Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 22 września 2023
w Esensji w Esensjopedii

Pete Docter, Ronaldo Del Carmen
‹W głowie się nie mieści›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
90,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW głowie się nie mieści
Tytuł oryginalnyInside Out
Dystrybutor Disney
Data premiery1 lipca 2015
ReżyseriaPete Docter, Ronaldo Del Carmen
Scenariusz
ObsadaDiane Lane, Amy Poehler, Kyle MacLachlan, Mindy Kaling, Bill Hader, Phyllis Smith, Lori Alan, Lewis Black
MuzykaMichael Giacchino
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania94 min
Gatunekanimacja, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

A gdyby uczucia miały uczucia?
[Pete Docter, Ronaldo Del Carmen „W głowie się nie mieści” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„W głowie się nie mieści” to kolejna rewelacyjna animacja Pixara, z której dowiemy się między innymi, skąd się biorą dziwaczne sny i dlaczego nastolatki czasem miewają niezrozumiałe napady złości.

Agnieszka ‘Achika’ Szady

A gdyby uczucia miały uczucia?
[Pete Docter, Ronaldo Del Carmen „W głowie się nie mieści” - recenzja]

„W głowie się nie mieści” to kolejna rewelacyjna animacja Pixara, z której dowiemy się między innymi, skąd się biorą dziwaczne sny i dlaczego nastolatki czasem miewają niezrozumiałe napady złości.

Pete Docter, Ronaldo Del Carmen
‹W głowie się nie mieści›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
90,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW głowie się nie mieści
Tytuł oryginalnyInside Out
Dystrybutor Disney
Data premiery1 lipca 2015
ReżyseriaPete Docter, Ronaldo Del Carmen
Scenariusz
ObsadaDiane Lane, Amy Poehler, Kyle MacLachlan, Mindy Kaling, Bill Hader, Phyllis Smith, Lori Alan, Lewis Black
MuzykaMichael Giacchino
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania94 min
Gatunekanimacja, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Riley to jedenastoletnia miłośniczka hokeja, która właśnie przeprowadziła się z rodzicami z Minnesoty do San Francisco. Musiała zostawić szkolne przyjaciółki, a domek z ogrodem zmienić na szeregowiec w niemiłej, wąskiej uliczce. Na dodatek pierwszy dzień w szkole zaczął się kompromitacją. A potem szło coraz gorzej, bo Radość została wessana do Pamięci Długotrwałej i musi jak najszybciej znaleźć drogę z powrotem do Centrali, zanim zniszczeniu ulegną wszystkie Wyspy Osobowości…
Brzmi dziwnie? To dlatego, że Riley tak naprawdę nie jest główną bohaterką filmu. Rola pierwszoplanowa należy do Radości, której towarzyszą personifikacje pozostałych emocji: Smutek, Gniew, Strach i Odraza. Zamieszkują one fantazyjną przestrzeń połączoną z mózgiem Riley i za pomocą panelu sterowania mają wpływ na jej zachowanie. Mogą także przywoływać wspomnienia czy podpowiadać pomysły – tu brawa dla twórców za wykorzystanie klasycznego motywu z żarówką ze starych kreskówek.
Wspomnienia to kule o kolorze związanym z daną emocją. Te najważniejsze stanowią fundament osobowości dziewczynki i trzymane są w Centrali, pozostałe trafiają na półki w labiryncie Pamięci Długotrwałej, zaś mniej istotne z czasem bywają zrzucane do przepaści i tam rozwiewają się w pył. Wszystkie te wizualizacje są efektowne i pomysłowe – na przykład czy wiecie, czemu czasem przyczepi się do nas idiotyczna melodyjka i denerwująco dźwięczy w uszach? Otóż jest to kawał zrobiony przez znudzonych pracowników Pamięci. A dlaczego w pozornie realistycznym śnie nagle zjawiają się absurdalne elementy? Tego też się dowiemy.
We „W głowie się nie mieści” nie ma – co rzadkie w animacjach zachodnich – żadnego wroga, którego plany trzeba pokrzyżować. Wszystkie postaci są sympatyczne, niezależnie od tego, czy reprezentują uczucia pozytywne czy negatywne. Film usiłuje nas przekonać, że w odpowiednich proporcjach wszystkie z nich są niezbędne. Gniew, Strach i Odraza tak samo troszczą się o dobrostan Riley, jak ich samozwańcza szefowa Radość. Po prostu każde z nich robi to w miarę swoich możliwości.
Dla dorosłego widza „W głowie się nie mieści” to w dużej mierze nostalgiczny film o utracie. Na naszych oczach niszczone są krainy dziecięcej wyobraźni Riley, przedszkolne zabawy i momenty szczęścia ulatują bezpowrotnie, a niektóre radosne wspomnienia mogą nieoczekiwanie sprawić ból… W finale widzimy, że jednym z przejawów rozwoju osobowości jest to, że jednobarwne dotąd kule wspomnień stają się „łaciate”, gdyż dane zdarzenie może wiązać się z więcej niż jednym uczuciem. Dla dziecka, zależnie od wieku, będzie to albo wesoła kreskówka o zwariowanych perypetiach śmiesznych ludków, albo film przygodowo-obyczajowy mogący dać temat do przemyśleń czy rozmów (o ile jest z kim). Nie ma tan scen mogących wystraszyć maluchy, za to uprzedzam, że jedna z postaci dosłownie oddaje życie za sprawę – i jest to pokazane w sposób rozdzierający. Warto za to zostać przez chwilę w trakcie pokazywania napisów końcowych, bo mamy wtedy okazję zajrzeć do głów postaci epizodycznych, a nawet zwierząt.
koniec
29 lipca 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fundacja: Sez. 1. odc. 9. Pionki na szachownicy przeznaczenia vel psychohistorii
Marcin Mroziuk

