Nie musimy długo czekać, aby zobaczyć makabryczne skutki działalności zombie i kolejnych mieszkańców Centerville padających ich łupem. Jim Jarmusch w oczywisty sposób nawiązuje do klasyki gatunku, składając hołd w szczególności George’owi Romero, ale rozmaitych nawiązań popkulturowych jest tutaj znacznie więcej. Wystarczy wspomnieć, że będący maniakiem komiksów i filmów o zombie sprzedawca Bobby Wiggins nieprzypadkowo zostaje nazwany przez jednego z klientów Frodem, a grany przez Adama Drivera policjant Ronnie Peterson ma breloczek z „Gwiezdnych wojen”. Niewątpliwie najjaśniejszym punktem na ekranie jest zaś postać Zeldy Winston (rewelacyjna Tilda Swinton) – nowej właścicielki zakładu pogrzebowego, która ze swym samurajskim mieczem i dziwnym sposobem wysławiania się sprawia wrażenie, jakby wpadła do Centerville z zupełnie innego filmu.

Możliwość wychwytywania różnego rodzaju nawiązań bez wątpienia zwiększa atrakcyjność „Truposze nie umierają”, ale nie każde mrugnięcie do widzów przynosi tutaj zamierzony efekt. I tak na przykład kiedy dowiadujemy się, że Ronnie Peterson wie, że „to nie może skończyć się dobrze” (co wcześniej wielokrotnie on powtarza), ponieważ przeczytał cały scenariusz, to mamy ochotę skwitować to jedynie wzruszeniem ramion. Można też mieć wątpliwości, czy zombie powinno ciągnąć do rzeczy, które miały dla nich znaczenie za życia (żywe trupy „grające” w baseball to doprawdy dziwaczny widok), czy jednak przede wszystkim powinny atakować ludzi, ale ostatecznie reżyser i scenarzysta ma przecież prawo do zawarcia w swym dziele wyraźnego przesłania (nawet jeśli w tym przypadku nie jest ono jakoś specjalnie odkrywcze). Najważniejsze jest jednak, że w „Truposze nie umierają” znajdziemy naprawdę sporo udanych dialogów i scen, które rzeczywiście nas rozbawią, dlatego mimo wszystko jest to film wart zobaczenia.