Po tej recenzji mam jeszcze większą ochotę na obejrzenie filmu ;)

Film dobry (najlepszy tego reżysera od czasów "Pi"), ale na kolana nie rzuca. Mam wrażenie, że wizji Aronofskiego trochę zabrakło klarowności, jakby nie mógł się zdecydować między horrorem a filmem psychologicznym, a kompromis, choć wciąż naprawdę niezły, nie wyszedł do końca. Ale to tylko własne odczucie i czepialstwo do tego :P

Za to rola Natalie Portman bezapelacyjnie wielka!

Byłam wczoraj, film, który zostaje na dłużej.

Nie wiem, czy Ninę zniewoliła jej praca czy bardziej jej psychika...? Nie powiedziałabym, że jest to film o uzależnieniu od danego czynnika jakim w tym wypadku według autora niniejszej recenzji jest praca.
Dla mnie to film o zakamarkach ludzkiej ułomności umysłowej. Wątek pracy nad sobą i samodoskonalenia się jest głównym punktem tego filmu-to fakt, natomiast z perspektywy psychologicznej ograniczanie się do tworzenia recenzji w oparciu o w/w punkt jest szalenie nie trafione. :)

"Czarny Łabędź" skłania do przemyśleń.
W dużej mierze jest to film o sztuce i cenie za nią.
Być może prawdziwy geniusz potrafi stworzyć coś "na zimno".
Dla kogoś, kto nie jest doskonały, pozostaje droga podniesienia wartości, wyrazistości, prawdy swojego dzieła "własną krwią". W ten sposób można stworzyć arcydzieło - ale też osoba, która obierze taką drogę poniesie konsekwencje.

I teraz pytanie, czy warto złożyć takie całopalenie na ołtarzu sztuki? Główna bohaterka uważała, że warto - udało jej się osiągnąć poczucie spełnienia. Zresztą - nie miała w swoim życiu nic poza baletem. Ale widz - patrzący na to z zewnątrz może już sobie wyrobić własną opinię.

Film-wydmuszka. Ładnie pomalowany na zewnątrz i pusty w środku. Mnóstwo zapożyczeń i zero oryginalności. W kilku momentach w niezamierzony sposób groteskowy.