Fabuła z początku wyglądająca na nieco zawiłą, w ostateczności okazuje się wcale nie tak skomplikowała jak się wydawało. Mickey Pearson (Matthew MacConaughey), zamożny producent i handlarz marihuaną po latach postanawia sprzedać swój znakomicie prosperujący interes i zacząć korzystać z uroków wczesnej emerytury. Zakupem interesuje się majętny biznesmen Matthew Berger, ale cena wydaje się dla niego zdecydowanie zbyt wygórowana. Rozpoczynają się negocjacje, ale też sytuacja zaczyna się zagęszczać. Szereg niespodziewanych wypadków zaczyna dotykać prowadzone przez ludzi Pearsona „farmy” trawki, wpływowy magnat prasowy (Eddie Marsan) przygotowuje artykuły mające przedstawić Mickeya w negatywnym świetle, interesem zaczyna mocno interesować się młody, dynamiczny i ambitny przedstawiciel chińskiej mafii o pseudonimie Suche Oko (Henry Golding), a do Raymonda Smitha (Charlie Hunnam), prawej ręki Pearsona, z propozycją nie do odrzucenia przychodzi wścibski prywatny detektyw Fletcher (Hugh Grant). Wszystko zaczyna się mocno komplikować, i Pearson ze Smithem, którzy mieli nadzieję na spokojne i dostatnie życie, teraz będą musieli stawić czoła całej lawinie problemów.

Nie ma co udawać, że „Dżentelmeni” są czymś więcej niż tylko zwykłą produkcją rozrywkową, ale jest rozrywka naprawdę na bardzo wysokim poziomie. Grupa bardzo dobrych aktorów gra z lekkością i przymrużeniem oka (celuje w tym zwłaszcza kapitalny Colin Farell w roli wplątanego przypadkowo w awanturę, wiernego swym zasadom trenera MMA). Intryga jest złożona, prowadzona nie do końca chronologicznie, ale przejrzysta i dostarczająca przyzwoitej liczby zwrotów akcji. Bawią doskonale naprawdę niezłe dialogi (o dziwo – również zupełnie przyzwoicie przetłumaczone na polski). Będzie też oczywiście trochę pościgów, strzelanin, ale w sumie chyba to nie one są tu najważniejsze. Co cieszy – film nie próbuje też epatować przemocą, w gruncie rzeczy takie sceny są sporadyczne i mocno drugoplanowe. Moralny wydźwięk filmu jest może nieco dwuznaczny – podobnie przecież jak i w „Przekręcie” pozytywnymi bohaterami są regularni gangsterzy, handlarze narkotyków (choć w filmie mowa też, że szkodliwość handlu trawką nie umywa się do szkodliwości rozprowadzania twardych narkotyków). Dobrych i złych dzieli tu zupełnie coś innego – stosunek do ustalonych zasad, do uczciwości w interesach, dotrzymywania danego słowa i lojalności wobec swych sprzymierzeńców. Słowem – to, co powinno cechować dżentelmenów.