Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Gavin Hood
‹Gra Endera›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGra Endera
Tytuł oryginalnyEnder’s Game
Dystrybutor Monolith
Data premiery31 października 2013
ReżyseriaGavin Hood
ZdjęciaDonald McAlpine
Scenariusz
ObsadaHarrison Ford, Abigail Breslin, Viola Davis, Asa Butterfield, Hailee Steinfeld, Ben Kingsley, Moises Arias, Brandon Soo Hoo, Nonso Anozie
MuzykaJames Horner
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiUSA
Gatunekakcja, przygodowy, SF
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Ender w wersji soft
[Gavin Hood „Gra Endera” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Gra Endera” – ekranizacja powieści Orsona Scotta Carda, na która fani czekali od ponad 20 lat – jest całkiem solidną robotą, ale sam się zdziwiłem tempem, w jakim ten film wylatuje z pamięci – po kilku godzinach od seansu nie byłem do końca przekonany, czy aby na pewno byłem dzień wcześniej w kinie.

Konrad Wągrowski

Ender w wersji soft
[Gavin Hood „Gra Endera” - recenzja]

„Gra Endera” – ekranizacja powieści Orsona Scotta Carda, na która fani czekali od ponad 20 lat – jest całkiem solidną robotą, ale sam się zdziwiłem tempem, w jakim ten film wylatuje z pamięci – po kilku godzinach od seansu nie byłem do końca przekonany, czy aby na pewno byłem dzień wcześniej w kinie.

