Krótko o filmach: Hotel Transylwania 3Film raczej dla dzieci niż dla rodziców.
![]()
Wyszukaj / Kup Trzeci film o potworach z Transylwanii zaczyna się od retrospektywnego skoku o ponad wiek wstecz. Okazuje się, że nawet wtedy wampiry, mumie, frankensteiny i ich kumple mieli swoje kłopoty. Ich uosobieniem był niejaki van Helsing, łowca potworów. W tym fachu postać tyle dynamiczna co nieskuteczna. Jego działania od pewnego momentu bardziej męczyły ściganych niż czymś groziły. I już wydawało się, że dostaniemy prequel o tym jak to zmęczony pościgami, Drak wpadnie na pomysł założenia klimatycznego hotelu w nie mniej klimatycznej Transylwanii. A jednak nie. Już współcześnie, po serii rodzinnych dyskusji, Drak z rodziną i przyjaciółmi ruszają w podróż życia oceanicznym wycieczkowcem (mocno przypominającym Titanica). Oczywiście motyw z łowcą potworów z początku filmu wróci z pełną mocą. Nie wiem jak wcześniejsze części (nie oglądałem) ale „trójka” zdecydowanie nie należy do popularnego od dłuższego czasu modelu filmów „z podwójnym dnem” – coś dla dzieci i coś dla dorosłych. Intryga i idące za nią przesłanie są proste – „ludzie i potwory mogą żyć razem”. Nie znajdziecie tutaj przykładów inteligentnego humoru rodem z filmów Pixara, dominuje slapstick. Ot, Frankenstein rozpadł się na kawałki, ktoś puścił bąka i tak dalej. Zabawnie wypadają śledzie w roli załogi i obsługi na statku oraz kulminacyjna scena pojedynku DJ-ów. Czyli film raczej dla dzieci. Rodzice mogą pójść na zakupy, chyba, że niedziela niehandlowa. ![]() 9 października 2018 |
„Płomienie” Chang-donga Lee jeszcze niedawno wydawały się czarnym koniem w wyścigu oscarowym w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny. Ostatecznie koreańskiemu kandydatowi nie udało prześlizgnąć się ze skróconej listy do finałowej piątki, co oznacza, że nie stanie on w szranki o ostateczne zwycięstwo z „Romą” Alfonso Cuaróna i „Zimną wojną” Pawła Pawlikowskiego, ale i tak dzieło Lee uważane jest za jeden z najważniejszych obrazów zeszłego roku. Dlatego też warto pochylić się nad najnowszym (...)
więcej »M. Night Shyamalan domknął swoją nietypową superbohaterską trylogię, ale poziomowi pierwszego filmu z pewnością nie dorównał.
więcej »Kto by się spodziewał po twórcy „Lobstera” oscarowego kina kostiumowego? Yorgos Lanthimos przyzwyczaił nas do pesymizmu, ekscentrycznych konceptów, dziwacznych bohaterów i absurdalnego, nieludzkiego świata – w „Faworycie” tego nie zabraknie, choć to bez wątpienia najbardziej przystępny film w karierze greckiego reżysera. Najlepszy od czasu „Kła” – także za sprawą trzech wybitnych aktorek.
więcej »Zróbmy sobie statuę
— Jarosław Loretz
Szpiedzy z tamtych lat
— Jarosław Loretz
Zła passa Cyganów
— Jarosław Loretz
Rtęć morderczą jest
— Jarosław Loretz
Karnawał osobliwości
— Jarosław Loretz
Jeszcze à propos jedzenia
— Jarosław Loretz
Smacznego z Ameryki
— Jarosław Loretz
Telewizja cię zje!
— Jarosław Loretz
Na parkowej ławeczce
— Jarosław Loretz
Zombie a… kobieta?
— Jarosław Loretz
Padawan druida
— Konrad Wągrowski
Melodramat z wymieraniem
— Jarosław Loretz
Powrót Bena
— Konrad Wągrowski
Manifest artysty
— Miłosz Cybowski
O dwóch takich, co razem podróżowali
— Marcin Mroziuk
Homo autisticus nadzieją ludzkości
— Jarosław Loretz
Ludzie w hotelu
— Marcin Mroziuk
Upragniona sekta
— Jarosław Loretz
Chrapka na dziecięcie
— Jarosław Loretz
Białe oczka i uśmiechnięta paszcza
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Esensja ogląda: Marzec 2016 (1)
— Jarosław Loretz, Jarosław Robak, Agnieszka ‘Achika’ Szady
Esensja ogląda: Grudzień 2012 (Kino)
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Jakub Gałka, Jarosław Loretz, Marcin T.P. Łuczyński, Daniel Markiewicz, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski
Ciekawe, co na to mama Goliata…
— Marcin Osuch
Kadr, który…: Kadry odnalezione #2
— Marcin Osuch
Przypadek? Nie sądzę
— Marcin Osuch
Instrukcja, głupcze!
— Marcin Osuch
Koniec prywatności
— Marcin Osuch
Krótko o książkach: Piekło gier komputerowych
— Marcin Osuch
Krótko o komiksach: Pożegnanie z „Thorgalem”
— Marcin Osuch
Niedoskonała odyseja kosmiczna
— Marcin Osuch
Mój przyjaciel Stalin
— Marcin Osuch
Krótko o komiksach: Nagich piersi dla młodzieży ciąg dalszy
— Marcin Osuch