Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 września 2023
w Esensji w Esensjopedii

Alessandro Rossetto
‹Piccola Patria›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPiccola Patria
ReżyseriaAlessandro Rossetto
ZdjęciaDaniel Mazza
Scenariusz
ObsadaMaria Roveran, Roberta Da Soller, Vladimir Doda
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiWłochy
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Wenecja 2013: Mała najbliższa ojczyzna
[Alessandro Rossetto „Piccola Patria” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Piccola Patria”, prezentowany w sekcji Orizzonti pierwszy film fabularny znanego dokumentalisty Alessandro Rossetto, nie mówi o Włoszech, tylko o Veneto, regionie administracyjnym znanym w Polsce jako Wenecja Euganejska. Charakteryzuje go silne poczucie odrębności i specyficzny dialekt, dla żyjących tu ludzi prawdziwą ojczyzną jest właśnie to miejsce.

Marta Bałaga

Wenecja 2013: Mała najbliższa ojczyzna
[Alessandro Rossetto „Piccola Patria” - recenzja]

„Piccola Patria”, prezentowany w sekcji Orizzonti pierwszy film fabularny znanego dokumentalisty Alessandro Rossetto, nie mówi o Włoszech, tylko o Veneto, regionie administracyjnym znanym w Polsce jako Wenecja Euganejska. Charakteryzuje go silne poczucie odrębności i specyficzny dialekt, dla żyjących tu ludzi prawdziwą ojczyzną jest właśnie to miejsce.

Alessandro Rossetto
‹Piccola Patria›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPiccola Patria
ReżyseriaAlessandro Rossetto
ZdjęciaDaniel Mazza
Scenariusz
ObsadaMaria Roveran, Roberta Da Soller, Vladimir Doda
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiWłochy
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Ojczyzna to kraj dzieciństwa
Miejsce urodzenia
To jest ta mała najbliższa
Ojczyzna
Miasto miasteczko wieś
Ulica dom podwórko.”
„Oblicze ojczyzny”, Tadeusz Różewicz
Alessandro Rossetto wychował się w Padwie, później, jak przystało na włoskiego filmowca, wyjechał do Rzymu. Jego najsłynniejsze dokumenty, takie jak „Bibione Bye Bye One” z 1999 roku czy poświęcona matce „Chiusura”, opowiadają jednak o Veneto. Do swoich korzeni zdecydował się wrócić także w przypadku długo oczekiwanego, świetnie przyjętego w Wenecji fabularnego debiutu.
Z zamiarem nakręcenia „Piccola Patria” nosił się przez wiele lat. Fabuła wielokrotnie się zmieniała, ale główne założenia pozostały takie same: film miał być nakręcony w dialekcie, z którego zrozumieniem mają problem nawet rdzenni Włosi, miał zawierać dokumentalne wstawki oraz poruszać wątek rasizmu, wciąż bardzo odczuwalnego w tym regionie.
Gdyby pokusić się o próbę streszczenia filmu, fabułę można zamknąć w paru słowach.
Luisa (zmysłowa Maria Roveran) wiąże się z pochodzącym z Albanii Bilalem (Vladimir Doda). Jej rodzice krzywo patrzą na ten związek, zwłaszcza uprzedzony do obcokrajowców ojciec. Sytuację dodatkowo komplikuje złożona relacja łącząca ją z przyjaciółką Renatą (Roberta Da Soller) i pozornie prosty sposób mający umożliwić jej zarobienie dodatkowych pieniędzy.
Młodzi debiutanci i znalezieni dosłownie na ulicy amatorzy dotrzymują kroku tak doświadczonym aktorom jak Lucia Mascino czy Mirko Artuso, który przeraża w roli oślepionego przez nienawiść ojca. Jednak to Veneto gra w filmie główne skrzypce.
W przedstawionym w debiucie Rossetto regionie rytm życia wyznaczają wiejskie imprezy i polityczne zebrania, podczas których nasilają się nastroje rasistowskie. To świat absurdów, gdzie do Albańczyka krzyczy się „ty czarnuchu” i nie chce się już dotknąć królika po tym, jak nadano mu chińskie imię. To świat, gdzie dobry obcokrajowiec, to martwy obcokrajowiec. Nad wszystkim góruje znajdujący się w Villafranca di Verona hotel „Antares”, gdzie nakręcono większość zdjęć. Czarny, milczący moloch nasuwa skojarzenie z „Odyseją kosmiczną” Kubicka.
Film nie boi się ryzyka, nie boi się seksu i brudu. Jest szorstki, ale też piękny wizualnie, zapytany o inspiracje reżyser nieprzypadkowo powoływał się na „Pianistkę” Michaela Haneke. Widać, że reżyser dobrze zna ten świat i chyba nawet go lubi, choć daleko mu od ideału. A może właśnie dlatego.
koniec
10 września 2013

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fundacja: Sez. 1. odc. 10. Nic tak nie jednoczy jak wspólny wróg
Marcin Mroziuk

25 IX 2023

Możemy się przekonać, że w serialu znaczenie Hariego Seldona jest znacznie większe niż w cyklu Isaaca Asimova, gdyż tutaj nie tylko jest twórcą psychohistorii i obu Fundacji, lecz nawet po swej śmierci aktywnie uczestniczy w rozwoju wydarzeń.

więcej »

East Side Story: Kamp Amersfoort
Sebastian Chosiński

24 IX 2023

Uzbecki dramat wojenny „Sto jeden” Hamidułły Hasanowa to opowieść oparta na faktach. Reżyser przedstawia w niej historię wziętych do niewoli latem 1941 roku jeńców wojennych Armii Czerwonej – byli nimi sami Uzbecy – którzy trafili do znajdującego się na terenie Holandii Kamp Amersfoort. Komendant obozu Walter Heinrich otrzymał zadanie przygotowania ich do swoiście pojętej misji specjalnej.

więcej »

Fundacja: Sez. 1. odc. 9. Pionki na szachownicy przeznaczenia vel psychohistorii
Marcin Mroziuk

22 IX 2023

Chociaż z dużym zainteresowaniem obserwujemy, jak konflikt na Terminusie osiąga punkt kulminacyjny, to niestety w jego finałowej scenie otrzymujemy – niemal dosłownie – deus ex machina. Nic dziwnego, że na tym tle zdecydowanie lepiej wypada wątek rozgrywki między Świtem i Zmierzchem, która także wkracza w decydująca fazę.

więcej »

Polecamy

Międzygwiezdne fotele w natarciu

Z filmu wyjęte:

Międzygwiezdne fotele w natarciu
— Jarosław Loretz

Peregrynacje wyssane z palca
— Jarosław Loretz

Podróże międzygwiezdne de luxe
— Jarosław Loretz

E.T. wersja hard
— Jarosław Loretz

Ogrodowy nielot
— Jarosław Loretz

Mumii podejście drugie
— Jarosław Loretz

Mumia z gwiazd
— Jarosław Loretz

Pracownik idealny
— Jarosław Loretz

Niech się mury… drzewią?
— Jarosław Loretz

Interpol muzealny
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Pani Zemsta
— Marta Bałaga

W drodze
— Marta Bałaga

Ze szkoły drukarskiej na festiwal w Wenecji
— Marta Bałaga

Samotność w wielkim mieście
— Marta Bałaga

Umarli milczą
— Marta Bałaga

Happy Ending
— Marta Bałaga

Obcy wśród nas
— Marta Bałaga

Ladies Punk
— Marta Bałaga

Anarchy in Sweden
— Marta Bałaga

Złoty Lew dla „Sacro GRA”

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.