Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 maja 2023
w Esensji w Esensjopedii

Ryan Coogler
‹Creed. Narodziny legendy›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
65,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCreed. Narodziny legendy
Tytuł oryginalnyCreed
Dystrybutor Forum Film
Data premiery6 stycznia 2016
ReżyseriaRyan Coogler
ZdjęciaMaryse Alberti
Scenariusz
ObsadaSylvester Stallone, Michael B. Jordan, Tessa Thompson, Graham McTavish, Wood Harris, Phylicia Rashad, Ritchie Coster, Stephanie Damiano
MuzykaLudwig Göransson
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
CyklRocky, Creed
Czas trwania95 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Wyjście z cienia
[Ryan Coogler „Creed. Narodziny legendy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Umówmy się – sequel, reboot czy spin-off to nie są terminy budzące szczególny respekt. Tymczasem siódma już odsłona sagi o Rockym podpada pod każdą z tych trzech definicji. Spróbujcie jednak zlekceważyć „Creeda”, a momentalnie pośle was na deski.

Piotr Dobry

Wyjście z cienia
[Ryan Coogler „Creed. Narodziny legendy” - recenzja]

Umówmy się – sequel, reboot czy spin-off to nie są terminy budzące szczególny respekt. Tymczasem siódma już odsłona sagi o Rockym podpada pod każdą z tych trzech definicji. Spróbujcie jednak zlekceważyć „Creeda”, a momentalnie pośle was na deski.

Ryan Coogler
‹Creed. Narodziny legendy›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
65,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCreed. Narodziny legendy
Tytuł oryginalnyCreed
Dystrybutor Forum Film
Data premiery6 stycznia 2016
ReżyseriaRyan Coogler
ZdjęciaMaryse Alberti
Scenariusz
ObsadaSylvester Stallone, Michael B. Jordan, Tessa Thompson, Graham McTavish, Wood Harris, Phylicia Rashad, Ritchie Coster, Stephanie Damiano
MuzykaLudwig Göransson
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
CyklRocky, Creed
Czas trwania95 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Pomysł wyjściowy jest nośny i idealnie trafiający w czas. Oto stary Włoski Ogier schodzi z ringu i wskakuje w buty mentora, porzucone rękawice podnosi zaś młody Afroamerykanin, syn Apolla Creeda, uśmierconego przez Ivana Drago w cokolwiek groteskowych okolicznościach w części czwartej.
Nie tylko pokoleniowa, ale i etniczna wymiana bohatera nie stanowi w kinie, czy też w ogóle w popkulturze, żadnego novum – żeby daleko nie szukać, wciąż mamy na ekranach nowe (również, nawiasem, siódme) „Gwiezdne wojny” z analogiczną sytuacją, czyli Hanem Solo w roli sidekicka czarnoskórego Finna. W oczach wielu to dowód na „poprawność polityczną”, co jest oczywistym nonsensem dla każdego, kto uznaje jakiegokolwiek innego protagonistę poza białym heteroseksualnym mężczyzną.
„Creed” wchodzi wręcz w polemikę z tym fałszywym aksjomatem, odsyłając do zgoła przeciwnej teorii o „wielkiej nadziei białych”. Pojęcie ukuto ponad sto lat temu w ramach reakcji zszokowanej opinii publicznej na pierwszego czarnego mistrza świata wagi ciężkiej, Jacka Johnsona. Desperacko szukano wówczas boksera zdolnego „uratować honor białej rasy”. „Biały Człowiek musi być ocalony”, pisał nie kto inny jak Jack London.
Hollywood przejęło te uprzedzenia i pielęgnowało przez dekady, mimo że w międzyczasie czarnoskórzy pięściarze już na dobre zdążyli zdominować boks. Zadziałał swoisty mechanizm wyparcia: podczas gdy Muhammada Alego i Mike’a Tysona honorowano jako najwybitniejszych w historii, młodych Afroamerykanów konsekwentnie zbywano w kwestii własnego bohatera w kulturze popularnej. Musieli zadowolić się właśnie Apollem Creedem, odgrywanym przez charyzmatycznego Carla Weathersa, ale wciąż suplementarnym. W tym kontekście całą serię o Rockym można odczytywać jako akuratną historycznie alegorię stosunków rasowych. Apollo jest najpierw przeciwnikiem Rocky’ego, potem przyjacielem i partnerem w biznesie, ale nigdy nie wychodzi z jego cienia.
„Creed” burzy status quo już samym tytułem. To film powstały na styku trzech wartości: hollywoodzkiego crowd-pleasera, kina niezależnego oraz nowej fali afroamerykańskiego rewizjonizmu. Symboliczne przekazanie pałeczki przez Sylvestra Stallone’a, który schodzi na drugi plan aktorski, ale także po raz pierwszy nie figuruje jako scenarzysta, nie jest jedynie zmianą warty w obrębie cyklu, lecz również odpowiedzią na przemiany demograficzne w Stanach.
Reżyser Ryan Coogler znalazł sposób, by młodego Adonisa Creeda uczynić postacią pasującą zarówno do uniwersum Rocky’ego, jak i do realiów „Fruitvale Station”, swojego głośnego debiutu sprzed trzech lat. Z Oscarem Grantem z tamtego filmu łączy Adonisa nie tylko osoba fantastycznego aktora Michaela B. Jordana, ale cały zestaw kulturowo-społecznych obciążeń, ze samospełniającym się proroctwem na czele.
To dlatego Adonis, świetnie sytuowany „biały kołnierzyk” z Los Angeles, z dnia na dzień porzuca luksusy i próbuje się zbratać z filadelfijską klasą robotniczą, wśród której zyskuje przydomek „Hollywood” (!). Kwestie tożsamościowe pozwalają zresztą na paralelę na poziomie meta – w końcu bądź co bądź uprzywilejowany reżyser ma w ręku niebywale popularną franczyzę, znaczący fragment amerykańskiego folkloru, w ramach którego zawiera „swoje” kino autorskie, podnosi „swoje” tematy (dorastanie bez ojca, agresja środowiskowa, patologiczny system socjalny), a zarazem oddaje cesarzowi co cesarskie.
Będą więc i sentymentalne wspominki, i przebieżka ulicami Filadelfii, i trening z łapaniem kury, i – last but not least – nakręcone z werwą sceny bokserskie. Wszystko to w rytmie hip-hopu przeplatanego z nieśmiertelnymi motywami Billa Contiego w ciekawej aranżacji.
Podobnie do obu światów przynależy wątek romantyczny: Bianca (magnetyczna Tessa Thompson) wspiera Adonisa jak niegdyś Adrian Rocky’ego, a przy tym jest początkującą piosenkarką występującą w klubie, w którym, jak się dowiadujemy, zaczynali The Roots czy John Legend.
Najcenniejsze jednak jest poczucie, że cała ekipa dała z siebie wszystko. Nie ma mowy o odcinaniu kuponów. Stallone nie miał tak dobrego występu od czasu „Cop Land” Mangolda; jego kanoniczny osiłek o gołębim sercu i cielęcym spojrzeniu nabrał z wiekiem oczywistej szlachetności, ale Sly musiał też chyba odstawić botoks, bowiem pierwszy raz na tym etapie kariery wygląda i sprawia wrażenie pogodzonego ze starością. Dobiegający siedemdziesiątki Rocky Balboa jest jak sam film: szczery, empatyczny, ujmująco prostolinijny.
Żywy dowód na to, że kunszt kunsztem, ale w kinie to autentyzm jest na wagę złota.
koniec
15 stycznia 2016

