Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 21 stycznia 2020

Najlepsze komiksy 2019 roku - nominacje
Podobnie jak rok temu, przedstawiamy Wam listę najlepszych premier komiksowych minionych 12 miesięcy wybranych przez redakcji Esensji. W tym roku jest 50 pozycji, na które będziecie mogli zagłosować, by ustalić listę czytelniczą.
Do księgarni marsz: Grudzień 2019 – Styczeń 2020
Grudzień znów był bardzo ubogi wydawniczo, więc u nas pozownie łączone wydanie grudniowo-styczniowe przeglądu zapowiedzi ksiązkowych.
Kurtka warta grzechu
W historii kinematografii wiele przedmiotów miało swoje znaczące pięć minut. Przypomnijcie sobie jak strużka potu ciekła wam po plecach na widok pewnej lalki, serca zdobywał balonik, umysł omamiał jedyny pierścień. Kurtka – główny bohater komedii „Deerskin” Quentina Dupieux – to jednak swoista nowość.
50 najlepszych filmów 2019 r. – finał!
Jak co roku prezentujemy Wam 50 najlepszych – naszym zdaniem – filmów minionych 12 miesięcy, wybranych spośród tych. które były pokazywane w polskich kinach w oficjalnej dystrybucji.

Filmy

Magazyn CXCII

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Demony prerii
Emma Tammi
Doktor Dolittle
Stephen Gaghan
Gorący temat
Jay Roach
Kawki na drodze
Olmo Omerzu
Miś Bamse i supermiód
Christian Ryltenius
Psy III. W imię zasad
Władysław Pasikowski

więcej »

dvd i blu-ray (wybrane)

Piłsudski [DVD]
Michał Rosa
Downton Abbey [BR]
Michael Engler
Downton Abbey [DVD]
Michael Engler
Grzeczni chłopcy [BR]
Gene Stupnitsky
Grzeczni chłopcy [DVD]
Gene Stupnitsky
To. Kolekcja 2 filmów [DVD]
Andy Muschietti
To: Rozdział 2 [BR]
Andy Muschietti
To: Rozdział 2 (4K) [BR]
Andy Muschietti

więcej »

Zapowiedzi

kinowe (wybrane)

1917
Sam Mendes
Brazylijczycy
Csaba M. Kiss, Gábor Rohonyi
Jojo Rabbit
Taika Waititi
Nasza mała Polska
Matej Bobrik
Nasze miejsce na Ziemi
John Chester
Proxima
Alice Winocour
Richard Jewell
Clint Eastwood
Śnieżka i Fantastyczna Siódemka
Sung-ho Hong, Moo-Hyun Jang, Young Sik Uhm

więcej »

dvd i blu-ray (wybrane)

Blues Brothers [DVD]
John Landis
Johnny English: Reaktywacja [DVD]
Oliver Parker
Powrót do przyszłości. Część II [DVD]
Robert Zemeckis
Sługi wojny [DVD]
Mariusz Gawryś
Tożsamość Bourne’a [DVD]
Doug Liman
Wyprawa Magellana [DVD]
Ángel Alonso
Joker (steelbook – twarz) [BR]
Todd Phillips
Podwodna pułapka 2: Labirynt śmierci [DVD]
Johannes Roberts

więcej »

Ildikó Enyedi
‹Dusza i ciało›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Dusza i ciało
Tytuł oryginalny	Testről és Lélekről
Dystrybutor	Aurora Films
Data premiery	26 stycznia 2018
Reżyseria	Ildikó Enyedi
Zdjęcia	Máté Herbai
Scenariusz	Ildikó Enyedi
Obsada	Géza Morcsányi, Alexandra Borbély, Zoltán Schneider, Ervin Nagy, Tamás Jordán, Zsuzsa Járó, Réka Tenki, Júlia Nyakó
Muzyka	Adam Balazs
Rok produkcji	2017
Kraj produkcji	Węgry
Czas trwania	116 min
WWW	Polska strona
Gatunek	dramat
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Dobry i Niebrzydki: Rzeźnia dla dwojga

Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Po trzytygodniowej przerwie spowodowanej podsumowaniami rocznymi Esensji powracają dyskusje Dobrego i Niebrzydkiego. Dziś o węgierskiej „Duszy i ciele” – laureacie festiwalu w Berlinie, zdobywcy nagrody na Camerimage, świeżo nominowanym do Oscara, czarnej komedii romantycznej o miłości w rzeźni.

Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Dobry i Niebrzydki: Rzeźnia dla dwojga

Ildikó Enyedi
‹Dusza i ciało›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Dusza i ciało
Tytuł oryginalny	Testről és Lélekről
Dystrybutor	Aurora Films
Data premiery	26 stycznia 2018
Reżyseria	Ildikó Enyedi
Zdjęcia	Máté Herbai
Scenariusz	Ildikó Enyedi
Obsada	Géza Morcsányi, Alexandra Borbély, Zoltán Schneider, Ervin Nagy, Tamás Jordán, Zsuzsa Járó, Réka Tenki, Júlia Nyakó
Muzyka	Adam Balazs
Rok produkcji	2017
Kraj produkcji	Węgry
Czas trwania	116 min
WWW	Polska strona
Gatunek	dramat
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Konrad Wągrowski: Trzeba przyznać, że dystrybutor trafił w dziesiątkę z datą premiery węgierskiego filmu „Dusza i ciało”. Co prawda jest to laureat zeszłorocznego festiwalu w Berlinie, ale powiedzmy sobie szczerze – taka informacja na polskim widzu rzadko robi wrażenie. A teraz mamy coś mocniejszego – świeżutką nominację oscarową w kategorii najlepszego filmu zagranicznego, która to kategoria nierzadko gromadzi filmy nie gorsze niż te typowane do Best Picture. Wydaje mi się, że bez tej informacji bardzo ciężko byłoby zachęcić widzów do oglądania czarnej komedii o miłości między inspektorką sanitarną chorą na zespół Aspergera a kierownikiem niższego stopnia ze sparaliżowaną ręką… A wszystko to w scenerii miejskiej rzeźni…

Piotr Dobry: W najbardziej nieprzyjaznym miejscu dla zwierząt, ale i nieprzyjemnym dla ludzi. Film zaczyna się jednak od nastrojowych ujęć majestatycznej pary jeleni w zaśnieżonym lesie, z którymi następnie ta rzeźnia brutalnie kontrastuje, poniekąd wyrywa nas ze stuporu za sprawą bodaj najbardziej drastycznych scen uboju od czasu „Safari” Seidla. Aż chciałoby się odwrócić wzrok, gdyby nie doskonałe zdjęcia Máté Herbaiego, bardzo sugestywne, oparte w dużej mierze na zbliżeniach, od pierwszych minut wydatnie pracujące na klimat filmu.

KW: Ale o czym właściwie jest ten film? Najprostsze – i o największym komercyjnym potencjale – określenie to „nietypowa komedia romantyczna”. Mamy romans, mamy humor (choć przeważnie dosyć czarny – polecam naprawdę bardzo zabawną scenę z podcinaniem żył), mamy parę, która skłania się ku sobie, okoliczności ich rozdzielają, ale wszystko da się jeszcze naprawić. Niby schemat jest zachowany. Bohaterowie z problemami też przecież nie są niczym specjalnie nowym. Ale mamy tu też rzeźnię, ćwiartowane zwierzęta, współdzielone sny o jeleniach przechadzających się po zaśnieżonym lesie…

PD: Wypada zauważyć, że jelenie czy łanie to w ostatnim sezonie bodaj najmodniejszy motyw wśród ambitnych filmowców zahaczających o temat ludzkiego zezwierzęcenia. „Pokot”, „Zabicie świętego jelenia”, pamiętna scena w „Trzech billboardach za Ebbing, Missouri”, które niebawem trafią do naszych kin. I jeśli miałbym powiedzieć, o czym jest „Dusza i ciało”, to z grubsza rzecz biorąc – o odwiecznym konflikcie natury z cywilizacją. Ale nie do końca w takim ogranym kontekście, że zachowania zwierząt bywają bardziej „ludzkie” niż poczynania ludzi. Filmowi daleko do banalnej eko-agitki, reżyserka Ildikó Enyedi idzie raczej w poetyckie love story z wyalienowanymi bohaterami, którzy przez swoje wyizolowanie, niedopasowanie, pozostają paradoksalnie bardziej „humanistyczni” niż reszta społeczeństwa. Wspomniane jelenie nie robią tu tylko za oczywisty symbol natury, one są jakby punktem pośrednim między ludźmi a szlachtowanym bydłem.

KW: Tytuł „Dusza i ciało” nasuwa interpretacje. Mamy więc tu opowieść o wyalienowanych ludziach, którzy pokonują ułomności własnego ciała i umysłu, aby zacząć w miarę normalnie funkcjonować w dzisiejszym świecie i dzisiejszym społeczeństwie. Problemy ciała dotyczą kalekiego Endrego, problemy duszy pasują do zmagającej się z chorobą psychiczną Marii. Ale to tylko jeden trop. Bo z ciałem kojarzy się sceneria mięsnej jatki, a z duszą – kontrastujące z rzeźnią sny bohaterów (bardzo ładnie, notabene, sfilmowane, stąd też m.in. nagroda na Camerimage). Cielesny naturalizm i duchowy surrealizm. Wszystko się splata, ale czy tworzy jakieś konkretne przesłanie?

