Mikropopkulturystyka: Samobójstwo ReksiaKonrad Wągrowski W nowym cyklu kieszonkowej publicystyki słów kilka o ostatnim odcinku „Reksia”.
Konrad WągrowskiMikropopkulturystyka: Samobójstwo ReksiaW nowym cyklu kieszonkowej publicystyki słów kilka o ostatnim odcinku „Reksia”. ![]()
Wyszukaj / Kup „Królowie bajek” byli książką, która zapowiadała się nieźle (w końcu kto z mojego pokolenia nie wychowywał się na Reksiu i Bolku i Lolku), a okazała się jeszcze lepsza, wciągająca, przejmująca (jej pełną recenzję przeczytacie TUTAJ). I w sumie strasznie smutna. Bo opowieść o Studiu Filmów Rysunkowych Bielsko Biała ma oczywiście swoje rozdziały triumfów i chwały (lata, w których dobranocki królowały w telewizji, a produkcje zbierały światowe nagrody), mówi o ludziach, którzy w sumie nie trafili źle – realizowali swoje pasje i przyzwoicie przy tym zarabiali jak na swoje czasy – ale jednak każda historia z osobna naznaczona jest jakimś fatalizmem i smutkiem. Samo Studio wchodzi w lata 90., nowe realia i oczywiście tonie wśród złudnych nadziei otrzymywanych od różnych szarlatanów i hochsztaplerów, którzy przychodzą z (rzekomymi) pieniędzmi oraz pomysłami na wspaniałe projekty – z których większość nie dochodzi do skutku. Zdzisław Lachur, pierwszy dyrektor, artysta, w jakiś sposób trwoni swoje życie, a rozdział opowiadający nieszczęśliwe dzieje jego dzieci jest jednym z najbardziej dołujących w książce. Władysław Nehrebecki, twórca „Bolka i Lolka” z jego wieczną, nieszczęśliwą, niespełnioną miłością i przedwczesną śmiercią. Wreszcie Lechosław Marszałek, twórca „Reksia”, człowiek trudny w obyciu, konfliktowy, nie radzący sobie w relacjach, ostatecznie popełniający samobójstwo (zaskakujące, że o tym samobójstwie nie zająknęła się słowem polska Wikipedia). Niesamowita jest w tej książce historia ostatniego odcinka „Reksia” („Reskio i sowa”), który był odzwierciedleniem ówczesnego stanu duszy Marszałka. Reksio w pierwotnym scenariuszu, zaszczuty przez inne zwierzęta, coś wciąż od niego wymagające, porzucony przez swych ludzkich właścicieli, na koniec… popełnia samobójstwo. Ostatecznie na ekrany trafił odcinek w złagodzonej wersji, ale, słowo daję, i tak mogący zaszokować. Obejrzyjcie koniecznie tego „Reksia”. Obejrzycie z wiedzą, że jego twórca niedługo później popełnił samobójstwo. Rany, przecież wszystko tu jest jak na dłoni. Reksio nie daje rady, jedyne co mu pozwala na chwilę odetchnąć jest dobranockowym odpowiednikiem antydepresantów (a może narkotyków) – branych coraz częściej i coraz krócej skutecznych. No i finał, „happy end” – czy tylko mi się wydaje, że spojrzenie Reksia dalekie jest od nastroju ukojenia i pokazuje raczej coś w rodzaju psychodelicznego obłędu? ![]() 19 stycznia 2021 |
W drugiej części wyreżyserowanego przez Andrzeja Zakrzewskiego spektaklu „Stirlitz” słynny sowiecki agent, w Polsce znany głównie z powieści „Siedemnaście mgnień wiosny” Juliana Siemionowa, musi nie tylko wysłać łącznika z arcyważną wiadomością z Berlina do Berna w Szwajcarii, ale również uniknąć śmiertelnie groźnej pułapki, jaką zastawia na niego szef Gestapo Heinrich Müller.
więcej »Dzisiaj przedstawiam żarłoczne pluszowe stwory z kosmosu, połykające swoje ofiary w całości, co też zresztą widać na załączonym obrazku.
więcej »Hans Kloss czy Max Otto von Stirlitz – który z nich narodził się wcześniej? Ten pierwszy zadebiutował w spektaklu teatralnym w styczniu 1965 roku, temu drugiemu Julian Siemionow przydał niemiecką tożsamość dopiero w wydanej dwa lata później powieści „Major Wicher”. Na słynne „Siedemnaście mgnień wiosny” trzeba było czekać jeszcze rok. A na dwuczęściowe przedstawienie polskiego Teatru Sensacji „Stirlitz” autorstwa Andrzeja Zakrzewskiego – kolejne cztery.
więcej »Międzygwiezdne fotele w natarciu
— Jarosław Loretz
Peregrynacje wyssane z palca
— Jarosław Loretz
Podróże międzygwiezdne de luxe
— Jarosław Loretz
E.T. wersja hard
— Jarosław Loretz
Ogrodowy nielot
— Jarosław Loretz
Mumii podejście drugie
— Jarosław Loretz
Mumia z gwiazd
— Jarosław Loretz
Pracownik idealny
— Jarosław Loretz
Niech się mury… drzewią?
— Jarosław Loretz
Interpol muzealny
— Jarosław Loretz
Rodzina
— Joanna Kapica-Curzytek
Esensja czyta: Sierpień 2015
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Marcin Mroziuk, Agnieszka ‘Achika’ Szady
Esensja czyta: Listopad 2014
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Paweł Micnas, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski
Humor antykoncepcyjny
— Agnieszka Szady
Esensja czyta: Maj-czerwiec 2009
— Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Michał Kubalski, Daniel Markiewicz, Joanna Słupek, Agnieszka Szady, Mieszko B. Wandowicz, Konrad Wągrowski
Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski
Po komiks marsz: Maj 2023
— Sebastian Chosiński, Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski
Statek szalony
— Konrad Wągrowski
Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski
Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski
Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski
Migające światła
— Konrad Wągrowski
Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski
Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski
Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski
Nigdy nie pomyślałbym o takiej interpretacji tej bajki.