
Ranking na premierę: 13 najbardziej niefortunnych filmowych pisarzyZawód pisarza to bardzo ciężki kawałek chleba. Splendor, sława, pieniądze i piękne kobiety na ogół przechodzą im koło nosa. Pocieszenie w postaci środka do dezynfekcji nie zawsze spełnia pokładane w nim nadzieje. Literatowi pozostaje wierzyć, że uczucie niedosytu wzmaga twórczy głód i pomaga pisać wiekopomne dzieła, na których zarobi ktoś inny, może bardziej potrzebujący…
Łukasz TwarógRanking na premierę: 13 najbardziej niefortunnych filmowych pisarzyZawód pisarza to bardzo ciężki kawałek chleba. Splendor, sława, pieniądze i piękne kobiety na ogół przechodzą im koło nosa. Pocieszenie w postaci środka do dezynfekcji nie zawsze spełnia pokładane w nim nadzieje. Literatowi pozostaje wierzyć, że uczucie niedosytu wzmaga twórczy głód i pomaga pisać wiekopomne dzieła, na których zarobi ktoś inny, może bardziej potrzebujący… Z okazji premiery najnowszego filmu Romana Polańskiego, „Autor Widmo”, prezentujemy przegląd trzynastu najbardziej niefortunnych pisarzy filmowych. ![]() Don Birnam (Ray Milland) jest niewydarzonym pisarzem. Kiedyś jako utalentowane dziecko odnosił sukcesy. Teraz w dorosłym życiu idzie mu znacznie trudniej. Nie może pogodzić się z faktem, że najprawdopodobniej fazę geniuszu ma już za sobą, a pisanie nie przychodzi mu łatwo. Nie znajduje motywacji ani wystarczająco dużo samozaparcia, aby włożyć w pracę więcej wysiłku. Niezdolny do jakiejkolwiek innego zajęcia żyje więc marzeniami, ale, co najgorsze, zwłaszcza dla jego dziewczyny, popada w alkoholizm, który jeszcze bardziej pogrąża go w jego infantylnym regresie, odcinającym od realnego życia. ![]() Richard (Cornel Wilde), trzydziestoletni pisarz, poznaje w pociągu Ellen, panienkę z dobrego domu. Gdy dziewczyna wpatruje się w niego swymi wielkimi, przepełnionymi melancholią oczami i porównuje go do swego ojca, Richard nierozsądnie bierze to za afekt. Małżeństwo z „córeczką tatusia” nie przynosi jednak pisarzowi spodziewanej satysfakcji, a wręcz przeciwnie – zrzuca na jego głowę całą masę problemów z niesłusznym posądzeniem o morderstwo na czele. Zaborcza kobieta nie cofnie się przed niczym, aby odrywać w życiu męża najważniejszą rolę i zrobi wszystko, aby usunąć każdą konkurencję do serca swego ukochanego. ![]() Dixon Steele (Humphrey Bogart), wzięty hollywoodzki scenarzysta, specjalista od kryminałów, pewnego wieczora zaprasza do siebie młodą dziewczynę, aby opowiedziała mu fabułę pewnej książki. Niestety, jeszcze tej samej nocy dziewczyna zostaje zamordowana, a Dixon jako ostatni widział ją żywą. Na szczęście sąsiadka znad przeciwka, Laurel, daje pisarzowi alibi. To nieoczekiwane zdarzenie staje się zarzewiem płomiennego uczucia, jakim zapałają do siebie sąsiedzi. Jednak w miarę odrywania nowych poszlak i komplikacji, kobieta nabiera wątpliwości, a Dixon, któremu ta sprawa zaczyna ogromnie ciążyć, staje się nerwowy i sprawia, że jego zachowanie staje się coraz bardziej podejrzane, nie tylko dla policji, ale i dla Laurel… ![]() Joe Gillis (William Holden) to hollywoodzki scenarzysta na skraju bankructwa, który ucieka przed wierzycielami. Schronienie znajduje w rezydencji wielkiej gwiazdy filmowej z czasów kina niemego, Normy Desmond. Znakomita aktorka najlepszy okres swej zawodowej aktywności ma już za sobą, jednak wciąż marzy o powrocie przed kamerę. Mając pod swym dachem scenarzystę, stara się wykorzystać tę okazję. Gillis powoli zaczyna orientować się, że trafił z deszczu pod rynnę. ![]()
