Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 29 maja 2023

Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.

Filmy

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Esensja ogląda: Październik 2015 (1)
[ - recenzja]

Grzegorz Fortuna, Gabriel Krawczyk, Jarosław Loretz, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Przyzwoita porcja krótkich recenzji filmowych. Dziś piszemy o „Legendzie” Briana Helgelanda z podwójną rolą Toma Hardy’ego, o „Sypiając z innymi”, kontynuacji „Więźnia labiryntu” i płytowego wydania „Annabelle”.

Grzegorz Fortuna, Gabriel Krawczyk, Jarosław Loretz, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Esensja ogląda: Październik 2015 (1)
[ - recenzja]

Kino

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Legend
(2015, reż. Brian Helgeland)

Grzegorz Fortuna [50%]

Trochę trudno uwierzyć, że Brian Helgeland, odpowiadający za scenariusze do „Tajemnic Los Angeles” i „Rzeki tajemnic”, podpisał się pod czymś takim jak „Legend”. Gdyby nie to, że zdarza mi się czasami w przypływie masochizmu pójść na nowy film Allena, to nie pamiętałbym, kiedy ostatnio widziałem w kinie tak koszmarnie napisaną narrację z offu – nie dość, że niepotrzebną (bo opowiadającą o tym, co widzimy na ekranie), to jeszcze prowadzoną przez najmniej ciekawą postać w filmie.

„Legend” na zmianę próbuje być romantycznym filmem gangsterskim w starym stylu, czarną komedią Guya Ritchiego i zadłużoną u Martina Scorsesego brutalną opowieścią o sile więzów krwi. Ostatecznie przy każdej z tych prób wykłada się w taki sam sposób, więc po dwóch godzinach zostajemy ze zlepkiem tropów, które ani przez chwilę nie starały się ulepić konkretnej wizji. Tymczasem Helgeland, zamiast jakoś to wszystko uporządkować, na każdy scenariuszowy problem stosuje dokładnie ten sam lek – Toma Hardy′ego.

Co najzabawniejsze, przez pierwszą godzinę to się rzeczywiście sprawdza, bo Hardy, wcielający się w podwójną rolę bliźniaków Kray, daje fabule kopniaki dokładnie wtedy, kiedy „Legend” tego potrzebuje. W końcu film Helgelanda i tak się rozpada, staje się męczący i nudny, ale talent Hardy′ego nie przestaje imponować. Do tego stopnia, że gdyby ktoś nakręcił remake „Boyhood”, w którym wszystkie role odgrywałby nowy Mad Max, to obejrzałbym go bez wahania.

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Sypiając z innymi
(2015, reż. Leslye Headland)

Gabriel Krawczyk [80%]

Przespali się z sobą jeden jedyny raz. Był to ich pierwszy raz. Po raz kolejny spotykają się wiele lat później, po wypłynięciu na erotyczne szerokie wody – bo na zgrupowaniu seksoholików. Żadne z nich nie wytrzymuje do końca. Oboje wychodzą w trakcie spotkania. On (Jason Sudeikis) to nałogowy kobieciarz; ona (Alison Brie) – uzależniona od niewłaściwego faceta pięknotka o niewinnych oczach. Tyle starcza im gorliwości w dążeniu do poprawy, by nie iść z sobą ponownie do łóżka, by pożegnać się i wrócić grzecznie do domów. Przeznaczenie jednak już ich dopada, porozumienie dusz prędzej czy później musi nastąpić. Oglądamy przecież komedię romantyczną. Jak przewrotny to romans, niech zaświadczy fakt, że mamy do czynienia z porozumieniem promiskuitycznych dusz, dokonywanym jednak nie za pomocą języka miłości, a za pomocą, po prostu!, szczerych rozmów. Choć to przypadek niespotykany, może właśnie przez swoją wyjątkowość okazuje się zaskakująco wiarygodny.

Rzeczone spotkanie powinno zaspokoić widzów spragnionych strawy pokrzepiającej, według przepisu eskapistycznego gatunku, a przy tym pikantnie doprawionej – jak przystało na owoc wykwitły w rozerotyzowanym Nowym Jorku, w którym rzecz się dzieje, tym pocztówkowym mieście małych grzeszków i wielkich namiętności. W „Sypiając z innymi” otwartym rozmowom o łóżkowych wyskokach towarzyszy rzadko spotykana czułość; bezpruderyjne dialogi noszą znamiona flirciarskich gierek. Humor i autoironia w wydaniu świadomych swoich zalet i wad bohaterów w odpowiednich momentach rozładowują sentymentalne emocje, błyskotliwie dublując pozbawionych tego dystansu filmowych konkurentów w wyścigu o serce widza.

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Więzień Labiryntu: Próby ognia
(2015, reż. Wes Ball)

Agnieszka ‘Achika’ Szady [60%]

Całkiem dobry film nakręcony na podstawie marnej książki. Oczywiście ocenę „dobry” należy skalibrować według odbiorcy: widz podatny na atmosferę zagrożenia oraz tak zwany „efekt hyc” będzie się emocjonował, podczas gdy inny się wynudzi. Tak czy siak, całość jest nieźle zagrana, scenografia w większości wygląda przekonująco, zaś muzyka zarazem wtapia się w tło i podkręca napięcie. Główny bohater, Thomas, który w poprzedniej części wypadł nieco blado, tu wyrasta na przywódcę i prawdziwego bohatera. Twórcom doskonale udało się wykreować nastrój wszechobecnego zagrożenia, podejrzeń i lęku. Każda osoba może znienacka okazać się zdrajcą, a każde zdarzenie – jak widzieliśmy w finale „Więźnia labiryntu” – zaaranżowane. Sytuacji nie ułatwia fakt, że istniejąca w tym świecie technika umożliwia dowolne kasowanie i przywracanie wspomnień.