22 IX 2023

Chociaż z dużym zainteresowaniem obserwujemy, jak konflikt na Terminusie osiąga punkt kulminacyjny, to niestety w jego finałowej scenie otrzymujemy – niemal dosłownie – deus ex machina. Nic dziwnego, że na tym tle zdecydowanie lepiej wypada wątek rozgrywki między Świtem i Zmierzchem, która także wkracza w decydująca fazę.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Gdy ofiarą pada gliniarz…
Sebastian Chosiński

20 IX 2023

W trzy lata po tym jak przeniósł na ekran powieść szwedzkiego prozaika Pera Wahlöö „Morderstwo na 31 piętrze”, estoński reżyser Peeter Urbla zabrał się za ekranizację kolejnego skandynawskiego kryminału. Tym razem padło na dzieło Karla Arnego Bloma, które w wersji filmowej otrzymało tytuł „Błędne koło”.

więcej »

Fundacja: Sez. 1. odc. 8. Poświęcenie niejedno ma imię
Marcin Mroziuk

18 IX 2023

Z jednej strony trudno nie podziwiać wysiłku i ryzyka podjętego przez imperatora, z drugiej zaś strony jego osobowość okazuje się naprawdę przerażająca. Sporo emocji dostarcza nam również obserwowanie burzliwej rozmowy Gaal Dornick i cyfrowej wersji Hariego Seldona, a także walki o przejęcie kontroli nad Niepokonanym.

więcej »

Polecamy

Peregrynacje wyssane z palca

Z filmu wyjęte:

Peregrynacje wyssane z palca
— Jarosław Loretz

Podróże międzygwiezdne de luxe
— Jarosław Loretz

E.T. wersja hard
— Jarosław Loretz

Ogrodowy nielot
— Jarosław Loretz

Mumii podejście drugie
— Jarosław Loretz

Mumia z gwiazd
— Jarosław Loretz

Pracownik idealny
— Jarosław Loretz

Niech się mury… drzewią?
— Jarosław Loretz

Interpol muzealny
— Jarosław Loretz

Gdy w domu brakło kombinerek
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Po rozum do głowy
— Michał Kubalski

Tegoż twórcy

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (9)
— Jakub Gałka

Genialne 10 minut, a potem bardzo dobrze
— Konrad Wągrowski

Niech żyje śmiech
— Eryk Remiezowicz

Tegoż autora

Jedyna nadzieja w lisiczce?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Ken odkrywa patriarchat, czyli bunt postaci drugoplanowych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Pościg z drągiem za pociągiem
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Magia znowu działa
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Nielegalna blondynka
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Kolorowy zawrót głowy
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Skażona utopia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Niejednoznaczny kot
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Harry Potter? Narnia? Mozart!
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Łowcy łowców potworów
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.