Wyszukaj / Kup Film Kubricka, podobnie zresztą literacki pierwowzór Kinga, interpretować można na wielu płaszczyznach. Nie zmienia to jednak faktu, że „Lśnienie” w dużej części koncentruje się na niedoli pisarza. Jack (Jack Nicholson), poszukując twórczej weny, zabiera swą rodzinę do opuszczonego hotelu usytuowanego na odludnym zakątku Kolorado. Okazuje się jednak, że cisza i spokój, czasem tak niezbędne dla koncentracji, zaczynają Jackowi płatać przykrego „figla”. ![]() Zdarza się i tak (choć prawdę mówiąc niezmiernie rzadko), że największą zmorą pisarza może stać się sława i chorobliwe uwielbienie fanów. Taki los spotkał Paula Sheldona (James Caan), autora powieściowego cyklu o perypetiach dziewczyny imieniem Misery. Podczas śnieżnej zawiei pisarz trafia do domu jednej ze swoich fanek, wielkiej miłośniczki przygód Misery. Nadopiekuńcza pielęgniarka, Annie Wilkes, postanawia zając się nieoczekiwanym rannym gościem. Niestety, gdy dowiaduje się, że pisarz uśmiercił jej ulubioną bohaterkę, wpada w szał i żąda, używając różnych drastycznych środków perswazji, aby Sheldon w kolejnej powieści przywrócił Misery do życia. ![]() Marne życie pisarzy zatrudnianych przez hollywoodzkich producentów obrosło całą masą legend. Słabo opłacani, pogardzani przez reżyserów, popadają we frustracje, alkoholizm, czasem nawet w szaleństwo. Herman J. Mankiewicz oskarżał Wellesa, że ten zgarnął dla siebie cały splendor „Obywatela Kane’a”, Robert Towne miał pretensje do Polańskiego, że ten bez skrupułów przeinaczył wymowę jego „Chinatown”, scenarzyści Hitchcocka traktowani byli, jak zresztą inni członkowie jego ekipy, przedmiotowo. Coenowie w swoim filmie starali się pokazać, co siedzi w głowie takiego sfrustrowanego scenarzysty, który pełen wiary w swoje możliwości, niesiony falą sukcesu, próbuje swoich sił w Fabryce Marzeń. Niestety dla Bartona Finka (John Turturro) kontakty ze skretyniałym, traktującym go zdawkowo producentem stają się koszmarem. Potęguje go jeszcze przygnębiająca atmosfera nędznej nory, w której musi mieszkać i znosić towarzystwo osobliwego sąsiada zza ściany. Bill Lee (Peter Weller), porte parole autora literackiego pierwowzoru, Williama S. Burroughsa, odurza się trutką na karaluchy, cierpi na paranoję wszechobecnej inwigilacji, prowadzi poważne dysputy z gigantycznymi insektami, a w przypływie narkotycznego szaleństwa zabija niechcący swoją żonę. Jego życie to prawdziwy koszmar. A że jest to koszmar na własne życzenie, to już inna kwestia. ![]() Oscar (Peter Coyote), pisarz szukający natchnienia w ramionach gorących paryżanek, chciał potraktować swój romans z młodziutką Mimi znacznie mniej zobowiązująco niż ona. Niestety nie ma pojęcia, że wszelkie upokorzenia, jakie jej serwuje, skłaniając do odejścia, jeszcze bardziej cementują ich związek i wznoszą go na poziom doznań, których wcześniej nie podejrzewał. Zaskoczony jest oczywiście in minus. ![]()
