Jeżeli wcześniej zapoznaliście się z jakimkolwiek dziełkiem francuskiego mistrza kina absurdu, powinniście mieć świadomość zasad panujących w jego filmowym kramiku. Opary nonsensu wdycha się tu z każdym zaczerpnięciem powietrza. Klimat realności i fabularna sztampa są na zdecydowanym deficycie. W „Deerskin” punkt wyjścia na drodze do stopniowego odrywania się od rzeczywistości jest jednak nie byle jaki. Georges (Jean Dujardin), filmowiec-samozwaniec, melduje się w hotelu na odludziu. Portfel świeci pustkami, karta kredytowa jest bez pokrycia, ostatnie (i to niemałe) pieniądze poszły na zakup kurtki: w idealnym stanie, z frywolnymi frędzlami na rękawach, w kowbojskim stylu i przede wszystkim ze 100% skóry daniela. Jeżeli w tym momencie ogarnęło was uczucie bezgranicznej ekscytacji, sięganie do sedna dalszej motywacji Georges’a nie ma większego sensu. Zapewne właśnie gratulujecie sobie zabójczej stylówki, przeglądacie się w lustrze lub oglądacie własne odbicie w samochodowej szybie. Mężczyzna jednak nie poprzestaje na zachwycie z bezbłędnego szyku. Wszak, dopóki na świecie będą istniały inne kurtki, nie będzie w stanie spać spokojnie.