Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 30 maja 2023
w Esensji w Esensjopedii

Woody Allen
‹Zakochani w Rzymie›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZakochani w Rzymie
Tytuł oryginalnyTo Rome With Love
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery24 sierpnia 2012
ReżyseriaWoody Allen
ZdjęciaDarius Khondji
Scenariusz
ObsadaEllen Page, Woody Allen, Penélope Cruz, Jesse Eisenberg, Alison Pill, Alec Baldwin, Greta Gerwig, Roberto Benigni, Ornella Muti
Rok produkcji2012
Kraj produkcjiHiszpania, USA, Włochy
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Rzymskie wakacje
[Woody Allen „Zakochani w Rzymie” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Woody Allen, pytany o powód zmiany swojego filmowego adresu z Nowego Jorku na Europę, tłumaczy się zwykle w sposób dość prozaiczny – względami finansowymi. Nie ma w tym oczywiście nic zdrożnego, bo umowa zawierana między cenionym twórcą, a władzami Paryża, Londynu czy Rzymu, wydaje się być korzystna dla wszystkich. Allen może realizować swoje pomysły dzięki dotacjom i funduszom regionalnym, miasta zyskują wielką, ściągającą tysiące turystów reklamę, a widzowie co roku dostają kolejny film.

Grzegorz Fortuna

Rzymskie wakacje
[Woody Allen „Zakochani w Rzymie” - recenzja]

Woody Allen, pytany o powód zmiany swojego filmowego adresu z Nowego Jorku na Europę, tłumaczy się zwykle w sposób dość prozaiczny – względami finansowymi. Nie ma w tym oczywiście nic zdrożnego, bo umowa zawierana między cenionym twórcą, a władzami Paryża, Londynu czy Rzymu, wydaje się być korzystna dla wszystkich. Allen może realizować swoje pomysły dzięki dotacjom i funduszom regionalnym, miasta zyskują wielką, ściągającą tysiące turystów reklamę, a widzowie co roku dostają kolejny film.

Woody Allen
‹Zakochani w Rzymie›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZakochani w Rzymie
Tytuł oryginalnyTo Rome With Love
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery24 sierpnia 2012
ReżyseriaWoody Allen
ZdjęciaDarius Khondji
Scenariusz
ObsadaEllen Page, Woody Allen, Penélope Cruz, Jesse Eisenberg, Alison Pill, Alec Baldwin, Greta Gerwig, Roberto Benigni, Ornella Muti
Rok produkcji2012
Kraj produkcjiHiszpania, USA, Włochy
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Istotny wydaje się być fakt, że słynny neurotyk – choć metropolie przedstawia w pocztówkowej manierze – nigdy nie pozwala się im przytłoczyć. Historia, podlana zwykle typowymi dla reżysera żartami i spostrzeżeniami, gra pierwsze skrzypce, nawet jeśli jest nierozerwalnie związana z odwiedzanym przez Allena miastem. Tak, jak to było w zeszłorocznym „O północy w Paryżu” – podporządkowanej prostej tezie, ale zupełnie bezpretensjonalnej i pełnej uroku komedii, w której twórca „Manhattanu” pobłażliwie naśmiewał się z nostalgii za minionymi epokami i udowadniał jednocześnie, że sposób, w jaki dawne czasy postrzegamy, usiany jest niemożliwymi do przeskoczenia stereotypami.
„Zakochani w Rzymie” sprawiają jednak wrażenie, jakby proces twórczy Allena został odwrócony – jakby to fundusze przyszły długo przed pomysłem na film i wymusiły napisanie scenariusza. Fabuła składa się tu z czterech krótkich historii, połączonych jedynie scenerią Wiecznego Miasta. W pierwszej uznany architekt (Alec Baldwin) stara się ostrzec samego siebie sprzed trzydziestu lat (Jesse Eisenberg) przed romansem z pretensjonalną aktoreczką (Ellen Page). W drugiej przeciętny urzędnik (Roberto Benigni) staje się nagle uwielbianym przez tłumy celebrytą. Trzecia opowiada o młodym małżeństwie, które przyjechało do Rzymu w poszukiwaniu nowego życia, ale szczęście odnalazło ostatecznie za sprawą pozamałżeńskiego seksu. Czwarta – i jednocześnie najlepsza – to historia właściciela zakładu pogrzebowego i śpiewaka-amatora, który zostaje dostrzeżony przez ekscentrycznego reżysera operowego (sam Allen).
Poszczególnych opowieści – przeplatających się cały czas na tle rzymskich atrakcji turystycznych – nie łączy absolutnie nic. Każda reprezentuje zresztą zupełnie inny gatunek, od klasycznej komedii pomyłek do społecznej satyry. Złożone „do kupy” i okraszone dość prostacką klamrą, wyglądają jak sklejka pomysłów, które tkwiły w głowie Allena od dawna, ale nigdy nie wystarczały na autonomiczny film. Momentami bywają błyskotliwe (jak choćby w surrealistycznej scenie, w której śpiewak-amator występuje na deskach opery, biorąc jednocześnie prysznic), ale przez większość czasu po prostu nudzą. Najgorzej wypada chyba część Benigniego (choć sam Benigni jest znakomity) – żart polega tu na tym, że przypadkowy człowiek zostaje zupełnie bez powodu uznany za gwiazdę; wszyscy pytają go o rady, proszą o autografy, telewizja nie odstępuje go na krok, a kobiety same wskakują mu do łóżka. Ten satyryczny komentarz na temat działania dzisiejszych mediów, kultu celebrytów i bierności społeczeństwa trwa w „Zakochanych w Rzymie” dobre pół godziny, choć jego siła wyczerpuje się już po kilku minutach.
W efekcie dzieje się coś, co w poprzednich europejskich filmach Allena było nie do pomyślenia – miasto zupełnie wchłania bohaterów i ich historie. Hiszpańskie schody i Koloseum to jedyne, co ma się ochotę zapamiętać z seansu, bo postacie, zmieniające się ze sceny na scenę jak w kalejdoskopie, nie są w stanie przykuć uwagi na dłuższą chwilę. Allen puentuję wszystkie opowiastki w oczywisty sposób, jasno sugerując, że to Rzym jest cichym prowodyrem intryg, kłótni i romansów, że to jego aura wyzwala w bohaterach żądze czy pragnienia. Czasami daje się ponieść nieznośnej nostalgii, czasami zdarza mu się na moment ożywić atmosferę, ale przede wszystkim filmuje stolicę Włoch. „Zakochani w Rzymie” są pierwszą w karierze Allena reklamówką miasta. Najdroższą, najdłuższą i najlepiej obsadzą w historii kina. Ale nadal jedynie reklamówką.
koniec
21 września 2012

