Dobry i Niebrzydki: I szarlotkę i twoją matkę też!Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Piotr Dobry, Konrad WągrowskiDobry i Niebrzydki: I szarlotkę i twoją matkę też!PD: W tej sytuacji najlepiej chyba „40-letniego prawiczka”… KW: Nie zaplątałem się w tych wywodach? PD: Nie. KW: Wracając do Setha i kumpli – do kogo Ty czułeś szczególną sympatię? ![]() …choć strach przed dorosłością bywa obezwładniający. PD: Też do Evana, aczkolwiek w liceum byłem kimś pomiędzy Evanem a Sethem. Rysowanie penisów przez tego ostatniego to małe piwo w porównaniu z moimi erotycznymi komiksami i rebusami. KW: Wow, penisy! Przypomniałeś mi, że ten film ma jedną z pięciu najzabawniejszych scen roku. Gdy zobaczyłem penisa blokującego czołgi na Placu Tiananmen, mało nie padłem. PD: A zostałeś na napisach końcowych? Z tego, co pamiętam, było jeszcze kilka penisów w nietypowych sytuacjach. KW: Ups, tego nie odnotowałem. Wstyd. Ale skoro jesteśmy przy erotyce (a w którym momencie nie byliśmy?), to jednak film, pomimo jego obrazoburczości (np. wspomnianej penisowej), ma typową cechę amerykańskiego kina młodzieżowego – żadnej golizny. Porównaj to choćby z meksykańskim „I twoją matkę też”… PD: Jaką znowu „typową cechę”? Weź cokolwiek z brzegu – „Porky’s”, „American Pie”, „Road Trip”, „Eurotrip”, „Not Another Teen Movie”, „Zemstę frajerów” – wszędzie tam masz goliznę. Ale cieszę się, że wspomniałeś o „I twoją matkę też” w kontekście kina młodzieżowego, bo mam wrażenie, że ogół krytyków podchodzi do tego filmu, skądinąd bardzo przyzwoitego, jednak zbyt nabożnie, jakby zawierał nie wiadomo jakie mądrości. Tymczasem to tylko kolejny film o wchodzeniu w dorosłość – ładny, niegłupi i tak dalej – ale dlaczego mam się zaraz jakoś szczególnie ekscytować tym, że jego bohaterowie dojrzewają emocjonalnie w trakcie podróży przez Meksyk? Phi, bohaterowie „Supersamca” dojrzewają emocjonalnie w trakcie jednego wypadu na imprezę… ![]() Obiecane gołe biusty. KW: Wreszcie mogę się nie zgodzić. Bo jednak dzieło Cuaróna na tle gatunku się wyróżnia. Oczywiście mamy znów schematy dobrego kina młodzieżowego – wakacyjna zabawa, poszukiwanie przygód erotycznych (w przypadku tego filmu akurat nie powiem nic o „inicjacji”, bo bohaterowie zachowują się, jakby przeszli ją w wieku lat siedmiu), a wszystko jest oczywiście tak naprawdę opowieścią o dojrzewaniu (tym się różni dobre kino młodzieżowego od tego gorszego, że w tym drugim niczego o dojrzewaniu się nie doszukasz). Ale w „I twoją matkę też” mamy po pierwsze erotykę dużo odważniejszą – nie jakiś tam fragment biustu czy pośladka, czy nawet „full frontal nudity”, ale całą garść mocnych scen erotycznych. Po drugie – tu i ówdzie pojawiający się komentarz z offu, mocno konfliktujący wygłupy chłopaków z realiami prawdziwego świata, wnosi przez cały film nastrój pewnego niepokoju do alkoholowo-seksualnej sielanki. Po trzecie – finał, na różnych zresztą płaszczyznach, jest dużo bardziej pesymistyczny niż w przeciętnej młodzieżowej komedii. Nie spotkałem drugiego filmu, w którym tak dobitnie ukazane byłyby trzy prawdy. Po pierwsze, choć bohaterowie bywają irytujący, to młodzieżowy luz każe nam czuć do nich pewną sympatię, która musi zniknąć, gdy wyrosną z nich dużo bardziej antypatyczni dorośli. Po drugie, z młodzieńczych przyjaźni najczęściej zostaje właśnie to, że kiedyś mówimy sobie „no to do zobaczenia”, by już nigdy więcej w życiu się nie spotkać. Po prostu kawał świetnego, mocno mnie ruszającego kina. ![]() Specjalnie dla naszych czytelników – jeszcze więcej kuszącej nagości. PD: Po pierwsze, to wymieniłeś tylko dwie prawdy. Po drugie, to wcale nie czułem do tych bohaterów sympatii. Po trzecie, to przesłanka typu „no to do zobaczenia” o wiele lepiej była wygrana właśnie w końcowej scenie na ruchomych schodach w „Supersamcu”. KW: Do mnie bardziej jednak przemówił Cuarón – zapewne kwestia gustu. PD: Po czwarte, przecież ja nie przeczę, że film Cuaróna się nie wyróżnia na tle gatunku. Owszem wyróżnia się – artystyczną formą, w jaką opakowuje stare ograne prawdy. KW: A czy nie na tym między innymi polega właśnie kino? Na tym poziomie – pewnej powagi – wymieniłbym jeszcze świetny „Dazed and Confused” Richarda Linklatera, znany w Polsce pod idiotycznym tytułem „Uczniowska balanga”. Z pozoru typowe kino młodzieżowe – cała