Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Kyle Balda, Pierre Coffin
‹Minionki›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMinionki
Tytuł oryginalnyMinions
Dystrybutor UIP
Data premiery26 czerwca 2015
ReżyseriaKyle Balda, Pierre Coffin
Scenariusz
ObsadaMichael Keaton, Sandra Bullock, Katy Mixon, Jon Hamm, Hiroyuki Sanada, Jennifer Saunders, Pierre Coffin, Chris Renaud
MuzykaHeitor Pereira
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
CyklMinionki
WWW
Gatunekanimacja, familijny, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Trzy postaci w poszukiwaniu szefa
[Kyle Balda, Pierre Coffin „Minionki” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Minionki” to parodia staroświeckiego kina sensacyjnego a la Bond. Przerysowane postaci, absurdalne uzbrojenie, kompletnie idiotyczne plany. Do tego urocza muzyka z lat 60., no i uroczość samych minionków, które już w poprzednich filmach kradły show, a teraz uczyniono je głównymi bohaterami.

Agnieszka ‘Achika’ Szady

Trzy postaci w poszukiwaniu szefa
[Kyle Balda, Pierre Coffin „Minionki” - recenzja]

„Minionki” to parodia staroświeckiego kina sensacyjnego a la Bond. Przerysowane postaci, absurdalne uzbrojenie, kompletnie idiotyczne plany. Do tego urocza muzyka z lat 60., no i uroczość samych minionków, które już w poprzednich filmach kradły show, a teraz uczyniono je głównymi bohaterami.

Kyle Balda, Pierre Coffin
‹Minionki›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMinionki
Tytuł oryginalnyMinions
Dystrybutor UIP
Data premiery26 czerwca 2015
ReżyseriaKyle Balda, Pierre Coffin
Scenariusz
ObsadaMichael Keaton, Sandra Bullock, Katy Mixon, Jon Hamm, Hiroyuki Sanada, Jennifer Saunders, Pierre Coffin, Chris Renaud
MuzykaHeitor Pereira
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
CyklMinionki
WWW
Gatunekanimacja, familijny, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Każdy szanujący się geniusz zła potrzebuje pomocników, którzy skonstruują jego szalone wynalazki, w razie potrzeby dostarczą świeży mózg… a także zaparzą herbatę i od czasu do czasu przelecą mopem podłogę w Tajnej Siedzibie. W „Jak ukraść księżyc” i „Minionki rozrabiają” głównemu bohaterowi usługują dziesiątki zabawnych, żółtych stworków, porozumiewających się szczebiotliwym językiem, w którym daje się wyłapać brzmienia włoskie, hiszpańskie i angielskie (w naszej wersji z rzadka również polskie… no, polskawe, na przykład „ziomi”). To są właśnie minionki; nazwa oddaje ich podstawową cechę: „minion” po angielsku to mniej więcej tyle, co służalec. Służenie złu jest do tego stopnia wpisane w charakter minionków, że gdy zabraknie pana, tracą one wszelką chęć do życia i w podbiegunowej kryjówce wiodą smutną wegetację.
Mamy rok 1968 – nota bene, fakt ten rewelacyjnie działa na ścieżkę dźwiękową, gdzie znajdziemy fragmenty ówczesnych przebojów. Z misją znalezienia nowego szefa wyruszają trzy minionki. Przywódca wyprawy to Kevin, najrozsądniejszy z całej trójki. Bob często zachowuje się jak dziecko (między innymi nie rozstaje się z pluszowym misiem), zaś Stuart miewa cechy zbuntowanego nastolatka. Przepłynąwszy ocean, trafiają wprost do Nowego Jorku, gdzie przypadkowo dowiadują się o planowanych na Florydzie Targach Zła, na których złoczyńcy prezentują się oraz rekrutują odpowiednich sługusów. Minionki brak kwalifikacji nadrabiają entuzjazmem, sprzyja im też szczęśliwy traf, więc zatrudnia ich słynna Scarlett O’Haracz (brawa dla Bartosza Wierzbięty za to nazwisko). I tu zaczyna się właściwa intryga, związana z kradzieżą korony Elżbiety II, a co za tym idzie – przejęciem tronu brytyjskiego. Czy wspominałam coś o idiotycznych planach?…
Najmłodsi widzowie zapewne szczerze się ubawią wybrykami minionków oraz oglądaniem działania dziwacznych broni i wynalazków, na przykład czepka hipnotyzującego. Dorośli mogą docenić drobne smaczki w postaci miotacza podobnego do „lampy z lawy” (pamiętajmy o czasach, w których dzieje się akcja), nawiązania do okładki jednej z płyt Beatlesów czy nieśmiertelne żarty z opanowania Anglików, którzy nawet w najbardziej dramatycznych okolicznościach potrafią spokojnie sączyć herbatę.
koniec
7 lipca 2015

