Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 5 czerwca 2023

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.
Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.

Filmy

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Spider Man: Poprzez multiwersum [DVD]
Joaquim Dos Santos, Kemp Powers

więcej »

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Esensja ogląda: Wrzesień 2015
[ - recenzja]

Jarosław Loretz, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Pierwsza wrześniowa edycja „Esensja oglada” prezentuje recenzje dwóch nowości kinowych oraz trzech tytułów dostępnych na DVD.

Jarosław Loretz, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Esensja ogląda: Wrzesień 2015
[ - recenzja]

Pierwsza wrześniowa edycja „Esensja oglada” prezentuje recenzje dwóch nowości kinowych oraz trzech tytułów dostępnych na DVD.

Kino

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Hitman: Agent 47
(2015, reż. Aleksander Bach)

Agnieszka ‘Achika’ Szady [70%]

To już drugi film (pierwszy powstał w roku 2007) oparty na serii gier komputerowych o walkach genetycznie podrasowanych maszyn do zabijania, zwanych Agentami. Są oni nie tylko silniejsi i sprawniejsi, niż zwykły szpieg, ale także mają lepszy refleks, wysoką inteligencję i jeszcze parę cech, których zdradzenie byłoby spoilerem. Akcja pędzi niczym shinkansen, nie ma dosłownie jednej minuty pozbawionej napięcia… a jednak brakuje temu filmowi czegoś nieuchwytnego. Może bohaterów, do których widz może się choć na chwilę przywiązać, może oryginalności – kilka scen jest niemal żywcem zaczerpniętych z „Matrixa”, zaś koneserzy kina akcji na pewno rozpoznają więcej. Dodatkowo, w przeciwieństwie do większości popularnych filmów akcji, „Hitman” jest nakręcony i zagrany w sposób stuprocentowo poważny: nikt nie rzuca dowcipnych czy sarkastycznych komentarzy, a pretensje do jako-takiego rozbawienia widza mają może ze dwie sceny (najlepsza jest ta z badaniem wnętrza szafy). Film epatuje też brutalnością. Liczba zabitych idzie w tuziny, krew rozpryskuje się po ścianach i szybach, oglądamy też duszenie garotą, skręcanie karku, upadek z wysokości kręgosłupem na balustradę, miażdżenie przez maszyny fabryczne oraz porażenie prądem. Dla widzów odpornych na takie widoki „Hitman” będzie całkiem przyjemnym sposobem spędzenia dwóch godzin.

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Szubienica
(2015, reż. Travis Cluff, Chris Lofing)

Jarosław Loretz [20%]

Na początku, z pojawieniem się w roku 1999 filmu „The Blair Witch Project”, found footage był całkiem interesującą nowinką, pozwalającą niskim kosztem wkręcić widza w oglądanie czegoś, co niby naprawdę się zdarzyło, mimo że obsada jest mordowana przez duchy, ścigana przez dinozaury czy tropiona przez przybyszów z innej planety. Niestety, maniera ta była na tyle pociągająca dla producentów (niskie nakłady i na ogół wysoki zysk, bez konieczności zatrudniania prawdziwych aktorów czy budowania scenografii), że odbija się czkawką po dziś dzień. Found footage kręcą dosłownie wszyscy na świecie, tyle że na szczęście mało która produkcja tego typu trafia do szerszej, kinowej dystrybucji. „Szubienicy” jednak udało się prześlizgnąć nawet do naszych kin. Po co? Któż to wie.

Historia jest sztampowa (grupa młodzieży zamknięta w budynku, ścigana przez mściwego ducha), drętwa (nim jakieś 20-30 minut przed końcem coś się w końcu zacznie dziać, w fabule dominują puste, młodzieżowe dialogi) i durna (w niektórych sytuacjach nie sposób zrozumieć, po co w ogóle bohaterowie mają włączoną kamerę). Nie za bardzo jest więc sens wybierać się na to do kina, a i rozsądniej będzie nie planować zakupu czy wypożyczania płyty z tym zbukiem.