szkoła szaleje w pierwszy dzień wakacji, młody Ben Affleck gra głupiego buca. Ale tytuł – „Oszołomieni i zagubieni” – mówi sam za siebie. Bo jakoś w tle jest przekrojowy obraz pewnego pokolenia, które jest w gruncie rzeczy tym wchodzeniem w dorosłość cholernie przestraszone. PD: A które pokolenie nie jest? Ba, ja wszedłem w dorosłość już kilka lat temu, a wciąż jestem tym w pewnym stopniu przestraszony. Też lubię „Uczniowską balangę”. Opowiada o konkretnym pokoleniu – lat 80. – ale w sumie jest uniwersalna. I miksuje wygłup z melancholią z równym wdziękiem co „Supersamiec”. KW: Ja pierniczę, my tu o imprezach, biustach i alkoholu, a ja w takie nastroje wpadam… Chyba dla odprężenia zamieścimy w tekście parę rozluźniających nagich fotek. Nie naszych. PD: Dlaczego nie? KW: Bo za to musieliby nam więcej zapłacić. ![]() |
W poprzednim odcinku przedstawiłem odwróconą do góry nogami głowę. No to teraz coś z innej – choć w sumie podobnej – beczki…
więcej »W ostatnich latach nasila się przeświadczenie, że w kinie grozy było już wszystko. Niektórzy twórcy wyłażą więc ze skóry, żeby pokazać, iż jest to opinia pozbawiona podstaw. Efekty tego są niekiedy dyskusyjne.
więcej »Niekiedy już na pierwszy rzut oka widać, z jakim gatunkiem filmowym ma się do czynienia.
więcej »Kevin Smith. Sprzedawcy 2
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. Jay i Cichy Bob kontratakują
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. Dogma
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. W pogoni za Amy
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. Szczury z supermarketu
— Marcin Knyszyński
Kevin Smith. Sprzedawcy
— Marcin Knyszyński
Richard Kelly. Pułapka
— Marcin Knyszyński
Richard Kelly. Koniec świata
— Marcin Knyszyński
Richard Kelly. Donnie Darko
— Marcin Knyszyński
Alejandro González Iñárritu. Zjawa
— Marcin Knyszyński
100 najlepszych filmów XXI wieku. Druga setka
— Esensja
100 najlepszych filmów XXI wieku
— Esensja
100 najlepszych komedii wszech czasów
— Esensja
Dorastanie w drodze
— Michał Chaciński
Zemsta Dragów, czyli bokserska nostalgia
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Norwegia już nigdy nie będzie taka jak przedtem
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Duchy, diabły, wilkołaki i steampunkowe mechaniczne skrzaty
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Każdy kadr to Ameryka
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Rzeźnia dla dwojga
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Partia na party w czasach Brexitu
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Jak smakują Porgi?
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Chwała na wysokości?
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Podręczne z Kairu
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Atak paniki
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Pro-choice, czyli pro-life
— Piotr Dobry
Esensja ogląda: Listopad 2013 (3)
— Miłosz Cybowski, Jarosław Loretz, Agnieszka Szady
Esensja ogląda: Październik 2013 (2)
— Karolina Ćwiek-Rogalska, Piotr Dobry, Kamil Witek
Kosmos, jakiego do tej pory nie znaliście
— Konrad Wągrowski
Wenecja 2013: „Houston, mamy problem”
— Marta Bałaga
Krwiopijca na pół gwizdka
— Jarosław Loretz
Popkulturowe referencje trzeciego stopnia
— Karol Kućmierz
Opowieść wykastrowana?
— Agnieszka Szady
Każde dziecko jest Zbawicielem
— Konrad Wągrowski
Złote dziecko
— Kamil Witek
Do księgarni marsz: Maj 2022
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Marcin Mroziuk, Joanna Słupek, Konrad Wągrowski
Wiekopomne dzieło króla Długouchych
— Konrad Wągrowski
Rzadka koniunkcja planet
— Konrad Wągrowski
Stulecie Stanisława Lema: Przeciętniak w swym zawodzie
— Agnieszka Hałas, Adam Kordaś, Marcin Mroziuk, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski
Santorini, wyspa ognia
— Konrad Wągrowski
Stulecie Stanisława Lema: Jam jest robot hartowany, zdalnie prądem sterowany!
— Miłosz Cybowski, Adam Kordaś, Marcin Mroziuk, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski
Podwodne wykopywanie przybysza z kosmosu
— Konrad Wągrowski
Rozbitkowie ze strumienia nadprzestrzeni
— Konrad Wągrowski
Dziesięciu z Wielkiej Ziemi: Koniec wojny, koniec serii
— Konrad Wągrowski
Dziesięciu z Wielkiej Ziemi: Ciotka chce czerwony haczyk
— Konrad Wągrowski