Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Leszek Dawid
‹Ki›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKi
Dystrybutor Best Film
Data premiery30 września 2011
ReżyseriaLeszek Dawid
ZdjęciaŁukasz Gutt
Scenariusz
ObsadaRoma Gąsiorowska, Adam Woronowicz, Krzysztof Ogłoza, Agnieszka Suchora, Barbara Kurzaj, Izabela Gwizdak, Krzysztof Globisz, Kamil Malecki
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiPolska
Czas trwania98 min
Gatunekobyczajowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Trójgłos o „Ki”
[Leszek Dawid „Ki” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Dziś kinowa premiera „Ki” Leszka Dawida. O filmie pisaliśmy już kilkukrotnie, dlatego tym razem proponujemy zebrane trzy – jakże różne – spojrzenia na ten obraz. Objawienie i debiut roku, show Romy Gąsiorowskiej i zaniedbanie wątków fabularnych czy też może po prostu wzruszenie ramionami?

Ewa Drab, Zuzanna Witulska, Artur Zaborski

Trójgłos o „Ki”
[Leszek Dawid „Ki” - recenzja]

Dziś kinowa premiera „Ki” Leszka Dawida. O filmie pisaliśmy już kilkukrotnie, dlatego tym razem proponujemy zebrane trzy – jakże różne – spojrzenia na ten obraz. Objawienie i debiut roku, show Romy Gąsiorowskiej i zaniedbanie wątków fabularnych czy też może po prostu wzruszenie ramionami?

Leszek Dawid
‹Ki›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKi
Dystrybutor Best Film
Data premiery30 września 2011
ReżyseriaLeszek Dawid
ZdjęciaŁukasz Gutt
Scenariusz
ObsadaRoma Gąsiorowska, Adam Woronowicz, Krzysztof Ogłoza, Agnieszka Suchora, Barbara Kurzaj, Izabela Gwizdak, Krzysztof Globisz, Kamil Malecki
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiPolska
Czas trwania98 min
Gatunekobyczajowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Objawienie. Obok filmu Janka Komasy najlepszy debiut na tegorocznym festiwalu. Ki (Roma Gąsiorowska – taka jak zawsze i taka jak nigdy zarazem; niby w roli do jakiej nas przyzwyczaiła, a jednak umiejętnie to przyzwyczajenie przekraczająca) nieco za wcześnie urodziła dziecko, nieco za wcześnie związała się z jego ojcem i nieco za wcześnie pogrzebała szanse na samorozwój i karierę. Leszek Dawidek nie pozwala jej jednak użalać się nad sobą. W jego filmie Ki nie ma nic wspólnego z tradycyjnie konotowaną matką – Polką. Bohaterka nie pozwala sobie wejść na głowę ani biurokratycznej machinie ani społecznym oczekiwaniom. Zamiast biadolić nad swoim nieciekawym losem rzuca mu wyzwanie. Ale nie takie do jakich przyzwyczaiło nas kino – zamiast dokonywać wzniosłych czynów w walce o lepszy byt swój czy pociechy, Ki zmaga się z szarościami i trudnościami codzienności. I nie oszczędza przy tym samej siebie ani ludzi ze swojego otoczenia. Ci stają się jej ulegli podobnie jak zgromadzeni na sali kinowej widzowie.
Ocena: 80%
Artur Zaborski
• • •
Pełnometrażowy debiut Leszka Dawida to przede wszystkim aktorski show Romy Gąsiorowskiej, która w roli tytułowej bohaterki jest autentyczna, przekonująca, czarująca i zarazem irytująca, a co najważniejsze barwna i pełna sprzeczności. Niestety, film deprecjonuje to, co stanowi jego podstawowy atut – skupienie na rysunku postaci przez zaniedbanie wątków fabularnych. „Ki” ogląda się bardzo dobrze, ale nie zatrzymuje na dłużej w pamięci, ponieważ twórcy nie mają pomysłu na wykorzystanie ciekawej bohaterki. Ki symbolizuje zagubione pokolenie nonkonformistów. Jest więc spontaniczna, chaotyczna, nie pasuje do żadnych ram czy schematów. Jednocześnie zaburza funkcjonowanie systemu społecznego, bo godna podziwu niezależność ma dwie strony medalu – heroiczne poczucie indywidualności, jak i nieprzystawalność do społeczeństwa. Stąd wypływa smutna refleksja filmu Dawida: inność oznacza samotność. Jednak sposób przekazania tej refleksji pozostawia wiele do życzenia – poszczególne wątki urywają się bez rozwiązania, postępowanie postaci drugoplanowych nie zostaje solidnie umotywowane, a całość wieńczy bezpłciowe zakończenie. Braki rekompensują częściowo niewymuszony humor i aktorstwo – nie tylko Gąsiorowskiej, ale również powściągliwego Adama Woronowicza w roli współlokatora Ki.
Ocena: 60%
Ewa Drab
• • •
„Ki” Leszka Dawida to sprawnie nakręcony film. I to wszystko, jeśli chodzi o jego atuty, choć niewątpliwie mogłoby być ich więcej. Twórcy uniknęli skrajności stawiając na bohaterkę, która nie jest ani heroiczną matką Polką, która samotnie wychowując dziecko zaniedbuje siebie, ani też wyrodną i nieodpowiedzialną rodzicielką, a znajduje się gdzieś pośrodku. Dla mnie tytułowa Kinga (w tej roli Roma Gąsiorowska) nie jest ani wystarczająco sympatyczna, by ją polubić, ani wystarczająca irytująca, by wzbudzać szczerą niechęć. Nie jest to jeszcze wada, jednak w przypadku, gdy film prawie w całości opiera się na jednej bohaterce (wyjątkiem jest Mikołaj, współlokator Ki, grany przez Adama Woronowicza, któremu poświęcono nieco więcej uwagi), potrzeba czegoś więcej, co uczyni protagonistę interesującym dla widza. Ki tego brakuje. Nadawanie jej dumnie brzmiącego tytułu nonkonformistki naszych czasów, z czym często możemy się spotkać, jest moim zdaniem lekkim nadużyciem. Nonkonformizm zakłada bowiem świadomość istnienia pewnych norm i świadomą postawę krytyczną wobec nich. W odniesieniu do Ki natomiast trudno mówić o jakiejś intelektualnej postawie – czy też o działaniach będących wynikiem tej postawy. To, co robi, uwarunkowane jest występującą w danej chwili potrzebą czy zwykłą zachcianką. Reasumując, tak film jak i jego bohaterka, nie bawi mnie, nie wkurza i nie wzrusza. Wywołuje tylko wzruszenie ramionami.
Ocena: 40%
Zuzanna Witulska
koniec
30 września 2011

