XIX wiek, Dziki Zachód. Tytułowi braci Sisters (John C. Reilly i Joaquin Phoenix) to para bezwzględnych rewolwerowców na usługach złowrogiego, choć niespecjalnie pokazywanego w filmie Komandora. Poznajemy ich, gdy bez skrupułów wykonują wyrok na ludziach, którzy narazili się ich pryncypałowi (dodajmy, że sama strzelanina, jak przystało na oryginalny western, w którym to nie pojedynki na Colty są najważniejsze, ukazana jest jako feeria błysków i huków w filmowanych z daleka domku). Wkrótce otrzymują nowe zadanie – mają dopaść niejakiego Hermanna Warma, ale przed egzekucją muszą mu wydrzeć jego tajemnicę – pewien, mogący przynieść fortunę, wynalazek. Śladami tajemniczego wynalazcy podąża inny mężczyzna na usługach Komandora – tropiciel John Morris (Jake Gyllenhaal). To nie jest człowiek od mokrej roboty, jego zadaniem będzie odnalezienie Warma i przekazanie go braciom w celu „dalszej obróbki”. Problem w tym, że Morris, poznając bliżej swój obiekt, pała do niego coraz większą sympatią i coraz mniej chętnie chce oddać w ręce egzekutorów.

A owi egzekutorzy to bardzo malownicza para, na ich relacji głównie bazuje dynamika filmu. Młodszy Charlie jest brutalny, agresywny, impulsywny i – powiedzmy to sobie szerze – niespecjalnie lotny. Starszy Eli to połączenie sprzeczności. Z jednej strony egzekutor i morderca, z drugiej wrażliwa dusza, rozważający sens życia, ulegający romantycznym wzruszeniom i szczerze troszczący się o swego brata. Z kolei Warm i Morris to para jakże nie pasujących do Dzikiego Zachodu idealistów. Gdy ich ścieżki się przetną, możemy spodziewać się niestandardowych rozwiązań.

Nietrudno dostrzec, że film (podobnie zresztą jak i powieść) jest wielką metaforyczną opowieścią, pod tym względem przypominając inny interesujący western sprzed kilku lat „Meek’s Cutoff”. Każdy z bohaterów staje się przykładem innego podejścia do życia i innego sposobu na szukanie jego sensu. Sensu, którego, jak się wydaje odnaleźć nie można, egzystencjalny wydźwięk obrazu silnie uderza w widza. Gdzieś po drodze rozważane są też inne tematy – relacje rodzinne, pojęcie sprawiedliwości, potrzeba stabilizacji, obowiązki jednostki wobec społeczeństwa. Wszystko to czyni z filmu obraz ciekawy, oryginalny, ale, mimo dobrego aktorstwa i niezłego czarnego humoru, raczej trudno przystępny. Niestety nie może dziwić finansowa klapa, jakiej dostąpił na amerykańskim rynku. Nie takich opowieści szukali widzowie.

Mają „Bracia Sisters” znakomite sceny – w szczególności dramatyczną kulminację i jej reperkusje, gdy zastosowany zostaje wynalazek Warma, czy też scenę finałową. Szkoda, że cały film nie utrzymuje się na tak wysokim poziomie, że pojawiają się dłużyzny, sceny zbędne, czujemy nierówny poziom. Otrzymujemy bowiem obraz interesujący, ale też pojawiające się przekonanie, że w jakiś sposób umknęła tu twórcom szansa na stworzenie dzieła wybitnego.