Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 4 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Jaume Serra
‹Dom woskowych ciał›

EKSTRAKT:30%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDom woskowych ciał
Tytuł oryginalnyHouse of Wax
Dystrybutor Warner Bros
Data premiery12 sierpnia 2005
ReżyseriaJaume Serra
ZdjęciaStephen F. Windon
Scenariusz
ObsadaElisha Cuthbert, Jared Padalecki, Jon Abrahams, Damon Herriman, Paris Hilton, Brian Van Holt, Chad Michael Murray
MuzykaJohn Ottman
Rok produkcji2005
Kraj produkcjiAustralia, USA
Czas trwania113 min
WWW
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Palec ucięty z debiutanta nie zrobi Argenty
[Jaume Serra „Dom woskowych ciał” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Co byśmy zrobili bez przyjaciół? Pokrewna dusza zawsze nas wesprze w trudnych chwilach. Poda chusteczkę, zanim o to poprosimy. Nikomu nie zdradzi powierzonych tajemnic. Nie wyśmieje, gdy palniemy jakąś głupotę i pomoże przetrwać nawet najgorszy seans w historii kinematografii.

Bartosz Sztybor

Palec ucięty z debiutanta nie zrobi Argenty
[Jaume Serra „Dom woskowych ciał” - recenzja]

Co byśmy zrobili bez przyjaciół? Pokrewna dusza zawsze nas wesprze w trudnych chwilach. Poda chusteczkę, zanim o to poprosimy. Nikomu nie zdradzi powierzonych tajemnic. Nie wyśmieje, gdy palniemy jakąś głupotę i pomoże przetrwać nawet najgorszy seans w historii kinematografii.

Jaume Serra
‹Dom woskowych ciał›

EKSTRAKT:30%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDom woskowych ciał
Tytuł oryginalnyHouse of Wax
Dystrybutor Warner Bros
Data premiery12 sierpnia 2005
ReżyseriaJaume Serra
ZdjęciaStephen F. Windon
Scenariusz
ObsadaElisha Cuthbert, Jared Padalecki, Jon Abrahams, Damon Herriman, Paris Hilton, Brian Van Holt, Chad Michael Murray
MuzykaJohn Ottman
Rok produkcji2005
Kraj produkcjiAustralia, USA
Czas trwania113 min
WWW
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Przygodę z „Domem woskowych ciał” wspominam bardzo przyjemnie. Takiej ilości informacji o Mazurach jako miejscu wypoczynku, nie znalazłbym w najlepszej ulotce turystycznej. Każdy dzień należy rozpocząć od zimnego piwka i tymże trunkiem zazwyczaj doba się kończy. Rozrywek jest mnóstwo. Już samo rozkładanie namiotu wymaga ogromnych nakładów energii. Wiatr zręcznie układa najróżniejsze figury origami z poliestrowego włókna. Ziemia z satysfakcją wypluwa usilnie wbijane śledzie. Woda w postaci kropel deszczu, wspiera wiatr, uwypuklając materiał. Pomaga też ziemi, nawilżając ją i jednocześnie utrudniając „rybną” penetrację. Tylko ogień, jedyny sprzymierzeniec człowieka, nie sprawia żadnych kłopotów. Z cierpliwością Pratchettowskiej cegły albo baranka Twardowskiego przypala swoim żarem papierosa każdemu zainteresowanemu.
Po okiełznaniu żywiołów przychodzi czas na upragniony odpoczynek. Zarówno zdobywanie opalenizny na wygodnym leżaku, jak i ochładzanie wątłego ciała w pobliskim jeziorku okazuje się ulubionym sportem turystów. Oczywiście, aby czynności nie były nazbyt bierne – należy w jakiś aktywny sposób wykorzystać ręce. Dlatego lewa dłoń operuje puszką piwa, a dwa palce prawej manewrują papierosem. Wieczory natomiast są całkowicie zdominowane przez wyprawy do najbliższych barów. Można tam wygrać parę złotych w bilard, ale także dostać w mordę od miejscowych – za niewłaściwą interpretację ich obyczajów.
Te niespełna dwie godziny seansu zleciały bardzo szybko. Nie jest to trudne, kiedy przed oczyma ma się ciągle piękne widoczki mazurskich terytoriów. Jedynie co jakiś czas przez powłokę wyobraźni przebijały się nieliczne obrazki z filmu Collet-Serry. Godnych zapamiętania jest kilka faktów. Przede wszystkim, reżyser dokonał rzeczy niemożliwej: udało mu się oszpecić Elishę Cuthbert. To już nie ta sama dziewczyna z sąsiedztwa, chyba że mieszkamy w pobliżu zakładu karnego dla kobiet w Lublińcu. Inna młoda dama, Paris Hilton, za pieniądze nie pokazuje tego, co odważyła się pokazać już dawno i to za darmo.
Na wzmiankę zasługują także dwa dość oryginalne (na swój sadystyczny sposób) rodzaje tortur – włączając całkiem zaskakującą „zabawę” z palcem. Niestety, większości morderstw nie jest nam dane zobaczyć. Widzimy wyłącznie wynik działań zabójcy. W horrorach młodzieżowych, prześcigających się w efektowności zgonów, to grzech ciężki. Grzechem ciężkim jest też oglądanie „Domu woskowych ciał” w czasie, gdy na Mazurach termometr wskazuje 33 stopnie. Jednak każdy musi nosić swój krzyż. Ja obejrzałem produkt Collet-Serry, a powyższa recenzja jest moją pokutą.
koniec
12 sierpnia 2005

