Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 25 maja 2020

Pilot śmigłowca: Rozkaz to rozkaz
Sytuacja zmienia się jak w kalejdoskopie. W poprzednim zeszycie było gorąco, w tym będzie bardzo zimno. W poprzednim panowie piloci krążyli wokół pięknej blondynki, w czwartym odcinku „Pilota śmigłowca” inicjatywę przejmuje brunetka.
Pilot śmigłowca: Kapitan zmienia trasę
Czytając „Pilota śmigłowca” jakieś trzydzieści lat temu, zadawałem sobie pytanie, dlaczego autorzy skazali myśliwskiego asa na bujanie się śmigłowcami. W poprzednim albumie postawiłem pewną tezę na ten temat. Teraz, opisując kolejny zeszyt zatytułowany „Zejście z trasy”, mam zamiar ten wątek rozwinąć.
Każde życie Damiana Kota
„Trzecia część człowieka” Krzysztofa Matkowskiego to tekst, który ma szansę trafić i do czytelników lubiących ambitniejszą fantastykę, i do tych, którzy szukają w głównym nurcie prozy eksplorującej pogranicza między tym, co realne, a tym, co wymyka się racjonalnemu poznaniu.
Do sedna: Richard Kelly. Koniec świata.
Jeśli „Donnie Darko” wydawał się komukolwiek niezrozumiały, przesadzony i hermetyczny, to kolejny film Richarda Kelly’ego będzie kompletnie nieczytelny i okaże się stratą czasu. Premierę miał w maju 2006 roku, tym razem na festiwalu w Cannes, gdzie krytyka zrównała go z ziemią. Przyjrzyjmy się trochę temu obrazowi – „Southland Tales”, czyli „Koniec świata” po polsku, to apokalipsa i zagłada. Ale czego dokładnie?
Zajmowałem się tylko komiksem
Z Markiem Szyszko, rysownikiem komiksów i ilustratorem, w imieniu Esensji rozmawia Marcin Osuch.

Filmy

Magazyn CXCVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Weekendowa Bezsensja: Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o filmach (11)

Konrad Wągrowski

W jedenastej edycji naszego cyklu, w dniu dwunastego września, temat może być tylko jeden. Z okazji polskiej premiery szóstego filmu Quentina Tarantino przeczytajcie dwadzieścia osiem ciekawostek o nim i jego filmach.

Konrad Wągrowski

Weekendowa Bezsensja: Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o filmach (11)

Quentin Jerome Tarantino urodził się 27 marca 1963 r. w Knoxville w stanie Tennessee. Jego matka miała wówczas 16 lat.

• • •

Znamiennym wydarzeniem w życiu Tarantino było podjęcie w 1985 roku pracy w sklepie wideo w Manhattan Beach w Kalifornii, dzięki czemu miał okazję obejrzeć tysiące filmów.

• • •

Pierwszy napisany scenariusz (w 1985 roku) nosił tytuł „Captain Peachfuzz and the Anchovy Bandit” i był mocno inspirowany filmem „Mistrz kierownicy ucieka” z Burtem Reynoldsem.

• • •

Pierwszym sprzedanym scenariuszem byli „Urodzeni mordercy”, za których wziął 1500 dolarów. Skrypt „Prawdziwego romansu” przyniósł mu już 50 000 dolarów. Za te pieniądze nakręcił „Wściekłe psy” (wraz z finansowym wsparciem Harveya Keitela, który był aż tak przekonany o sukcesie tego projektu).

• • •

Mniej więcej raz do roku Quentin jeździ do Stowarzyszenia Filmowego w Austin, gdzie przywozi paczkę swoich ulubionych filmów i organizuje kilkudniowe pokazy poprzedzane własnym wprowadzeniem.

• • •

Kolekcjonuje gry planszowe, które mają coś wspólnego z popularnymi programami i serialami telewizyjnymi.

• • •

Miał ambicje zostać pisarzem. Napisał nawet dwa rozdziały książko o czasach, gdy pracował w sklepie na Manhattan Beach.

• • •

Według Tarantino lista jego ulubionych filmów prezentuje się następująco:

1. „Dobry, zły i brzydki” („The Good, the Bad and the Ugly”, 1966)
2. „Rio Bravo” (1959)
3. „Taksówkarz” („Taxi Driver”, 1976)
4. „Dziewczyna Piętaszek” („His Girl Friday”, 1940)
5. „Kulisty Piorun” („Rolling Thunder”, 1977)
6. „Śmiechu warte” („They All Laughed”, 1981)
7. „Wielka ucieczka” („The Great Escape”, 1963)
8. „Carrie” (1976)
9. „Coffy ”(1973)
10. „Uczniowska balanga” („Dazed and Confused”, 1993)
11. „Ręka śmierci” („Five Fingers of Death”, 1972)
12. „Hi Diddle Diddle” (1943)

• • •

Tarantino regularnie wstawia do swych filmów sceny filmowane z wnętrza bagażnika samochodowego.

• • •

Tarantino ma dysleksję.

• • •

Wielokrotnie był oskarżany o plagiaty scen, dialogów, a nawet całych wątków ze swoich ulubionych filmów. Najbardziej znaną sprawą były podobieństwa między „Miastem w ogniu” Ringo Lama a „Wściekłymi psami”.

• • •

W wieku 15 lat był aresztowany za kradzież powieści Elmore’a Leonarda „The Switch”.

• • •

Nigdy nie ukończył liceum (wyrzucony w wieku lat 16). Pytany o tę sprawę, mówi: „Gdy ludzie pytają mnie, czy chodziłem do szkoły filmowej, odpowiadam: nie, ja chodziłem na filmy”.

