Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 22 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Woody Allen
‹Nieracjonalny mężczyzna›

EKSTRAKT:20%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNieracjonalny mężczyzna
Tytuł oryginalnyIrrational Man
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery14 sierpnia 2015
ReżyseriaWoody Allen
ZdjęciaDarius Khondji
Scenariusz
ObsadaEmma Stone, Joaquin Phoenix, Parker Posey, Jamie Blackley, Meredith Hagner, Ethan Phillips, Ben Rosenfield, Allie Marshall
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania96 min
WWW
Gatunekkryminał
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Nic już nie gra
[Woody Allen „Nieracjonalny mężczyzna” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Do niewielkiego miasteczka uniwersyteckiego w Nowej Anglii przyjeżdża Abe Lucas (Joaquin Phoenix), wykładowca filozofii, autor kilku książek, które zrobiły furorę w uniwersyteckim światku, a przy okazji kobieciarz i alkoholik, pogrążony w ciężkiej depresji, odkąd jego najbliższy przyjaciel wdepnął przez przypadek na minę w Iraku. Sława wyprzedza Abe’a – koledzy po fachu zastanawiają się, jak będzie wyglądała współpraca ze słynnym myślicielem i melancholikiem, a co ambitniejszym studentkom miękną nogi na samą myśl o nadchodzących wykładach.

Grzegorz Fortuna

Nic już nie gra
[Woody Allen „Nieracjonalny mężczyzna” - recenzja]

Do niewielkiego miasteczka uniwersyteckiego w Nowej Anglii przyjeżdża Abe Lucas (Joaquin Phoenix), wykładowca filozofii, autor kilku książek, które zrobiły furorę w uniwersyteckim światku, a przy okazji kobieciarz i alkoholik, pogrążony w ciężkiej depresji, odkąd jego najbliższy przyjaciel wdepnął przez przypadek na minę w Iraku. Sława wyprzedza Abe’a – koledzy po fachu zastanawiają się, jak będzie wyglądała współpraca ze słynnym myślicielem i melancholikiem, a co ambitniejszym studentkom miękną nogi na samą myśl o nadchodzących wykładach.

