Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 15 maja 2021

Do księgarni marsz: Maj 2021
Zapraszamy do przeglądu najciekawszych zapowiedzi wydawniczych na maj 2021 r.
Nie wszystko da się rozstrzygnąć na ringu
To już piąty tom serii „LastMan”, a twórcom wciąż udaje się nas zaskakiwać. Zwłaszcza, że dalej nie wiemy o co toczy się gra.
Ferajna z Baker Street: Odc. 7. W jedności siła
W poprzednich odcinkach mogliśmy obserwować, jak z powodu Wyrwy sytuacja w Londynie robi się coraz bardziej niebezpieczna. A można się spodziewać, że będzie jeszcze gorzej, jeśli Człowiekowi w bieli uda się zrealizować swe zamiary.
Ten okrutny XX wiek: Pokonani, ale nie zwyciężeni
19 kwietnia przypadła kolejna rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim. I z tej właśnie okazji wydawnictwo MG opublikowało nową powieść historyczną Roberta Żółtka – „Ogień i pył. Ostatnia wiosna Mordechaja Anielewicza”, która jest niemal kronikarską, choć przedstawioną w formie beletrystycznej, relacją z przebiegu tego skazanego od samego początku na klęskę zrywu.
Prawda ukryta pod powierzchnią
Wbrew znanemu powiedzeniu „Zimne wody Wenisany” spokojnie można byłoby ocenić po okładce, bo krótka powieść Linor Goralik jest równie zachwycająca jak przepiękne rysunki Rocha Urbaniaka. Szkoda tylko, że to zaledwie początek tej fantastycznej historii, a wewnątrz nie ma już żadnych ilustracji.
Wolności!
Jedną z najważniejszych premier kwietnia jest pierwszy z trzech tomów „Lucyfera” ze scenariuszem Mike’a Careya. Oto jedna z najpotężniejszych istot w uniwersum Detective Comics – przyobleczona w ludzką postać knuje swoje własne, przerastające nasze rozumienie, plany.
Mikrokosmos
„Światło innych gwiazd” Eriki Swyler stanowi udany mariaż znanych motywów s-f i wątków obyczajowych. Przede wszystkim to jednak opowieść o sile pasji i więziach międzyludzkich, a także cenie, którą czasem przychodzi nam za ich pielęgnowanie zapłacić.
Nowe życie
Trzeci tom komiksu „Aama” Frederika Peetersa przynosi prawdziwe trzęsienie ziemi. Wydarzenia nabierają tempa, a wokół bohaterów robi się coraz niebezpieczniej. Verloc Nim wspólnie ze swoim bratem Conradem oraz robotem Churchillem odkrywają przerażającą prawdę o tym, co wydarzyło się na planecie Ona(ji).

Filmy

Magazyn CCVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Z filmu wyjęte: Jurajska uczta

Jarosław Loretz

W przypadku, gdyby kiedykolwiek na ulicach naszych miast (i wsi) pojawiły się nieduże żarłoczne dinozaury, twórcy filmowi spieszą z instruktażem, które części ciała należy chronić w pierwszej kolejności. I nie, wcale nie chodzi o oczy. Większymi z gadów nie ma się przy tym co przejmować – nie będą wybrzydzać i po prostu połkną człowieka w całości.

Jarosław Loretz

Z filmu wyjęte: Jurajska uczta

Dzisiejszy kadr prezentuje indolencję ekipy filmowej w całej rozciągłości. Widzimy na nim ofiarę żarłocznego raptora, oficjalnie – poza „Parkiem Jurajskim” i jego kontynuacjami – zwanego dromeozaurem. Nie dość, że ofiara została zaatakowana we własnym domu, gad bowiem włamał się przez okno (mimo że po drodze miał posiłki biegające luzem), to jeszcze rzucił się wcale nie na „miękkie” – czyli choćby podbrzusze lub twarz – ale na klatkę piersiową, wyżerając… kawałek skóry pokrywającej żebra. Bo głębiej – ze względu na nie aż tak wąski pysk – nie mógł sięgnąć ze względu na kości. Mamy więc trupa, który – poza zdartą skórą i wyjedzonymi malutkimi kawałeczkami mięsa – nie ma żadnych poważniejszych obrażeń i trudno zgadnąć, co konkretnie mogłoby stanowić przyczynę śmierci. Druga zabita w domu osoba też kończy we w miarę kompletnym stanie, co nieodparcie budzi zaciekawienie – po co w ogóle raptor raczył zaatakować, i to w obcym dla niego środowisku, skoro najwyraźniej wcale nie był głodny?

To jednak połowa problemu. Drugą połowę stanowi marna charakteryzacja, połączona ze średnimi zdjęciami. Charakteryzator, zamiast sprytnie wymalować „ranę” na ciele „trupa”, bądź nakleić cienką warstwę odpowiednio uformowanego silikonu, chlapnął na klatkę piersiową leżącego aktora grubą pucę gumy, i to malowanej tak niechlujnie, że czerwona farba – znaczy się „krew” – dostała się w łączenie pucy ze skórą, wskutek czego doskonale widać obrys sztucznego tworu. Przy odpowiednio dyskretnych, robionych z dystansu zdjęciach, nie byłoby może specjalnego dramatu, ale operator kamery uznał, że super będzie podjechać do „rany” na pół metra, i to przy oświetleniu uwypuklającym grubość gumowej nakładki.

Oczywiście ta fuszerka i tak nie ma wpływu na odbiór samego filmu, który jest najczystszą telewizyjną chałturą o budżecie niewystarczającym na zatrudnienie porządnych aktorów i najęcie sprawnego scenarzysty. Mowa tu o nakręconym w 2015 roku filmie „Cowboys vs Dinosaurs”, prezentowanym u nas jako „Jurassic Hunters czyli dinozaury na Dzikim Zachodzie”. Wysadzenie ściany na przodku w kopalni – dość płytkiej notabene – otwiera dostęp nie do złoża pożądanego irydu, a do jaskini, z której wyłazi parę raptorów i bierze się do zagryzania górników. Ostatniemu żywemu górnikowi udaje się zawalić korytarz, ale chciwy właściciel kopalni (Vernon Wells) wymusza wysadzenie kawałka góry od drugiej strony. Gdy wówczas z krateru wyłazi tyranozaur i do kompletu stegozaur, naturalnie w towarzystwie dodatkowych raptorów, i zaczynają siać spustoszenie w pobliskim miasteczku, jedynym ratunkiem okazuje się być wyklęty przez lokalną społeczność kowboj z pokazów rodeo.

Film jest zrobiony schematycznie i w jakiś sposób męcząco, między postaciami nie czuć większej chemii, a świadectwem tandety jest pojawienie się na ekranie Erica Robertsa, od lat chałturzącego we wszelkich podrzędnych szmirach. Nie będę więc zalecał seansu tego kuriozum.