Gavin Hood
‹Gra Endera›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGra Endera
Tytuł oryginalnyEnder’s Game
Dystrybutor Monolith
Data premiery31 października 2013
ReżyseriaGavin Hood
ZdjęciaDonald McAlpine
Scenariusz
ObsadaHarrison Ford, Abigail Breslin, Viola Davis, Asa Butterfield, Hailee Steinfeld, Ben Kingsley, Moises Arias, Brandon Soo Hoo, Nonso Anozie
MuzykaJames Horner
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiUSA
Gatunekakcja, przygodowy, SF
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
O tej ekranizacji mówiło się od wczesnych lat 90. Napisana w 1985 książka, nagradzana najbardziej prestiżowymi nagrodami SF (Hugo i Nebula), zresztą aż się o nią prosi. Pojedynki dziecięcych armii w Szkole Bojowej, kosmiczne bitwy – to wszystko już od samego początku było materiałem na film, wizja Carda była tak wyrazista, że nietrudno było wyobrazić sobie przeniesienie jej na ekran. Były jednak też problemy – sam pomysł Carda, by nowym wojskiem szykowanym do kosmicznej wojny były kilkuletnie dzieci był co najmniej kontrowersyjny, ale też niełatwy w wykonaniu. Stawiało to też pytanie, jak właściwie pozycjonować film – książka, mimo obecności dzieci (nad wiek psychicznie dojrzałych), była skierowana raczej do dorosłego czytelnika, pojawienie się w filmie dzieci na starszych odbiorców zadziałałoby z pewnością odstraszająco. Sam Card zresztą twierdził też, że książka nie nadaje się na film, bo najważniejsze w niej dzieje się tak naprawdę w głowie Endera. Zmieniały się pomysły na odtwórcę głównej roli (gdzieś tam na pewnym etapie przewijał się Jake Lloyd, czyli nieszczęsny Ani Skywalker z „Mrocznego widma”), zmieniali się kandydaci do roli reżysera. Ostatecznie jednak do tego ostatniego zatrudniono Gavina Hooda (my w Polsce możemy mówić, że po „W pustyni i w puszczy”, ale prawdą jest, że jego nazwisko stało się bardziej znane, gdy reżyserowanie przez niego „Tsotsi” dostało Oscara), a problem z dziećmi rozwiązano… postarzając je.
Poza tą istotną zmianą film jest dosyć wierny książce. Prezentuje po kolei jej kluczowe wątki – informacje o wojnie z Formidami i konieczności wykorzystania dzieci do prowadzenia walk w stylu gier wideo, pierwszy test Endera, konflikt ze Stilsonem, szkolenie w Szkole Bojowej, służbę w Armii Salamandry, służbę w Armii Smoka, konflikt z Bonzo, kampanię. Nie brakuje nawet wątku telepatycznej gry komputerowej (jak wiadomo, w książce kluczowego elementu dla finału książki i dla fabuły jej kontynuacji). Dla znających powieść Orsona Scotta Carda nie ma tu żadnych zaskoczeń.
Niestety, to co w książce najlepsze i co tak urzekło czytelników – bitwy w sali bojowej – w filmie zostają ograniczone do dwóch potyczek: jednej, w której Ender jest niedoświadczonym żołnierzem, drugiej, będącej kompilacją kilku bitew z książki, w której Ender jest dowódcą. Z jednej strony można zrozumieć uwarunkowania ograniczonego metrażu filmowego, z drugiej jednak te bitwy w książce najlepiej pokazywały ewolucję Endera, rozwój jego zespołu, jego kompetencji, przygotowywanie do roli militarnego przywódcy całej ludzkości. A tu w jednej bitwie Ender jeszcze nic nie umie, a w drugiej umie już wszystko. Cierpi na tym drugi plan – bo przecież i innych bohaterów poznawaliśmy w dużej mierze poprzez ich udział w bitwach. A do tego, niestety same bitwy pokazane są nieco niedbale, bez próby oddania tego, co z nich najbardziej kluczowe – elementów strategii i wpływu decyzji dowódcy na przebieg starcia.
Pomimo tego, że od powstania powieści mija już blisko 30 lat, twórcy filmu nie silą się na jakiekolwiek ambicje rozbudowy fabuły, poszerzenia przesłania, odświeżenia tematu. Jedyna wspomniana wcześniej zmiana – zastąpienie dzieci nastolatkami – właściwie tylko łagodzi wymowę filmu. Z jednej strony odbiera to szansę na moralne pytania, jakie mogłyby się pojawiać w Cardowskim ujęciu: wykorzystywanie dzieci na potrzeby militarne (problem jak najbardziej współczesny, jak najbardziej aktualny), okrutne relacje w dziecięcym świecie, będącym nierzadko karykaturą świata dorosłych, gdy do takiej organizacji życia zmusza się dzieci, aspekty dziecięcej psychologii. „Gra Endera” mogłaby stać się współczesnym „Władcą much”, mogłaby być pytaniem o kwestie wychowania, odpowiedzialności dorosłych, o efekty odebrania klasycznego dzieciństwa – mimo pewnych akcentowanych dylematów Endera w zamian jednak film oscyluje w kierunku młodzieżowej space opery. Postarzenie bohaterów pozycjonuje obraz dla miłośników „Igrzysk śmierci”, co film upraszcza, łagodzi i przez to być może zapewni mu sukces kasowy.
Bo jednak, dzięki fabule książki Carda, film nadal opowiada ciekawą historię, angażuje, jest też wykonany całkiem solidnie. Przyznam jednak, że chyba jedna zmiana w stosunku do książki byłaby wskazana – sam zaskakujący finał (i nie mówię to o zakończeniu militarnym, ale o tym, co po nim), w powieści jakoś uzasadniony elementami z całości fabuły, solidniej rozpisany, w filmie wygląda na wrzucony bez sensu i pozostawiający widza w stanie konsternacji. Wydaje mi się, że dla dobra filmu, lepiej by było zakończyć go wcześniej.
„Gra Endera” jest przyzwoita wizualnie, ładnie wypada wnętrze Stacji Bojowej, bitwy flot, ale z drugiej strony nie ma ani jednej sceny naprawdę robiącej wrażenie, wszystko jest solidną fantastyczną konfekcją. Młodzi aktorzy – młodzi, ale w większości już filmowo doświadczeni, nawet z Oscarowymi nominacjami na koncie – radzą sobie nieźle, a partnerują im autentyczne gwiazdy – Harrison Ford, Viola Davis i Ben Kingsley i choć nie mają jakichś rozbudowanych ról, pasują z pewnością do swych postaci. Odradzam wersję zdubbingowaną, do której dystrybutor chyba zbyt mocno się nie przyłożył – przykładowo głos Harrisona Forda został fatalnie dobrany, sam Ender wciąż mówi w dziwny, histeryczny sposób, a komentarze dzieci w różnych scenach brzmią sztucznie i pretensjonalnie.
Przyznam się, że spodziewałem się, że będzie dużo gorzej – większe zmiany w fabule, większe problemy z udanym oddaniem świata Endera na taśmie filmowej. Z drugiej strony z pewnością filmowi daleko od znaczenia dla światowej SF, do jakiego zdawał się aspirować. Ot, film środka, przyzwoite rzemiosło, spóźnione jednak o jakieś 20 lat.
koniec
31 października 2013

