Kino
Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Wiatraki pokonane!
„Walka z wiatrakami” – termin ukuty przez Cervantesa jako alegoria walki z góry skazanej na niepowodzenie, przez lata idealnie podsumowywała próby podejmowane przez Terry’ego Gilliama przeniesienia prozy Hiszpana na duży ekran. Kontuzje aktorów, załamania pogody czy kłopoty z finasowaniem to tylko najważniejsze przyczyny, dla których finał marzeń członka legendarnej grupy Monty Pythona nastąpił dopiero po blisko ćwierć wieku.
Do księgarni marsz: Sierpień 2018
Oto 31 propozycji wydawniczych na 31 dni sierpnia. Jest co czytać!
Historia w obrazkach: „Z podszeptu diabła i własnej niegodziwości…”
Punktem wyjścia historii opowiedzianej przez Mariusza Moroza jest zamach, którego ofiarą padł wielki mistrz zakonu krzyżackiego Werner von Orseln. Tym, który doprowadził do jego śmierci, okazał się natomiast inny rycerz zakonny, Jan von Endorf. Jemu poświęcony jest ten komiks.
Ja, Olga Hepnarova
Sebastian Chosiński pisze krótko o „Ja, Olga Hepnarova” Petra Kazdy i Tomása Weinreba.
Krótko o filmach: Ant-Man i Osa
Agnieszka Szady pisze krótko o najnowszym filmie Marvel Cinematic Universe.
Po komiks marsz: Sierpień 2018
Dwadzieścia lat temu to tyle komiksów nie wychodziło w ciągu całego roku. A tutaj środek lata i proszę. Oto kilka komiksów wybranych przez nas z kilkudziesięciu, które ukażą się w sierpniu.
Wiatr ze Wschodu (67)
Co ciekawego wydarzyło się na rosyjskojęzycznym rynku książki fantastycznej w roku 2017? Oto subiektywny przegląd nowych nabytków w bibliotece redaktora WzW.
Niekoniecznie jasno pisane: Nazywam się Yans!
W 1988 roku pojawił się w Polsce komiks, który dziś, dokładnie trzy dekady później, pozostaje jednym z najżywszych komiksowych wspomnień z „tamtych lat”. Bohater z nieprzytomną kobietą (może ukochaną?) na rękach, uciekający przed bliżej niezidentyfikowanymi żołnierzami, a wszystko w ponurej postapokaliptycznej scenerii. Zajrzyjmy do „Yansa” po trzydziestu latach jeszcze raz.
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…] – kanał informacyjny działu [więcej…] – kanał informacyjny blogu
kinowedvd i blu-raykinowe (wybrane)dvd i blu-ray (wybrane)
Esensja ogląda: Styczeń 2018 (2)Dziś druga styczniowa edycja cyklu krótkich recenzji filmowych.
