Z filmu wyjęte: Przecież nikt nie zauważy różnicyFuszerka to nieodłączny przyjaciel tanich filmów. Co bardziej przyzwoici twórcy co prawda starają się nie kłuć w oczy ewidentnymi kiksami, no ale zawsze pozostaje rzesza tych, którzy przejmują się takimi rzeczami mniej. Lub wręcz wcale.
Jarosław LoretzZ filmu wyjęte: Przecież nikt nie zauważy różnicyFuszerka to nieodłączny przyjaciel tanich filmów. Co bardziej przyzwoici twórcy co prawda starają się nie kłuć w oczy ewidentnymi kiksami, no ale zawsze pozostaje rzesza tych, którzy przejmują się takimi rzeczami mniej. Lub wręcz wcale. Na dzisiejszym kadrze możemy podziwiać dwóch dżentelmenów zbierających się do ucieczki. Ich posunięcie jest słuszne, bowiem za chwilę oba widoczne na zdjęciu pojazdy dokończą żywota w efektownych kulach ognia. Gdy jednak przyjrzeć się bliżej zdjęciu, jasnym się stanie, że słowo „pojazdy” zostało przeze mnie użyte mocno na wyrost. „Pojazd” po lewej jest bowiem pozbawioną silnika, zrujnowaną skorupą jeepa, pamiętającego jeszcze czasy II wojny światowej, ten po prawej zaś… No cóż… Mimo że film oglądałem już jakiś czas temu, to do chwili obecnej nie potrafię odgadnąć, co to w zasadzie jest. Tekturowa makieta? Malowana w ciapki płaska atrapa samochodu? Czy może faktyczna terenówka, której ktoś przylepił do frontu kawałek blachy, bardzo kiepsko udającej maskę jeepa? Jak by nie było, to dziergane w pocie czoła „cudo” zwyczajnie razi w oczy podczas seansu, dowodząc niezbyt poważnego podejścia do sztuki filmowej ze strony sporej części realizatorskiej ekipy. A to przecież tylko wisienka na torcie. Bo w rzeczywistości oba „jeepy” występują w roli kul ognia w miejsce nowszych o przynajmniej dwie dekady Fordów M151 ′MUTT′, które najzwyczajniej w świecie szkoda było zniszczyć. Mimo że miały już na karku trzydziestkę. Takich „smaczków” jest oczywiście znacznie więcej w miejscu, skąd pochodzi kadr, czyli w „Klubie tajnych agentów” z 1996 roku. Wszystko stanie się chyba jasne, gdy napiszę, że jest to komedia familijna spod znaku Hulka Hogana. Ten sympatyczny, swego czasu powszechnie znany wrestler, nie miał przesadnego szczęścia do filmów. W dzisiejszych czasach większość z jego produkcji, na ogół przaśnych komedii, jest już po prostu wstyd oglądać. Z „Klubem…” sprawa przedstawia się o tyle inaczej, że jest to film po prostu zły. Głupi, naiwny, po partacku zrobiony, od czasu do czasu jawnie obrażający inteligencję widza i na dokładkę irytujący aktorskimi kłodami. Oglądanie tego filmu to już nie wstyd – to najczystsza groza. Pro forma dwa zdania o fabule. Otóż tatuś-fajtłapa – w rzeczywistości supersprytny, supersilny agent (oczywiście Hogan) – wchodzi w posiadanie prototypowego laserowego pistoletu, a ponieważ zostaje pojmany przez tych, którym ów pistolet zakosił, a następnie poddany torturom w celu uzyskania informacji nt. miejsca ukrycia broni, drewniany syn (absolutnie odstręczający Matthew McCurley, któremu kariera nie wyszła – zupełnie nie wiedzieć, czemu) gromadzi grupkę drewnianych kumpli i rusza odbić ojca. Za przeciwników mają jednak przebiegłą kobietę (piękna Lesley-Anne Down, jeden z dwóch jasnych punktów filmu) i pracującego dla niej osiłka, poruszającego się jak Terminator i strasznie się krzywiącego, gdy musi wystękać słowo „przepraszam” (Richard Moll, czyli drugi jasny punkt). Rozwiązanie intrygi jest raczej oczywiste. Podobnie to, kto jest w filmie dobry i mądry, a kto zły i głupi… ![]() 9 marca 2020 |
Po serii filmów z rekinami, zwłaszcza tymi wielogłowymi, po mrowiu filmów z człapiącymi truposzami, w których dialogi na ogół składają się z fraz „hhyyyyyhh”, podstępnie może dopaść widza przesyt kinematografią. Wtedy zaczyna robić się dziwnie.
więcej »Lutowe mrozy nie przeszkodziły nam w pisaniu recenzji.
więcej »Czy rozgwiazda może być zabójcza? Oczywiście, jeśli tylko jest wielka i na końcu każdego ramienia ma uzębioną paszczę.
więcej »Kevin Smith. Sprzedawcy 2
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. Jay i Cichy Bob kontratakują
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. Dogma
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. W pogoni za Amy
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. Szczury z supermarketu
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. Sprzedawcy
— Marcin Knyszyński
Richard Kelly. Pułapka
— Marcin Knyszyński
Richard Kelly. Koniec świata
— Marcin Knyszyński
Richard Kelly. Donnie Darko
— Marcin Knyszyński
Alejandro González Iñárritu. Zjawa
— Marcin Knyszyński
Nadmiar filmów szkodzi
— Jarosław Loretz
Jsem mořská hvězdice
— Jarosław Loretz
Dwunogi rekin
— Jarosław Loretz
Siła nostalgii
— Jarosław Loretz
UFO a rozwój ziemskiej cywilizacji
— Jarosław Loretz
Ekoterroryści
— Jarosław Loretz
Trainspotting
— Jarosław Loretz
Odjechać w siną dal
— Jarosław Loretz
Ale jak to...?
— Jarosław Loretz
Darowanemu koniowi jak najbardziej zagląda się w zęby
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2020 (4/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2020 (3/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2020 (2/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2020 (1/4)
— Jarosław Loretz
Podboje i wyboje
— Jarosław Loretz
Wątpliwa reklamówka
— Jarosław Loretz
Krok w dobrą złą stronę
— Jarosław Loretz
Zabiedzona flota: Nielotny
— Jarosław Loretz
Kryminalna grabież czasu
— Jarosław Loretz
Anioł w zielonych kaloszach
— Jarosław Loretz