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

The Last of Us: Odc. 8. Żeby żyć, trzeba jeść
Marcin Mroziuk

24 III 2023

Trzeba przyznać, że ten odcinek – w odróżnieniu od poprzedniego – wreszcie dostarcza widzom atrakcji, na jakie czekają. Para głównych bohaterów musi bowiem przetrwać nie tylko borykając się z chorobą Joela i niedoborem jedzenia, ale także stawić czoła grupie naprawdę groźnych ludzi.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: W starej twierdzy w Kokandzie
Sebastian Chosiński

22 III 2023

Po trzech tadżyckich miniserialach opowiadających o instalowaniu władzy radzieckiej w Turkiestanie przyszła kolej na telewizyjne dzieło rodem z Uzbekistanu (chociaż z licznym udziałem aktorów rosyjskich, w tym samego Aleksandra Kajdanowskiego). Trzyczęściowa historia „Było to w Kokandzie” autorstwa Uzbeka Uczkuna Nazarowa oparta została na motywach wydanej w 1939 roku powieści Nikołaja Nikitina.

więcej »

Sprawa prywatna: Odc. 7. Tajemnica maski demona
Marcin Mroziuk

20 III 2023

Po raz kolejny możemy się przekonać, że główna bohaterka jest w gorącej wodzie kąpana, a zarazem ufając swej intuicji jest skłonna zaufać różnym osobom, nie zważając na wysuwane przeciw nim oskarżenia. Przy tej okazji wystawione na próbę będą też jej uczucia do Pabla i Andrésa, a na razie trudno przesądzić, czy któryś z nich w końcu zawładnie je sercem.

więcej »

Polecamy

Dekoracje waść niszczysz!

Z filmu wyjęte:

Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz

Ten człowiek jeszcze oddycha!
— Jarosław Loretz

Dama przed podróżą
— Jarosław Loretz

Dama w podróży
— Jarosław Loretz

Wymarzony kochanek
— Jarosław Loretz

Spaleni słońcem
— Jarosław Loretz

Dymek w lesie
— Jarosław Loretz

Beczka bezpieczeństwa
— Jarosław Loretz

Pomsta na ufokach
— Jarosław Loretz

Zupa jednak wyszła za słona
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Maj 2014 (1)
— Jarosław Loretz, Agnieszka Szady

Esensja ogląda: Listopad 2013 (2)
— Karolina Ćwiek-Rogalska, Ewa Drab, Krystian Fred

Gra o wielką stawkę
— Karolina Ćwiek-Rogalska

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Maj 2014 (1)
— Jarosław Loretz, Agnieszka Szady

Rosomaku, naostrz pazury!
— Jakub Gałka

Kino moralnego spokoju
— Urszula Lipińska

Tegoż autora

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Żyje się tylko dziewięć razy
— Konrad Wągrowski

Pościgi, wybuchy, cięte dialogi
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.