Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 29 maja 2022

Pan Samochodzik po latach: Pośród szaleńców i gangsterów
„Pan Samochodzik i człowiek z UFO” pod wieloma względami różni się do poprzednich części cyklu Zbigniewa Nienackiego. Nie dość bowiem, że akcja powieści toczy się poza Europą, to jeszcze istotne znaczenie ma tutaj wątek fantastyczny. Zapewne w ten sposób autor starał się zdyskontować rosnącą w latach osiemdziesiątych popularność literatury science fiction, ale zabieg ten może budzić ambiwalentne odczucia.
Pulsujący rytm metropolii
„Kot w Tokio” to nowoczesna opowieść o japońskiej stolicy i jej mieszkańcach. Smaki, kolory, zapachy, dźwięki wibrują i mieszają się ze sobą, tworząc jedyny w swoim rodzaju pejzaż wielkiego miasta.
Kroniki księżycowe: Zanik ducha albo „jak od pospolitości zbawić świat”
W drugiej części Trylogii Księżycowej Jerzego Żuławskiego dwóch członków Bractwa Prawdy nieopatrznie uruchomiło statek kosmiczny Marka Zwycięzcy i ku własnemu przerażeniu wystartowało na Ziemię. Co zastaną, gdy już dolecą?
Upload: Sez. 2. odc. 7. Powrót z zaświatów
Nie ulega wątpliwości, że para głównych bohaterów jest naprawdę zdeterminowana, aby uniemożliwić realizację planu Davida Choaka. W tym celu Nathan musi odzyskać dostęp do tylnych furtek ukrytych w jego programie, który został wykorzystany przez Freeyond. Dokonanie tego nie będzie jednak takie proste.
Krótko o grach: Technika walki gazrurką
Dawno żadna gra komputerowa (a do tego zręcznościówka!) nie sprawiła mi tyle frajdy co „Streets of Rage 4”. Czwarta odsłona hitu sprzed lat może nie jest żadną rewolucją, ale w świetnym stylu reaktywuje nieco już wyświechtany gatunek.
Iść w stronę słońca
„Legendarne miasta” to tytuł pierwszego tomu z przygodami Alvara Mayora. Album zawiera osiemnaście rozgrywających się w XVI wieku opowieści o przygodach tajemniczego przewodnika, który w kolejnych podróżach po Ameryce Południowej poszukuje prawdy o sobie samym.
Wspomnienie przyszłości
W naszej Galerii prezentujemy prace tegorocznego laureata nagrody Best Artist przyznanej przez Europejskie Stowarzyszenie Science Fiction (ESFS) – Rocha Urbaniaka

Filmy

Magazyn CCXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Władimir Kott
‹Karp rozmrożony›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Karp rozmrożony
Tytuł oryginalny	Карп отмороженный
Reżyseria	Władimir Kott
Zdjęcia	Michaił Agranowicz
Scenariusz	Andriej Taratuchin, Dmitrij Łanczichin, Oksana Karas, Władimir Kott
Obsada	Marina Niejołowa, Alisa Frejndlich, Jewgienij Mironow, Anton Szpińkow, Tatiana Tuzowa, Olga Kożewnikowa, Natalia Surkowa, Siergiej Puskiepalis
Muzyka	Rusłan Muratow
Rok produkcji	2017
Kraj produkcji	Rosja
Czas trwania	101 min
Gatunek	dramat, komedia
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

East Side Story: Dwie – wcale nie zgryźliwe – tetryczki
[Władimir Kott „Karp rozmrożony” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Pojawiająca się w tytule najnowszego filmu Władimira Kotta ryba nie ma nic wspólnego z Wigilią ani świętami Bożego Narodzenia. Symbolizuje coś innego, choć związanego – luźno – z tradycją chrześcijańską. „Karp rozmrożony” to bardzo gorzka komedia o przemijaniu i miłości, której akcja rozgrywa się na głębokiej rosyjskiej prowincji.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Dwie – wcale nie zgryźliwe – tetryczki
[Władimir Kott „Karp rozmrożony” - recenzja]

