Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 22 maja 2022

Pulsujący rytm metropolii
„Kot w Tokio” to nowoczesna opowieść o japońskiej stolicy i jej mieszkańcach. Smaki, kolory, zapachy, dźwięki wibrują i mieszają się ze sobą, tworząc jedyny w swoim rodzaju pejzaż wielkiego miasta.
Kroniki księżycowe: Zanik ducha albo „jak od pospolitości zbawić świat”
W drugiej części Trylogii Księżycowej Jerzego Żuławskiego dwóch członków Bractwa Prawdy nieopatrznie uruchomiło statek kosmiczny Marka Zwycięzcy i ku własnemu przerażeniu wystartowało na Ziemię. Co zastaną, gdy już dolecą?
Iść w stronę słońca
„Legendarne miasta” to tytuł pierwszego tomu z przygodami Alvara Mayora. Album zawiera osiemnaście rozgrywających się w XVI wieku opowieści o przygodach tajemniczego przewodnika, który w kolejnych podróżach po Ameryce Południowej poszukuje prawdy o sobie samym.
Upload: Sez. 2. odc. 7. Powrót z zaświatów
Nie ulega wątpliwości, że para głównych bohaterów jest naprawdę zdeterminowana, aby uniemożliwić realizację planu Davida Choaka. W tym celu Nathan musi odzyskać dostęp do tylnych furtek ukrytych w jego programie, który został wykorzystany przez Freeyond. Dokonanie tego nie będzie jednak takie proste.
Krótko o grach: Technika walki gazrurką
Dawno żadna gra komputerowa (a do tego zręcznościówka!) nie sprawiła mi tyle frajdy co „Streets of Rage 4”. Czwarta odsłona hitu sprzed lat może nie jest żadną rewolucją, ale w świetnym stylu reaktywuje nieco już wyświechtany gatunek.
Wspomnienie przyszłości
W naszej Galerii prezentujemy prace tegorocznego laureata nagrody Best Artist przyznanej przez Europejskie Stowarzyszenie Science Fiction (ESFS) – Rocha Urbaniaka
Pan Samochodzik po latach: Pośród szaleńców i gangsterów
„Pan Samochodzik i człowiek z UFO” pod wieloma względami różni się do poprzednich części cyklu Zbigniewa Nienackiego. Nie dość bowiem, że akcja powieści toczy się poza Europą, to jeszcze istotne znaczenie ma tutaj wątek fantastyczny. Zapewne w ten sposób autor starał się zdyskontować rosnącą w latach osiemdziesiątych popularność literatury science fiction, ale zabieg ten może budzić ambiwalentne odczucia.

Filmy

Magazyn CCXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Władimir Mieńszow
‹Miłość i gołębie›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Miłość i gołębie
Tytuł oryginalny	Любовь и голуби
Dystrybutor	Filmostrada
Data premiery	29 października 2018
Reżyseria	Władimir Mieńszow
Zdjęcia	Jurij Newski
Scenariusz	Władimir Gurkin
Obsada	Aleksandr Michajłow, Nina Doroszyna, Ludmiła Gurczenko, Siergiej Jurski, Natalia Tieniakowa, Janina Lisowska, Igor Liach, Łada Sizonienko, Władimir Mieńszow, Konstantin Michajłow, Michaił Koliesnikow
Muzyka	Walentin Liewaszow
Rok produkcji	1984
Kraj produkcji	ZSRR
Cykl	Klasyka Kina Radzieckiego
Czas trwania	107 minut
Gatunek	komedia, melodramat
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Klasyka kina radzieckiego: Gdy dostaniesz w głowę, zmienia się całe życie
[Władimir Mieńszow „Miłość i gołębie” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Czy możliwe jest nakręcenie w kraju autorytarnym filmu o człowieku, który jest wolny? Który bardziej niż policji bezpieczeństwa boi się własnej żony? Oczywiście, aczkolwiek pod jednym warunkiem – że historię tę ubierze się w kostium lirycznego komediodramatu, w którym o polityce nie ma ani słowa. Są za to… „Miłość i gołębie” – bo tak właśnie zatytułował swój trzeci w karierze reżyserskiej film Władimir Mieńszow.

Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Gdy dostaniesz w głowę, zmienia się całe życie
[Władimir Mieńszow „Miłość i gołębie” - recenzja]

Władimir Mieńszow
‹Miłość i gołębie›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Miłość i gołębie
Tytuł oryginalny	Любовь и голуби
Dystrybutor	Filmostrada
Data premiery	29 października 2018
Reżyseria	Władimir Mieńszow
Zdjęcia	Jurij Newski
Scenariusz	Władimir Gurkin
Obsada	Aleksandr Michajłow, Nina Doroszyna, Ludmiła Gurczenko, Siergiej Jurski, Natalia Tieniakowa, Janina Lisowska, Igor Liach, Łada Sizonienko, Władimir Mieńszow, Konstantin Michajłow, Michaił Koliesnikow
Muzyka	Walentin Liewaszow
Rok produkcji	1984
Kraj produkcji	ZSRR
Cykl	Klasyka Kina Radzieckiego
Czas trwania	107 minut
Gatunek	komedia, melodramat
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Przypomnijmy: obchodzący w tym roku osiemdziesiąte urodziny (17 września) Władimir Walentinowicz Mieńszow to legenda kina radzieckiego i rosyjskiego. Wybitny aktor, mający na koncie ponad setkę kreacji filmowych, ale też producent i reżyser. W tej ostatniej roli występował ośmiokrotnie. Zaczął od młodzieżowego melodramatu muzycznego „Zgrywa” (1976), potem była nagrodzona Oscarem „Moskwa nie wierzy łzom” (1979), przy trzecim podejściu nakręcił natomiast romantyczny komediodramat „Miłość i gołębie”, który do dzisiaj cieszy się dużą popularnością w krajach rosyjskojęzycznych. Fakt, że wybrano go do wydanej w naszym kraju „Kolekcji kina radzieckiego” nie powinien zatem dziwić. Zadanie stworzenia scenariusza Mieńszow powierzył trzydziestotrzyletniemu wówczas mało znanemu dramaturgowi rodem z Syberii Władimirowi Pawłowiczowi Gurkinowi. Co wydaje się o tyle zrozumiałe, że to właśnie Gurkin kilka lat wcześniej (w 1981 roku) opublikował sztukę, która tak bardzo przypadła do gustu Władimirowi Walentinowiczowi, iż postanowił przenieść ją na ekran.

Dla Gurkina był to scenariuszowy debiut (później podejmie się tego jeszcze parokrotnie, po raz ostatni na rok przed śmiercią, przy okazji współpracy z Aleksiejem Karielinem nad „Dobrymi ludźmi”). Z którego jednak na pewno mógł być zadowolony. Co ciekawe, po latach Władimir Pawłowicz przekonywał, że fabułę sztuki, a następnie filmu oparł na autentycznych wydarzeniach. Że późniejsi bohaterowie „Miłości i gołębi” mieszkali naprawdę w podirkuckim Czeremchowie, gdzie autor spędził dzieciństwo i wczesną młodość. Mimo że akcja dzieła rozgrywa się na Syberii, szukając planów zdjęciowych, twórcy wyruszyli do… Karelii. Sekwencje syberyjskie kręcono na przedmieściach Miedwieżjegorska, nad brzegiem rzeki Kumsa (nieopodal jeziora Onega). Kurortem na południu Rosji, do którego w pewnym momencie trafia główny bohater, były natomiast gruzińskie Batumi i uzdrowisko Jessentuki w Kraju Stawropolskim. Jak widać, ekipa trochę pojeździła sobie po ówczesnym Kraju Rad.

Premiera „Miłości…” miała miejsce 7 stycznia 1985 roku. W ciągu kolejnych dwunastu miesięcy film obejrzało w kinach ponad 44 miliony widzów. Gdy przed dekadą stacja MTV-Rossija ogłosiła głosowanie na „Najlepszy film radziecki”, adaptacja sztuki Gurkina otrzymała nominację. Ostatecznie jednak musiała uznać wyższość innego, dzięki statuetce Oscara dużo bardziej znanego w świecie obrazu Władimira Mieńszowa, czyli melodramatu „Moskwa nie wierzy łzom”. I nikt, włącznie z twórcami, nie powinien się z tego powodu obrażać, bo „Moskwa…” to jednak dojrzalsze i społecznie ważniejsze dzieło. Co oczywiście w niczym nie pomniejsza wartości „Miłości i gołębi”. Jego bohaterem jest Wasilij Jegorowicz Kuziakin, pracownik państwowego gospodarstwa leśnego. Prawda jednak jest taka, że do pracy to akurat przykłada się średnio. Korzystając z tego, że trudno kontrolować, jak wykonuje swoje obowiązki, Wasia każdą chwilę (nie tylko wolną) spędza ze swoimi gołębiami.

Jest gotowy wydawać na nie wszystkie zarobione pieniądze, czym doprowadza do szewskiej pasji żonę Nadię. Także dzieci, poza najmłodszą córeczką Olą, mają trudność z zaakceptowaniem fascynacji ojca. Tym bardziej że w domu wcale się nie przelewa. Na dodatek pewnego dnia Wasilij pada ofiarą nieszczęśliwego wypadku w pracy. W ramach rekonwalescencji otrzymuje z zakładu skierowanie do sanatorium nad Morzem Czarnym, gdzie poznaje wykształconą i dystyngowaną Raisę Zacharowną. Jak się okazuje, jest ona pracownicą działu kadr w tym samym przedsiębiorstwie, w jakim zatrudniony jest Kuziakin. Co każe sądzić, iż ich wspólny wyjazd w tym samym czasie na leczenie wcale nie jest dziełem przypadku. Zwłaszcza że Raisa zdaje się zaginać parol na Wasilija. W efekcie prosty robotnik leśny postanawia po powrocie z sanatorium całkowicie zmienić swoje życie i stać się… mieszczuchem. Ale przecież w mieście nie będzie miał swojego gołębnika. Ani Nadii. Ani żadnego ze swoich dzieci.

