W „Apollo 13” ktoś zauważył, że ludzie przyzwyczaili się do lotów na Księżyc i kolejne wyprawy nie przyciągają już uwagi publiki. Podobnie widz, oglądający „For All Mankind” i słysząc numery kolejnych planowanych wypraw – 23, 24, skupia się na coraz bardziej komplikujących się relacjach pomiędzy poszczególnymi bohaterami niż na aspektach technologicznych podboju kosmosu. Twórcy serialu odczekali swoje i był to strzał w dziesiątkę. Po pierwsze, ta scena po prostu robi wrażenie, szczególnie gdy oglądamy ją z perspektywy centrum kierowania lotem. Na głównym ekranie, w ciszy (brak fonii), szaleje ogień ale jakimś zbiegiem przypadku wszyscy zajęci są czymś innym. Dopiero po kilku długich sekundach ktoś zauważa dramat rozgrywający się na monitorze. W moim odczuciu chyba najlepsza scena całego serialu. A po drugie, zapewne ważniejsze, to wydarzenie otwiera szerokie możliwości dla dalszego rozwoju intrygi. Dzieje się na Księżycu, bo jest tam już stała baza z trzyosobową załogą, która miała być zmieniona właśnie przez Apollo 23. Dzieje się na Ziemi, bo trzeba zarządzić zdemolowanym harmonogramem lotów, ale przede wszystkim rozpoczyna się śledztwo i szukanie winnych. Taka sytuacja to szansa dla tych ambitnych, którzy ciągle czekają na swoją okazję do zrobienia kariery. Tym bardziej, że impuls i wsparcie przychodzą z najmniej spodziewanego kierunku.