DVD / BD

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Chappie
(2015, reż. Neill Blomkamp)

Jarosław Loretz [70%]

Dobry, ale mocno nierówny film, mający po drodze dużo dłużyzn oraz scen tak naprawdę zbędnych z punktu widzenia dramaturgii i niewiele wnoszących do samej historii. Nie jestem też pewien, czy faktycznie był sens zatrudniać Sigourney Weaver i Jackmana, skoro ich gra przypomina raczej pobyt na planie niż kreację żywych, wielowymiarowych postaci. Reszta jednak jest bez zarzutu. Tradycyjnie świetne efekty, nieszablonowa tematyka i konsekwentne dostrzeganie przez Blomkampa człowieczeństwa tam, gdzie na ogół mało kto się go doszukuje. Szkoda tylko, że parę ciekawych idei – na przykład kwestia przełożenia ludzkiej duszy na elektroniczne bity czy możliwość transferu osobowości człowieka w pancerz maszyny – zostało poruszonych w niemalże telegraficznym skrócie, a i to dopiero pod sam koniec historii. Przez to finał – pełen wybuchów, rąbanki i wzruszeń – ogląda się świetnie, ale jednocześnie i z pewną dozą zdziwienia, że trzeba było czekać prawie półtorej godziny, żeby opowieść nabrała wreszcie właściwych rumieńców.

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Zimowa opowieść
(2014, reż. Akiva Goldsman)

Jarosław Loretz [30%]

Czegóż tu nie ma… Biały koń o tęczowych, eterycznych skrzydłach, który tak naprawdę jest psem. Gruźlicza panna w finalnym stadium choroby – rumiana, bez najdrobniejszego kaszelku czy plwocinki, dla obniżenia sobie temperatury spacerująca co wieczór w nocnej koszuli na trzaskającym mrozie. Dziecię puszczone na morskie wody w lichym, drewnianym modelu żaglowca. Nowojorskie anioły jak najbardziej politycznie poprawne (czarnoskóry i skośnooki), zaś diabelskie pomioty – nie (wyłącznie biali). W dodatku ci pierwsi w pojedynkę, a ci drudzy szlajający się w hordach po kilkunastu, obowiązkowo w ciemnych ciuchach, drogich autach bądź czarnych koniach. Will Smith jako Lucyfer (w sumie i tak dobrze, że nie Steve Martin). Okrutna, wymyślna, mordercza kara przewidziana dla kogoś, kto złamał wszystkie zasady i którego złapanie wymagało zaangażowania kilkudziesięciu osób – w postaci jednego czy dwóch ciosów w mordę i zepchnięcia delikwenta do rzeki. Stuletnie prześcieradło, wciąż świeże i ładnie rozesłane w opuszczonej od co najmniej półwiecza oranżerii. Chyba nie ma sensu ciągnąć tej wyliczanki…

Podobno w powieści cały ten absurdalnie kiczowaty, tandetny melanż wygląda bardziej strawnie, aczkolwiek odnoszę wrażenie, że i tam występują problemy z odłowieniem z treści sensu i uporaniem się z nadmierną kwiecistością autorskiej wyobraźni. Oznacza to, że książka jest dla wybrańców – co i tak jest niezłym wynikiem, bo film w ogóle zdaje się być dla nikogo. Pokazały to zresztą jego wyniki finansowe (z wydanych 60 milionów dolarów wróciła do kieszeni producentów ledwie połowa).

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Dawca Pamięci
(2014, reż. Phillip Noyce)

Jarosław Loretz [40%]

Film doprawdy pechowy. Wizualnie i treściowo boleśnie wtórny wobec „Niezgodnej” tak zawartością (znów nie pasujący do żadnej z kast/zawodów bohater, znów grupowa ceremonia obierania ścieżki kariery, znów wydumana konstrukcja świata, którą trzeba będzie zawalić), jak i przesłaniem (uczucia i wielkie serce ponad wszystko), w rzeczywistości jest ekranizacją znacznie starszej książki, opublikowanej w 1994 roku, podczas gdy „Niezgodna” ujrzała światło dzienne 17 lat później, w roku 2011. Sęk w tym, że prawa do „Niezgodnej” kupiono na pniu i wpakowano większość ogromnej kasy w efekty, natomiast ekranizacja „Dawcy Pamięci” była latami odkładana na później, a gdy wreszcie doszła do skutku, skąpego budżetu starczyło ledwie na znane nazwiska (Meryl Streep, Jeff Bridges, Katie Holmes) i futurystyczną scenografię.

Nie ma co jednak załamywać rąk, bo „Dawca Pamięci” ma takie same gliniane nogi, jak „Niezgodna”. Bo: jak to jest, że w tak pokaźnej liczebnie społeczności wszyscy posługują się wyłącznie imionami? Skąd bierze się żywność, skoro nigdzie nie widać upraw, a owe mityczne farmy na terenach poniżej płaskowyżu fizycznie nie istnieją, bo jest tam tylko piach, kamienie i suche krzaki? Skąd jest woda – choćby do fontann – skoro najbliższa rzeka jest jakieś dziesiątki kilometrów dalej? Skąd jest prąd? Kto i gdzie produkuje rowery, drony i inne fikuśne, precyzyjne urządzenia? No i jakimż to cudem usunięto ludziom sprzed oczu kolory, zmieniając świat na czarno-biały, mimo że tak naprawdę wciąż był kolorowy?

