Z filmu wyjęte: Escher w praktyceNa pewno każdy z nas chciałby mieszkać w pięknym architektonicznie budynku. Tylko czy w tym ideale zmieściłyby się złożone z mnóstwa schodów esy floresy…?
Jarosław LoretzZ filmu wyjęte: Escher w praktyceNa pewno każdy z nas chciałby mieszkać w pięknym architektonicznie budynku. Tylko czy w tym ideale zmieściłyby się złożone z mnóstwa schodów esy floresy…? Dzisiaj proponuję krótką chwilę obcowania z nietuzinkową architekturą, czyli niemalże urzeczywistnieniem szalonych grafik słynnego Holendra – Mauritsa Cornelisa Eschera, lubującego się we wszelkiej maści złudzeniach optycznych. Widoczna na zdjęciu studzienna klatka schodowa, będąca zapewne koszmarem osób spieszących się oraz takich, co niosą duże, przesłaniające widok pakunki (w końcu poręcze nie są zbyt wysokie i można wykonać niezamierzone salto mortale), została zaprojektowana w zupełnie niesamowity sposób. Patrząc na nią tak, jak patrzył kamerzysta (i my za nim), można odnieść wrażenie, że jest to raczej zabawka czy jakiś nieduży model, a nie rzeczywisty, użytkowy budynek. A w istocie jest to klatka schodowa regularnego bloku mieszkalnego, zwanego La Muralla Roja czyli Czerwona Ściana (tak, wiem, na zdjęciu wygląda bardziej na bladoróżową, ale budynek nie był jednolity kolorystycznie, a kopia filmu, z którego pochodzi kadr, była co nieco odbarwiona). Ów blok – niski, ale całkiem rozległy – mieści się w hiszpańskim miasteczku Calp, znajdującym się niemalże naprzeciwko Ibizy. Stoi nad brzegiem Morza Śródziemnego (technicznie rzecz biorąc Balearskiego) i można go z góry rozpoznać dzięki wielkiemu, niebieskiemu… krzyżowi łacińskiemu, w taki bowiem kształt został uformowany dach jednego z segmentów budynku. Dlaczego? Kto to wie, trzeba jednak przyznać, że architekt – zmarły w styczniu bieżącego roku Ricardo Bofill – miał fantazję, ów krzyż bowiem to nic innego jak… ogromny basen do wyłącznej dyspozycji mieszkańców. Którzy mają zresztą jeszcze własną saunę oraz solaria. Ten budynek do dzisiaj szokuje futurystyczną formą, wizualnie nie zestarzał się w najmniejszym stopniu i aż dziwne, że tak rzadko gości na szerokim ekranie. Troszkę więcej można o nim dowiedzieć się tu (polecam załączony tam króciutki filmik), a i warto rzucić okiem na jedno z podwórek. Co zaś do filmu, z którego pochodzi kadr – jest to hiszpańska produkcja o raczej uniwersalnym tytule „Eugenie (Historia de una perversión)”, nakręcona w roku 1980 przez Jesusa Franco, słynnego erotomana-chałturzystę, który dostarczył widzom świata blisko dwie setki mniej lub bardziej erotyzowanego kiczu o jakości często nad wyraz wątpliwej. Nie inaczej jest w tym przypadku. Film, tak naprawdę będący remakiem starszego o dekadę, własnego obrazu na bazie De Sade’a – może tylko ciut lepiej wykonanym niż pierwowzór, ale tak samo jałowym i pretensjonalnym. Pewien facet zadurza się w pływającej na golasa nastolatce (w tej roli dojrzała… 13-latka, Katja Bienert, która w erotykach zaczęła grać w wieku… 12 lat) i jego siostra, z którą żyje w kazirodczym związku, postanawia pomóc mu w jej zdobyciu. I faktycznie, gdy rodzice nastolatki gdzieś wyjeżdżają na weekend, dziewczyna trafia do domu bohatera i – znarkotyzowana – kończy w jego łóżku. Nazajutrz zauważa na plaży przed domem piaskowe rzeźby nagich kobiet i słyszy od bohatera, że to kobiety, które zabił. Dziewczyna nie za bardzo w to wierzy, ale wkrótce w niejasnych okolicznościach umiera wspomniana siostra i… no, w zasadzie tyle. A, przepraszam, jest jeszcze muza Franco, czyli Lina Romay, tutaj robiąca za ciąganą na smyczy kochankę-niewolnicę udającą psa. Tak właśnie. Sytuacja jest więc chyba jasna – filmu raczej nie ma po co szukać. Owszem, młodziutka, zgrabna Bienert stanowi niekwestionowaną zaletę produkcji, a widoki z klatki schodowej La Muralla Roja dorzucają swoje trzy grosze w materii przyjemnych doznań wizualnych, jednak ogólnie rzecz biorąc film jest bardzo marny i niewart pamiętania. ![]() 19 grudnia 2022 |
Oglądając po latach wyreżyserowaną przez legendarnego Józefa Słotwińskiego sztukę Marka Domańskiego „Mord w hurtowni”, można głośno się śmiać. Tyle że powinien to być śmiech przez łzy. Autor w groteskowy sposób przedstawił bowiem problem, z jakim borykaliśmy się w PRL-u i jaki wcale nie zniknął w III RP – to gospodarcze kombinatorstwo i złodziejstwo.
więcej »Oprócz solidnych dekoracji warto mieć na planie filmowym także przygarść sensownych rekwizytów. Choć chyba nie każda ekipa o tym pamięta…
więcej »Witold Pyrkosz nadawał się do roli nieuczciwego kasjera bankowego Zenona Kruka idealnie! Gra bohatera, który nie rzuca się w oczy, więc tym samym nie wzbudza żadnych podejrzeń. A przynajmniej tak mu się wydaje. Jego wewnętrzny spokój pewnego dnia pryska jednak jak bańka mydlana… Historię wymyśloną przez Feliksa Falka wyreżyserował inny mistrz – Ryszard Bugajski. A jej tytuł brzmi tak niewinnie: „Kiedy się ze mną podzielisz?”
więcej »Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz
Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz
Ten człowiek jeszcze oddycha!
— Jarosław Loretz
Dama przed podróżą
— Jarosław Loretz
Dama w podróży
— Jarosław Loretz
Wymarzony kochanek
— Jarosław Loretz
Spaleni słońcem
— Jarosław Loretz
Dymek w lesie
— Jarosław Loretz
Beczka bezpieczeństwa
— Jarosław Loretz
Pomsta na ufokach
— Jarosław Loretz
Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz
Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz
Ten człowiek jeszcze oddycha!
— Jarosław Loretz
Dama przed podróżą
— Jarosław Loretz
Dama w podróży
— Jarosław Loretz
Wymarzony kochanek
— Jarosław Loretz
Spaleni słońcem
— Jarosław Loretz
Dymek w lesie
— Jarosław Loretz
Beczka bezpieczeństwa
— Jarosław Loretz
Pomsta na ufokach
— Jarosław Loretz
Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2022 (4/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2022 (3/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2022 (2/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2022 (1/4)
— Jarosław Loretz
Orient Express: Potwór grubszego kalibru
— Jarosław Loretz
Orient Express: Tanie lokum z haczykiem
— Jarosław Loretz
Z bachorami trzeba ostro
— Jarosław Loretz
W Indiach też straszy
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2021 (4/4)
— Jarosław Loretz
Budynek rzeczywiście niezwykły - warto kliknąć w linki.