Władimir Kott
‹Karp rozmrożony›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Karp rozmrożony
Tytuł oryginalny	Карп отмороженный
Reżyseria	Władimir Kott
Zdjęcia	Michaił Agranowicz
Scenariusz	Andriej Taratuchin, Dmitrij Łanczichin, Oksana Karas, Władimir Kott
Obsada	Marina Niejołowa, Alisa Frejndlich, Jewgienij Mironow, Anton Szpińkow, Tatiana Tuzowa, Olga Kożewnikowa, Natalia Surkowa, Siergiej Puskiepalis
Muzyka	Rusłan Muratow
Rok produkcji	2017
Kraj produkcji	Rosja
Czas trwania	101 min
Gatunek	dramat, komedia
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Mają Rosjanie pociechę z braci-bliźniaków Kottów. Urodzeni 22 lutego 1973 roku Władimir i Aleksandr są cenionymi reżyserami i scenarzystami filmowymi, których dzieła zdobyły już niejedną festiwalową nagrodę. Nie prześcigają się w tworzeniu nowych obrazów, nie rywalizują ani ze sobą, ani z innymi; odzywają się dopiero wtedy, gdy mają coś istotnego do powiedzenia. O obu mieliśmy już okazję parokrotnie pisać. Władimir Konstantinowicz zagościł na łamach „Esensji” chociażby jako twórca przejmujących dramatów psychologicznych „Gromozeka” (2010) oraz inspirowanego powieścią Maksima Gorkiego – przeniesionego jednak w czasy współczesne, to jest w XXI wiek – „Na dnie” (2014). Ukończywszy pracę nad ostatnim ze wspomnianych filmów, Kott zabrał się za „Karpia rozmrożonego”. Jako podstawę scenariusza wykorzystał nowelę autorstwa aktora Andrieja Taratuchina, którą dopracował jeszcze, korzystając z pomocy Dmitrija Łanczichina („Klasa specjalna”) oraz Oksany Karas („Lodołamacz”, „Dobry chłopiec”).

Bohaterką tej ironiczno-gorzkiej prowincjonalnej opowieści o przemijaniu jest emerytowana nauczycielka Jelena Michajłowna Nikiforowa. Od wielu już lat mieszka sama, zmagając się z trudami codziennego życia i nękającymi ją dolegliwościami. W pewnym sensie sama tak sobie pościeliła. Wcześnie została wdową; Siergieja, dużo starszego od niej, nigdy nie kochała, może dlatego po jego śmierci nie związała się z innym mężczyzną. Jedyną radością był dla niej ukochany syn Oleg. Nikiforowej zależało na tym, aby zdobył wykształcenie, dlatego po ukończeniu szkoły nalegała na to, aby wyjechał do dużego miasta. Chłopak uległ matce, pozostawiając w miasteczku swoją ukochaną Nataszę, zdobył dyplom, potem zaczął robić karierę i zdobył majątek. Teraz, wiecznie zapracowany, nie ma nawet czasu, aby oderwać się od codziennych zajęć i odwiedzić rodzicielkę. Ostatni raz był u niej… pięć lat temu. I kto wie, ile czasu jeszcze by minęło przed jego kolejnymi odwiedzinami, gdyby nie alarmistyczny telefon od „cioci Ludy”, czyli Ludmiły Baranowej, sąsiadki i przyjaciółki Jeleny Michajłownej.

W tym momencie zaczyna się właściwa część filmu. Wiekowa Jelena Michajłowna dowiaduje się bowiem od swego lekarza, byłego ucznia, że cierpi na niezwykle poważną chorobę serca. Może umrzeć w każdej chwili. Gdy wraca z przychodni do domu, spotyka po drodze rybaka Walerę (kolejnego z wychowanków), od którego dostaje, choć bardzo wzbrania się przed tym, karpia. Co ma teraz zrobić z nieszczęsną rybą? Z braku lepszego pomysłu pakuje ją do zamrażalnika. W czasie tej czynności nagle traci przytomność. Wezwany przez Ludę Oleg odbiera matkę ze szpitala i odwozi ją do domu. Nie może jednak zostać, obowiązki wzywają go do miasta – interesu trzeba pilnować, aby nie przepadła kolejna okazja podpisania korzystnego kontraktu. Staruszka nie ma mu tego za złe; przecież kiedyś sama wypchnęła go z domu w wielki świat. Wie, że jej samotność jest konsekwencją tamtej decyzji sprzed lat. Nie utyskuje więc, nie żali się, ale wręcz przeciwnie – decyduje się pomóc zapracowanemu synowi.

Jak? Następnego dnia po powrocie ze szpitala postanawia rozpocząć przygotowania do… własnego pogrzebu. Chce – jeszcze za życia – załatwić wszystkie formalności, dokonać wszystkich niezbędnych zakupów, aby Oleg Siergiejewicz, kiedy stanie się już najgorsze, nie musiał poświęcać swego cennego czasu na bieganie po sklepach i urzędach. Nie trzeba chyba dodawać, że takie podejście do sprawy budzi wielkie zdziwienie osób, które stają teraz na drodze Jeleny Michajłownej. Władimir Kott podszedł do swojej bohaterki z wielką delikatnością i czułością. Kreśląc portret psychologiczny Nikiforowej, przedstawia kobietą inteligentną i zdecydowaną, pozbawioną uprzedzeń i – na swój sposób – odważną, bo pogodzoną z tym, co ostateczne. Na jej tle zupełnie inaczej wypada Oleg – niekonkretny, rozchwiany emocjonalnie, w pewnym sensie wykorzeniony, ponieważ wyrwany, wbrew swej woli, ze swego naturalnego małomiasteczkowego środowiska. Syn Jeleny Michajłownej nigdy bowiem tak naprawdę nie zapuścił korzeni w nowym miejscu zamieszkania, z czego zaczyna zdawać sobie sprawę, kiedy to komiczny przypadek sprawia, że musi pozostać w rodzinnej miejscowości dłużej.