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 3. Haki i wtyczki
Marcin Mroziuk

29 V 2023

Oczywiste jest, że służby specjalne często nie grają czysto, ale coraz więcej wskazuje, że tajna operacja, którą zaplanowała Diana Taverner, jest nie tylko nieetyczna, ale także łączy się z nadmiernym ryzykiem, a konsekwencje mogą ponieść wplątani w nią wbrew swej woli agenci z Slough House.

więcej »

East Side Story: Po nitce do (terrorystycznego) kłębka
Sebastian Chosiński

28 V 2023

Mogłoby się wydawać, że czasy, w których powstają bałwochwalcze filmy na temat funkcjonariuszy tajnych służb, już dawno minęły. Nawet w państwach postradzieckich. A jednak nie! Sześć lat temu w Kazachstanie Wiktor Klimow nakręcił obraz z okazji ćwierćwiecza istnienia Komitetu Bezpieczeństwa Narodowego. Osią fabularną tego propagandowego dzieła jest walka z islamistami z organizacji „Żołnierze Kalifatu”.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 2. Przysługa za przysługę
Marcin Mroziuk

26 V 2023

Wprawdzie porywacze Hassana Ahmeda nie wyglądają na profesjonalistów, ale wygląda na to, że mimo pełnej mobilizacji wszystkich sił MI5 może mieć problem z odnalezieniem kryjówki Synów Albionów przed terminem zapowiedzianej egzekucji uwięzionego studenta. Trudno w tym momencie nie zastanawiać się, czy Robert Hobden może okazać się kluczem do uwolnienia brytyjskiego muzułmanina o pakistańskich korzeniach.

więcej »

Polecamy

Życie miejskie dla ubogich

Z filmu wyjęte:

Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz

Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz

Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz

Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz

Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz

Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz

Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz

Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz

Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz

Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Luty 2016
— Sebastian Chosiński, Marcin Mroziuk, Jarosław Robak, Konrad Wągrowski

Więcej takich pocztówek
— Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Sierpień 2012 (kino)
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Anna Kańtoch, Alicja Kuciel, Małgorzata Steciak, Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

Nie graj już tego więcej, Woody
— Kamil Witek

Esensja ogląda: Wrzesień 2016 (1)
— Miłosz Cybowski, Marcin Mroziuk, Marcin Osuch

Esensja ogląda: Luty 2016
— Sebastian Chosiński, Marcin Mroziuk, Jarosław Robak, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Pażdziernik 2015 (1)
— Jarosław Loretz, Jarosław Robak

Nic już nie gra
— Grzegorz Fortuna

Esensja ogląda: Sierpień 2015 (2)
— Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk

Rozsądek i romantyczność
— Jarosław Robak

Esensja ogląda: Marzec 2014 (2)
— Krystian Fred, Jarosław Loretz

Esensja ogląda: Październik 2013 (3)
— Piotr Dobry, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Espoo Ciné 2013: Kobieta na skraju załamania nerwowego
— Marta Bałaga

Tegoż autora

Remanent filmowy 2017
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Grzegorz Fortuna, Adam Kordaś, Marcin Osuch, Jarosław Robak, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Lisy w krainie wilków
— Grzegorz Fortuna

Nic już nie gra
— Grzegorz Fortuna

Głupota jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową
— Grzegorz Fortuna

Porażki i sukcesy 2014
— Karolina Ćwiek-Rogalska, Piotr Dobry, Jarosław Robak, Grzegorz Fortuna, Jacek Walewski, Konrad Wągrowski, Krystian Fred, Kamil Witek, Miłosz Cybowski, Adam Kordaś

Źródła
— Grzegorz Fortuna

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Oswajanie melancholii
— Grzegorz Fortuna

Apokalipsa według Guillermo del Toro
— Grzegorz Fortuna

Zakleszczeni w postkomunie
— Grzegorz Fortuna

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.