Woody Allen
‹Nieracjonalny mężczyzna›

EKSTRAKT:20%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNieracjonalny mężczyzna
Tytuł oryginalnyIrrational Man
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery14 sierpnia 2015
ReżyseriaWoody Allen
ZdjęciaDarius Khondji
Scenariusz
ObsadaEmma Stone, Joaquin Phoenix, Parker Posey, Jamie Blackley, Meredith Hagner, Ethan Phillips, Ben Rosenfield, Allie Marshall
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania96 min
WWW
Gatunekkryminał
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W tej drugiej grupie znajduje się Jill (Emma Stone), zaczytana w Dostojewskim początkująca pianistka, którą wiecznie podpity profesor szybko wyławia z grona swoich uczniów. Zanim ich przyjaźń zamieni się w regularny romans, Lucas musi jednak znaleźć remedium na brak chęci do życia. Podsłuchana w restauracji rozmowa przynosi rozwiązanie – Abe postanawia dokonać „słusznego” morderstwa, dzięki któremu na świecie będzie o jednego niegodziwca mniej, a nękani przez niego ludzie będą mogli wrócić do normalności.
Tyle teorii. W praktyce cały geniusz tytułowego bohatera ogranicza się do wplatania w rozmowy przypadkowych cytatów z Kanta i Sartre’a, ucinania dyskusji ze studentami najbardziej wyświechtanym tekstem wszech czasów („rozmyślania filozofów nijak się mają do prawdziwego życia”), obnoszenia po kampusie miny zbitego psa i prowadzenia monotonnej narracji zza kadru. Jeśli jednak uznamy Abe’a za nieudane połączenie Wertera z Philipem Marlowe’em, żywcem wyjęte z fantazji egzaltowanej dziewiętnastolatki, która właśnie dostała się na zaoczne kulturoznawstwo, to trudno znaleźć słowa, by opisać jego ekranową partnerkę. Jill gra na pianinie, czyta klasyków filozofii, spaceruje po parkach w gustownych sukienkach i rzuca głównemu bohaterowi niemoralne propozycje. I to właściwie tyle. Toż już portret psychologiczny głównej bohaterki „Pięćdziesięciu twarzy Greya” był bardziej skomplikowany.
Początkowo wydaje się, że to jakieś jaja, coś na kształt artystycznego trollingu starego reżysera, który osiągnął już wszystko. Allen konstruuje fabułę na bazie „Zbrodni i kary” i żeby mniej rozgarnięci widzowie wyłapali nawiązanie, każe bohaterom się w tej książce zaczytywać. Abe’a kilkukrotnie nazywa w dialogach romantykiem i potwierdza tę tezę scenkami, w których ustawia wpatrzonego w bezmiar oceanu Joaquina Phoenixa na skałach, by kadr przypominał „Wędrowca nad morzem mgły” Caspara Davida Friedricha. Stężenie intertekstualnego banału jest tu tak wysokie, że nawet Barbara Białowąs poczułaby zażenowanie.
Problem w tym, że nawet jeśli to trolling, świadoma forma autoparodii czy też pamflet na wykształconą klasę średnią, która o filozofii rozprawia w taki sposób, jakby chodziło o baseny ogrodowe; nawet jeśli Lucas naprawdę miał być kimś na kształt nie do końca uświadomionego kabotyna, a Jill – wychowaną pod kloszem młódką, która seks ze starszym wykładowcą uznaje za przeżycie duchowe, to i tak wszystko jedno, bo brak stylu całkowicie „Nieracjonalnego mężczyznę” pogrąża. Allen nigdy nie był stylistą, ale Allen w fazie późnej właściwie nie kręci już filmów. Obraz jest u niego tylko i wyłącznie nośnikiem dialogów, a katowane po raz kolejny standardy jazzowe nie dodają do fabuły żadnych emocji. Gdyby „Nieracjonalnego mężczyznę” wydać w formie tekstowej, historia raczej by zyskała niż straciła – przynajmniej nie marnowałby się tu (doskonały zazwyczaj) Phoenix, który całą rolę odgrywa tak, jakby był pogrążony w śpiączce, a wybitny operator Darius Khondji mógłby znaleźć zlecenie, które wymagałoby od niego więcej niż ciągłego filmowania skąpanych w słońcu parków, skąpanych w słońcu plaż i skąpanych w słońcu budynków kampusu.
Ogląda się to w katuszach większych niż egzystencjalne męczarnie tytułowego bohatera, bo „Nieracjonalny mężczyzna” jest na dodatek filmem tragicznie napisanym i morderczo nudnym. Kolejne monologi wewnętrzne, powtarzające zazwyczaj to, co już usłyszeliśmy w dialogach, wypełniają czas od jednego zwrotu akcji do kolejnego, a finał – rozegrany w iście kreskówkowej manierze – potwierdza tylko smutne przypuszczenie, że Allen nie starzeje się wcale o wiele lepiej niż Zanussi. „Nie chcę być starym reżyserem. Wielu gówniarzy debiutujących w latach siedemdziesiątych zdążyło się już zestarzeć i niestety czuć to w ich filmach. Reżyserzy nie stają się lepsi z wiekiem. (…) Nie chcę skończyć jako starzec wciskający ludziom jakieś, kurwa, nędzne scenariusze” – rzekł niegdyś wielki filozof kina, Quentin Tarantino. Niestety, z roku na rok (i z filmu na film) opis ten coraz bardziej pasuje do Allena.
koniec
7 września 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: W starej twierdzy w Kokandzie
Sebastian Chosiński

22 III 2023

Po trzech tadżyckich miniserialach opowiadających o instalowaniu władzy radzieckiej w Turkiestanie przyszła kolej na telewizyjne dzieło rodem z Uzbekistanu (chociaż z licznym udziałem aktorów rosyjskich, w tym samego Aleksandra Kajdanowskiego). Trzyczęściowa historia „Było to w Kokandzie” autorstwa Uzbeka Uczkuna Nazarowa oparta została na motywach wydanej w 1939 roku powieści Nikołaja Nikitina.

