Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 8 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

David Twohy
‹Pitch Black›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPitch Black
Dystrybutor UIP, Vue Movie Distribution
Data premiery2 czerwca 2000
ReżyseriaDavid Twohy
ZdjęciaDavid Eggby
Scenariusz
ObsadaVin Diesel, Radha Mitchell, Cole Hauser, Keith David, Claudia Black
MuzykaGraeme Revell
Rok produkcji2000
Kraj produkcjiAustralia, USA
CyklKroniki Riddicka
Czas trwania110 min
WWW
Gatunekakcja, SF
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Światło trzech słońc
[David Twohy „Pitch Black” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Planeta, na której znajdują się rozbitkowie, należy do układu trzech słońc, z których jedno jest błękitne. Twórcy filmu wykorzystali ten efekt do maksimum, zalewając krajobraz i ludzi niesamowicie białym, palącym światłem. Poszukiwanie wody, analiza znalezisk, ucieczka i złapanie Riddicka, coraz to nowe prawdy o ludziach ze statku, tajemnicze zniknięcie jednego z załogantów - wszystko to niknie w blasku trzech słońc.

Eryk Remiezowicz

Światło trzech słońc
[David Twohy „Pitch Black” - recenzja]

Planeta, na której znajdują się rozbitkowie, należy do układu trzech słońc, z których jedno jest błękitne. Twórcy filmu wykorzystali ten efekt do maksimum, zalewając krajobraz i ludzi niesamowicie białym, palącym światłem. Poszukiwanie wody, analiza znalezisk, ucieczka i złapanie Riddicka, coraz to nowe prawdy o ludziach ze statku, tajemnicze zniknięcie jednego z załogantów - wszystko to niknie w blasku trzech słońc.

David Twohy
‹Pitch Black›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPitch Black
Dystrybutor UIP, Vue Movie Distribution
Data premiery2 czerwca 2000
ReżyseriaDavid Twohy
ZdjęciaDavid Eggby
Scenariusz
ObsadaVin Diesel, Radha Mitchell, Cole Hauser, Keith David, Claudia Black
MuzykaGraeme Revell
Rok produkcji2000
Kraj produkcjiAustralia, USA
CyklKroniki Riddicka
Czas trwania110 min
WWW
Gatunekakcja, SF
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Zaczyna się, zgodnie z receptą Hitchcocka od trzęsienia ziemi. A konkretnie od awarii statku kosmicznego i jego przymusowego lądowania na planecie. Przyznam się, że od razu przypomniał mi się cytat "W obliczeniach był błąd.". Tak samo jak w "Edenie" statek wylądował, podliczono żywych i umarłych, po czym ocalali z przerażeniem stwierdzili, że jednym z tych, którzy przeżyli katastrofę jest transportowany do więzienia morderca Riddick. Zakuto go w kajdanki i ruszono szukać wody.
W tym momencie zaczyna się seria najciekawszych, moim zdaniem, wizualnie scen w filmie sf. Planeta, na której znajdują się rozbitkowie, należy do układu trzech słońc, z których jedno jest błękitne. Twórcy filmu wykorzystali ten efekt do maksimum, zalewając krajobraz i ludzi niesamowicie białym, palącym światłem. Ten pustynny krajobraz, nieco nawet podobny do ziemskiego, został dzięki odpowiedniej manipulacji światłem całkowicie odrealniony. Poszukiwanie wody, analiza znalezisk, ucieczka i złapanie Riddicka, coraz to nowe prawdy o ludziach ze statku, tajemnicze zniknięcie jednego z załogantów - wszystko to niknie w blasku trzech słońc.
Słońca w końcu zajdą, bo zachodzą zawsze co 22 lata, i wtedy zaczną się problemy. Okazuje się, że pod ziemią żyją potwory, które boją się wprawdzie światła, ale poza tym niczego innego. Niestety, na skutek serii błędnych decyzji, bohaterowie zostają odseparowani od swojej tratwy ratunkowej i są zmuszeni do przedzierania się przez stada żarłocznych istot rodem jakby z filmów "Alien" i "Starship Troopers". Dodam, że zaćmienie i wyjście Obcych z podziemia to następna z zapierających dech w piersiach scen.
Cóż, to co wydarzy się po nastaniu ciemności nie jest niczym specjalnie oryginalnym. Ekspedycja maszeruje, kłóci się, maleje i ma, zazwyczaj dzięki swojej głupocie, coraz mniej światła. Oczywiście jest dyskusja o Bogu, poświęcenie, przemiany duchowe i odkrywanie paskudnych tajemnic siedzących w ocalałych ludziach. W zasadzie nic nowego, może z wyjątkiem niesamowitego Riddicka, który naprawdę potrafi zaskoczyć widownię i przerasta resztę filmowych postaci o kilka klas.
Oczywiście, jak to zwykle, pojawiło się parę rzeczy, których nie rozumiem. Układ trzech słońc raczej nie może mieć planet, bo rozerwą je siły grawitacyjne. Bohaterowie muszą na początku wspomagać swoje oddychanie zasysając tlen z pojemników ciśnieniowych, mniej więcej w połowie filmu przestają jednak to robić. Zaćmienie wygląda efektywnie, ale winna temu planeta pojawia się tak blisko, że zderzenie wydaje się raczej nieuniknione. I chyba najdziwniejsze - Obcy wychodzą z dziur raz na 22 lata, żeby polować. Z czego żyją tam pod ziemią? Ba, z czego żyją nad ziemią? Planeta jest wymarła, wszystko co było żywe zostało zeżarte. Tak samo nie wiadomo, czemu Obcy zaczynają w pewnym momencie atakować siebie nawzajem. Ale to drugorzędne czepianie się. Blask trzech słońc skutecznie eliminuje wszelkie mankamenty.
koniec
1 października 2000

