Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 5 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Abdellatif Kechiche
‹Życie Adeli: Rozdział 1 i 2›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŻycie Adeli: Rozdział 1 i 2
Tytuł oryginalnyLa vie d’Adele
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery18 października 2013
ReżyseriaAbdellatif Kechiche
ZdjęciaSofian El Fani
Scenariusz
ObsadaLéa Seydoux, Adèle Exarchopoulos, Salim Kechiouche, Jeremie Laheurte, Catherine Salée, Aurélien Recoing, Mona Walravens, Alma Jodorowsky, Fanny Maurin
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania179 min
Gatunekmelodramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

13. T-Mobile Nowe Horyzonty: Relacja pierwsza
[Abdellatif Kechiche „Życie Adeli: Rozdział 1 i 2”, Sarah Polley „Historie rodzinne”, Hirokazu Koreeda „Jak ojciec i syn” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
We Wrocławiu rozpoczął się 13. Festiwal T-Mobile Nowe Horyzonty. W naszej pierwszej relacji recenzujemy zdobywcę tegorocznej Złotej Palmy – skandalizujące „Życie Adeli”, osobisty dokument Sary Polley i nagrodzone także w Cannes „Jak ojciec i syn”. Zapraszamy.

Kamil Witek

13. T-Mobile Nowe Horyzonty: Relacja pierwsza
[Abdellatif Kechiche „Życie Adeli: Rozdział 1 i 2”, Sarah Polley „Historie rodzinne”, Hirokazu Koreeda „Jak ojciec i syn” - recenzja]

We Wrocławiu rozpoczął się 13. Festiwal T-Mobile Nowe Horyzonty. W naszej pierwszej relacji recenzujemy zdobywcę tegorocznej Złotej Palmy – skandalizujące „Życie Adeli”, osobisty dokument Sary Polley i nagrodzone także w Cannes „Jak ojciec i syn”. Zapraszamy.

Abdellatif Kechiche
‹Życie Adeli: Rozdział 1 i 2›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŻycie Adeli: Rozdział 1 i 2
Tytuł oryginalnyLa vie d’Adele
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery18 października 2013
ReżyseriaAbdellatif Kechiche
ZdjęciaSofian El Fani
Scenariusz
ObsadaLéa Seydoux, Adèle Exarchopoulos, Salim Kechiouche, Jeremie Laheurte, Catherine Salée, Aurélien Recoing, Mona Walravens, Alma Jodorowsky, Fanny Maurin
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania179 min
Gatunekmelodramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
ŻYCIE ADELI: ROZDZIAŁ 1 i 2 (La vie d’Adèle, REŻ. ABDELLATIF KECHICHE)
Przyznając w tym roku Złota Palmę na równi filmowi i jego głównym aktorkom, jury festiwalu w Cannes zachowało się bez precedensu. Oglądając jednakże pełne erotycznej intymności „Życie Adeli” nie ma się wątpliwości, że bez ich odwagi i pełnego oddania film nie miałby szans na jakiekolwiek wyróżnienie. Lea Seydoux i Adele Exarchopoulos poświęciły mu bowiem wszystko. Rzuciły się w ogień trącającej chwilami pornografią historii, gdzie nie ma miejsca na jakąkolwiek taryfę ulgową, skróty czy uproszczenia.
„Życie Adeli” to wnikliwa obserwacja i eksploracja kobiecości z pogranicza kina LGBT. Młodziutka uczennica liceum Adele, spotyka tajemniczą, niebieskowłosą malarkę Emmę. Starsza o kilka lat od niej dziewczyna zwraca uwagę na siebie nie tylko nietypową fryzurą. Imponuje Adeli na każdym kroku pewnością siebie, filozofią życia i własną seksualną samoświadomością. Emma w nieco naiwnej i zagubionej Adeli odnajduje natomiast uzupełnienie swojej wyzwolonej i artystycznej duszy. W pierwszym rozdziale filmu świadkujemy tradycyjnemu love story. Adele i Emma odkrywają siebie nawzajem, przeżywają fascynację urokliwych sprzeczności charakterów. Emma pokazuje nowej przyjaciółce świat zupełnie innych doznań i emocji. Graficzna i dosłowna namiętność kipi przy każdym spotkaniu.
Drugi akt filmu Kechiche’a jest już naznaczony gorzkim posmakiem. Dziejący się dawno po szalonym romansie prezentuje zwykłą codzienność. U Adele zagubienie we własnej seksualności przeradza się w samotność w związku. Fascynujące Emmę skrytość i urocza prostota partnerki zmienia się w frustrację z niespełnienia własnych oczekiwań co do drugiej osoby. Ta swoista obserwacja rozkładu związku prowadzona jest w sposób niezwykle surowy. W charakterystycznym dla siebie stylu reżyser unika osobistego komentarza, a rozciągając „Życie Adeli” do trzy godzinnego studium relacji między kobietami daje sobie czas na dokładną i pełna analizę dokonujących się w nich uczuciowych przemian. Kechiche nie koncentrując się jednakże bardziej na żadnej konkretnej emocji sprawia, że jesteśmy niejako skazani na własne dopisanie końca opowiadanej historii. Dlatego, gdy na w ostatniej scenie Adele idzie przed siebie, nie mamy pojęcia, w którą strona skierują się jej dalsze losy.
„Życie Adeli” to przede wszystkim koncertowa gra dwójki bohaterek. Pochłaniana przestrzeń przez ich naturalną i niepohamowaną ekspresję każe zastanowić się nad etyczną granicą filmowego podglądactwa. Odwaga aktorek w porzuceniu własnej intymności na rzecz sztuki sprawia, że z pozoru rola Kechiche’a w „Życiu Adeli” ogranicza się do włączania kamery i ustawiania kadrów. Wypełniając je jednakże własną duszą, nie można mu odmówić szczerej chęci do wzniesienia filmem toastu wielbiącego prawdziwą miłość. Bo ta, jak i sztuka filmowa nie ma płci i orientacji.