• • •

Jego iloraz inteligencji wynosi 160. Sądzimy, że nie jest to jednak iloraz w stylu Dody.

• • •

Jego ulubionym reżyserem jest Howard Hawks.

• • •

Chciałby kiedyś nakręcić film z Jamesem Bondem. Jego ulubionym obrazem z tej serii są „Pozdrowienia z Rosji”.

• • •

„Wściekłe psy” zawierają 272 użycia słowa „fuck”, „Pulp Fiction” jedynie 265.

• • •

„Wściekłe psy” zostały uznane za najlepszy niezależny film wszech czasów przez magazyn „Empire”. Tamże określono go także najbardziej wpływowym obrazem 15-lecia 1990-2005.

• • •

Cytat z Biblii, który wygłasza w „Pulp Fiction” Jules (Samuel L. Jackson), został wymyślony przez niego i Quentina Tarantino.

• • •

Role Lance’a and Jody (pary, do której przywieziona zostaje Uma Thurman po przedawkowaniu) początkowo mieli zagrać Kurt Cobain i Courtney Love.

• • •

Rolę Fabienne w „Pulp Fiction” (dziewczyna Willisa, która pyta, kim jest Zed) miała dostać Irene Jacob, ale ją odrzuciła, by zagrać w filmie „Trzy kolory: Czerwony” Krzysztofa Kieślowskiego. Paradoksalnie, w Cannes „Czerwony” stracił Złotą Palmę właśnie na rzecz „Pulp Fiction”.

• • •

„Jackie Brown” to jedyny film wyreżyserowany przez Tarantino, który nie jest oparty na jego pomyśle. To ekranizacja książki Elmore’a Leonarda, czyli człowieka, którego książkę kiedyś Tarantino ukradł.

• • •

Scenariusz „Kill Billa” i oferta głównej roli w tym filmie były prezentem na 30 urodziny Umy Thurman. Koncepcję tego filmu i tej postaci wymyślili oboje podczas kręcenia „Pulp Fiction”.

• • •

Pastorem udzielającym ślubu Pannie Młodej w „Kill Billu” jest Bo Svensson – aktor który zagrał zarówno we włoskiej wersji „Inglorious Bastards”, jak i (epizod) w remake’u Tarantino.

• • •

W pierwszej części „Kill Billa” ginie 95 osób. W drugiej tylko trzy. W „Death Proof” – sześć.

• • •

Tarantino nie znosi product placement i wymyślił sam kilka marek różnych produktów, które przewijają się w jego filmach. Są to:

sok G.O. Juice („Kill Bill”, „Death Proof”)
papierosy Red Apple („Wściekłe psy”, „Pulp Fiction”, „Cztery pokoje”, „Od zmierzchu do świtu”, „Kill Bill”)
Big Kahuna Burger („Wściekłe psy”, „Pulp Fiction”, „Cztery pokoje”, „Od zmierzchu do świtu”, „Death Proof”)
płatki śniadaniowe Fruit Brute Cereal („Wściekłe psy”, „Pulp Fiction”)
fast food Teriyaki Donut („Pulp Fiction”, „Jackie Brown”)

• • •

Tadeusz Sobolewski pisał tak o „Pulp Fiction” w 1994 podczas relacji z Cannes:

„Pulp Fiction” Tarantino, chwilami zabawna, ale pełna krwi parodia gatunku, wydaje się pozbawiona jakiegokolwiek znaczenia.

Krytycy zastanawiający się, kto odbierze Złotą Palmę na ceremonii zamknięcia 47. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes, wymieniali najczęściej cztery tytuły: „Czerwonego” Krzysztofa Kieślowskiego, „Żyć” Zhanga Yimou, „Porażonych słońcem” Nikity Michałkowa i „Dziennik intymny” Nanni Morettiego. Tymczasem wygrało „Pulp Fiction” Quentina Tarantino, a film Kieślowskiego – ku zdumieniu wszystkich – nie dostał wczoraj żadnej nagrody.

„Pulp Fiction”, dwuipółgodzinny film Tarantino, to krwawy pastisz kina sensacyjnego z Johnem Travoltą, który choć ginie w filmowej fabule, wkrótce znów pojawia się na ekranie.

Przewodniczący jury Clint Eastwood dopiął swego. Złota Palma dla „Pulp Fiction” Quentina Tarantino – to kolejny ukłon festiwalu canneńskiego w stronę młodego kina amerykańskiego, które parodiuje popularne gatunki, gra formą, działa na najprostsze podkorowe emocje.

Zaskoczenie. Aplauz publiczności i głosy protestu. Kobietę krzyczącą z balkonu, że nie zgadza się z nagrodą dla Tarantino, uciszano trzykrotnie. Ta Złota Palma to zawód dla tych wszystkich, którzy cenią kino autorów.

• • •

Czytaj też poprzednie części naszego lubianego cyklu:

12 września 2009

Komentarze

03 X 2013 20:34:58

Podobnie jak Frydryk Nietzsche, Tarantino panicznie boi się krów.

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Z filmu wyjęte: Podręczna salamandra
Jarosław Loretz

18 V 2020

Któż (z palaczy) by nie chciał darmowej zapalniczki? Wystarczy sięgnąć w trawę, złapać przebierające łapkami zwierzątko i otworzyć mu pyszczek…

więcej »

Weekendowa Bezsensja: Jak poradzić sobie z brakiem dostępu do fryzjera, czyli 10 filmów z niesfornymi włosami
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

13 V 2020

Kwestia zamkniętych zakładów fryzjerskich stała się w ostatnim czasie sprawą narodową. A jak z włosami radzi sobie popkultura? Przyjrzyjmy się, jakie są plusy (i minusy) unikania nożyczek.

więcej »