Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 5 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Cathy Yan
‹Ptaki Nocy (i fantastyczna emancypacja pewnej Harley Quinn)›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPtaki Nocy (i fantastyczna emancypacja pewnej Harley Quinn)
Tytuł oryginalnyBirds of Prey: And the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn
Dystrybutor Warner Bros
Data premiery7 lutego 2020
ReżyseriaCathy Yan
ZdjęciaMatthew Libatique
Scenariusz
ObsadaMargot Robbie, Mary Elizabeth Winstead, Ewan McGregor, Jurnee Smollett-Bell, Bojana Novakovic, Ali Wong, Chris Messina, Rosie Perez
MuzykaDaniel Pemberton
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiUSA
WWW
Gatunekakcja, kryminał, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Legion Samobójczyń
[Cathy Yan „Ptaki Nocy (i fantastyczna emancypacja pewnej Harley Quinn)” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
To zupełnie inne Gotham niż to, które mogliśmy oglądać w „Jokerze”. To Gotham… no właśnie, jakie? Swoje zupełnie odmienne wizje jednego z najbardziej rozpoznawalnych komiksowych miast mieli Tim Burton, Christopher Nolan i Todd Phillips. W „Ptakach Nocy…” przestrzeń praktycznie nie istnieje – niezależnie czy to pozbawione charakteru wnętrza, czy też wąskie uliczki, równie dobrze mogące być częścią polskiego osiedla. Dopiero w ostatnim akcie scenografia rzeczywiście staje się rozbudowana, a lokacje bardziej zwariowane.

Adam Lewandowski

Legion Samobójczyń
[Cathy Yan „Ptaki Nocy (i fantastyczna emancypacja pewnej Harley Quinn)” - recenzja]

To zupełnie inne Gotham niż to, które mogliśmy oglądać w „Jokerze”. To Gotham… no właśnie, jakie? Swoje zupełnie odmienne wizje jednego z najbardziej rozpoznawalnych komiksowych miast mieli Tim Burton, Christopher Nolan i Todd Phillips. W „Ptakach Nocy…” przestrzeń praktycznie nie istnieje – niezależnie czy to pozbawione charakteru wnętrza, czy też wąskie uliczki, równie dobrze mogące być częścią polskiego osiedla. Dopiero w ostatnim akcie scenografia rzeczywiście staje się rozbudowana, a lokacje bardziej zwariowane.

