007: Z gitarą wśród agentów Jej Królewskiej MościMotyw z czołówek filmów o Jamesie Bondzie zna każdy szanujący się kinoman. Podobnie powinno być z piosenkami towarzyszącymi kolejnym produkcjom. Dla wykonawcy, który miał okazję zaśpiewać jedną z nich, to nobilitacja i okazja do zapisania się w historii kultury masowej. Niektórzy dziś znani są tylko z tego.
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski007: Z gitarą wśród agentów Jej Królewskiej MościMotyw z czołówek filmów o Jamesie Bondzie zna każdy szanujący się kinoman. Podobnie powinno być z piosenkami towarzyszącymi kolejnym produkcjom. Dla wykonawcy, który miał okazję zaśpiewać jedną z nich, to nobilitacja i okazja do zapisania się w historii kultury masowej. Niektórzy dziś znani są tylko z tego. Temat towarzyszący od początku kariery Jamesowi Bondowi skomponował Monty Norman – przynajmniej według orzecznictwa sądu z 2001 roku. Od dawna bowiem istniał spór między Normanem, a twórcą muzyki do aż jedenastu Bondów, Johnem Barrym, który autorstwo przypisywał sobie. Podobno w czasie nagrania poprawił niedoskonały utwór i dzięki temu znamy go w obecnej wersji. Spór rozgorzał do tego stopnia, że Barry wielokrotnie po swojemu przerabiał motyw, niejako odcinając się od pierwowzoru. Jakkolwiek by nie było, na dzień dzisiejszy autorstwo „James Bond Theme” przypisywane jest Normanowi. Jeśli ktokolwiek będzie twierdził inaczej, musi liczyć się z karą w wysokości 30 tys. funtów. Taką sumę musiał zapłacić dziennik „The Sunday Times”, który swego czasu stanął po stronie Johna Barry’ego. Pierwszą oficjalną piosenką do serii jest „From Russia with Love” autorstwa Lionela Barta, a wykonaną przez Matta Monro i orkiestrę Johna Barry’ego. Utwór jednak nie pojawia się w czołówce, jak to ma miejsce w dalszych produkcjach, a dopiero później, w trakcie filmu. W czasie sekwencji początkowej pobrzmiewa za to „James Bond is Back”, czyli motyw z „Dr No”, ale odpowiednio zmodyfikowany przez Barry’ego. Postawił więc na swoim. Piosenką, która jako pierwsza pojawia się w czołówce, jest „Goldfinger” w wykonaniu Shirley Bassey. Jej mocny, przesiąknięty dramatyzmem głos doskonale korespondował z tekstem, w wyniku czego powstał jeden z najlepszych kawałków z serii o 007. Tym bardziej dziwi, że producent serii Harry Saltzman uznał, że utwór jest beznadziejny i dopiero po licznych namowach zgodził się go umieścić w czołówce. Bassey jest jedyną artystką, która zaśpiewała w więcej niż jednym filmie o Bondzie. Kolejne jej utwory to „Diamonds are Forever” i „Moonraker”. Z pierwszym z nich wiąże się mały skandal, który został wywołany przez Johna Barry’ego. W jednym z telewizyjnych show, zapytany o śpiew Bassey, stwierdził, że zawsze jak jej słucha, wyobraża sobie, iż piosenkarka myśli o penisie. Co zaś się tyczy „Moonrakera”, to Shirley otrzymała ofertę zaśpiewania go w ostatniej chwili, kiedy prace nad ukończeniem filmu zmierzały ku końcowi. Na początku brano pod uwagę Franka Sinatrę i Kate Bush. Jakkolwiek Bassey jest świetną wokalistką, to szkoda, że żadne z nich nie otrzymało etatu. Sama piosenkarka nigdy nie była do końca zadowolona ze swojego wykonania i do dziś z dystansem odnosi się do utworu. „Thunderball”, czyli kolejny utwór bezpośrednio odnoszący się do filmu, został wykonany przez Toma Jonesa. Pierwotnie nosił przewrotny tytuł „Mr. Kiss Kiss, Bang Bang” i został zaśpiewany przez Shirley Bassey. Ponieważ producentom zależało, by w wyraźny sposób promował film i bezpośrednio się do niego odnosił, zażądali, by został nagrany jeszcze raz, czego podjęła się Dionne Warwick. Ale i ta wersja nie uzyskała aprobaty. Sprawdził się dopiero Tom Jones. Problematyczny był również tytuł. Ponieważ w jasny sposób nie odnosił się do filmu, ostatecznie zmieniono go na taki sam jak tytuł odcinka. W porównaniu z poprzednimi perypetiami stosunkowo bezboleśnie przebiegło nagranie piosenki „You Only Live Twice” do kolejnego odcinka Bonda. Za mikrofonem stanęła Nancy Sinatra, piosenkarka obdarzona wyjątkowym, subtelnym głosem. Jej dziełem stała się jedna z najpiękniejszych pozycji w bondowskiej dyskografii. O jej popularności niech świadczy to, że wielokrotnie była coverowana. Tylko w ostatnich latach przez takie sławy jak Coldplay, Natasha Atlas, czy Björk. Do kolejnego obrazu powstał pierwszy song, którego tytuł był inny niż filmu. We „W służbie Jej Królewskiej Mości” pojawia się utwór miłosny „We Have All the Time in the World”. Jego niezwykłość polega też na tym, że został ozdobiony niskim, chropowatym głosem samego Louisa Armstronga. Nie bez znaczenia jest fakt, że była to ostatnia kompozycja nagrana przez słynnego jazzmana, który zmarł dwa