„Miłość i gołębie”, choć w sposób lekki i z przymrużeniem oka, opowiada o ważnych kwestiach społecznych – samotności (na którą od lat cierpi niedoceniana przez środowisko Raisa), wyobcowaniu (które doskwiera Wasilijowi po opuszczeniu rodzinnej wsi), niezgodzie na porzucenie (Nadieżdzie trudno pogodzić się z odejściem Wasi po tylu latach mniej lub bardziej, ale jednak szczęśliwego małżeństwa). Skuszony przez tętniącą nieco ukrytym – wszak to film radziecki, zrealizowany jeszcze przed pierestrojką – seksapilem femme fatale robotnik leśny daje się ponieść fali, która prowadzi go do wykorzenienia. A tu już nie ma się z czego śmiać. Przed podobnymi problemami stawało bowiem w tamtym czasie wielu mieszkańców Syberii, przenoszących się z wsi do miast (w pewnym stopniu opowiadała o tym także słynna „Syberiada”). Choć nie zawsze podejmowane przez nich decyzje musiały mieć takie podłoże. Ale skoro Gurkin widział to na własne oczy w Czeremchowie, należy mu wierzyć.

Mieńszow tak kieruje losami bohaterów, że nie sposób na któregoś z nich rzucać gromy. Nie chcą oni świadomie i z premedytacją krzywdzić bliźnich; dzieje się to niechcący, gdy budując własne szczęście, odbierają je innym. O sukcesie filmu zdecydowali w dużej mierze aktorzy wcielający się w role pierwszo- i drugoplanowe. Wasię zagrał Aleksandr Michajłow („Podporucznik Romaszow”, „Poddubny”), jego żonę – zmarła w kwietniu ubiegłego roku Nina Doroszyna, a Raisę Zacharowną – również nieżyjąca (od ośmiu lat) Ludmiła Gurczenko („Dwadzieścia dni bez wojny”, „Dworzec dla dwojga”). W sąsiadów Kuziakinów – odpowiednio ciocię Szurę i wujka Mitię – wcielili się natomiast Natalia Tieniakowa i Siergiej Jurski („Złote cielę”, „Półtora pokoju, czyli Sentymentalna podróż do ojczyzny”), który odszedł z tego świata na zawsze nieco ponad miesiąc temu (8 lutego). Za nadzwyczaj udane zdjęcia odpowiadał Jurij Newski, który z czasem wyspecjalizował się w pokazywaniu na ekranie rosyjskiej wsi („Dobrzy ludzie”, „Kałaczowie”), a ścieżkę dźwiękową skomponował Walentin Liewaszow, na co dzień specjalizujący się w muzyce klasycznej i pieśniach.

20 marca 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Epizod epizodu
Sebastian Chosiński

21 IV 2022

Tak, takie filmy powinny powstawać. Tak, powinny pokazywać pełne spektrum zachowań Polaków w czasie drugiej wojny światowej i ich reakcji na Zagładę Żydów: od mniej lub bardziej świadomego bohaterstwa, poprzez „umywanie rąk”, aż po współpracę z okupantem. Tylko, na Boga!, niech one mają odpowiednią do wagi tematu wartość artystyczną. Nie jak w przypadku „Ciotki Hitlera” Michała Rogalskiego.

więcej »

„Milczeć nie mogę…”
Sebastian Chosiński

12 IV 2022

Ileż jeszcze jest w naszej historii takich postaci, jak Szmul Zygielbojm, którym należy się upamiętnienie w formie filmowej! Nie ma jednak co przesadnie narzekać. Dobrze, że chociaż co parę lat powstają na ich temat obrazy biograficzne. „Śmierć Zygielbojma” Ryszarda Brylskiego to zresztą drugie podejście do tematu. W 2000 roku powstał bowiem tak samo zatytułowany dokument Dżamili Ankiewicz.

więcej »

Nie lekceważ kulawego detektywa!
Sebastian Chosiński

17 I 2022

Wdzięczni bądźmy J.K. Rowling, że po dekadzie poświęconej Harry’emu Potterowi (1997-2007) postanowiła odstawić go na boczny tor i zajęła się pisaniem powieści realistycznych. W przeciwnym wypadku nie doczekalibyśmy się serii kryminałów z prywatnym detektywem Cormoranem Strikiem w roli głównej (publikowanych pod pseudonimem Robert Galbraith). I tym samym nie powstałby tak dobry miniserial, jak „Zabójcza biel”.

więcej »