Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 14 października 2019

Czy to człowiek?
To nie jest film superbohaterski. To nie jest też film o anty bohaterze. Ani nawet o arcyłotrze. To, podobnie jak Marvelowski „Logan”, film o człowieku.
Do księgarni marsz: Październik 2019
Październik oznacza Targi Ksiażki w Krakowie i możliwość przebierania w zapowiedziach. Oto co wybraliśmy z tej obfitości.
Ten się śmieje…
Przyszedł wreszcie czas na ostateczną rozgrywkę pomiędzy prezydentem Garrym Callahanem i Pająkiem Jeruzalem. Obaj stają do tego starcia po wielu przejściach i obaj nie mają już nic do stracenia.
Po komiks marsz: Październik 2019
Po festiwalowym szaleństwie z początku miesiąca, październik nie chce odpuścić portfelom komiksowych fanów.
Wiatr ze Wschodu (74)
Fantasy (choć nietypowe), science fiction (utrzymane w najlepszych tradycjach gatunku), horror (z rosyjską duszą). O tym wszystkim słów kilka w kolejnym raporcie o aktualnym stanie rosyjskojęzycznej fantastyki.
Śmierć na plaży
„Pokuta” to trzeci już kryminał Anny Kańtoch, którego akcja rozgrywa się w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. I podobnie jak w „Łasce” i „Wierze” możemy tutaj liczyć na intrygującą zagadkę kryminalną, doskonale skonstruowaną fabułę i przekonująco nakreślony obraz życia w małym miasteczku w schyłkowym okresie PRL-u.
Na rubieżach rzeczywistości: Koszmarna teofania
„Trzy stygmaty Palmera Eldritcha” zaliczane są do najbardziej złożonych, skomplikowanych i zarazem najlepszych powieści Philipa K. Dicka. Jest to też jeden z jego wyjątkowo osobistych utworów, w którym próbował mierzyć się z własnymi, głęboko skrywanymi lękami. Dick wspominał, że ta książka po napisaniu przerażała go tak bardzo, że nie potrafił do niej wrócić, aby wykonać autorską korektę. Dziś spotkamy się z istotą, którą niektórzy mogą nazwać Bogiem. A inni Szatanem.

Filmy

Magazyn CLXXXIX

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Miś Bamse i supermiód
Christian Ryltenius
O Yeti!
Jill Culton, Todd Wilderman

więcej »

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Siergiej Bondarczuk
‹Wojna i pokój: Pierre Bezuchow›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Wojna i pokój: Pierre Bezuchow
Tytuł oryginalny	Война и мир: Пьер Безухов
Dystrybutor	Filmostrada
Data premiery	29 października 2018
Reżyseria	Siergiej Bondarczuk
Zdjęcia	Anatolij Pietricki
Scenariusz	Siergiej Bondarczuk, Wasilij Sołowjow
Obsada	Siergiej Bondarczuk, Ludmiła Sawieljowa, Wiaczesław Tichonow, Boris Zachawa, Władysław Strzelczyk, Wiktor Stanicyn, Kira Gołowko, Siergiej Jermiłow, Irina Gubanowa, Antonina Szuranowa, Angelina Stiepanowa, Boris Smirnow, Michaił Chrabrow, Nikołaj Rybnikow, Jean-Claude Ballard
Muzyka	Wiaczesław Owczinnikow
Rok produkcji	1967
Kraj produkcji	ZSRR
Cykl	Klasyka Kina Radzieckiego, Wojna i pokój
Czas trwania	93 minuty
Gatunek	dramat, historyczny
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Klasyka kina radzieckiego: Płonąca Moskwa, gasnące uczucia
[Siergiej Bondarczuk „Wojna i pokój: Pierre Bezuchow” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Po przegranej – zakładając, że wycofanie się z pola bitwy jest jednak porażką – bitwie pod Borodino los Rosji wydawał się przesądzony. Kilka dni później wojska Napoleona Bonapartego wkroczyły bowiem do Moskwy, a dziesiątki tysięcy mieszkańców uciekło przed Francuzami. Jednym z tych, którzy postanowili pozostać, był Pierre Bezuchow – tytułowy bohater ostatniej części epopei Siergieja Bondarczuka.

Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Płonąca Moskwa, gasnące uczucia
[Siergiej Bondarczuk „Wojna i pokój: Pierre Bezuchow” - recenzja]

Siergiej Bondarczuk
‹Wojna i pokój: Pierre Bezuchow›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Wojna i pokój: Pierre Bezuchow
Tytuł oryginalny	Война и мир: Пьер Безухов
Dystrybutor	Filmostrada
Data premiery	29 października 2018
Reżyseria	Siergiej Bondarczuk
Zdjęcia	Anatolij Pietricki
Scenariusz	Siergiej Bondarczuk, Wasilij Sołowjow
Obsada	Siergiej Bondarczuk, Ludmiła Sawieljowa, Wiaczesław Tichonow, Boris Zachawa, Władysław Strzelczyk, Wiktor Stanicyn, Kira Gołowko, Siergiej Jermiłow, Irina Gubanowa, Antonina Szuranowa, Angelina Stiepanowa, Boris Smirnow, Michaił Chrabrow, Nikołaj Rybnikow, Jean-Claude Ballard
Muzyka	Wiaczesław Owczinnikow
Rok produkcji	1967
Kraj produkcji	ZSRR
Cykl	Klasyka Kina Radzieckiego, Wojna i pokój
Czas trwania	93 minuty
Gatunek	dramat, historyczny
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Jesienią 1967 roku – w sto pięćdziesiątą piątą rocznicę bitwy pod Borodino – oparta na powieści Lwa Tołstoja filmowa epopeja Siergieja Bondarczuka została ostatecznie zwieńczona. Skompletowanie wszystkich części tetralogii zabrało widzom sumie, zakładając, że oglądali je krótko po premierze, dwadzieścia miesięcy. Czy dotarłszy do końca, mogli poczuć się w pełni usatysfakcjonowani? „Andriej Bołkoński” (premiera: marzec 1966), obraz otwierający całą serię, na pewno prezentował się znakomicie, w dużej mierze dzięki świetnej, stonowanej kreacji Wiaczesława Tichonowa. Nie zawodziła też „Natasza Rostowa” (lipiec 1966) – druga odsłona cyklu, w której na plan pierwszy wybiła się Ludmiła Sawieljowa. Jedynym istotnym zarzutem, jaki można było skierować pod adresem części trzeciej, to jest „Roku 1812” (lipiec 1967), był fakt, że trwał on niespełna osiemdziesiąt minut. Poza tym Bondarczuk przedstawił w nim to, co z perspektywy całości dzieła hrabiego Tołstoja wydawało się najbardziej interesujące – bitwę pod Borodino.

Co w takim razie reżyser musiałby przedstawić w ostatnim epizodzie, by ponownie przyciągnąć miliony widzów przed kinowe ekrany? I to zaledwie w trzy i pół miesiąca po premierze poprzedniego… W pewnym sensie „Pierre Bezuchow” był więc na straconej pozycji. Choć trzeba przyznać Bondarczukowi, że zrobił wiele, aby zwieńczenie tetralogii, którego premiera odbyła się 4 listopada 1967 roku (dzisiaj jest to w Rosji święto państwowe – Dzień Jedności Narodowej), uczynić jak najatrakcyjniejszym. Postawił więc przede wszystkim na sceny symboliczne, które miały szansę na lata zapisać się w pamięci widzów. Takie, z którymi w myślach wraca się po seansie do domu i analizuje ich znaczenie, rozkładając na czynniki pierwsze każde słowo i każdy gest. Takich kamieni milowych jest tutaj przynajmniej kilka. Począwszy od nieco naiwnej i patriotycznie przerysowanej narady u Michaiła Kutuzowa, podczas której – przypomnijmy, że dzieje się to już po porażce pod Borodino – przekazuje on swoim oficerom decyzję o odwrocie i oddaniu Napoleonowi Bonapartemu Moskwy. Mając całkowitą świadomość tego, co to oznacza dla cywilnych mieszkańców dawnej stolicy.

Po wkroczeniu Francuzów zaczynają się dramatyczne sekwencje obrazujące, w jaki sposób najeźdźcy traktują miasto. To prawdziwa orgia ognia, krwi i grabieży. Zabytkowe domy i cerkwie plądrowane są przez ludzi, którzy za nic mają Boga. Patrzymy na to wszystko oczyma Pierre’a Bezuchowa, który nie uciekł przed wrogiem, ale przebrawszy się za chłopa, pozostał w Moskwie. Z powodu stawianego Francuzom oporu zostaje aresztowany, uznany za szpiega i skazany na śmierć. Scena rozstrzeliwania rosyjskich cywilów, w tym także młodych chłopców, jest kolejną, która rwie serce i umysł. Czekając, aż przed pluton egzekucyjny zostanie poprowadzony Pierre, widz ma pełne prawo dostać rozstroju żołądka.