Wszystko razem byłoby niezłą receptą na film przygodowy. Niestety, cykl książkowy, który stał się inspiracją, oparty jest na bzdurnym pomyśle. Coś jakby szukać szczepionki przeciwko AIDS za pomocą budowania stacji orbitalnej z dodatkowym wymogiem trzymania się prawą ręką za lewe ucho. Mamy otóż grupę ludzi, których krew to klucz do uratowania ludzkości. Co robimy: chronimy ich jak skarb? Próbujemy rozmnażać? Nie! Poddajemy jakimś nie wiadomo czemu służącym „eksperymentom”, w czasie których większość ginie. Do tego irytować mogą chwyty typowe dla gatunku post-apo: mimo zdegradowania Ziemi i upadku cywilizacji (dziesiątki lat wcześniej, jeżeli osądzać po stanie ruin miast) nie ma żadnego problemu z dostępem do paliwa, żywności, skomplikowanych urządzeń oraz energii elektrycznej w ilości nieograniczonej – patrz poruszanie gigantycznych, betonowych bloków w „Więźniu labiryntu”. Konwencja konwencją, ale utwór pozujący na boleśnie wręcz realistyczny mógłby się trzymać przynajmniej pozorów logiki. W filmie występują też istoty podobne do zombie, które w marszu poruszają się niczym popsute marionetki, za to w biegu i wspinaniu się są niezwykle sprawne. Charakteryzatorzy zresztą niepotrzebnie spotęgowali ich obrzydliwy wygląd: i tak największą grozę wzbudziły we mnie dwie osoby, które niemal bez przerwy przyjaźnie się uśmiechały.

DVD / BD

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Annabelle
(2014, reż. John R. Leonetti)

Jarosław Loretz [40%]

Film bardzo piękny wizualnie, choć nie wolny od kilku dość poważnych potknięć, jak na przykład szeregu scen kręconych niezbyt dobrą cyfrową kamerą, dającą obraz gryzący się tak z realiami (lata 1970.), jak i ogólnym wysokim poziomem realizacji. Cóż jednak po świetnych zdjęciach i ładnej scenografii, skoro historia wyraźnie się dłuży, straszaki – rzadkie i wrzucone trochę na pół gwizdka – są dość prymitywne i oklepane, a aktorzy niezupełnie przemęczają się swoimi rolami, przeważnie starając się odgrywać ciepłe, wyrozumiałe małżeńskie stadło, wręcz tonące w melasie wzajemnego zrozumienia. I gdy w końcu wydaje się, że coś zaczyna w tym wszystkim drgać, że te wszystkie podchody doprowadzą wreszcie do bardziej spektakularnej konfrontacji, film – dotąd nieporadnie usiłujący grać klimatem – jednym ruchem przeradza się w śmiechu warte jasełka. Bo oto na ekranie pojawia się… Szatan we własnej osobie. Czarny, pazurzasty demon, okrutnie łasy na duszyczkę przypadkowego człowieka. No bez tej duszyczki ani rusz.

Później jest jeszcze bardziej głupio, bo okazuje się, że w kraju, w którym blisko 60% społeczeństwa wierzy w osobowe Zło, demoniczne opętania i skuteczność egzorcyzmów, istnieje ktoś, kto – chodząc regularnie do kościoła! – nie za bardzo wie, kim tak naprawdę jest Szatan. I aż musi sięgać po odpowiednią literaturę fachową, by poznać na przykład takie pojęcie, jak pentagram.

Na tle „Obecności”, z którą „Annabelle” w pewien sposób koresponduje, film z demoniczną lalką wypada więc bladziutko, wręcz ordynarnie. Broni się w nim tylko warstwa wizualna, powodująca, że nawet gdy akcja ucina sobie kolejną drzemkę, opowieść nie morduje jakoś specjalnie. Tylko czy dla paru kwadransów oglądania cudzych mieszkań i cudzego życia rodzinnego naprawdę jest warto sięgać po płytę z „Annabelle"…?

19 października 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 3. Haki i wtyczki
Marcin Mroziuk

29 V 2023

Oczywiste jest, że służby specjalne często nie grają czysto, ale coraz więcej wskazuje, że tajna operacja, którą zaplanowała Diana Taverner, jest nie tylko nieetyczna, ale także łączy się z nadmiernym ryzykiem, a konsekwencje mogą ponieść wplątani w nią wbrew swej woli agenci z Slough House.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 2. Przysługa za przysługę
Marcin Mroziuk

26 V 2023

Wprawdzie porywacze Hassana Ahmeda nie wyglądają na profesjonalistów, ale wygląda na to, że mimo pełnej mobilizacji wszystkich sił MI5 może mieć problem z odnalezieniem kryjówki Synów Albionów przed terminem zapowiedzianej egzekucji uwięzionego studenta. Trudno w tym momencie nie zastanawiać się, czy Robert Hobden może okazać się kluczem do uwolnienia brytyjskiego muzułmanina o pakistańskich korzeniach.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Miłość, góry i karabiny
Sebastian Chosiński

24 V 2023

Żydowski reżyser urodzony na Krymie (Adolf Bergunker), ukraiński autor pierwowzoru literackiego (Gieorgij Tuszkan) i rozgrywająca się w 1930 roku w sowieckim Turkiestanie, na pograniczu z Chinami, easternowa opowieść o walce z podstępnymi basmaczami – tak w skrócie można opisać kinową wersję „Dżury”, która na polskie ekrany trafiła pod znacznie bardziej chwytliwym tytułem – „Mściciel z gór”.

więcej »