Miłosz Cybowski, Jarosław Loretz, Agnieszka ‘Achika’ SzadyEsensja ogląda: Styczeń 2018 (2)Dziś druga styczniowa edycja cyklu krótkich recenzji filmowych. Kino Agnieszka ‘Achika’ Szady [70%] Główną bohaterką jest urocza i irytująca Moonee – kilkuletnia dziewczynka mieszkająca w motelu niedaleko Disneylandu. Jej agresywna, nieprzystosowana społecznie matka żyje z dnia na dzień, imając się mniej i bardziej nielegalnych zajęć, zaś dziecko chowa się właściwie samo, wyrastając na małą chuligankę. Disneylandu w tym filmie zupełnie nie widać: tylko raz oglądamy wraz z bohaterkami fajerwerki, w tle migają markety z napisem „wyprzedaż pamiątek”, a jedna z szos nazywa się Aleja Siedmiu Krasnoludków. W motelu teoretycznie powinni zatrzymywać się turyści, ale w praktyce jest on siedliskiem niezamożnych rodzin lub samotnych matek. Tylko raz zajeżdża tam para w podróży poślubnej, jednak okazuje się, że zaszła pomyłka w adresie. Niestety, ten wątek zostaje pozostawiony zupełnie bez zamknięcia, co powoduje lekkie uczucie niedosytu. Drugim dziwnie urwanym wątkiem jest rozmowa między kierownikiem motelu a jego synem (jak się z pewnym trudem można domyślić, w rozmowie chodzi o rozwiedzioną rodzicielkę) – skoro głównymi bohaterkami są Moonee i Halley, to po co wprowadzać niezrozumiałe i kompletnie niezwiązane z nimi scenki? Nawiasem mówiąc, kierownik – Bobby (w tej roli rewelacyjny Willem Dafoe) – jest najciekawszą i najlepiej zagraną postacią. Zarazem groźny (musi przecież egzekwować płacenie czynszu oraz spokój na terenie obiektu) i ojcowski, traktujący dzieciaki lokatorów trochę jakby były jego siostrzeńcami czy bratankami. Cierpliwie znosi chamskie wybryki Halley, można domniemywać, że żal mu jej zmarnowanego życia. Film jest nieco smutny, ale tylko z perspektywy dorosłego widza. Moonee tak naprawdę ma sielskie dzieciństwo: biega gdzie tylko chce, ma przyjaciół w swoim wieku łąki do biegania i drzewa do wspinania (gdyby akcja działa się w dużym mieście, efekt całości byłby pewnie znacznie bardziej przygnębiający), matka jest dla niej dobra i mimo demoralizacji jako-tako chroni przed zetknięciem ze złem czy smutkiem. Tylko my zdajemy sobie sprawę, że za parę lat mała pewnie powieli życiorys Halley. DVD / BD Jarosław Loretz [70%] Są filmy, którym sporą krzywdę wyrządzają ich własne trailery. Tak jest w przypadku „Pasażerów”, dramatu sf z mocnym wątkiem romantycznym, którego trailer sugerował widzom, że dostaną thriller sf. A że nie dostali, wielu z nich zjechało produkcję jak burą sukę. Absolutnie niesłusznie, bo film – może i nieprzesadnie ambitny – ma w sobie wiele uroku i z rzadko spotykaną łatwością potrafi wytworzyć melancholijny klimat nostalgii za dawną, gładką space operą. Pomaga w tym skromna, kompletnie zagubiona w gigantycznej kubaturze statku obsada (Jennifer Lawrence jak zwykle błyszczy, ale to Michael Sheen w roli barmana-androida kradnie show), jak również czysty, niezwykle elegancki design wnętrz i spokojna narracja, dosłownie na kwadrans – i to dopiero pod koniec filmu – przybierająca żywsze, okraszone fajerwerkami tempo. Oczywiście, obok zachwytów nad dbałością o detal pojawiają się i wątpliwości – choćby te dotyczące potrzeby pchania w kosmos tak ogromnej jednostki, w której przez bite 120 lat międzygwiezdnej podróży wszystko świeci, mryga i się nudzi (jak choćby android czy samobieżne odkurzaczyki, notabene przesłodko odmalowane, dają się bowiem wabić okruszkami jak gołębie), w dodatku pławiąc się w ogromnych ilościach powietrza, podczas gdy pierwsi ludzie mają się pojawić wśród tych rozbuchanych cudowności dosłownie na pięć minut przed dotarciem do celu. Również komory z kapsułami hibernacyjnymi są rozłożone z zupełnym pominięciem jakiejkolwiek ergonomii i sensu. No ale cóż – miało być ujmująco ładnie, i jest ujmująco ładnie. Że niezbyt oryginalnie? Cóż z tego, skoro seans mija