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Basmacz zły i basmacz dobry
Sebastian Chosiński

29 III 2023

W drugim odcinku nakręconego w drugiej połowie lat 70. ubiegłego wieku miniserialu historyczno-rewolucyjnego Uczkuna Nazarowa „Było to w Kokandzie” akcja zagęszcza się. Z jednej strony do walki o miasto przystępują fundamentalistyczni basmacze, z drugiej – bronią go oddziały bolszewickie. Zaskakująco bierną postawę zachowują natomiast przedstawiciele Autonomii Turkiestańskiej, którzy, jak można było wnioskować z treści poprzedniej części, znajdowali się w najlepszym położeniu.

więcej »

Sprawa prywatna: Odc. 8. Mroczne echo przeszłości
Marcin Mroziuk

27 III 2023

Po tym, jak wychodzi na jaw, że zabójca fleur-de-lis pierwszą kobietę zabił przed trzydziestu laty w Ourense, oczywiście konieczne jest podążenie przez Marinę tym nowym tropem. Co istotne, w odcinku tym nie tylko poznajemy rozwiązanie tej zagadki kryminalnej, ale możemy też liczyć na sporo emocji w związku z działaniami głównej bohaterki.

więcej »

East Side Story: Ból fantomowy
Sebastian Chosiński

26 III 2023

To, jak do tej pory, jedyny taki film w dorobku Akana Satajewa – współczesny thriller psychologiczny, któremu blisko do inspiracji dokonaniami Kanadyjczyka Denisa Villeneuve’a. „Samotna” (względnie „Ona”) to historia kobiety, która próbuje poradzić sobie z traumą. A wszystko to sfilmowane zostało w futurystycznie wyglądającym centrum Astany.

więcej »

Polecamy

Pieczęć średniego zapieczętowania

Z filmu wyjęte:

Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz

Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz

Ten człowiek jeszcze oddycha!
— Jarosław Loretz

Dama przed podróżą
— Jarosław Loretz

Dama w podróży
— Jarosław Loretz

Wymarzony kochanek
— Jarosław Loretz

Spaleni słońcem
— Jarosław Loretz

Dymek w lesie
— Jarosław Loretz

Beczka bezpieczeństwa
— Jarosław Loretz

Pomsta na ufokach
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Filmy Nowych Horyzontów 2011 (1/3)
— Ewa Drab, Karol Kućmierz, Urszula Lipińska, Patrycja Rojek, Konrad Wągrowski, Kamil Witek, Zuzanna Witulska

Tegoż twórcy

Wszystko ma swoje priorytety, niestety
— Kamil Witek

12. T-Mobile Nowe Horyzonty: Dzień szósty
— Patrycja Rojek, Kamil Witek, Zuzanna Witulska

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.