Wyszukaj / Kup Film Allena, skądinąd również pisarza, to niby komedia, traktująca rozterki pisarza i te życiowe, i te twórcze z przymrużeniem oka. Jednak jak to często u Allena bywa, obosieczna ironia, która sprawia, że śmiejemy się do rozpuku, pokazuje też swoje drugie, poważniejsze ostrze. Pisarz według Allena to zawód niewdzięczny, wyczerpujący emocjonalnie, ale nie i wykazujący sporo cech energetycznego wampiryzmu i hipokryzji. Harry (Woody Allen), pisząc swoje powieści, czerpie pełnymi garściami z życia własnego oraz swoich bliskich, przedstawiając ich często w niekorzystnym świetle. Traktowanie życia jak karty kredytowej z nieograniczonym debetem musi w którymś momencie odbić się czkawką. Niestety wyrzuty sumienia pojawiają się w najmniej odpowiednim momencie. Książka Nabokova w większym stopniu niż filmowa wersja Lyne’a traktuje o rozterkach czysto pisarskich. W filmie nie uświadczymy zmagań z materią słowa ani subtelnej autoironii, nieustannie balansującej na granicy szaleństwa. Niemniej jednak problemy, które stają się udziałem filmowego Humberta (Jeremy Irons) też możemy złożyć na karb typowo artystycznej wrażliwości. Ona to bowiem każe szukać mu piękna i miłosnych uniesień w niedozwolonych miejscach. Ulokowanie pragnień swych dzikich instynktów w dwunastoletniej dziewczynce czyni z profesora Humberta wyrzutka społeczeństwa, który na dodatek z powodu zazdrości o innego pisarza traci kontrolę nad sobą i zemstę czyni jedynym motorem napędowym swego zdewastowanego życia. ![]()
Wyszukaj / Kup W filmie Spike’a Jonze’a scenarzysta Charlie Kaufman opowiedział w zasadzie o sobie samym. Historię oparł na znanym archetypicznym motywie złego sobowtóra, który podążając za każdym krokiem bohatera, chce udowodnić mu swą wyższość albo przynajmniej zasiać zamęt w jego ustabilizowanym dotąd życiu. W „Adaptacji” tym złym jest brat bliźniak Charliego (Nicholas Cage), Donald (Nicholas Cage), który będzie starał się konkurować z bratem na polu twórczości literackiej, ale i, co nie mniej irytujące, życia. ![]()
Wyszukaj / Kup Ewan McGregor w najnowszym filmie Polańskiego gra pisarza do wynajęcia, który tym razem pomaga byłemu brytyjskiemu premierowi w napisaniu autobiografii. Niestety zajęcie to oczywiście okazuje się o wiele trudniejsze, niż wcześniej mógł sobie wyobrazić. Tytułowy Ghost Writer będzie musiał zmagać się nie tyle z niewdzięczną materią słowa, co z mroczną przeszłością swego pracodawcy, na którą nie będzie mógł pozostać obojętny. ![]() 19 lutego 2010 |
Hans Kloss czy Max Otto von Stirlitz – który z nich narodził się wcześniej? Ten pierwszy zadebiutował w spektaklu teatralnym w styczniu 1965 roku, temu drugiemu Julian Siemionow przydał niemiecką tożsamość dopiero w wydanej dwa lata później powieści „Major Wicher”. Na słynne „Siedemnaście mgnień wiosny” trzeba było czekać jeszcze rok. A na dwuczęściowe przedstawienie polskiego Teatru Sensacji „Stirlitz” autorstwa Andrzeja Zakrzewskiego – kolejne cztery.
więcej »Myśleliście, że blaszana kosmiczna furgonetka albo UFO z ogrodowego parasola to szczyt dziadostwa budżetowego? Ha! Poznajcie statek na budżecie zerowym. Serio, nic nie kosztował.
więcej »W latach 80. XX wieku Wiaczesław Browkin wyspecjalizował się w przedstawieniach telewizyjnych, które prezentowane były najczęściej w ramach „Teatru Politycznego”. Czy to oznacza, że tym samym definitywnie odszedł od postaci komisarza Maigreta? Niekoniecznie. Znalazł bowiem taką powieść Georges’a Simenona, która pozwoliła mu połączyć oba wątki – kryminalny i polityczny. Tak powstał, mający premierę w czerwcu 1987 roku, spektakl „Maigret u ministra”.
więcej »Peregrynacje wyssane z palca
— Jarosław Loretz
Podróże międzygwiezdne de luxe
— Jarosław Loretz
E.T. wersja hard
— Jarosław Loretz
Ogrodowy nielot
— Jarosław Loretz
Mumii podejście drugie
— Jarosław Loretz
Mumia z gwiazd
— Jarosław Loretz
Pracownik idealny
— Jarosław Loretz
Niech się mury… drzewią?