całkiem szybko, pełen miłych odczuć i fascynujących wrażeń estetycznych. Trzeba tylko pamiętać o tym, żeby przypadkiem nie rzucić okiem na trailer i nie rozbudzić w sobie oczekiwań na akcję z przytupem. Bo takiej tu nie ma. • • • Miłosz Cybowski [70%] Ja, dla odmiany, trailera filmu nie widziałem, ale po cichu liczyłem na ciekawe podejście do podróży w kosmosie w klimatach właśnie niekocznienie logicznej space opery. I nie mogę powiedzieć, by pod względem samego klimatu film zawodził. Dla fanów gatunku znajdzie się tu z pewnością wiele ciekawych odniesień do innych klasyków gatunku (sam powód awarii przypominał do złudzenia „Pitch Black”, pierwszy i najlepszy film z Riddickiem w roli głównej). Czy w takim razie ludzie oczekujący solidnej dawki sf odejdą rozczarowani? Może się tak stać, bo gatunkowo film jest czystej maści romansidłem w kosmosie. I to, dodajmy, z użyciem tylko i wyłącznie trójki aktorów (no, pojawia się też czwarta postać, ale to bardziej dla zagęszczenia klimatu). Akcja ciągnie się leniwie, nie zabrakło też kilku dłużyzn, ale jeśli nie wciągną nas relacje między parą głównych bohaterów, to zawsze możemy próbować nasycić się samym klimatem. Seans pozostawia po sobie co prawda pewien niedosyt, ale mimo wszystko warto.  23 stycznia 2018 |
„McQueen”, będąc zajmująca opowieścią biograficzną, rzuca też wiele światła na świat mody, ukazując ją jako osobną dziedzinę sztuki współczesnej.
więcej »
„Mamma Mia. Here We Go Again”, nie będąc dziełem zbyt wyrafinowanym, nie posiadając specjalnie ambitnej fabuły, nadal potrafi dostarczyć widzowi dużo przyjemności.
więcej »
Po śmiałym rajdzie na Budionnowsk w 1995 roku stał się jednym z największych wrogów Rosji, z którym później jednak trzeba było się porozumieć. Ale gdy we wrześniu 2004 roku wziął na siebie odpowiedzialność za masakrę w szkole w Biesłanie, nie było już pola do negocjacji – zapadła decyzja o fizycznym wyeliminowaniu Szamila Basajewa. Jak do tego doszło, opowiada dramat Aleksandra Arawina „Decyzja o likwidacji”.
więcej »
Kocyk zabójca
— Jarosław Loretz
Wilkołak spod budki z piwem
— Jarosław Loretz
Wilkołak sauté
— Jarosław Loretz
Klient w garniturze jest mniej awanturujący się
— Jarosław Loretz
Narodowy zombie
— Jarosław Loretz
Nasze mięso armatnie
— Jarosław Loretz
Nasi międzynarodowo
— Jarosław Loretz
Muchy na uwięzi
— Jarosław Loretz
Sierpem go, i kamieniem!
— Jarosław Loretz
Zaciskanie zębów: Level 2
— Jarosław Loretz
6. Konkurs na Recenzję Filmową: Papierek lakmusowy
— Adrian Jankowski
Ameryka jak wielki park Disneya
— Jarosław Robak
NajAmerican Film Festival 2017
— Jarosław Robak, Kamil Witek
Esensja ogląda: Maj 2017
— Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk
Na bezludnym statku
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Na bezludnym statku
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Imitacja
— Karolina Ćwiek-Rogalska
Esensja ogląda: Czerwiec 2012
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Mateusz Kowalski, Alicja Kuciel, Małgorzata Steciak, Agnieszka Szady
Buscemi ma norweskiego bliźniaka!
— Konrad Wągrowski
Kolaboracja z Przedwiecznymi
— Jarosław Loretz
Łabędziem w przestworza… w duchu Miyazakiego?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Wywiad z wampirem 2.0
— Miłosz Cybowski
Modelka zombie czy ta, która ubiera się po ciemku?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Wojny nieustające
— Jarosław Loretz
O elfach i inteligentnych prezerwatywach
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Ściga nas uzbrojona rysowniczka komiksów!
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Niedojadki
— Jarosław Loretz
20 najlepszych książeczek Tytusa, Romka i A’Tomka
— M. Fitzner, Wojciech Gołąbowski, Adam Kordaś, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski
Wielkie kłopoty małej świnki
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