Już nie będę pytał, jak – i po co – tacy czarno-biali ludzie barwią ciuchy (bo wbrew pozorom nie są one wszystkie w jednym kolorze), albo jak się żyje rodzicielkom, czyli – za przeproszeniem – rozpłodowym krowom, których zadaniem jest rodzenie dziecka za dzieckiem. Do starości.

Mimo to, a także mimo różnych bzdurstw z dalszej części fabuły (na przykład – skąd bohater miał jedzenie dla niemowlaka?), „Dawca Pamięci” ogląda się zauważalnie lepiej od „Niezgodnej”. Jest skrojony nieco uważniej, posiada intrygę, która wymaga ruszenia przynajmniej dwoma szarymi komórkami, a także potrafi wytworzyć interesujące relacje między bohaterami. A to już całkiem sporo.

4 września 2015

Komentarze

04 IX 2015 20:50:23

@ "Zimowa opowieść"

"Gruźlicza panna w finalnym stadium choroby – rumiana, bez najdrobniejszego kaszelku czy plwocinki, dla obniżenia sobie temperatury spacerująca co wieczór w nocnej koszuli na trzaskającym mrozie. Dziecię puszczone na morskie wody w lichym, drewnianym modelu żaglowca."

To akurat było w oryginale. Diabli-biali też. Czy koń zmieniał się w psa to już nie pomnę, powieść jako taka nie ma wyraźnej fabuły, więc niewiele zapamiętałam.

@ "Dawca pamięci" - ze wszystkich durnot najbardziej wpieniła mnie wędrówka bohatera, który przez pustynię z kaktusami dociera do gór (rowerkiem a potem na piechotę z niemowlakiem w rękach), gdzie panuje zima oraz nieszczęsny pomysł z pamięcią - na jakiej podstawie, po zobaczeniu jednej mapki nabazgrolonej bohaterowie uznają, że jeśli chłopaczek oddali się od domu odpowiednio daleko, to będzie mógł przesłać swoje wspomnienia wszystkim i świat odmieni się na lepsze.

Dodam też, że dla mnie to były popłuczyny po "Equilibrium"

05 IX 2015 11:57:34

"Dawca pamięci" w ogóle jest zabawny. Według mapy i zastosowanych na niej proporcji podróż do krawędzi terytorium nie powinna być taka długa. A chłopak szedł wręcz jakieś miesiące. Uznaję jednak założenia samej mapy i posiadanie przez Dawcę Pamięci pewności, że wyjście poza krąg zniszczy system - w końcu mógł mieć jakieś informacje na ten temat od poprzedników. Natomiast ta mityczna zmiana na lepsze - cóż, w końcu to powieść z USA, gdzie panuje naiwny idealizm i ludzie do dzisiaj sądzą, że demokracja i miłość bliźniego są lekiem na całe zło.

No i niestety - nie są to popłuczyny po "Equilibrium", bo to powstało 5 lat po ukazaniu się "Dawcy pamięci" w formie drukowanej. ;)

30 IX 2015 08:57:15

Ciekawe, że na obwolucie Chappie zabrakło Die Antwoord. No cóż, widać "Zef style (not) represent!"

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Konsultant: Odc. 5. Nie wszystko złoto, co się świeci
Marcin Mroziuk

5 VI 2023

Na podstawie dotychczasowych wydarzeń mogliśmy podejrzewać, że zadzieranie z Regusem Patoffem z pewnością nie jest bezpieczne. W jeszcze bardziej niepojącym świetle stawia tego tajemniczego konsultanta historia, którą opowiada Craigowi Frank Florez.

więcej »

East Side Story: Na tropie niebezpiecznego szaleńca
Sebastian Chosiński

4 VI 2023

„Spisek Oberona” to, jak dotąd, jedyny pełnometrażowy film kazachskiego, choć wykształconego poza granicami kraju, reżysera i scenarzysty Ajdara Batałowa (mimo że niebawem od jego premiery minie dekada). To klasyczne kino akcji, które powstało przede wszystkim po to, aby mile połechtać dowództwo wywiadu wojskowego. W każdym razie głównym pozytywnym bohaterem jest narażający życie dla ojczyzny oficer GRU Czingiz Arłanow.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 4. Sprawa się rypła
Marcin Mroziuk

2 VI 2023

Cóż z tego, że agenci z Slough House nie mają żadnego związku z niepowodzeniem operacji zaplanowanej przez Dianę Taverner, skoro idealnie nadają się na kozłów ofiarnych. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę Jackson Lamb, który nie ma zamiaru poddać się bez walki.

więcej »