Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Greta Gerwig
‹Lady Bird›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLady Bird
Dystrybutor UIP
Data premiery2 marca 2018
ReżyseriaGreta Gerwig
ZdjęciaSam Levy
Scenariusz
ObsadaSaoirse Ronan, Laurie Metcalf, Tracy Letts, Lucas Hedges, Timothée Chalamet, Beanie Feldstein, Lois Smith, Stephen Henderson
MuzykaJon Brion
Rok produkcji2017
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania94 min
WWW
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Pretty in Pink
[Greta Gerwig „Lady Bird” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Rewelacyjny reżyserski debiut Grety Gerwig opowiada o tym, jak magiczny i radosny potrafi być okres dojrzewania – ale również o pierwszych wielkich rozczarowaniach. Dzięki wspaniałym, godnym Oscarów kreacjom Saoirse Ronan i Laurie Metcalf „Lady Bird” to również przejmujący portret trudnej miłości matki i córki.

Jarosław Robak

Pretty in Pink
[Greta Gerwig „Lady Bird” - recenzja]

Rewelacyjny reżyserski debiut Grety Gerwig opowiada o tym, jak magiczny i radosny potrafi być okres dojrzewania – ale również o pierwszych wielkich rozczarowaniach. Dzięki wspaniałym, godnym Oscarów kreacjom Saoirse Ronan i Laurie Metcalf „Lady Bird” to również przejmujący portret trudnej miłości matki i córki.

Greta Gerwig
‹Lady Bird›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLady Bird
Dystrybutor UIP
Data premiery2 marca 2018
ReżyseriaGreta Gerwig
ZdjęciaSam Levy
Scenariusz
ObsadaSaoirse Ronan, Laurie Metcalf, Tracy Letts, Lucas Hedges, Timothée Chalamet, Beanie Feldstein, Lois Smith, Stephen Henderson
MuzykaJon Brion
Rok produkcji2017
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania94 min
WWW
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Rasizm, mizoginia, kłamstwa polityków, hipokryzja społeczeństwa – wszystko to słusznie wkurza i smuci (i może być niezłym tematem oscarowej produkcji). „Nie zawsze musi chodzić o wojnę”, mówi jednak nastoletnia bohaterka reżyserskiego debiutu Grety Gerwig, gdy w jednej z najbardziej przejmujących scen filmu odkrywa, że życie przynosi także bolesne udręki i rozczarowania mniejszej skali – miłosny zawód może dręczyć nawet bardziej niż 11 września albo polityka Republikanów, zwłaszcza gdy masz kilkanaście lat. Problemy dorastania nie są może najbardziej oryginalnym tematem w historii kina – ale gdy potraktowane są tak mądrze i szczerze jak w filmie Gerwig, nie powinno dziwić, że konkurują o najważniejsze nagrody z fabułami o większym społecznym rezonansie.
Christine – a właściwie Lady Bird (bo takie imię zdecydowała się nadać sama sobie) – to nastolatka z Sacramento, uczennica katolickiego liceum, pochodząca z liberalnej, wykształconej rodziny. Dziewczyna boryka się z typowymi dla jej wieku problemami – spięcia z matką, romantyczne zawirowania, podciąganie ocen na koniec semestru, zakup sukienki na bal maturalny. Film zbudowany jest z króciutkich fragmentów, scenek to zabawnych (genialna jest choćby ta, w której Lady Bird w towarzystwie przyjaciółki zajada się opłatkami komunijnymi niczym chipsami), to bardziej melancholijnych; ma pełen werwy rytm, który oddaje towarzyszące dojrzewaniu poczucie, że wszystko, co się teraz wydarza, jest magiczne i najważniejsze na świecie.
Tytułowa Lady Bird (fantastyczna Saoirse Ronan z najbardziej uroczym trądzikiem w dziejach kina), farbująca włosy na różowo, wygadana dziewczyna jest bohaterką „większą niż życie”, ale daleko jej do nadświadomej ironistki Juno; nie jest też postacią, której ekscentryczność dałoby się bezwarunkowo polubić: bywa pretensjonalna, egocentryczna, kłamie jak z nut. A chwilę potem potrafi zachwycić dobrocią i wyrozumiałością. Udaje przed znajomymi wyrafinowanie, a potem wypisuje na ścianie pokoju imiona chłopaków, w których się kocha. Ma w sobie tyleż z buntowniczki, co z konformistki. Chaotyczne wybory Lady Bird podyktowane są pragnieniem zaznaczenia swojego „ja”, realizacji własnego potencjału – choć bohaterka nie bardzo wie, ani czym jest to „ja”, ani jaki to potencjał. Gerwig przekonuje jednak, że nic bardziej naturalnego, niż taki nastoletni mętlik w głowie – co więcej, to właśnie on pozwala dowiedzieć się o sobie czegoś ciekawego: bohaterka uważa Sacramento, gdzie mieszka, za dziurę i nie szczędzi okazji, by wytykać jej niedoskonałości – ale to, co brzmi jak pozerskie malkontenctwo, zostaje pod koniec filmu odwrócone o 180 stopni i okazuje się, nieoczekiwanie również dla samej Lady Bird, wyrazem głębokiego przywiązania.
„Lady Bird” to również znakomity portret relacji córki z matką. Nietrudno się domyślić, że z taką osobowością, dziewczyna potrafi być prawdziwym utrapieniem – Gerwig pokazuje więc tarcia i wzajemne pretensje, ale udaje się jej uchwycić również czułość; trudną, wielką miłość, w której konflikty podszyte są kompleksami i lękiem przed odrzuceniem. Wspólne sceny Ronan i Laurie Metcalf są wspaniałe, nierzadko w kilkadziesiąt sekund ujmują całą złożoność więzi między bohaterkami – choćby podczas awantury o nieposkładane ubrania, gdy udaje się zawrzeć zarówno iskrzenie, jak i zrozumienie dla cudzej frustracji.
Gerwig akcentuje w filmie róż – różowe są włosy bohaterki, ściany w jej pokoju, gips na rękę, wreszcie sukienka na bal maturalny. Już choćby z tego powodu trudno nie pomyśleć podczas seansu o „Dziewczynie w różowej sukience”. Skojarzenie będzie o tyle nieprzypadkowe, że – podobnie jak w wyprodukowanym przez Johna Hughesa klasyku młodzieżowej komedii – bardzo duże znaczenie w „Lady Bird” odgrywa status społeczno-ekonomiczny bohaterów. W „Dziewczynie…” Molly Ringwald grała córkę wychowywaną samotnie przez bezrobotnego ojca, zakochaną w bogatym chłopaku – w filmie Gerwig dyplomy wyższych uczelni nie chronią rodziny bohaterki przed utratą płynności finansowej, a sama Lady Bird często koloryzuje na temat pieniędzy, w zależności od celu, który chce osiągnąć – albo pozuje na rezydentkę najlepszej dzielnicy, albo przesadza w drugą stronę, jak wtedy, gdy mówi, że mieszka „po złej stronie torów” (co oznacza biedniejszą, „podejrzaną” część miasta). Takim fantazjowaniem można chwilowo wkupić się w łaski rówieśników, ale nikt nie dostanie się w ten sposób na studia (przynajmniej w USA): bohaterka ma głowę pełną bliżej niesprecyzowanych pomysłów, ale jej marzenia mogą prysnąć jeszcze zanim na któryś się zdecyduje.
Reżyserka nie popada jednak w pesymizm – przenosi za to na ekran pełen życia świat, zachęcający do kreatywności i poszukiwania: tu nie dziwi kółko teatralne prowadzone przez wuefistę, zakonnice doceniające antyklerykalne dowcipy, przystojni chłopcy zaczytujący się w Howardzie Zinnie – nawet w Sacramento, które, mając w sąsiedztwie San Francisco czy Los Angeles, wydaje się prowincją, można znaleźć odkrycia i inspiracje. Część z nich skończy się rozczarowaniem, ale inne przyniosą ekscytujące niespodzianki.
koniec
5 marca 2018

