Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 22 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Nicolas Winding Refn
‹Tylko Bóg wybacza›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTylko Bóg wybacza
Tytuł oryginalnyOnly God Forgives
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery14 czerwca 2013
ReżyseriaNicolas Winding Refn
ZdjęciaLarry Smith
Scenariusz
ObsadaRyan Gosling, Kristin Scott Thomas, Yayaying Rhatha Phongam, Tom Burke, Vithaya Pansringarm, Byron Gibson, Gordon Brown, Sahajak Boonthanakit, Joe Cummings
MuzykaCliff Martinez
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiDania, Francja
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Kompleks Edypa
[Nicolas Winding Refn „Tylko Bóg wybacza” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Nicolas Winding Refn zdobył popularność słynnym „Drive” z Ryanem Goslingiem, ale jego znakiem rozpoznawczym jest mniej czytelne kino – surowe w charakterze, brutalne i nieoczywiste. Właśnie do tej estetyki wrócił przy okazji „Tylko Bóg wybacza”, filmu, który podzielił widzów i krytyków.

Ewa Drab

Kompleks Edypa
[Nicolas Winding Refn „Tylko Bóg wybacza” - recenzja]

Nicolas Winding Refn zdobył popularność słynnym „Drive” z Ryanem Goslingiem, ale jego znakiem rozpoznawczym jest mniej czytelne kino – surowe w charakterze, brutalne i nieoczywiste. Właśnie do tej estetyki wrócił przy okazji „Tylko Bóg wybacza”, filmu, który podzielił widzów i krytyków.

Nicolas Winding Refn
‹Tylko Bóg wybacza›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTylko Bóg wybacza
Tytuł oryginalnyOnly God Forgives
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery14 czerwca 2013
ReżyseriaNicolas Winding Refn
ZdjęciaLarry Smith
Scenariusz
ObsadaRyan Gosling, Kristin Scott Thomas, Yayaying Rhatha Phongam, Tom Burke, Vithaya Pansringarm, Byron Gibson, Gordon Brown, Sahajak Boonthanakit, Joe Cummings
MuzykaCliff Martinez
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiDania, Francja
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Na pierwszy rzut oka można by stwierdzić, że ostatni film Refna to przerost formy nad treścią. Dzieje się tak, ponieważ nawet sceny okrucieństwa zostały nakręcone z wyczuciem obrazu, w pełnym podporządkowaniu stylowi ponurego kina zemsty. Refn popełnia jednak jeden błąd. Tak bardzo wczuwa się w poetykę wizualną filmu i kreowanie posępnej atmosfery, że momentami cierpi na tym narracja – spowolnienie rytmu historii po to, aby wydobyć maksimum plastyczności z każdego kadru, odciąga uwagę od głównych wątków. Skomplikowane próby wejrzenia w ludzkie sprzeczności jak najbardziej są jednak u Refna obecne, a sam film nie jest pusty. Trzeba po prostu trochę wytrwałości, żeby spod baletu okrucieństwa i hipnotyzującej gry światłem wydobyć wszystkie obecne w „Tylko Bóg wybacza” znaczenia.
Oprócz niezwykłej precyzji w operowaniu obrazami to właśnie interpretacje i znaczenia odgrywają w filmie najważniejszą rolę, ponieważ fabuła okazuje się pretekstowa. Dwóch braci, Julian i Billy, zajmują się nielegalnymi interesami w Tajlandii. Gdy Billy zostaje zamordowany w ramach zemsty za to, co zrobił nieletniej prostytutce, do Bangkoku przyjeżdża matka braci i żąda od drugiego syna krwawej wendetty. Szybko jednak motyw zemsty zapętla się i rozmywa w historii, w której układy między bohaterami nabierają znaczenia symbolicznego i sięgają znacznie dalej niż staromodny odwet. W centrum całości znajduje się relacja Juliana z matką oraz wymierzający sprawiedliwość tajski policjant, działający niczym prawa ręka srogich bogów. Refn zagłębia się w zakamarki ludzkich pragnień i wykorzystuje do zbudowania metafory przemoc. Ale chociaż okrucieństwo często pojawia się u niego na ekranie, to zawsze czemuś służy. W jednej z możliwych interpretacji jest przede wszystkim formą okazania frustracji i bezsilności bohaterów. Przemoc to ekstremalny rodzaj podejmowania działania, więc dla Juliana, mężczyzny przytłoczonego ludźmi dominującymi w jego życiu, najpierw bratem, a potem matką, okazuje się drogą ujścia emocji. Wiąże się również z pewnego rodzaju poczuciem winy odzwierciedlonego przez Refna w niepokojących obrazach.
Niemoc bohatera zostaje skonfrontowana z siłą tajskiego policjanta pełniącego funkcję anioła zagłady – zawsze pewnego, bezkompromisowego, nieprzejednanego. To bohater stanowiący lustro dla innych, którzy przeglądają się w kamiennej twarzy policjanta i boją się, bo wiedzą, że zasłużyli na karę. Niemoc kontra zdecydowanie ścierają się u Refna w festiwalu przemocy. Reżyser sprytnie ją intensyfikuje, podszeptując sugestie wyobraźni widza. W tym, jak i w sposobie prowadzenia kina zemsty, „Tylko Bóg wybacza” przypomina azjatyckie odwety filmowe, również okrutne i pełne napięcia, ale spokojne i powolne. Dopełnieniem dla historii, którą snuje Refn, jest ścieżka dźwiękowa pełniąca ważną rolę w budowaniu atmosfery, tak samo jak miało to miejsce w „Drive”. Tym razem specyficznego charakteru filmowi przydają tajskie piosenki miłosne i elektroniczna muzyka Cliffa Martineza.
koniec
17 lipca 2013

