Ken Loach po raz kolejny potwierdza swój społecznikowski rodowód. Tym razem pod płaszczem pozornie błahej historii o listonoszu, kibicu Manchesteru United, opowiada o potrzebie posiadania przyjaciół. Jakkolwiek banalnie by to brzmiało, film ten to opowieść o integralności społecznej, konieczności życia i współdziałania z innymi, wzajemnym zaufaniu. Wszystkie te „oczywistości” ustąpiły w codziennym życiu miejsca zindywidualizowanym zachowaniom jednostki, ciągle prącej do przodu bez względu na wszystko. Film Brytyjczyka pokazuje, że można, a nawet trzeba grać drużynowo, a czasem dobre podanie do kumpla z drużyny jest o wiele lepsze od osobistego strzelenia bramki. Dla wielu widzów „Szukając Erica” może stanowić zbyt nachalną próbę przekazania oczywistej diagnozy współczesnego społeczeństwa. Kto jednak zna choć trochę filmy Kena Loacha, ten wie, że nigdy nie ukrywał on swoich poglądów, a kolejne reżyserowane przez niego obrazy były próbą subiektywnej interpretacji rzeczywistości, widzianej oczami reżysera (zaangażowanego socjalisty). Jego najnowsze dzieło to – oprócz pedagogicznej pogadanki – kawałek ciekawej historii Brytyjczyka, którego wyimaginowanym przyjacielem staje się Eric Cantona. Film z dużą dozą angielskiego humoru, przeplatanego regularnymi zmaganiami współczesnego człowieka, próbującego odnaleźć siłę i energię do stawienia czoła codziennym problemom.

O samym Cantonie warto rzec tu słów kilka, bowiem znajomość historii jego osoby jest po części kluczem do interpretacji tego filmu. Eric Cantona to najprawdopodobniej jedyny Francuz, którego pokochali Brytyjczycy. Nietuzinkowa postać, doskonały piłkarz, zawodnik Manchesteru United, który zasłynął nie tylko swoim zachowaniem na boisku, ale również poza nim. W 1995 roku schodząc z boiska po otrzymaniu czerwonej kartki usłyszał obraźliwą uwagę od jednego z kibiców siedzących niedaleko murawy. Piłkarz niesiony furią zaatakował kibica, za co został zawieszony. Kolejny z sezonów 1996/1997 okazał się ostatnim w karierze piłkarza, który poświęcił się aktorstwu (zagrał m.in. w „Elisabeth” z Cate Blanchett w roli głównej).

Podobno sam Cantona miał zgłosić się do reżysera, by ten nakręcił jakąkolwiek fabułę z nim w roli głównej. Wspólnie ze scenarzystą Paulem Lavertym znaleźli sposób by pogodzić społeczne kino Loacha z aktorskimi ambicjami Francuza, przekazując co nieco z piłkarskiej pasji tego ostatniego.