Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 31 maja 2023

Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.
Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.

Filmy

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Chris Gorak
‹Najczarniejsza godzina 3D›

EKSTRAKT:	40%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Najczarniejsza godzina 3D
Tytuł oryginalny	The Darkest Hour
Dystrybutor	Imperial CinePix
Data premiery	27 stycznia 2012
Reżyseria	Chris Gorak
Zdjęcia	Scott Kevan
Scenariusz	Jon Spaihts, Leslie Bohem, M.T. Ahern
Obsada	Emile Hirsch, Olivia Thirlby, Max Minghella, Rachael Taylor, Joel Kinnaman, Gosza Kucenko, Artur Smolianinow, Dato Bachtadze, Weronika Wiernadska
Muzyka	Tyler Bates
Rok produkcji	2011
Kraj produkcji	Rosja, USA
Czas trwania	89 min
WWW	Polska strona
Gatunek	akcja, SF
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Wojna światów na Placu Czerwonym
[Chris Gorak „Najczarniejsza godzina 3D” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Polska kinowa premiera „Najczarniejszej godziny” przeszła praktycznie niezauważona. Co wydaje się zresztą w pełni zrozumiałe, biorąc pod uwagę niski poziom filmu. A jednak, na przekór wszystkiemu, warto obraz Chrisa Goraka obejrzeć. Choćby po to, by zamiast zniszczonego Waszyngtonu bądź Los Angeles, zobaczyć obróconą w perzynę Moskwę. Mówiąc na marginesie: przed totalną katastrofą dzieło to ratują właśnie akcenty rosyjskie.

Sebastian Chosiński

Wojna światów na Placu Czerwonym
[Chris Gorak „Najczarniejsza godzina 3D” - recenzja]

Chris Gorak
‹Najczarniejsza godzina 3D›

EKSTRAKT:	40%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Najczarniejsza godzina 3D
Tytuł oryginalny	The Darkest Hour
Dystrybutor	Imperial CinePix
Data premiery	27 stycznia 2012
Reżyseria	Chris Gorak
Zdjęcia	Scott Kevan
Scenariusz	Jon Spaihts, Leslie Bohem, M.T. Ahern
Obsada	Emile Hirsch, Olivia Thirlby, Max Minghella, Rachael Taylor, Joel Kinnaman, Gosza Kucenko, Artur Smolianinow, Dato Bachtadze, Weronika Wiernadska
Muzyka	Tyler Bates
Rok produkcji	2011
Kraj produkcji	Rosja, USA
Czas trwania	89 min
WWW	Polska strona
Gatunek	akcja, SF
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Amerykanin Chris Gorak to twórca już doświadczony i niech nie zwiedzie Państwa fakt, że „Najczarniejsza godzina” to dopiero jego drugi pełnometrażowy film. Wcześniej było mu bowiem dane pracować z twórcami o tak uznanych nazwiskach, jak George P. Cosmatos („Tombstone”, 1993), John Singleton („Rosewood”, 1997), David Fincher („Podziemny krąg”, 1999), Joel Coen („Człowiek, którego nie było”, 2001) czy Steven Spielberg („Raport mniejszości”, 2002). Miał więc kogo podpatrywać, od kogo się uczyć. A że uczniem jest (względnie był) zdolnym, świadczy jego debiutancki obraz, będący katastroficzną wizją miasta (państwa) zaatakowanego przez tajemniczych terrorystów. „Zagłada” (2006) była filmem niskobudżetowym, „Najczarniejsza godzina” budżet miała już znacznie wyższy – 30 milionów dolarów – który umożliwił zatrudnienie rozpoznawalnych aktorów i dużo bardziej doświadczonych realizatorów. A mimo to projekt nie wypalił. Może dlatego, że akcję przeniesiono do Moskwy, za czym optował jeden z producentów, pochodzący z Kazachstanu Timur Biekmambietow (między innymi twórca „Straży Nocnej” i „Straży Dziennej”)? Skądże! Gdyby zdecydowano się rozegrać ów dramat w Waszyngtonie, Nowym Jorku bądź Los Angeles, prawdopodobnie wypadło jeszcze gorzej.

Scenarzysta „Najczarniejszej godziny”, Jon Spaiths (notabene współautor niezwykle oczekiwanego przez fanów filmowego science fiction „Prometeusza” Ridleya Scotta), nie silił się na oryginalność. Przed wzięciem się do pracy siadł zapewne przed zestawem swojego kina domowego i skrupulatnie odrobił zadanie polegające na obejrzeniu „Dnia niepodległości” (1996) Rolanda Emmericha, „Wojny światów” (2005) Spielberga, „Projektu: Monster” (2008) Matta Reevesa, „Skyline” (2010) Colina i Grega Strause’ów oraz „Inwazji: Bitwy o Los Angeles” (2011) Jonathana Liebesmana, a następnie sięgnął po laptopa i, być może nawet z pomocą internetowego przewodnika po Moskwie, nakreślił podstawowe zarysy scenariusza. Co mu wyszło spod pióra? Historia czterech Amerykanów (dwóch panów i dwóch pań) oraz jednego Szweda, którym właśnie w stolicy Rosji dane jest przeżyć inwazję okrutnej i całkowicie pozbawionej litości dla rodzaju ludzkiego obcej cywilizacji.