więcej »

Sprawa prywatna: Odc. 7. Tajemnica maski demona
Marcin Mroziuk

20 III 2023

Po raz kolejny możemy się przekonać, że główna bohaterka jest w gorącej wodzie kąpana, a zarazem ufając swej intuicji jest skłonna zaufać różnym osobom, nie zważając na wysuwane przeciw nim oskarżenia. Przy tej okazji wystawione na próbę będą też jej uczucia do Pabla i Andrésa, a na razie trudno przesądzić, czy któryś z nich w końcu zawładnie je sercem.

więcej »

East Side Story: „Złota Viagra” na męską niedoskonałość
Sebastian Chosiński

19 III 2023

Czosnek uprawiany jest przez ludzi od pięciu tysięcy lat. Jest nie tylko popularną przyprawą, ale przede wszystkim rośliną leczniczą, co dowiodły zresztą badania kliniczne. Przypisuje mu się także nadzwyczajne moce, dzięki którym odstrasza wampiry i czarownice. Czy można zatem dziwić się, że niejednokrotnie stał się również „bohaterem” filmów. Jak chociażby w obyczajowej tragikomedii kazachskiego reżysera Eldara Szybanowa zatytułowanej – adekwatnie do jej treści – „Górski czosnek”.

więcej »

Polecamy

Dekoracje waść niszczysz!

Z filmu wyjęte:

Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz

Ten człowiek jeszcze oddycha!
— Jarosław Loretz

Dama przed podróżą
— Jarosław Loretz

Dama w podróży
— Jarosław Loretz

Wymarzony kochanek
— Jarosław Loretz

Spaleni słońcem
— Jarosław Loretz

Dymek w lesie
— Jarosław Loretz

Beczka bezpieczeństwa
— Jarosław Loretz

Pomsta na ufokach
— Jarosław Loretz

Zupa jednak wyszła za słona
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Sierpień 2015 (2)
— Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk

Tegoż twórcy

Nie graj już tego więcej, Woody
— Kamil Witek

Esensja ogląda: Wrzesień 2016 (1)
— Miłosz Cybowski, Marcin Mroziuk, Marcin Osuch

Esensja ogląda: Luty 2016
— Sebastian Chosiński, Marcin Mroziuk, Jarosław Robak, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Pażdziernik 2015 (1)
— Jarosław Loretz, Jarosław Robak

Rozsądek i romantyczność
— Jarosław Robak

Esensja ogląda: Marzec 2014 (2)
— Krystian Fred, Jarosław Loretz

Esensja ogląda: Październik 2013 (3)
— Piotr Dobry, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Espoo Ciné 2013: Kobieta na skraju załamania nerwowego
— Marta Bałaga

Skończyła się boża chwała, teraz wódka by się zdała
— Gabriel Krawczyk

Rzymskie wakacje
— Grzegorz Fortuna

Tegoż autora

Remanent filmowy 2017
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Grzegorz Fortuna, Adam Kordaś, Marcin Osuch, Jarosław Robak, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Lisy w krainie wilków
— Grzegorz Fortuna

Głupota jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową
— Grzegorz Fortuna

Porażki i sukcesy 2014
— Karolina Ćwiek-Rogalska, Piotr Dobry, Jarosław Robak, Grzegorz Fortuna, Jacek Walewski, Konrad Wągrowski, Krystian Fred, Kamil Witek, Miłosz Cybowski, Adam Kordaś

Źródła
— Grzegorz Fortuna

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Oswajanie melancholii
— Grzegorz Fortuna

Apokalipsa według Guillermo del Toro
— Grzegorz Fortuna

Zakleszczeni w postkomunie
— Grzegorz Fortuna

To zdecydowanie zły dzień, żeby szklana pułapka
— Grzegorz Fortuna

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.