PD: Ale czy musi „konkretne"? Opowieść o dwóch pokiereszowanych, samotnych duszach, nawiązujących bliski kontakt w nieprzyjaznym świecie, to jest topos miłosny starszy niż kino – o czym innym niby jest nominowany właśnie do trzynastu Oscarów „Kształt wody” Guillermo del Toro? Jednak Enyedi rozgrywa to tak osobliwie, a przy tym subtelnie, że ten snuj, który w innych rękach z łatwością mógłby się zamienić w pretensjonalny koszmarek nie do przejścia, autentycznie wciąga. Pod warunkiem, że pozwolimy samym sobie się wyciszyć, odciąć od pędu świata zewnętrznego.

KW: Przyznam się, że mam z „Duszą i ciałem” nieco problemów. Doceniam oryginalność koncepcji (rzeźnia plus dwoje jednak nieco nietypowo pokiereszowanych ludzi), doceniam sceny, pomysły (jak choćby znakomita scena nieco niezdarnego seksu), ale nie poczułem się w pełni zaangażowany. Być może, jak mówisz, nie udało mi się wyciszyć, ale może też nie udało mi się zbudować więzi z bohaterami. Sprawa więc mocno zależąca od osobistej percepcji. Dla zachęty dodam jednak, że humor bywa tu może nie wszechobecny, ale gdy jest, to naprawdę niezłego sortu.

PD: Osobne słowa uznania należą się aktorom. Od na pozór lodowatej blond Marii w magnetycznym wykonaniu Alexandry Borbély trudno oderwać wzrok, zaś uznany na Węgrzech dramaturg Géza Morcsányi w roli Endrego wypada nader swobodnie – nie mogłem uwierzyć, że to jego pierwsza rola filmowa, zastanawiałem się wręcz, gdzie ja już tę twarz widziałem. Ale świetny jest też drugi plan, na przykład Itala Békés jako podstarzała sprzątaczka doradzająca Marii w kwestii seksapilu.

KW: Reżyserka nazwała Alexandrę Borbély naturalną pięknością, wiec to, że ona tu na taką nie wygląda bez sztucznego oszpecania, że jej zimna uroda fascynuje, ale też odstrasza, jest z pewnością ogromną zasługą aktorki. Jej partner z kolei zupełnie do niej nie pasuje, ale potrafi widzów przekonać, że jest inaczej. Z bohaterów drugoplanowych warto wspomnieć jeszcze wspierających komediowy charakter filmu panią psycholog, która nie może uwierzyć, że bohaterowie śnią ten sam sen i dopatruje się spisku mającego na celu jej ośmieszenie, i kolegę Endrego z pracy, pantoflarza twierdzącego, że kobietę należy trzymać krótko.

PD: Szczególnie zaimponował mi jednak sposób, w jaki Enyedi wydobywa tragikomizm z poszczególnych scen, jak potrafi zobrazować coś przejmująco smutnego, ale mimo wszystko podszytego specyficznym humorem – jak choćby w scenie, gdy Maria pokazuje swoje wewnętrzne uczucia za pomocą ludzików Playmobil. Pod względem narracyjnym, w sposobie prowadzenia interakcji postaci, kino Węgierki może budzić uprawnione skojarzenia z dokonaniami Lanthimosa czy Kaurismäkiego, a mnie w trakcie seansu przypomniały się jeszcze dwa obrazy: „Lewy sercowy” Paula Thomasa Andersona – podobnie ekscentryczna „komedia romantyczna” ze świata autystyków – oraz oscarowy „Marty” Paddy’ego Chayefsky’ego, prekursor „rzeźniczych” romansów. „Dusza i ciało” jest niewątpliwie mniej „przyswajalna” niż te filmy, bardziej erudycyjna, chłodniejsza emocjonalnie, zdystansowana względem widza – toteż nie będę udawał, że się w tym filmie rozkochałem. Ale zobaczyć na pewno warto.

KW: Z tym nie mam zamiaru polemizować. Ostatecznie jak często w kinie widzi się scenę, gdy bohaterka prowadzi miłosną rozmowę telefoniczną, próbując zatamować krew tryskającą z przeciętych nadgarstków?

26 stycznia 2018

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Z filmu wyjęte: Śliczne japońskie domki
Jarosław Loretz

20 I 2020

Ileż to razy można się było zachwycić kolorytem japońskich przedmieść, z wąziutkimi uliczkami zabudowanymi urokliwymi, niedużymi domkami o prostej, ale eleganckiej architekturze. Później jednak nadchodzi czas refleksji…

więcej »

50 najlepszych filmów 2019 roku
Esensja

17 I 2020

Jak co roku prezentujemy Wam 50 najlepszych – naszym zdaniem – filmów minionych 12 miesięcy, wybranych spośród tych. które były pokazywane w polskich kinach w oficjalnej dystrybucji.

więcej »

Z filmu wyjęte: Zygzakiem po Neapolu
Jarosław Loretz

13 I 2020

Niekiedy trafia się film, w którym kamera zahacza o tak nietypowy budynek, że aż kusi wstrzymać seans i uważniej przyjrzeć się architektonicznemu dziełu. Na przykład kamienicy o grubości miniaturowego kredensu.

więcej »