Ale po kolei… Pewnego letniego dnia Sean i Ben, młodzi przedsiębiorcy branży IT z Seattle, lecą do Rosji, mając nadzieję, że uda im się tam zrobić interes życia, podbijając przy okazji rynek wschodnioeuropejski. Ma im w tym pomóc szwedzki współpracownik Skyler, czekający już zresztą na nich w Moskwie. Na miejscu okazuje się jednak, że wspólnik w interesach to zwykły oszust, który kradnie ich pomysł, przedstawia go jako swój i sprzedaje Rosjanom, nie mając najmniejszego zamiaru dzielić się zyskami z Amerykanami. Wystrychniętym na dudków przyjaciołom nie pozostaje nic innego, jak poprawić sobie humor wizytą w nocnym klubie, gdzie na pewno nadarzy się okazja, by wypić i poderwać jakieś ładne i chętne dziewczyny. Tak też się dzieje. Kompankami Seana i Bena stają się ich rodaczki, ciemnowłosa Natalie i blondynka Anne, które zatrzymały się w Moskwie w drodze do… Nepalu (choć na szczególnie uduchowione raczej nie wyglądają). W pewnym momencie gaśnie światło, tłum imprezowiczów wylewa się więc na ulice, gdzie im oczom ukazuje się niecodzienny widok – setki „spadających gwiazd”.

Szybko okazuje się, że wcale nie są to spalające się w ziemskiej atmosferze drobiny kosmicznych śmieci, ale istoty pozaziemskie, które dysponują olbrzymią mocą, zdolną do dokonania anihilacji organizmów żywych. Przerażeni ludzie, zaatakowani przez przybyszów z kosmosu, wpadają w panikę; uciekając zaś, padają ofiarami „krwiożerczych bestii”, które jednak w niczym nie przypominają Obcych czy Predatorów (mimo że postrzegają rzeczywistość podobnie do tych ostatnich, rozpoznając ludzi po ciepłocie ciała). Z rzezi udaje się ujść jedynie czterem Amerykanom i… Skylerowi, który – los zrządził – również bawił się tej nocy w klubie „Gwiazda”. O świcie grupa ocaleńców z kosmicznej zagłady postanawia dostać się do ambasady amerykańskiej, być może sądząc, że w piwnicy budynku dyplomaci przechowują jakąś podręczną bombę atomową przeznaczoną do użytku w sytuacji ekstremalnej. By jednak się tam znaleźć, muszą przemaszerować spory kawałek drogi przez miasto znajdujące się w rękach zbrodniarzy z dalekiej galaktyki.

Wszystko to doskonale znamy i niejeden już raz widzieliśmy, na dodatek w ciekawszym wykonaniu. Grupka walczących o przetrwanie ludzi, choć na pierwszy rzut oka nie ma najmniejszych szans w starciu ze znacznie bardziej rozwiniętą cywilizacją, mimo wszystko wychodzi z tej konfrontacji zwycięsko. Gwoli ścisłości trzeba jednak dodać, oddając przy tym sprawiedliwość twórcom „Najczarniejszej godziny”, że ostateczny sukces został jedynie zasygnalizowany, bo droga do niego będzie jeszcze długa i na pewno nie usłana różami. Z drugiej zaś strony dokładnie z tego samego powodu można pod adresem scenarzysty i reżysera posłać prztyczka w nos, ponieważ zakończyli film w momencie, gdy tylko uratowali tyłki swoim rodakom (nie wszystkim jednak), Moskwę wciąż jeszcze pozostawiając na pastwę najeźdźców. Inna sprawa, że Amerykanie nie byliby w stanie w niczym pomóc bohaterskim Rosjanom, którzy z patetycznymi deklaracjami na ustach aż rwą się do walki o stolicę.

Pomijając niedopowiedzenia fabularne (kim są obcy? jak trafili na Ziemię? jakie są ich słabe punkty umożliwiające pokonanie ich?), niedorzeczności scenariuszowe (dlaczego spośród milionów osób przebywających w Moskwie udało się przeżyć tylko garstce, w tym grupie Amerykanów? jak to możliwe, że czuły na ciepło ludzkiego ciała kosmita potraktował Seana jak manekina na wystawie sklepowej?) oraz drewniane aktorstwo artystów hollywoodzkich, trzeba przyznać, że efekty specjalne są na znośnym poziomie. Największą jednak frajdę sprawiają widoki Moskwy, po której hasają sobie jak zające po polu naładowani cząstkami energetycznymi (czy też antycząstkami) kosmici. Film równie dobrze może więc służyć jako ekspresowy przewodnik po stolicy Rosji – w tle widzimy bowiem i Kreml, i Mauzoleum Lenina, i GUM (wybudowany jeszcze w XIX wieku dom towarowy), i Monaster Nowodziewiczy, i Patriarsze Prudy, i zabytkowe stacje metra, i wzniesione w latach 50. ubiegłego wieku, a więc za czasów Józefa Stalina, wieżowce nazywane potocznie siedmioma siostrami. Aż dziw bierze, że tereny te udostępniono filmowcom, skoro władze miasta słyną z tego, że niechętnie wstrzymują ruch w centrum (o czym swego czasu przekonali się chociażby autorzy „Bikiniarzy”). Prawdopodobnie zadziałała magia Timura Biekmambietowa, który zaliczany jest do grona filmowców sprzyjających prezydentom Miedwiediewowi i Putinowi.

