Z filmu wyjęte: Widz? Jaki widz?Próby straszenia epoką lodowcową niektórym wychodzą lepiej, a niektórym… no cóż, wcale.
Jarosław LoretzZ filmu wyjęte: Widz? Jaki widz?Próby straszenia epoką lodowcową niektórym wychodzą lepiej, a niektórym… no cóż, wcale. Na dzisiejszym kadrze widać młodego dżentelmena odgarniającego śnieg z trawy na jakimś wzgórku. Dlaczego uważam, że obrazek jest wart uwagi? No cóż, najpierw muszę co nieco napisać o filmie, z którego został wyekstrahowany. Chyba już każdy z widzów kojarzy niesławną wytwórnię The Asylum. Klepią knota za knotem, na ogół próbując wstrzelić się przed sieciową premierę większego blockbustera i zgarnąć trochę kasy od nieostrożnych widzów, myślących, że oto nadarzyła się okazja i obejrzą kinowy hit za bezdurno. Kilka produkcji The Asylum trafiło u nas nawet na płyty DVD, ale najczęściej ich filmy są puszczane przez niszowe stacje telewizyjne, których nie stać na kupowanie droższych filmów. Jak na przykład TV Puls. Jak by nie było, ich filmy są robione po partacku, z pisanym na kolanie scenariuszem, fatalnie tandetnymi efektami specjalnymi i obsadą z łapanki w mięsnym. Owszem, trafiają się produkcje znośne, kręcone z przymrużeniem oka (np. seria „Rekinado”), ale większość to najprawdziwszy chłam niewart uwagi. I wtedy nagle trafia się „Arktyczna apokalipsa”, która pokazuje, że The Asylum potrafi wyprodukować film… gorszy niż cokolwiek dotąd wyszło z ich studia. „Arktyczna apokalipsa” powstała w 2019 roku i jest nie dość, że tradycyjnie bezsensowna, to jeszcze nakręcona tragicznie niechlujnie. Główny zrąb fabuły niby jeszcze ma ręce i nogi. Na Ziemi nasila się ochłodzenie klimatu, szaleją śnieżne i lodowe burze, nadmorskie miasta zostają skute lodem, a niedobitki ludzkości próbują chronić się we wkopanych głęboko w ziemię bunkrach. Bohaterami jest małżeństwo, które jedzie do bunkra, po drodze próbując rozgryźć kwestię pewnej anomalii pogodowej (jeden płaskowyż zdaje się być omijany przez burze), oraz ich córka z narzeczonym, którzy jadą inną trasą, też zajmując się problemem anomalii. Kłopot w tym, że młodzi tracą wóz i muszą schronić się w opustoszałej szkole, wkrótce przysypanej śniegiem, w związku z czym rodzice muszą zboczyć z trasy i podjąć się ich ratowania. No to teraz po kolei. Klimat ochładza się, gdyż albowiem ponieważ. Zwały gór lodowych prą jak taran, niszcząc Nowy Jork, aczkolwiek – jak widać na załączonym obrazku – panuje tak straszny mróz, że czapki i rękawiczki nie są niezbędnym elementem ubioru. W powietrzu co pewien czas wirują płatki śniegu wyglądające jak pudełka zapałek, a gdy nadchodzi burza, z nieba lecą… bloki lodu mające kształt kolumny o długości 30-50 metrów i podstawie 10 na 10 metrów. I te bloki tak sobie w powietrzu fruwają, m.in. powodując rozbijanie się wojskowych myśliwców. Szkoła, w której chronią się młodzi, stoi sobie gdzieś w górach, na absolutnym pustkowiu, gdy zaś zostaje zasypana śniegiem, dwójka bohaterów – plus jeszcze parka uczniów – nie jest w stanie się z niej wydostać, bo przeszklone, rachityczne drzwi są zasypane do… połowy. Zamiast więc szukać okna, które dałoby się otworzyć, nasi gieroje… wysadzają drzwi butlami z gazem. Jest też śliczna scena, gdy przez szczelinę w lodowcu przeciska się matka, idąc powoli i bardzo ostrożnie, bo znajdujące się po obu jej stronach bloki lodowe… gibią się i falują od najlżejszego