Sarah Polley
‹Historie rodzinne›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHistorie rodzinne
Tytuł oryginalnyStories We Tell
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery15 listopada 2013
ReżyseriaSarah Polley
ZdjęciaIris Ng
Scenariusz
ObsadaPixie Bigelow, Deirdre Bowen, Geoffrey Bowes, John Buchan, Susy Buchan, Tom Butler, Andrew Church, Peter Evans, Justin Goodhand
MuzykaJonathan Goldsmith
Rok produkcji2012
Kraj produkcjiKanada
Czas trwania108 min
Gatunekdokument
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
HISTORIE RODZINNE (STORIES WE TELL, REŻ. SARAH POLLEY)
Opowieści rodzinne maja to do siebie, ze każdy pamięta je nieco inaczej. Z biegiem czasu gubią się szczegóły, zapominamy drobiazgi, tworzymy własne interpretacje minionych zdarzeń. Sarah Polley podążając za losem własnej matki Diane zastanawia się nad przyczynami powstawania różnic między wersjami tej samej historii. Jednocześnie udowadnia, że rodzinne historie są źródłem pasjonujących opowieści wypełnionych niewiernością, sekretami i dramatyzmem, bez potrzeby ubierania ich w tabloidową estetykę krzykliwych sensacji.
Mimo, iż reżyserka bez większych skrupułów obnaża historie własnej rodziny, nie ma to nic wspólnego z ekshibicjonizmem. Polley nie tyle dąży za wszelką cenę do poznania prawdy, co chce spojrzeć na nią ze wszystkich możliwych katów i stron. Dlatego też nie wartościuje zdania swoich rozmówców. Niezależnie od udziału w życiu Diane, każde ze wspomnień mówi o niej coś więcej. Uzupełnia nieznany portret osoby, którą wydaje się, że znało się przez całe życie, lecz w rzeczywistości nie wiedziało się o niej nic. Sama Polley staje tu niejako po stronie uważnego słuchacza. Rodzinnego psychoanalityka zbierającego materiał do całościowej analizy. Uwzględniając własną opinię jedynie zdawkowymi komentarzami z offu, pozostawia sobie jednakże narratorskie prawo do pierwszego i ostatniego słowa. Stworzenia własnej wersji usłyszanych wspomnień. Ułożenia historii rodzinnej według własnego odczucia i upodobania.
„Historie rodzinne” to ciepła i autentyczna opowieść o wartości wspomnień, ich wybiórczości i wpływu na kształtowanie charakterów. Jest także orędownikiem spojrzenia na pewne zdarzenia z perspektywy czasu, na chłodno i bez emocji. Polley odsłaniając zasłonkę własnych sekretów rodzinnych daje również szansę na spojrzenie w głąb siebie. Bo odkrywając sekrety rodziny Polley odkrywamy też po trochę nas samych.