Komentarze

07 VII 2015   21:19:10

Pytanie tylko dla kogo jest ten film, bo na pewno nie dla dzieci. Nawet jeśli pominiemy to, że nie ma w nim ŻADNEGO pozytywnego bohatera, to należy wspomnieć, że młodsi odbiorcy mogą się na nim zwyczajnie bać :/
Mój sześciolatek bardziej zapamiętał strach z końcówki niż szczery ubaw wybrykami minionków.

08 VII 2015   15:05:03

No nie wiem - ja widziałem powszechną radość.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 4. Sprawa się rypła
Marcin Mroziuk

2 VI 2023

Cóż z tego, że agenci z Slough House nie mają żadnego związku z niepowodzeniem operacji zaplanowanej przez Dianę Taverner, skoro idealnie nadają się na kozłów ofiarnych. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę Jackson Lamb, który nie ma zamiaru poddać się bez walki.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Nocą, w drodze nad Bałtyk
Sebastian Chosiński

31 V 2023

Zmarły w styczniu tego roku żydowski prozaik Grigorij Kanowicz był nie tylko autorem nadzwyczaj interesujących powieści o tematyce żydowskiej, ale także cenionym scenarzystą filmowym, którego teksty przenosili na ekran reżyserzy litewscy, łotewscy i estońscy. „Długa podróż nad morze” Algirdasa Araminasa to skromny, ale przejmujący współczesny obraz obyczajowy, w którego centrum pozostaje stara kołchoźnica jadąca na spotkanie z synem.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 3. Haki i wtyczki
Marcin Mroziuk

29 V 2023

Oczywiste jest, że służby specjalne często nie grają czysto, ale coraz więcej wskazuje, że tajna operacja, którą zaplanowała Diana Taverner, jest nie tylko nieetyczna, ale także łączy się z nadmiernym ryzykiem, a konsekwencje mogą ponieść wplątani w nią wbrew swej woli agenci z Slough House.

więcej »

Polecamy

Indianie też nie mieli się czego wstydzić

Z filmu wyjęte:

Indianie też nie mieli się czego wstydzić
— Jarosław Loretz

Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz

Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz

Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz

Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz

Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz

Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz

Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz

Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz

Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Maj 2017
— Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Lipiec 2017
— Sebastian Chosiński, Piotr Dobry, Jarosław Loretz, Anna Nieznaj, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Esensja ogląda: Maj 2017
— Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk

Kiedy świat potrzebował bohatera, wezwano złoczyńcę
— Agnieszka Szady

Przesłanie z wielkiej litery
— Ewa Drab

Bajka o samotnym jednorożcu
— Ewa Drab

Tegoż autora

Skażona utopia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Niejednoznaczny kot
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Harry Potter? Narnia? Mozart!
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Łowcy łowców potworów
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Mogiła i Pozgonny na tropie
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Lutnią w łeb, albo magia, miecz i rodzina
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

700 twarzy Greya, czyli Lublin się nie poddaje
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Coperdzikon
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Oko podarowane przez wilka
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Dżungla w browarze i burza w bramie…
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.