Kto czytał powieść Tołstoja, wie jednak, czym to się zakończy. I tu docieramy do clou całości – faktu, że w części czwartej, jak w żadnej innej wcześniej (może poza fragmentami „Roku 1812”), podkreślona jest rola Opatrzności. Wniosek, jaki można z tego wysnuć, jest prosty – Bóg czuwa nad Rosją. Owszem, niekiedy ciężko ją doświadcza, ale nie pozwoli zrobić jej krzywdy.

Pamiętajmy jednak, że Tołstoj pisał swe wielkie dzieło na pół wieku przed nastaniem Józefa Stalina, przed budową Archipelagu GUŁag i Wielką Czystką. Bondarczuk natomiast kręcił swój film w czasie, gdy w Związku Radzieckim następowała kolejna zmiana władzy, a na Kremlu coraz mocniej mościł się Leonid Breżniew, w kolejnych latach odpowiedzialny za restalinizację kraju.

Wielu elementów obecnych w powieści nie można było należycie uwypuklić. Ba! można się wręcz zastanawiać, jakich podstępów użył reżyser, że udało mu się przemycić tak wiele. Może ceną za to było właśnie przedstawienie Kutuzowa i cara Aleksandra I Romanowa w sposób nazbyt karykaturalny. Bondarczuk, w ślad za literackim pierwowzorem, dopowiada losy najważniejszych bohaterów dramatu. Ci, którym udało się dożyć wyzwolenia Moskwy, mogą czuć się szczęśliwcami, choć kiedy widzimy ich na ekranie w finale, żaden z nich nie ma radosnej twarzy.

Wśród pojawiających się na ekranie aktorów niewiele jest nowych twarzy. Większość poznaliśmy już w poprzednich częściach. Na trzech artystów warto jednak zwrócić uwagę. Są to, wcielający się odpowiednio w rosyjskich mieszkańców Moskwy Denisowa i Karatajewa, nieżyjący już od 1990 roku Nikołaj Rybnikow, jeden z głównych bohaterów komediodramatu „Dziewczęta” (1961) Jurija Czuliukina oraz zmarły w 2003 roku Michaił Chrabrow, znany z dramatu science fiction „Rosyjska symfonia” (1994) Konstantina Łopuszanskiego.

Z kolei we francuskiego kapitana Rambala wcielił się rodowity Francuz, Jean-Claude Ballard, którego najbardziej znanym obrazem w całej jego filmografii jest „Żegnaj, przyjacielu (1968) z Alainem Delonem i Charlesem Bronsonem w rolach głównych. Gdy już cała tetralogia Siergieja Bondarczuka trafiła do kin, szefostwo Goskina, czyli Państwowego Komitetu Kinematografii, zdecydowało o wysunięciu jej kandydatury do nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej. I, jak się okazało, opłaciło się, ponieważ radziecka „Wojna i pokój” najpierw zgarnęła Złoty Glob, a zaraz potem Oscara.

Na koniec warto wspomnieć jeszcze, że gdy film trafił w 1967 roku do polskich kin, został zdubbingowany. Tym sposobem Napoleon Bonaparte mówił z ekranu głosem Władysława Strzelczyka – tak! tego samego, któremu Bondarczuk powierzył rolę cesarza Francuzów.

26 czerwca 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Nieprzewidywalna przewidywalność
Sebastian Chosiński

16 VIII 2019

Choć w napisach nie ma nawet słowa o ewentualnych inspiracjach literackich, w czasie seansu „Rebelii” z miejsca przychodzi na myśl, że scenarzyści filmu musieli wzorować się na prozie Philipa K. Dicka. W innym przypadku dzieło Ruperta Wyatta nie przypominałoby aż tak bardzo „Impostora” Gary’ego Fledera.

więcej »

Z Londynu do Warszawy
Sebastian Chosiński

1 VIII 2019

To, wbrew pozorom, nie jest film o powstaniu warszawskim jako takim, ponieważ jego akcja kończy się 1 sierpnia 1944 roku około godziny 17.15. To tak naprawdę nie jest również film o Janie Nowaku-Jeziorańskim, chociaż fabuła nawiązuje do elementów wojennej biografii późniejszego szefa Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. „Kurier” Władysława Pasikowskiego to wojenno-szpiegowski thriller, który jako tło wykorzystuje przygotowania do walki z Niemcami o Warszawę.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Człowiek, który zobaczył Diabła
Sebastian Chosiński

31 VII 2019

„Muzeum” – drugi z trzech postapokaliptycznych obrazów Konstantina Łopuszanskiego –nakręcone zostało w ostatnich latach istnienia Związku Radzieckiego. Wcześniej, nawet gdyby reżyser wyrażał taką chęć, nie mogłoby powstać – z uwagi na swe głęboko religijne i antytotalitarne przesłanie.

więcej »