lata później na atak serca. Przez to utwór nabiera całkiem innego charakteru i żyje własnym życiem, niezależnie od legendy 007. Przy kolejnym filmie „Żyj i pozwól umrzeć” nastąpiły pierwsze przetasowania. Od produkcji został odsunięty główny kompozytor John Barry. Jego miejsce zajął George Martin. Jako człowiek z innej epoki i inaczej myślący o muzyce, postawił na rock’n’roll. Do zaśpiewania piosenki tytułowej ściągnął starego znajomego Paula McCartneya. Z początku producenci nie chcieli słyszeć o tym pomyśle, widząc jako wykonawcę kogoś z czarną duszą i taką karnacją, jak na przykład B. J. Arnau. Na szczęście ulegli namowom i McCartney, wraz z żoną Lindą, oraz zespołem Wings, nagrał pierwszy rockowy utwór w bondowskiej historii. „Live and Let Die” zyskał sporą popularność i Paul przez lata włączał go do repertuaru koncertowego. Niestety rock’n’roll nie na długo zagościł u agenta Jej Królewskiej Mości. „The Man with Golden Gun” w wykonaniu Lulu to powrót do muzycznych korzeni, ale niestety niezbyt udany. Tym bardziej szkoda, że producenci nie dogadali się z Alice Cooperem, który chciał, by to jego wersja „Człowieka ze złotym pistoletem” promowała film. Oferta została odrzucona, a tej kompozycji możemy posłuchać na albumie „Muscle of Love”. O wiele większym przebojem okazał się „Nobody Does it Better” w wykonaniu Carly Simone ze „Szpiega, który mnie kochał”. Jest ona jedną z bondowskich wizytówek i wciąż cieszy się popularnością. Ostatnio została wykorzystana w takich filmach jak „Mr. & Mrs. Smith” czy „Między słowami”. Znalazła się też na 67. miejscu listy 100 najlepszych piosenek filmowych opublikowanej przez Amerykański Instytut Filmowy. |
Witold Pyrkosz nadawał się do roli nieuczciwego kasjera bankowego Zenona Kruka idealnie! Gra bohatera, który nie rzuca się w oczy, więc tym samym nie wzbudza żadnych podejrzeń. A przynajmniej tak mu się wydaje. Jego wewnętrzny spokój pewnego dnia pryska jednak jak bańka mydlana… Historię wymyśloną przez Feliksa Falka wyreżyserował inny mistrz – Ryszard Bugajski. A jej tytuł brzmi tak niewinnie: „Kiedy się ze mną podzielisz?”
więcej »Drogi potencjalny twórco, pamiętaj, żeby na filmowy plan nie zapraszać zbyt krzepkich aktorów. W końcu scenografia przyda się jeszcze w kontynuacjach, a budżet rzadko kiedy jest z gumy.
więcej »Wyreżyserowana przez Ireneusza Kanickiego „Toccata” autorstwa Macieja Z.(enona) Bordowicza to jeden z najbardziej tajemniczych spektakli Teatru Sensacji „Kobra”. Dość powiedzieć, że po ponad półwieczu od jego powstania wciąż nie sposób odpowiedzieć jednoznacznie na pytanie, czy do jej emisji we wrześniu 1971 roku rzeczywiście doszło. Cieniem na przedstawieniu kładą się również późniejsze tragiczne losy reżysera i jego nie do końca wyjaśniona śmierć.
więcej »Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz
Ten człowiek jeszcze oddycha!
— Jarosław Loretz
Dama przed podróżą
— Jarosław Loretz
Dama w podróży
— Jarosław Loretz
Wymarzony kochanek
— Jarosław Loretz
Spaleni słońcem
— Jarosław Loretz
Dymek w lesie
— Jarosław Loretz
Beczka bezpieczeństwa
— Jarosław Loretz
Pomsta na ufokach
— Jarosław Loretz
Zupa jednak wyszła za słona
— Jarosław Loretz
Przyjaciele czyli galeria sprzymierzeńców
— Konrad Wągrowski
Adwersarze, czyli galeria łotrów
— Konrad Wągrowski
Wszystkie laski Jamesa Bonda
— Urszula Lipińska
Och, James!, czyli Bond Bondowi nierówny
— Konrad Wągrowski
Wielki Ranking Filmów z Jamesem Bondem
— Konrad Wągrowski
Strawberry Fields Forever
— Michał R. Wiśniewski
Im więcej Bonda, tym mniej
— Jakub Gałka
Agenci bez licencji
— Kamil Witek
Biografia Jamesa Bonda
— Konrad Wągrowski
Biegiem z tym szpiegiem!
— Piotr Dobry
Dekada TM-Semic: Narodziny nowego Supermana
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Baśń z truchłem wielkiego kraba w tle
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Pink Floyd w XXI wieku: Paczuszka z płytami
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wyrzutki spod miasta
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Po komiks marsz: Marzec 2023
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch
Komiksowe Top 10: Luty 2023
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Opowieści z dwóch stron barykady
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Dekada TM-Semic: Czy tańczyłeś już z diabłem w bladym świetle księżyca?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Russkij wojennyj korabl, idi na #Σ%j
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Pink Floyd w XXI wieku: Opowieść muzyka
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
„You Only Live Twice” to moja ulubiona melodia z Bonda, jest ponadczasowa... :)