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Na tropie niebezpiecznego szaleńca
Sebastian Chosiński

4 VI 2023

„Spisek Oberona” to, jak dotąd, jedyny pełnometrażowy film kazachskiego, choć wykształconego poza granicami kraju, reżysera i scenarzysty Ajdara Batałowa (mimo że niebawem od jego premiery minie dekada). To klasyczne kino akcji, które powstało przede wszystkim po to, aby mile połechtać dowództwo wywiadu wojskowego. W każdym razie głównym pozytywnym bohaterem jest narażający życie dla ojczyzny oficer GRU Czingiz Arłanow.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 4. Sprawa się rypła
Marcin Mroziuk

2 VI 2023

Cóż z tego, że agenci z Slough House nie mają żadnego związku z niepowodzeniem operacji zaplanowanej przez Dianę Taverner, skoro idealnie nadają się na kozłów ofiarnych. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę Jackson Lamb, który nie ma zamiaru poddać się bez walki.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Nocą, w drodze nad Bałtyk
Sebastian Chosiński

31 V 2023

Zmarły w styczniu tego roku żydowski prozaik Grigorij Kanowicz był nie tylko autorem nadzwyczaj interesujących powieści o tematyce żydowskiej, ale także cenionym scenarzystą filmowym, którego teksty przenosili na ekran reżyserzy litewscy, łotewscy i estońscy. „Długa podróż nad morze” Algirdasa Araminasa to skromny, ale przejmujący współczesny obraz obyczajowy, w którego centrum pozostaje stara kołchoźnica jadąca na spotkanie z synem.

więcej »

Polecamy

Indianie też nie mieli się czego wstydzić

Z filmu wyjęte:

Indianie też nie mieli się czego wstydzić
— Jarosław Loretz

Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz

Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz

Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz

Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz

Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz

Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz

Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz

Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz

Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Grucha, pietrucha, sztryngbormengorninghejgen
— Bartosz Sztybor

To nie jest kolejna recenzja...
— Bartosz Sztybor

Latający cyrk
— Bartosz Sztybor

Avada Kedavra, Czarownico!
— Bartosz Sztybor

Przyszłość tkwi w szczegółach
— Bartosz Sztybor

Test pilota Cravena
— Bartosz Sztybor

Camera obskurna
— Bartosz Sztybor

Home Run... i nie wracaj
— Bartosz Sztybor

Rozbis(i)urmaniona karuzela
— Bartosz Sztybor

De ja vu... doo
— Bartosz Sztybor

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.