„Najczarniejsza godzina” powstała w koprodukcji amerykańsko-rosyjskiej i to widać bardzo wyraźnie. Kiedy obserwujemy na ekranie aktorów zza Oceanu, nie można mieć wątpliwości, że traktują oni swoje obowiązki nad wyraz poważnie, a obronę przed kosmitami uważają za ogólnoludzką powinność. Gdy pojawiają się Rosjanie, od razu robi się lżej i zabawniej. Nietrudno dostrzec, że dla nich pojawienie się w takim filmie to przede wszystkim frajda, grając więc na dużym luzie i z przymrużeniem oka. Kiedy obwieszony żelastwem, pełniącym chyba funkcję odgromników, dowodzący oddziałem rosyjskich bojowników Matwiej oznajmia ocalałym Amerykanom, że jego ludzie nie mają zamiaru nigdzie uciekać, że są stąd (czytaj: z Moskwy) i mogą tu zginąć, ale zanim się to stanie, zabiją jak najwięcej obcych, nie sposób nie uśmiechnąć się pod nosem. Kiedy później patrzymy na Matwieja, Jurija, Saszę i Borisa rozprawiających się z kosmitami, możemy mieć pewność, że zabawa na planie była przednia. Szkoda tylko, że Chris Gorak nie wziął z nich przykładu i do końca starał się utrzymać zupełnie niepotrzebną powagę.

Główne role powierzono aktorom młodego pokolenia, ale mającym już na koncie pewne osiągnięcia: Seana zagrał Emile Hirsch („Obywatel Milk”), Bena – Max Minghella („The Social Network”, „Idy marcowe”), Natalie – Olivia Thirlby („Juno”), Anne – Rachael Taylor („Transformers”), a Skylera – pochodzący ze Szwecji Joel Kinnaman (serial „Johan Falk”, „Dziewczyna z tatuażem”). Dużo większą radość sprawia jednak obcowanie z ich rosyjskimi kolegami po fachu: Goszą Kucenko („Paragraf 78”, „Indygo”, „Trzynaście miesięcy”, „Przenicowany świat”, „Antykiller D.K.: Miłość bez pamięci”, „Księga Mistrzów”, „Odszkodowanie”, „Zerwanie”, „Mój chłopak – Anioł”), czyli filmowym ironiczno-dowcipnym Matwiejem, Arturem Smolianinowem („Rok 1612”, „Ten, który gasi światło”, „Nirwana”, „Ja”, „Księga Mistrzów”, „Choinki”, „Spaleni słońcem 2: Cytadela”, „Mój chłopak – Anioł”), który wcielił się w prześmiewczego Jurija, oraz Nikołajem Jefremowem („Sniegir”), Piotrem Fiodorowem („Boris Godunow”) i Dato Bachtadze („Choinki”). Tak naprawdę to właśnie oni – i Moskwa w tle – ratują „Najczarniejszą godzinę” przed totalną katastrofą.

24 kwietnia 2012

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 3. Haki i wtyczki
Marcin Mroziuk

29 V 2023

Oczywiste jest, że służby specjalne często nie grają czysto, ale coraz więcej wskazuje, że tajna operacja, którą zaplanowała Diana Taverner, jest nie tylko nieetyczna, ale także łączy się z nadmiernym ryzykiem, a konsekwencje mogą ponieść wplątani w nią wbrew swej woli agenci z Slough House.

więcej »

East Side Story: Po nitce do (terrorystycznego) kłębka
Sebastian Chosiński

28 V 2023

Mogłoby się wydawać, że czasy, w których powstają bałwochwalcze filmy na temat funkcjonariuszy tajnych służb, już dawno minęły. Nawet w państwach postradzieckich. A jednak nie! Sześć lat temu w Kazachstanie Wiktor Klimow nakręcił obraz z okazji ćwierćwiecza istnienia Komitetu Bezpieczeństwa Narodowego. Osią fabularną tego propagandowego dzieła jest walka z islamistami z organizacji „Żołnierze Kalifatu”.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 2. Przysługa za przysługę
Marcin Mroziuk

26 V 2023

Wprawdzie porywacze Hassana Ahmeda nie wyglądają na profesjonalistów, ale wygląda na to, że mimo pełnej mobilizacji wszystkich sił MI5 może mieć problem z odnalezieniem kryjówki Synów Albionów przed terminem zapowiedzianej egzekucji uwięzionego studenta. Trudno w tym momencie nie zastanawiać się, czy Robert Hobden może okazać się kluczem do uwolnienia brytyjskiego muzułmanina o pakistańskich korzeniach.

więcej »