Komentarze

15 I 2016   22:48:50

Murzyn, a nie żaden "Afroamerykanin", panie politycznie poprawny recenzencie.
Ciekawe, jak pan mówi na Murzynów mieszkających w Europie? Afroeuropejczycy?

15 I 2016   23:50:48

Kurczę, za dużo tu rozwodzenia się nt. problemów kina amerykańskiego z czarnoskórymi aktorami, za mało o samym filmie. Ten artykuł powinien się znaleźć w dziale publicystyka.
Ale film obejrzę z pewnością.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 2. Przysługa za przysługę
Marcin Mroziuk

26 V 2023

Wprawdzie porywacze Hassana Ahmeda nie wyglądają na profesjonalistów, ale wygląda na to, że mimo pełnej mobilizacji wszystkich sił MI5 może mieć problem z odnalezieniem kryjówki Synów Albionów przed terminem zapowiedzianej egzekucji uwięzionego studenta. Trudno w tym momencie nie zastanawiać się, czy Robert Hobden może okazać się kluczem do uwolnienia brytyjskiego muzułmanina o pakistańskich korzeniach.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Miłość, góry i karabiny
Sebastian Chosiński

24 V 2023

Żydowski reżyser urodzony na Krymie (Adolf Bergunker), ukraiński autor pierwowzoru literackiego (Gieorgij Tuszkan) i rozgrywająca się w 1930 roku w sowieckim Turkiestanie, na pograniczu z Chinami, easternowa opowieść o walce z podstępnymi basmaczami – tak w skrócie można opisać kinową wersję „Dżury”, która na polskie ekrany trafiła pod znacznie bardziej chwytliwym tytułem – „Mściciel z gór”.

więcej »

Konsultant: Odc. 4. Cel uświęca środki
Marcin Mroziuk

22 V 2023

Z retrospekcji dowiadujemy się wreszcie, w jaki sposób Regus Patoff przekonał Sanga Woo do podpisania kontraktu. Mimo to wciąż nie możemy być pewni rzeczywistych intencji konsultanta, a jego kolejne działania mogą być sporym zaskoczeniem zarówno dla pracowników, jak i dla widzów.

więcej »

Polecamy

Życie miejskie dla ubogich

Z filmu wyjęte:

Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz

Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz

Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz

Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz

Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz

Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz

Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz

Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz

Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz

Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Wakanda w moim sercu!
— Sebastian Chosiński

Jest gdzieś, lecz nie wiadomo, gdzie…
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.