Premiera festiwalowa „Karpia rozmrożonego” miała miejsce w końcu czerwca ubiegłego roku podczas Moskiewskiego Festiwalu Filmowego, gdzie dzieło Władimira Konstantinowicza zgarnęło nagrodę publiczności oraz otrzymało nominację do lauru za najlepszy film. I chociaż reżyser musiał obejść się smakiem – statuetkę Złotego Świętego Jerzego otrzymał bowiem kto inny – nie krył zadowolenia. Polscy widzowie mogli obejrzeli obraz Kotta podczas listopadowego „Sputnika nad Polską”. Do szerokiej dystrybucji w ojczyźnie autora „Karp…” trafił jednak dopiero przed kilkoma dniami (18 stycznia). Hitem rosyjskich kin na pewno nie zostanie, ale kto się na niego wybierze – żałował na pewno nie będzie. Ta nostalgiczna opowieść, niepozbawiona momentów autentycznie zabawnych, ale i nadzwyczaj wzruszających ma w sobie niezwykły czar. Momentami przypomina „Dwóch zgryźliwych tetryków” (1993) Donalda Petriego, choć na tle amerykańskiej produkcji jawi się jako dzieło głębiej osadzone psychologicznie, przekazujące więcej prawdy o współczesnym świecie. Ale może przekonanie o tym wynika z tego, że zwyczajnie przedstawia rzeczywistość bliższą nam mentalnie.

W głównych rolach Kott obsadził gwiazdy kina radzieckiego i rosyjskiego. Nikiforową zagrała rzadko pojawiająca się w ostatnich latach na ekranie siedemdziesięcioletnia Marina Niejołowa („Monolog”), w jej syna wcielił się Jewgienij Mironow („Norweg”, „Czas pionierów”, „Matylda”), natomiast w ciocię Ludę – legendarna Alisa Frejndlich („Półtora pokoju, czyli Sentymentalna podróż do ojczyzny”, „Bolszoj”). Znanych twarzy nie zabrakło także w znaczących epizodach. Siergiej Puskiepalis („Dziewięć dni i jeden poranek”, „Bitwa o Sewastopol”) zagrał patologa Anisimowa, Aleksandr Baszirow („Kraina Oz”, „Muchamory”) – sprzedawcę trumien, Natalia Surkowa („Dureń”, „Rozwód na własne życzenie”) – pracownicę Urzędu Stanu Cywilnego, natomiast Anton Szpińkow („Sniegir”, „Przyciąganie”) – wnuka Ludmiła Baranowej. Za kamerą w roli operatora stanął doświadczony Michaił Arganowicz (słynna gruzińska „Pokuta”, „Miłość ON/OFF”), a ścieżka dźwiękowa wyszła spod ręki Rusłana Muratowa („Admirał”, „Pod przykrywką”, „Wysocki”).

21 stycznia 2018

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Krótko o filmach: Dolina Baztán: Inguma
Sebastian Chosiński

28 V 2022

W „Ofierze dla burzy” – ostatniej części kryminalnej trylogii Dolores Redondo – inspektor Amaia Salazar rozwiązuje wszystkie (a przynajmniej tak się wydaje) mroczne tajemnice swojej rodziny. By tak się stało, musi po raz kolejny zaryzykować własnym życiem. Naprzeciw niej staje bowiem sam Inguma – demon zakradający się do domów i mordujący ludzi w czasie snu.

więcej »

Krótko o filmach: Dolina Baztán: Tarttalo
Sebastian Chosiński

27 V 2022

W ekranizacji drugiej części mrocznej trylogii kryminalnej Dolores Redondo o mieszkańcach doliny Baztán inspektor Amaia Salazar musi podążyć tropem kolejnej mitologicznej postaci – pożerającego ludzi cyklopa Tarttala. Co gorsza, wszystko wskazuje na to, że jego wyznawczynią może być nawet matka policjantki.

więcej »

Krótko o filmach: Dolina Baztán: Basajaun
Sebastian Chosiński

26 V 2022

W malowniczo położonej, ale jednocześnie mrocznej nawarskiej dolinie Baztán zaczynają ginąć młode dziewczyny. Przesądni mieszkańcy wierzą, że może za to odpowiadać Basajaun – postać z mitologii baskijskiej. Oddelegowana do przeprowadzenia śledztwa inspektor Amaia Salazar myśli bardziej racjonalnie i szuka nie ducha, lecz człowieka.

więcej »