dotyku. Boć w końcu wykonano je z gąbki. Oprócz tego samochód, którym jadą bohaterowie, potrafi zmienić kolor i markę ze sceny na scenę, i to po kilka razy, ściganie się z lawiną polega na tym, że kierowca zaciska zęby i wręcz dyszy, podczas gdy samochód jedzie stałą, niespieszną prędkością, po wymianie koła zostaje się z dodatkową oponą w ręku, a wszystko w takt wycia wilków, te bowiem niespodziewanie poczuły się śmiertelnie głodne i hordami wyległy w „cywilizowane rejony”. No i jest jeszcze awionetka, która mimo 15-centymetrowej warstwy lodu na skrzydłach leci sobie jak gdyby nigdy nic. A clou całości jest widoczne na tym nieszczęsnym kadrze. Otóż młodzieniec odgarnia śnieg, żeby… zajrzeć w TOŃ JEZIORA. Tak jest, bohaterowie znajdują się w tej chwili na skrzypiącym lodzie (w tej epoce lodowcowej, co to ciska górami lodowymi, ale z porządnym zamrożeniem jeziora ma ewidentny problem) i chwilę później dostrzegają gdzieś w głębi liczne samochody, niektóre nawet z wciąż palącymi się reflektorami. Nic to, że nigdzie w okolicy nie ma żadnej drogi, bo to środek jakiegoś leśnego rezerwatu, i to położonego gdzieś w górach. Sam ten jeden kadr doskonale oddaje stosunek twórców do widza. Dla łowców kinowej tandety będzie to więc wyśmienita zabawa (byle w towarzystwie, i z rozweselaczem), a całej reszcie, która przypadkiem trafi na to cudo, polecam jak najszybszą zmianę kanału. ![]() 30 listopada 2020 |
Po serii filmów z rekinami, zwłaszcza tymi wielogłowymi, po mrowiu filmów z człapiącymi truposzami, w których dialogi na ogół składają się z fraz „hhyyyyyhh”, podstępnie może dopaść widza przesyt kinematografią. Wtedy zaczyna robić się dziwnie.
więcej »Lutowe mrozy nie przeszkodziły nam w pisaniu recenzji.
więcej »Czy rozgwiazda może być zabójcza? Oczywiście, jeśli tylko jest wielka i na końcu każdego ramienia ma uzębioną paszczę.
więcej »Kevin Smith. Sprzedawcy 2
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. Jay i Cichy Bob kontratakują
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. Dogma
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. W pogoni za Amy
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. Szczury z supermarketu
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. Sprzedawcy
— Marcin Knyszyński
Richard Kelly. Pułapka
— Marcin Knyszyński
Richard Kelly. Koniec świata
— Marcin Knyszyński
Richard Kelly. Donnie Darko
— Marcin Knyszyński
Alejandro González Iñárritu. Zjawa
— Marcin Knyszyński
Nadmiar filmów szkodzi
— Jarosław Loretz
Jsem mořská hvězdice
— Jarosław Loretz
Dwunogi rekin
— Jarosław Loretz
Siła nostalgii
— Jarosław Loretz
UFO a rozwój ziemskiej cywilizacji
— Jarosław Loretz
Ekoterroryści
— Jarosław Loretz
Trainspotting
— Jarosław Loretz
Odjechać w siną dal
— Jarosław Loretz
Ale jak to...?
— Jarosław Loretz
Darowanemu koniowi jak najbardziej zagląda się w zęby
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2020 (4/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2020 (3/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2020 (2/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2020 (1/4)
— Jarosław Loretz
Podboje i wyboje
— Jarosław Loretz
Wątpliwa reklamówka
— Jarosław Loretz
Krok w dobrą złą stronę
— Jarosław Loretz
Zabiedzona flota: Nielotny
— Jarosław Loretz
Kryminalna grabież czasu
— Jarosław Loretz
Anioł w zielonych kaloszach
— Jarosław Loretz