Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 22 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Xavier Dolan
‹Mama›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMama
Tytuł oryginalnyMommy
Dystrybutor Solopan
Data premiery17 października 2014
ReżyseriaXavier Dolan
ZdjęciaAndré Turpin
Scenariusz
ObsadaAnne Dorval, Antoine-Olivier Pilon, Suzanne Clément, Alexandre Goyette, Patrick Huard
MuzykaNoia
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiFrancja, Kanada
Czas trwania140 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Cannes 2014: Najdroższa mamusia
[Xavier Dolan „Mama” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Xavier Dolan, pracujące szybciej od Woody’ego Allena cudowne dziecko kanadyjskiego kina, po krótkim romansie z Wenecją, gdzie we wrześniu zaprezentował „Toma”, wraca do Cannes. Biorąc pod uwagę reakcję, jaką wywołał tu jego nowy film „Mommy”, chyba już bardzo się za nim we Francji stęsknili.

Marta Bałaga

Cannes 2014: Najdroższa mamusia
[Xavier Dolan „Mama” - recenzja]

Xavier Dolan, pracujące szybciej od Woody’ego Allena cudowne dziecko kanadyjskiego kina, po krótkim romansie z Wenecją, gdzie we wrześniu zaprezentował „Toma”, wraca do Cannes. Biorąc pod uwagę reakcję, jaką wywołał tu jego nowy film „Mommy”, chyba już bardzo się za nim we Francji stęsknili.

Xavier Dolan
‹Mama›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMama
Tytuł oryginalnyMommy
Dystrybutor Solopan
Data premiery17 października 2014
ReżyseriaXavier Dolan
ZdjęciaAndré Turpin
Scenariusz
ObsadaAnne Dorval, Antoine-Olivier Pilon, Suzanne Clément, Alexandre Goyette, Patrick Huard
MuzykaNoia
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiFrancja, Kanada
Czas trwania140 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Piętnastoletni Steve (Antoine Oliver Pilot) ma ADHD i RAD, czyli Zespół Zaburzenia Więzi. Poza tym jest złośliwy, agresywny i z zasady nie uznaje żadnych autorytetów. Gdy w wywołanym przez niego pożarze poważne obrażenia odnosi mały chłopiec, Steve musi wrócić pod opiekę owdowiałej matki (Anne Dorval). Wspólne życie nie jest łatwe, ale kiedy wkracza w nie jąkającą się sąsiadka Kyla (Suzanne Clément) zaczynają wreszcie tworzyć rodzinę. Steve dalej miewa jednak napady wściekłości, a w Kanadzie wprowadzono właśnie nowe prawo – w razie problemów wychowawczych rodzice mogą oddać kłopotliwe dziecko w ręce instytucji.
Twórczość Xaviera Dolana może nie przekonywać, ale młodziutki reżyser wypracował już własny styl i wciąż go rozwija. Co więcej, w jego filmach zawsze wyczuwa się miłość do kina.
„Mommy” to dzieło z pewnością dojrzalsze od zabawnego i zupełnie absurdalnego „Toma”, czy od debiutanckiego „Zabiłem moją matkę”. Tym niemniej wciąż pozostaje propozycją dla nielicznych.
Dolan testuje pojęcie tego, co właściwe. Doskonali aktorzy okładają się talerzami, szarpią, dotykają w sposób wielce niepokojący i nie przebierają w słowach. Stwierdzenia typu „nie jestem rasistą, to po prostu czarnuch” lub filozoficzne „przeszłość powinno się j… w tyłek” nie należą w filmie do rzadkości.
Reżyser bawi się też formatem. Nakręcony w portretowym aspekcie 1:1 film czasem przechodzi w klasyczny dając wrażenie „otwierania” ekranu i odzwierciedlając tym samym emocje bohaterów. To dowcipny zabieg, który nagrodzono w kinie oklaskami.
Zapytany o podobieństwa pomiędzy pierwszym a ostatnim filmem Dolan odpowiedział, że mimo tego, że oba opowiadają o matkach, różnią się od siebie jak dwie planety: „Są inaczej wyreżyserowane, inny jest ich ton, aktorstwo, warstwa wizualna. Jeden ukazuje punkt widzenia kapryśnego nastolatka, drugi skupia się na kłopotach matki. „Zabiłem moją matkę” opowiada o kryzysie wieku dojrzewania, „Mommy” – o kryzysie egzystencjalnym. Ucieszył mnie powrót do dynamiki pomiędzy matką a synem, bo jest to motyw, który zawsze stanowił ważny elementem moich filmów. Ale tym, co jeszcze bardziej mnie podekscytowało była możliwość przeniesienia go na większą skalę gatunku stanowiącego dla mnie zupełną nowość: kina familijnego.”
Kina familijnego wyłącznie dla dorosłych. Bliżej tu raczej do „Najdroższej mamusi”, w którym Joan Crawford terroryzowała córeczkę wieszakami niż do „Mamy na obcasach”.
„Mommy” nie jest filmem idealnym. Niepotrzebny wydaje się wątek Kanady przyszłości, o którym wspomina się na początku i właściwie nie rozwija. Jest też zbyt długi – niektóre ujęcia ciągną się w nieskończoność i to do piosenek Dido i Céline Dion. Dolan próbuje za dużo w nim zmieścić, zarówno pod względem emocjonalnym, jak i technicznym, ale w końcu oczekiwanie od niego umiarkowania byłoby tak samo bezpodstawne, jak apolityczności od Loacha.
„Od mojego pierwszego filmu dużo mówię o miłości. Mówiłem już o byciu nastolatkiem, sekwestracji, transseksualizmie, o Jacksonie Pollocku i latach 90-tych, o alienacji i homofobii, internatach, dojeniu krów, konkretyzacji dzieł Stendhala i syndromie sztokholmskim (…) Ale gdybym miał wybrać jeden jedyny temat, o którym wiem więcej niż o innych, który wciąż mnie inspiruje i który kocham najbardziej, byłaby to moja matka. I kiedy mówię moja matka mam na myśli figurę Matki w ogóle. W „Zabiłem moją matkę” chciałem ją ukarać. Od tego czasu upłynęło tylko pięć lat a ja, za pośrednictwem „Mommy”, pozwalam jej się zemścić. Nie pytajcie dlaczego.”
Tak, Dolan mówi dużo. Ale całkiem przyjemnie się go słucha.
koniec
23 maja 2014