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

The Last of Us: Odc. 8. Żeby żyć, trzeba jeść
Marcin Mroziuk

24 III 2023

Trzeba przyznać, że ten odcinek – w odróżnieniu od poprzedniego – wreszcie dostarcza widzom atrakcji, na jakie czekają. Para głównych bohaterów musi bowiem przetrwać nie tylko borykając się z chorobą Joela i niedoborem jedzenia, ale także stawić czoła grupie naprawdę groźnych ludzi.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: W starej twierdzy w Kokandzie
Sebastian Chosiński

22 III 2023

Po trzech tadżyckich miniserialach opowiadających o instalowaniu władzy radzieckiej w Turkiestanie przyszła kolej na telewizyjne dzieło rodem z Uzbekistanu (chociaż z licznym udziałem aktorów rosyjskich, w tym samego Aleksandra Kajdanowskiego). Trzyczęściowa historia „Było to w Kokandzie” autorstwa Uzbeka Uczkuna Nazarowa oparta została na motywach wydanej w 1939 roku powieści Nikołaja Nikitina.

więcej »

Sprawa prywatna: Odc. 7. Tajemnica maski demona
Marcin Mroziuk

20 III 2023

Po raz kolejny możemy się przekonać, że główna bohaterka jest w gorącej wodzie kąpana, a zarazem ufając swej intuicji jest skłonna zaufać różnym osobom, nie zważając na wysuwane przeciw nim oskarżenia. Przy tej okazji wystawione na próbę będą też jej uczucia do Pabla i Andrésa, a na razie trudno przesądzić, czy któryś z nich w końcu zawładnie je sercem.

więcej »

Polecamy

Dekoracje waść niszczysz!

Z filmu wyjęte:

Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz

Ten człowiek jeszcze oddycha!
— Jarosław Loretz

Dama przed podróżą
— Jarosław Loretz

Dama w podróży
— Jarosław Loretz

Wymarzony kochanek
— Jarosław Loretz

Spaleni słońcem
— Jarosław Loretz

Dymek w lesie
— Jarosław Loretz

Beczka bezpieczeństwa
— Jarosław Loretz

Pomsta na ufokach
— Jarosław Loretz

Zupa jednak wyszła za słona
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Marzec 2018 (2)
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Żmije
— Jarosław Robak

American Film Festiwal 2018 (1)
— Jarosław Robak, Kamil Witek

Szycie wewnętrzne
— Jarosław Robak

Film o filmie tak złym, że aż dobrym
— Jarosław Robak

Czarująca historia miłosna
— Jarosław Robak

Remanent filmowy 2017
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Grzegorz Fortuna, Adam Kordaś, Marcin Osuch, Jarosław Robak, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Ameryka jak wielki park Disneya
— Jarosław Robak

Duch Ameryki a kwestia rasowa
— Jarosław Robak

NajAmerican Film Festival 2017
— Jarosław Robak, Kamil Witek

Ciemno
— Jarosław Robak

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.