorach muzyki i piosenek wykorzystanych w filmie – byli nimi Siergiej Nikitn i Jurij Wizbor, jedni z najbardziej znanych radzieckich bardów. Choć przyznać trzeba, że to, co można usłyszeć w ścieżce dźwiękowej, nie jest do końca reprezentatywne dla ich artystycznego dorobku.

16 stycznia 2019

Komentarze

17 I 2019 09:35:41

I nie zapominajmy o polskim akcencie - piwo Okocim w trakcie imprezki w plenerze...

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Twardym trzeba być, nie miękkim!
Sebastian Chosiński

19 IV 2019

Trzeba mieć ogromną pewność siebie, aby po ponad czterdziestu latach zmierzyć się z filmem, który uznany został za wybitny, a w którym główne role zagrali aktorzy uznawani za legendy Hollywoodu. Duńczyk Michael Noer, nawet jeżeli miał jakieś obawy, to zdusił je w zarodku i nakręcił remake słynnego dzieła Franklina J. Schaffnera – „Papillon”. I, co najważniejsze, wyszedł z tej batalii zwycięsko.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Boże, zachowaj Cara!
Sebastian Chosiński

17 IV 2019

To ostatni (piąty) film Leonida Gajdaja wydany w serii „Klasyka kina radzieckiego” i jednocześnie zamykający trylogię o Szuriku. Aczkolwiek to już jest zupełnie inny, mimo że grany przez tego samego aktora, bohater niż w „Operacji Y” czy „Kaukaskiej brance”. Ale też „Iwan Wasiljewicz zmienia zawód” to obraz znacznie różniący się w warstwie fabularnej od poprzedników. Także z tego powodu, że oparty został na sztuce Michaiła Bułhakowa.

więcej »

Krwawy taniec bez gwiazd
Sebastian Chosiński

15 IV 2019

Jaka szkoda, że Luca Guadagnino nie nakręcił remake’u tego legendarnego horroru na przykład przed dekadą, kiedy ekrany kin i telewizorów zalewane były filmami, których akcja rozgrywała się w akademiach tańca. Wyobrażacie sobie miny tych zupełnie przypadkowych widzów, którzy skusiliby się wówczas na seans „Suspirii”, przyciągnięci komercyjnymi opisami dystrybutora?

więcej »