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Sprawa prywatna: Odc. 7. Tajemnica maski demona
Marcin Mroziuk

20 III 2023

Po raz kolejny możemy się przekonać, że główna bohaterka jest w gorącej wodzie kąpana, a zarazem ufając swej intuicji jest skłonna zaufać różnym osobom, nie zważając na wysuwane przeciw nim oskarżenia. Przy tej okazji wystawione na próbę będą też jej uczucia do Pabla i Andrésa, a na razie trudno przesądzić, czy któryś z nich w końcu zawładnie je sercem.

więcej »

East Side Story: „Złota Viagra” na męską niedoskonałość
Sebastian Chosiński

19 III 2023

Czosnek uprawiany jest przez ludzi od pięciu tysięcy lat. Jest nie tylko popularną przyprawą, ale przede wszystkim rośliną leczniczą, co dowiodły zresztą badania kliniczne. Przypisuje mu się także nadzwyczajne moce, dzięki którym odstrasza wampiry i czarownice. Czy można zatem dziwić się, że niejednokrotnie stał się również „bohaterem” filmów. Jak chociażby w obyczajowej tragikomedii kazachskiego reżysera Eldara Szybanowa zatytułowanej – adekwatnie do jej treści – „Górski czosnek”.

więcej »

The Last of Us: Odc. 7. Niezapomniana noc w centrum handlowym
Marcin Mroziuk

17 III 2023

Kiedy zastanawiamy się, jak ciężka jest rana Joela i czy Ellie da radę się nim zaopiekować, znienacka otrzymujemy rozbudowaną retrospekcję rozgrywająca się w okresie, gdy dziewczyna uczęszczała jeszcze do szkoły w Bostonie, którą prowadziła FEDRA. No cóż, ta historyjka o dwóch przyjaciółkach mogłaby być nawet interesująca, ale musiałaby się pojawić w innym momencie serialu.

więcej »

Polecamy

Dekoracje waść niszczysz!

Z filmu wyjęte:

Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz

Ten człowiek jeszcze oddycha!
— Jarosław Loretz

Dama przed podróżą
— Jarosław Loretz

Dama w podróży
— Jarosław Loretz

Wymarzony kochanek
— Jarosław Loretz

Spaleni słońcem
— Jarosław Loretz

Dymek w lesie
— Jarosław Loretz

Beczka bezpieczeństwa
— Jarosław Loretz

Pomsta na ufokach
— Jarosław Loretz

Zupa jednak wyszła za słona
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Transatlantyk 2015: Dzień 7
— Sebastian Chosiński

Esensja ogląda: Listopad 2014 (1)
— Sebastian Chosiński, Karolina Ćwiek-Rogalska, Jarosław Loretz, Jarosław Robak

Co nam w kinie gra: Mama
— Marta Bałaga

Z tego cyklu

Duże dzieci z artretyzmem
— Marta Bałaga

Rysunek kontrolowany
— Marta Bałaga

Opowieść o przyjaźni
— Marta Bałaga

Dokumentalna fikcja
— Marta Bałaga

Nie jestem strategiem
— Alice Rohrwacher

Innego razu w Anatolii
— Marta Bałaga

Wszystko o Marii
— Marta Bałaga

Dwa dni w Belgii
— Marta Bałaga

Propozycja nie do odrzucenia
— Marta Bałaga

To nie jest kraj dla kobiet
— Marta Bałaga

Tegoż twórcy

Transatlantyk 2014: Dzień 3
— Sebastian Chosiński

Co nam w kinie gra: Tom
— Marta Bałaga

London Film Festival 2013: Wspaniała obsesja
— Marta Bałaga

Co nam w kinie gra: Na zawsze Laurence
— Kamil Witek, Zuzanna Witulska

12. T-Mobile Nowe Horyzonty: Dzień piąty
— Patrycja Rojek, Kamil Witek, Zuzanna Witulska

Rozterki buntownika
— Ewa Drab

Matka i syn
— Konrad Wągrowski

Co nam w kinie gra: Wyśnione miłości
— Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.