Komentarze

10 VIII 2013   15:29:58

nic ująć,nic dodać...no może poza tym że to "Drive"trochę
zaburzył charakter pisma Refn'a.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Sprawa prywatna: Odc. 7. Tajemnica maski demona
Marcin Mroziuk

20 III 2023

Po raz kolejny możemy się przekonać, że główna bohaterka jest w gorącej wodzie kąpana, a zarazem ufając swej intuicji jest skłonna zaufać różnym osobom, nie zważając na wysuwane przeciw nim oskarżenia. Przy tej okazji wystawione na próbę będą też jej uczucia do Pabla i Andrésa, a na razie trudno przesądzić, czy któryś z nich w końcu zawładnie je sercem.

więcej »

East Side Story: „Złota Viagra” na męską niedoskonałość
Sebastian Chosiński

19 III 2023

Czosnek uprawiany jest przez ludzi od pięciu tysięcy lat. Jest nie tylko popularną przyprawą, ale przede wszystkim rośliną leczniczą, co dowiodły zresztą badania kliniczne. Przypisuje mu się także nadzwyczajne moce, dzięki którym odstrasza wampiry i czarownice. Czy można zatem dziwić się, że niejednokrotnie stał się również „bohaterem” filmów. Jak chociażby w obyczajowej tragikomedii kazachskiego reżysera Eldara Szybanowa zatytułowanej – adekwatnie do jej treści – „Górski czosnek”.

więcej »

The Last of Us: Odc. 7. Niezapomniana noc w centrum handlowym
Marcin Mroziuk

17 III 2023

Kiedy zastanawiamy się, jak ciężka jest rana Joela i czy Ellie da radę się nim zaopiekować, znienacka otrzymujemy rozbudowaną retrospekcję rozgrywająca się w okresie, gdy dziewczyna uczęszczała jeszcze do szkoły w Bostonie, którą prowadziła FEDRA. No cóż, ta historyjka o dwóch przyjaciółkach mogłaby być nawet interesująca, ale musiałaby się pojawić w innym momencie serialu.

więcej »

Polecamy

Dekoracje waść niszczysz!

Z filmu wyjęte:

Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz

Ten człowiek jeszcze oddycha!
— Jarosław Loretz

Dama przed podróżą
— Jarosław Loretz

Dama w podróży
— Jarosław Loretz

Wymarzony kochanek
— Jarosław Loretz

Spaleni słońcem
— Jarosław Loretz

Dymek w lesie
— Jarosław Loretz

Beczka bezpieczeństwa
— Jarosław Loretz

Pomsta na ufokach
— Jarosław Loretz

Zupa jednak wyszła za słona
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Styczeń 2017 (1)
— Sebastian Chosiński, Jarosław Loretz

I want to drive you through the night…
— Judyta Żelosko

Jazda
— Łukasz Gręda

Shut up and drive
— Karol Kućmierz

Filmy Nowych Horyzontów 2011 (1/3)
— Ewa Drab, Karol Kućmierz, Urszula Lipińska, Patrycja Rojek, Konrad Wągrowski, Kamil Witek, Zuzanna Witulska

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.