Hirokazu Koreeda
‹Jak ojciec i syn›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJak ojciec i syn
Tytuł oryginalnyそして父になる [Soshite chichi ni naru]
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery13 czerwca 2014
ReżyseriaHirokazu Koreeda
ZdjęciaMikiya Takimoto
Scenariusz
ObsadaMasaharu Fukuyama, Machiko Ono, Yôko Maki, Lily Franky, Jun Fubuki, Shôgen Hwang, Kirin Kiki, Jun Kunimura, Megumi Morisaki
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiJaponia
Czas trwania120 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
JAK OJCIEC I SYN (SOSHITE CHICHI NI NARU, REŻ. HIROKAZU KOREEDA)
Moralny dylemat, przed którym stawia się bohaterów filmu „Jak ojciec i syn" jest z kategorii tych najtrudniejszych. Państwo Nonomiya dowiadują się, że ich 6-letni syn został omyłkowo zamieniony w szpitalu, i w rzeczywistości nie jest ich dzieckiem. Szpital proponuje zamianę chłopców, póki jeszcze jest na tyle wcześnie by mogły dorastać bez większego wpływu owego zdarzenia na przyszłe życie. Dwie rodziny stają na rozdrożu decyzji – wybrać własne dziecko czy pozostać przy tym, które wychowywało się od pierwszych dni.
W przeciwieństwie do rodzimych „Oszukanych”, „Jak ojciec i syn” nie szuka najprostszych rozwiązań do wyciśnięcia łez z widzów. Wątpliwości co do wyboru czwórki rodziców podsycane są powoli. Co prawda w zobrazowaniu trudu decyzji posługuje się tutaj prostym kontrastem – rodzina Nonomiya jest ustawiono życiowo, w przeciwieństwie do rodziny Saiki, z którymi ma nastąpić wymiana. Znacząca różnica w społecznej pozycji funkcjonuje jako przepaść, którą najtrudniej zmniejszyć ojcom rodzin. Pan Nonomiya funkcjonował do tej pory w idealnym świecie – świetna praca, ekskluzywne mieszkanie i życie, w którym dziecko służyło jedynie jako wypełniacz wykreowanej bajki. Postawiony po drugiej stronie Pan Saiko to nic innego jak gama przeciwieństw – zdziecinniały choć rodzinny, wyznający zbiór leniwych zasad, które w ambitnym Nonomyi budzą jedynie politowanie.
„Jak ojciec i syn” otwiera dyskusję o rodzicielstwie jako takim, gdzie fundamentalna zdaje się być definicja pojęcia dziecka, które rodzic może uznać za własne. To także kolejny przyczynek do starcia tradycji z nowoczesnością, przypadku z przeznaczeniem. Na szczęście w filmie obie wartości stoją na tym samym stopniu, swoje racje wykładając równie przekonująco. Dlatego jedynie w emocjonalnej wewnętrznej batalii, tak rodzice jak i my możemy odpowiedzieć na postawiony dylemat, czy człowieka określa urodzenie czy środowisko.
koniec
23 lipca 2013

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Na tropie niebezpiecznego szaleńca
Sebastian Chosiński

4 VI 2023

„Spisek Oberona” to, jak dotąd, jedyny pełnometrażowy film kazachskiego, choć wykształconego poza granicami kraju, reżysera i scenarzysty Ajdara Batałowa (mimo że niebawem od jego premiery minie dekada). To klasyczne kino akcji, które powstało przede wszystkim po to, aby mile połechtać dowództwo wywiadu wojskowego. W każdym razie głównym pozytywnym bohaterem jest narażający życie dla ojczyzny oficer GRU Czingiz Arłanow.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 4. Sprawa się rypła
Marcin Mroziuk

2 VI 2023

Cóż z tego, że agenci z Slough House nie mają żadnego związku z niepowodzeniem operacji zaplanowanej przez Dianę Taverner, skoro idealnie nadają się na kozłów ofiarnych. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę Jackson Lamb, który nie ma zamiaru poddać się bez walki.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Nocą, w drodze nad Bałtyk
Sebastian Chosiński

31 V 2023

Zmarły w styczniu tego roku żydowski prozaik Grigorij Kanowicz był nie tylko autorem nadzwyczaj interesujących powieści o tematyce żydowskiej, ale także cenionym scenarzystą filmowym, którego teksty przenosili na ekran reżyserzy litewscy, łotewscy i estońscy. „Długa podróż nad morze” Algirdasa Araminasa to skromny, ale przejmujący współczesny obraz obyczajowy, w którego centrum pozostaje stara kołchoźnica jadąca na spotkanie z synem.

więcej »

Polecamy

Indianie też nie mieli się czego wstydzić

Z filmu wyjęte:

Indianie też nie mieli się czego wstydzić
— Jarosław Loretz

Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz

Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz

Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz

Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz

Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz

Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz

Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz

Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz

Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Lipiec 2014 (1)
— Sebastian Chosiński, Konrad Wągrowski

Dzieci na wymianę
— Sebastian Chosiński

Esensja ogląda: Grudzień 2013 (1)
— Gabriel Krawczyk, Konrad Wągrowski

Co nam w kinie gra: Historie rodzinne
— Kamil Witek

Esensja ogląda: Październik 2013 (3)
— Piotr Dobry, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Co nam w kinie gra: Życie Adeli: Rozdział 1 i 2
— Kamil Witek

Z tego cyklu

Relacja piąta
— Kamil Witek

Relacja czwarta
— Konrad Wągrowski

Relacja trzecia
— Kamil Witek

Relacja druga
— Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

Artystką być
— Adam Lewandowski

Esensja ogląda: Kwiecień 2017 (1)
— Sebastian Chosiński, Piotr Dobry, Gabriel Krawczyk, Marcin Mroziuk, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Lipiec 2016 (3)
— Jarosław Loretz, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Grudzień 2012 (Kino)
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Jakub Gałka, Jarosław Loretz, Marcin T.P. Łuczyński, Daniel Markiewicz, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Październik 2012 (kino)
— Sebastian Chosiński, Krystian Fred, Gabriel Krawczyk, Patrycja Rojek, Konrad Wągrowski

Magia sympatyczna
— Gabriel Krawczyk

26 WFF: Mała syrenka w Tokio
— Marta Karpińska

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.