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Leśni Bracia – estońscy „żołnierze wyklęci”
Sebastian Chosiński

7 VI 2023

Kinematografia estońska z czasów radzieckich nie miała w Polsce Ludowej szczególnego szczęścia. Jeśli już sprowadzano nad Wisłę filmy z republik nadbałtyckich, sięgano głównie po dzieła litewskie. A szkoda! Gdyby było inaczej, „Gniazdo na wietrze” Olava Neulanda, oparte na scenariuszu Grigorija Kanowicza i Isaaka Fridberga, mogłoby stać się sporym wydarzeniem.

więcej »

Kolorowy zawrót głowy
Agnieszka ‘Achika’ Szady

6 VI 2023

Druga część trylogii o multiwersum wszystkich możliwych Spider-Manów (wliczając kota i prosiaka) jest jeszcze bardziej oszałamiająca wizualnie niż pierwsza. Na szczęście efektom nie udało się przyćmić fabuły.

więcej »

Konsultant: Odc. 5. Nie wszystko złoto, co się świeci
Marcin Mroziuk

5 VI 2023

Na podstawie dotychczasowych wydarzeń mogliśmy podejrzewać, że zadzieranie z Regusem Patoffem z pewnością nie jest bezpieczne. W jeszcze bardziej niepojącym świetle stawia tego tajemniczego konsultanta historia, którą opowiada Craigowi Frank Florez.

więcej »

Polecamy

Marzenie archeologa

Z filmu wyjęte:

Marzenie archeologa
— Jarosław Loretz

Indianie też nie mieli się czego wstydzić
— Jarosław Loretz

Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz

Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz

Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz

Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz

Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz

Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz

Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz

Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Luty 2014
— Sebastian Chosiński, Karolina Ćwiek-Rogalska, Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jarosław Loretz

Esensja ogląda: Listopad 2013 (3)
— Miłosz Cybowski, Jarosław Loretz, Agnieszka Szady

DVD: Kroniki Riddicka: Mroczna Furia
— Konrad Wągrowski

Na ekranach: Październik 2003
— Joanna Bartmańska, Marta Bartnicka, Piotr Dobry, Tomasz Kujawski, Konrad Wągrowski

Za mało atmosfer
— Tomasz Kujawski

Tegoż autora

Najstarsza magia
— Eryk Remiezowicz

Kronika śmierci niezauważonej
— Eryk Remiezowicz

Zamknąć Królikarnię!
— Eryk Remiezowicz

Książka, która nie dotarła do nieba
— Eryk Remiezowicz

Historia żywa
— Eryk Remiezowicz

Na siłę
— Eryk Remiezowicz

Wpadnij do wikingów
— Eryk Remiezowicz

Gdzie korekta to skarb
— Eryk Remiezowicz

Anielski kryminał
— Eryk Remiezowicz

I po co ten pośpiech?
— Eryk Remiezowicz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.