Cathy Yan
‹Ptaki Nocy (i fantastyczna emancypacja pewnej Harley Quinn)›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPtaki Nocy (i fantastyczna emancypacja pewnej Harley Quinn)
Tytuł oryginalnyBirds of Prey: And the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn
Dystrybutor Warner Bros
Data premiery7 lutego 2020
ReżyseriaCathy Yan
ZdjęciaMatthew Libatique
Scenariusz
ObsadaMargot Robbie, Mary Elizabeth Winstead, Ewan McGregor, Jurnee Smollett-Bell, Bojana Novakovic, Ali Wong, Chris Messina, Rosie Perez
MuzykaDaniel Pemberton
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiUSA
WWW
Gatunekakcja, kryminał, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Cóż więc z tego, że film jest pstrokaty i kolorowy z całą masą atrakcji atakujących nasze zmysły, skoro brakuje spójnej wizji czasu i miejsca akcji? Momentami przypomina niestety „Batman Forever” i „Batman i Robin” – te znienawidzone produkcje Joela Schumachera, o których chyba wszyscy wolelibyśmy zapomnieć. To wcale nie byłoby dziwne, gdyby nagle wyskoczył tutaj Człowiek-Zagadka w interpretacji Jima Carreya – nie byłby na pewno bardziej przerysowany niż kampowy, ale nie mający w tym filmie wiele do roboty Ewan McGregor.
Reżyserka Cathy Yan nie panuje nad chaotycznym scenariuszem. Nie każdy potrafi przedstawiać retrospekcje za pomocą dynamicznego montażu tak jak Guy Ritchie. Nie każdy potrafi bawić się chronologią tak, żeby wszystko było przejrzyste i zachowało sens tak jak Quentin Tarantino. „Ptaki Nocy…” zaczynają męczyć już po kilkunastu minutach i oczywiście entuzjaści stwierdzą, że ta specyficzna narracja dobrze oddaje psychikę Harley Quinn. Tylko że to przecież nie kino psychologiczne, a rozrywkowe. Sceny akcji to takie kobiece „Commando”. Zamiast Arnolda mamy kilka kobiet, bez problemu radzących sobie z kolejnymi tabunami męskich przeciwników. Wydźwięk feministyczny w filmach traktujących przemoc wobec mężczyzn w tak radosny sposób jest nieco niesmaczny. Tym bardziej, że nawet postaci kobiece są chodzącymi kliszami, a ich genezy próbowano przedstawić w ekstremalnie przyspieszony sposób tak, żeby każda miała swoje 5 minut.
Trudno pozbyć się wrażenia, że Harley Quinn powinna mieć swój film razem z Jokerem, a drużyna Birds of Prey oddzielną produkcję, nieco bardziej poważną i lepiej rozwijającą bohaterki. „Ptaki Nocy…” stają się więźniem własnej prześmiewczej, autoironicznej konwencji trochę jak spaghetti westerny w latach 70. Bezustanne mruganie okiem do widza sprawia, że cała historia traci na znaczeniu. Kolejna scena akcji znowu skończy się tak samo, a kolejny utwór muzyczny przeleci tak szybko, że zaraz o nim zapomnimy. Trzeba jednak przyznać, że ogląda się to znacznie lepiej, gdy bohaterki zaczynają działać razem i wykorzystywać otoczenie do eksterminacji przeciwników. Sekwencje akcji stają się wtedy bardziej zróżnicowane, bo wcześniej polegają głównie na przeplataniu szybkich ujęć ze zwolnionym tempem.
Wydaje się, że w tym przypadku nietrafioną decyzją była kategoria wiekowa R. Świadczą o tym pierwsze doniesienia o rozczarowujących wynikach finansowych oraz dziecinny, infantylny charakter filmu wynikający z narracji Harley. Zmarnowana została okazja do pokazania prawdziwego szaleństwa, które wybuchało z całą mocą chociażby w drugiej połowie „Jokera”. Taki temat aż się prosi o podjęcie większego ryzyka, które być może byłoby możliwe przy zdecydowanie mniejszym budżecie. „Ptaki Nocy…” chciałyby iść ścieżką przetartą przez film Phillipsa, ale za dużo w nich tego samego niestrawnego postmodernizmu co w poprzednim filmie produkowanym przez Margot Robbie, czyli „Terminal”. No cóż, przed superbohaterskim kinem kobiecym jeszcze daleka droga. Oby nadchodzące „Czarna Wdowa” i „Wonder Woman 1984” rozwijały gatunek w bardziej przemyślany sposób.
koniec
10 lutego 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Konsultant: Odc. 5. Nie wszystko złoto, co się świeci
Marcin Mroziuk

5 VI 2023

Na podstawie dotychczasowych wydarzeń mogliśmy podejrzewać, że zadzieranie z Regusem Patoffem z pewnością nie jest bezpieczne. W jeszcze bardziej niepojącym świetle stawia tego tajemniczego konsultanta historia, którą opowiada Craigowi Frank Florez.

więcej »

East Side Story: Na tropie niebezpiecznego szaleńca
Sebastian Chosiński

4 VI 2023

„Spisek Oberona” to, jak dotąd, jedyny pełnometrażowy film kazachskiego, choć wykształconego poza granicami kraju, reżysera i scenarzysty Ajdara Batałowa (mimo że niebawem od jego premiery minie dekada). To klasyczne kino akcji, które powstało przede wszystkim po to, aby mile połechtać dowództwo wywiadu wojskowego. W każdym razie głównym pozytywnym bohaterem jest narażający życie dla ojczyzny oficer GRU Czingiz Arłanow.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 4. Sprawa się rypła
Marcin Mroziuk

2 VI 2023

Cóż z tego, że agenci z Slough House nie mają żadnego związku z niepowodzeniem operacji zaplanowanej przez Dianę Taverner, skoro idealnie nadają się na kozłów ofiarnych. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę Jackson Lamb, który nie ma zamiaru poddać się bez walki.

więcej »

Polecamy

Indianie też nie mieli się czego wstydzić

Z filmu wyjęte:

Indianie też nie mieli się czego wstydzić
— Jarosław Loretz

Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz

Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz

Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz

Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz

Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz

Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz

Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz

Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz

Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Sztuka dla sztuki
— Adam Lewandowski

Nasza mała, konsumpcyjna apokalipsa
— Adam Lewandowski

Kolejny dzień w biurze
— Adam Lewandowski

Dziewczyny z ferajny
— Adam Lewandowski

Artystką być
— Adam Lewandowski

Dzieci ulicy
— Adam Lewandowski

Pięćdziesiąt twarzy Zenka
— Adam Lewandowski

Suplement filmowy 2019
— Adam Lewandowski, Marcin Mroziuk, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Niech żyje Henryk V!
— Adam Lewandowski

Zimna wojna i zimna wódka
— Adam Lewandowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.