Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 16 kwietnia 2021

Pozorna sztampa
Często w swoich recenzjach stawiałem tezę o niedocenianiu cyklu o dzielnym kowboju szczególnie w zderzeniu z „Asteriksem i Obeliksem”. Tam ciągle Rzymianie i Rzymianie, a tutaj? Indianie, Meksykanie, desperados, telegraf, kolej żelazna, ropa itp. itd. Akurat w przypadku „Gór Czarnych” Goscinny otarł się nieco o sztampę, ale jest to sztampa pozorna.
Jasna strona wszechmożliwości
„Wydech” potwierdza klasę Teda Chianga jako mistrza opowiadań fantastycznych. Docenić je powinni nawet ci, którzy za tym gatunkiem nie przepadają – to twórczość bogata literacko, pełna wiarygodnych psychologicznie postaci. Pomysły autora olśniewają, a wszechstronność inspiracji nie oznacza powierzchowności.
Do księgarni marsz: Kwiecień 2021
Początek kwietnia zdominowały między innymi przygotowania do świąt, ale teraz można już spokojnie oddać się lekturze. Oto ciekawe pozycje, które wypatrzyliśmy w zapowiedziach wydawców.
Teologia bez iskier
Dialog epistolarny „W co wierzy ten, kto nie wierzy?” pomiędzy Umberto Eco i kardynałem Carlo Maria Martinim to raczej kurtuazyjna obrona własnych stanowisk niż bezlitosna szermierka idei.
East Side Story: Andriej Tarkowski oczyma… dziecka
Nazwać Andrieja Tarkowskiego klasykiem światowej (nie tylko radzieckiej i rosyjskiej) kinematografii – to jakby nic o nim nie powiedzieć. Był bowiem nie tylko reżyserem, ale i natchnionym poetą kina, wizjonerem i chrześcijańskim mistykiem, który w swoich filmach sięgał po skrajnie odmienne tła – od średniowiecznej Rusi po bezbrzeżny Kosmos. Dokumentalny film „Świątynia kina” opowiada o jego życiu i twórczości z perspektywy syna artysty.
Domek na prerii
„Buddy Longway” to kojąca, familijna opowieść rozgrywająca się na Dzikim Zachodzie. Na pierwszym planie jest tu jednak życie rodzinne bohaterów, a nie pojedynki rewolwerowców, czy potyczki z Indianami. Owszem znajdziemy tu obowiązkowe punkty klasycznego westernu, ale są tworzą one tło opowieści.
Ferajna z Baker Street: Odc. 2. Makabryczna wróżka zębuszka
Wprawdzie po dotychczasowych przeżyciach młodzi bohaterowie nie mają ochoty na dalszą współpracę z doktorem Watsonem, ale przekonamy się, że ma on w zanadrzu argumenty, za pomocą których może pokonać ich opór.

Filmy

Magazyn CCIV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Z filmu wyjęte: Zagwozdka z zamierzchłych czasów

Jarosław Loretz

Kapiące od złota meble i bibeloty, wzorzyste, pieczołowicie obrobione tkaniny, królewskie łoże i… tajemniczy walec w kącie. Tak się kiedyś zażywało luksusów…

Z filmu wyjęte: Zagwozdka z zamierzchłych czasów

Kapiące od złota meble i bibeloty, wzorzyste, pieczołowicie obrobione tkaniny, królewskie łoże i… tajemniczy walec w kącie. Tak się kiedyś zażywało luksusów…

Jeśli ktoś się zastanawiał, w jakich warunkach podróżowało się dawnymi czasy – być może jeszcze na początku XX wieku – oceanicznymi statkami, dzisiaj otrzyma odpowiedź. No, może bardziej fragment odpowiedzi, bo w końcu na kadrze widać jedynie kawałeczek luksusowej kabiny. Można na nim podziwiać falbaniastą lampę, wzorzyste draperie w kolorze zapewne złotym, ręczniki z dodatkiem koronek oraz… porcelanowy walec, pozornie budzący zdumienie wpatrującej się weń kobiety. W którą notabene czujnie wpatruje się jej partner, na wszelki wypadek kryjący się za winklem ze względu na niepewność niewieściej reakcji. No i jest walec – porcelanowy – o którym za chwilę. To natomiast, czego na tym kadrze nie widać, to stosy zaścielających podłogę dywanów oraz przeogromne, iście królewskie łoże z imponującym baldachimem, zajmujące centralną część pomieszczenia.

Szkoda tylko, że takie wyposażenie należy jednak uznać za produkt przesadnie rozbujanej wyobraźni speców od scenografii niż faktyczny wystrój transatlantyckich jednostek. W rzeczywistości luksusowe kabiny miały raczej przytwierdzone na stałe do pokładu wykładziny, równie nieruchome obicia ścian, a łóżka jedynie z rzadka posiadały baldachim. W końcu statkiem buja i ciągłe majtanie się w tę i nazad rozmaitych tkanin mogłoby doprowadzić do choroby nawet najwytrawniejszego wilka morskiego, nie mówiąc już o zagrożeniu pożarowym i utrudnionym wyplątaniu się w razie tonięcia jednostki. W przypadku dzisiejszego kadru nadmierne rozbuchanie jest jednak mimo wszystko usprawiedliwione, bowiem akcja filmu, a w zasadzie odcinka serialu – chodzi o 50-minutową nowelę „Passage on the Lady Anne” („Rejs na Lady Anne”), wyemitowaną w 1963 roku w ramach czwartego sezonu sławetnej „Strefy mroku” – rozgrywa się na statku służącym ongiś jako wycieczkowiec dedykowany młodym parom, które zamarzyły sobie spędzić miodowy miesiąc na oceanie, z dala od cywilizacji. Ponieważ jednak statek oferował takie wycieczki już od półwiecza, nie dziwne, że cały jego wystrój w wyraźny sposób zalatuje naftaliną. Zresztą jak i większość jego pasażerów, którzy już dawno temu przekroczyli wiek emerytalny.

Zaś co do tajemniczego, porcelanowego walca – nasza bohaterka tylko pozornie jest zdumiona, bo chwilę później bez zastanowienia sięga przed siebie i obraca walec tak, żeby wylać z niego wodę do zamocowanej w stojaku misy, w której następnie myje ręce. Walec jest bowiem tak naprawdę dzbankiem na wodę, tyle że poziomym i osadzonym na kołkach, z tak rozłożonym ciężarem porcelany, żeby po puszczeniu przez dłoń natychmiast ustawić się otworem do góry. A wszystko po to, by nawet podczas największych fal woda pozostawała w dzbanku, a nie rozchlapywała się po okolicy, a przy okazji – żeby niewprawny szczur lądowy nie musiał dźwigać naczynia i balansować z nim nad miską. Dziś jednak mało kto już pamięta, że coś takiego istniało. W końcu od dawna na statkach – nawet tych najbiedniejszych – można zamontować sobie blaszaną umywalkę i kran z bieżącą wodą.

21 grudnia 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Z filmu wyjęte: Prehistoria, panie dzieju
Jarosław Loretz

12 IV 2021

Kiedy to było, gdy polski sprzęt elektroniczny wędrował w świat, pomagając nawet tworzyć… roboty.

więcej »

Z filmu wyjęte: A na co mi ta noga…
Jarosław Loretz

5 IV 2021

Czasami podczas oglądania filmów pojawiają się zdrożne myśli, podające w wątpliwość kwalifikacje co poniektórych członków ekipy realizacyjnej. Na przykład w materii znajomości ludzkiej anatomii.

więcej »