— Jarosław Loretz
Interpol muzealny
— Jarosław Loretz
Gdy w domu brakło kombinerek
— Jarosław Loretz
Filmowy rok 2010: Porażki i sukcesy 2010
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Karol Kućmierz, Konrad Wągrowski, Kamil Witek, Artur Zaborski
Filmowy rok 2010: Autor widmo, czyli motywy, lęki i fobie Romana Polańskiego
— Ewa Drab, Konrad Wągrowski, Artur Zaborski
„The Social Network” najlepszym filmem roku według Stopklatki i Esensji
— Esensja
100 najlepszych filmów dekady
— Esensja
„Autor widmo” najlepszym filmem I kwartału 2010 w polskich kinach według Stopklatki i Esensji
— Esensja
Uwierz w ducha
— Karol Kućmierz
Polański w stanie czystym
— Tomasz Rachwald
Do kina marsz: Luty 2010
— Esensja
Dobry i Niebrzydki: Krwawa makabra jest dobra
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Najlepsze filmy o I wojnie światowej
— Urszula Lipińska, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski
5 najchętniej ekranizowanych mitów greckich
— Jakub Gałka
10 scen z filmów Martina Scorsese
— Konrad Wągrowski
7 wyjątkowo tajemniczych filmowych pudełek
— Jakub Gałka
10 najciekawszych filmowych wizji zaświatów
— Łukasz Twaróg
Bo świat i tak jest pokręcony! – 7 absurdów na siódmy film duetu Burton-Depp
— Ewa Drab
8 filmowych wilkołaków
— Jarosław Loretz
10 najlepszych scen z filmów Polańskiego
— Urszula Lipińska
7 najlepszych filmów Juliusza Machulskiego
— Konrad Wągrowski
10 najbardziej odjechanych bohaterów animacji Pixara
— Jakub Gałka
Nie graj już tego więcej, Woody
— Kamil Witek
Esensja ogląda: Wrzesień 2016 (1)
— Miłosz Cybowski, Marcin Mroziuk, Marcin Osuch
Esensja ogląda: Luty 2016
— Sebastian Chosiński, Marcin Mroziuk, Jarosław Robak, Konrad Wągrowski
Esensja czyta: Styczeń 2016
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek
Esensja ogląda: Pażdziernik 2015 (1)
— Jarosław Loretz, Jarosław Robak
Nic już nie gra
— Grzegorz Fortuna
Esensja ogląda: Sierpień 2015 (2)
— Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk
Co nam w kinie gra: 2001: Odyseja kosmiczna
— Konrad Wągrowski, Michał Chaciński
Esensja ogląda: Listopad 2014 (1)
— Sebastian Chosiński, Karolina Ćwiek-Rogalska, Jarosław Loretz, Jarosław Robak
Co nam w kinie gra: Mapy gwiazd
— Marta Bałaga, Urszula Lipińska, Kamil Witek
Co nam w kinie gra: 400 batów
— Łukasz Twaróg
Biblioteka kinomana: Czarna wdowa w zagmatwanej sieci dyskursów
— Łukasz Twaróg
Trzy surrealistyczne ewangelie i genezis z oka
— Łukasz Twaróg
Biblioteka kinomana: Noir – wojenne zaćmienie
— Łukasz Twaróg
Biblioteka kinomana: Mroczna strona miasta
— Łukasz Twaróg
Western, czyli wstydliwe marzenia kowboja
— Łukasz Twaróg
Seks i inne nudziarstwa
— Łukasz Twaróg
Młotek na chrześcijan
— Łukasz Twaróg
Polański – lokator w absurdalnym labiryncie życia
— Łukasz Twaróg
10 najseksowniejszych aktorek Hitchcocka
— Łukasz Twaróg