Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 7 czerwca 2023

Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.

Filmy

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Spider Man: Poprzez multiwersum [DVD]
Joaquim Dos Santos, Kemp Powers

więcej »

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Z filmu wyjęte: Uśmiech umila życie

Jarosław Loretz

Czy tak pięknie uśmiechnięta starsza pani może kryć jakąś tajemnicę? Otóż – jak najbardziej. I wcale nie chodzi o to, że owa dama nie do końca jest tym, na kogo wygląda.

Z filmu wyjęte: Uśmiech umila życie

Czy tak pięknie uśmiechnięta starsza pani może kryć jakąś tajemnicę? Otóż – jak najbardziej. I wcale nie chodzi o to, że owa dama nie do końca jest tym, na kogo wygląda.

Dzisiaj wyjątkowo proponuję kadr z filmu z wyższej (finansowo) półki, czyli z blockbustera „Kapitan Marvel”. Ponieważ zapewne większość z Was go oglądała, nie ma co bawić się w streszczenia. Nadmienię tylko, że widoczna na zdjęciu babcia nie jest wcale człowiekiem – to cwana podróbka w wykonaniu tzw. Skrulla, czyli zmiennokształtnego obcego. Chwilę później wybucha kuriozalna, ale całkiem efektowna walka, w której babcia z nadspodziewanym wigorem broni się przed ciosami głównej bohaterki. Dlaczego więc wybrałem tak banalny kadr? Ano ponieważ w tym wypadku twórcy – pewnie jeszcze ci od komiksowego pierwowzoru – popłynęli z pomysłem zbyt małą łódką na zbyt duże jezioro.

Cały problem zasadza się na tym, że zmiennokształtni tak dokładnie kopiują inne osoby, iż bezcelowe jest badanie ich DNA. Bo są perfekcyjną kopią praktycznie do ostatniego atomu. Jak stwierdza bohaterka, jedyną opcją zdemaskowania zmiennokształtnego jest przepytanie go z dawniejszych zdarzeń, bowiem „Skrullowie mają dostęp jedynie do świeżych wspomnień nosiciela”. Załóżmy więc, że to prawda, że Skrull może przelotnym dotykiem podłapać całą strukturę budowy danej osoby, wliczając w to krótkoterminową pamięć, co notabene jest już nieco śliskim pomysłem. Ale przecież mamy do czynienia z fantastyką, więc niech tam. Ale tu dochodzimy do problemu „dodatków” do takiej osoby.

Spoglądająca ze zdjęcia kobieta ma na przykład okulary. Zapewne również i zęby nie są już jej własne (w rozumieniu: naturalne). No i są jeszcze ciuchy i różne dodatki. I teraz tak – skoro Skrull zmienia momentalnie cały wygląd, to by oznaczało, że ubranie jest integralną częścią jego ciała. Co więc się dzieje w sytuacji, gdy – jak to widać na filmie – postać traci kontakt z okularami? Czy każde zgubienie buta czy torebki oznacza kurczenie się podstawowej substancji Skrulla? Drugie pytanie dotyczy struktury ubrania. Skrull raczej nie jest w stanie jej wyczuć w trakcie przelotnego dotknięcia, a tym bardziej odgadnąć jej budowy, bo przecież ludzie nigdy nie wiedzą do końca, z czego jest ich sweter, spodnie czy okulary. Jeśli więc zmiennokształtny tworzy ze swojego ciała ubranie, to albo ono również ma ludzkie DNA, albo jest zrobione z zupełnie czego innego niż pierwowzór – o ile w ogóle założymy, że Skrullowie potrafią zmieniać swoje ciało w szkło, plastik czy metal. A wówczas zdemaskowanie Skrulla nie powinno być przesadnym problemem, jeśli okaże się nagle, że garnitur od Armaniego jest – dajmy na to – z waty cukrowej. A chyba jeszcze prościej byłoby rzucić okiem na metkę, której albo nie będzie, albo będzie – tylko w innym miejscu i z innymi napisami. Bo któż by tam pamiętał, czy na metce jest China, Bangladesz czy Indie…

Oczywiście nie powinienem się czepiać takich dupereli, bo przecież jest kolorowo, głośno i latają statkami, więc jest super, a w ogóle to licentia poetica i po co drążyć temat. I będzie w tym gram racji, bowiem od lat podobny problem dotyka wilkołaków, które zmieniając się z wilka w człowieka gdzieś w krzakach, wychodząc z nich w odprasowanej koszuli, spodniach w kant oraz w trzewikach. Boć wiadomo, że Hollywood golizny by nie przeżył. I tutaj nie mogę się powstrzymać przed zacytowaniem naszego narodowego wiesz… znaczy grafomana (proszę nie rzucać komentarzami, sam się tak kiedyś określił), który zaserwował w „Wampirze z M-3” chyba najlepszą przemianę w wilkołaka, z jaką dotąd się zetknąłem:

„Greg rozpiął sobie suwak wszyty pod lewą pachą.
– A to co? – zdumiała się, widząc, że pod ramieniem ma w ciele dziurę obrośniętą wewnątrz futrem.
– Raz, dwa, trzy, hop! – mruknął i wywrócił się przez ten otwór na nice.”

Bo przecież „wilk jest w środku”.

8 listopada 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: Małżeństwo z dziesięcioletnim stażem
Sebastian Chosiński

6 VI 2023

Harry Carmichael, który naprawdę nazywał się Leopold Horace Ognall, nie miał w Polsce Ludowej takiego szczęścia, jak inni klasyczni twórcy brytyjskiej powieści detektywistycznej. Nie tłumaczono jego powieści – a byłoby z czego wybierać! – choć jedna z nich stała się kanwą przedstawienia zaprezentowanego w ramach Teatru Sensacji „Kobra”. Spektakl nosił tytuł „Czy pan nie rozumie? To pomyłka!”.

więcej »