Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 25 lipca 2021

Najpiękniejszy Lem
Doskonała literatura po adaptacji nie zawsze owocuje równie doskonałym komiksem. Tak samo obawy może budzić porywanie się praktycznie nieznanego rysownika na powieść samego Stanisława Lema. Na szczęście Radosław Mikołajczyk stanął na wysokości zadania – jego „Niezwyciężony” jest po prostu niesamowity.
Lupin: Sez. 2. odc. 5. Przedstawienie finałowe
Realizacja planu głównego bohatera wkracza w decydującą fazę, nic więc dziwnego, że w odcinku tym czekają na nas liczne zwroty akcji i naprawdę mnóstwo emocji.
Szarlota Pawel nieznana, ale swojska
Mam wrażenie, że Szarlota Pawel jest trochę niedoceniana, a jej twórczość nie do końca poznana. Tę sytuację ratuje Wydawnictwo Ongrys albumem „Przygody Żąbelka i inne opowieści”.
Wiele stron o zemście i zabijaniu
„Zemsta najlepiej smakuje na zimno” Joego Abercrombiego to oczywiście historia o zemście, zdradzie i zabijaniu. Jak na tego autora całość została podana w zaskakująco rozwlekły i nieszczególnie wciągający sposób.
Zaufaj indonezyjskiej smoczycy
„Raya i ostatni smok” to wizualna uczta dla miłośników wschodnioazjatyckich klimatów. Tym razem zamiast Chin czy Japonii mamy inspiracje rodem z Sumatry, Borneo i Jawy, a może nawet Sulawezi. Stroje i wnętrza imponują urodą, a walki wręcz i wnóż są starannie wzorowane na istniejących odpowiednikach. Szkoda tylko, że ten film jest tak przeraźliwie… kaznodziejski.
Marvel w sosie dostojewskim, czyli co się stało w Budapeszcie
Dla zdrowia psychicznego człowiek powinien mieć jakiś cel w życiu. Celem może być na przykład generał Drejkow, którego Natasza Romanow planuje sprzątnąć, w wolnej chwili między wojną bohaterów a wojną nieskończoności. „Czarna Wdowa” to film, który pojawił się odrobinę za późno, i nie mam tu na myśli opóźnienia spowodowanego epidemią. A czy jest dobry?
Miejsca, które warto odwiedzić: Sentymenty, zadziwienie, oszołomienie
Muzeum Zabawek w Kudowie-Zdroju mieści się w samym jej centrum, tuż obok parku – nie ma więc żadnego problemu z jego odnalezieniem. W dodatku informują o nim liczne billboardy, rozlokowane tu i ówdzie w Kotlinie Kłodzkiej.

Filmy

Magazyn CCVII

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Alejandro González Iñárritu
‹Zjawa›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Zjawa
Tytuł oryginalny	The Revenant
Dystrybutor	Imperial CinePix
Data premiery	29 stycznia 2016
Reżyseria	Alejandro González Iñárritu
Zdjęcia	Emmanuel Lubezki
Scenariusz	Alejandro González Iñárritu, Mark L. Smith
Obsada	Tom Hardy, Leonardo DiCaprio, Domhnall Gleeson, Will Poulter, Paul Anderson, Lukas Haas, Javier Botet, Brendan Fletcher
Muzyka	Bryce Dessner, Carsten Nicolai, Ryuichi Sakamoto
Rok produkcji	2015
Kraj produkcji	USA
Czas trwania	151 min
WWW	Polska strona
Gatunek	dramat, przygodowy, western
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Do sedna: Alejandro González Iñárritu. Zjawa
[Alejandro González Iñárritu „Zjawa” - recenzja]

Marcin Knyszyński

„Zjawa” to jak na razie ostatni film Alejandro Gonzáleza Iñárritu. Nie powtórzył sukcesu „Birdmana”, który rok wcześniej zdobył Oscara w kategorii „Najlepszy film”, ale przyniósł drugą z rzędu nagrodę reżyserowi, który rozsiadł się na Parnasie i do tej pory zastanawia się co dalej. My w tym czasie cofamy się o dwieście lat i lądujemy na północy Stanów Zjednoczonych.

Marcin Knyszyński

Do sedna: Alejandro González Iñárritu. Zjawa
[Alejandro González Iñárritu „Zjawa” - recenzja]

Alejandro González Iñárritu
‹Zjawa›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Zjawa
Tytuł oryginalny	The Revenant
Dystrybutor	Imperial CinePix
Data premiery	29 stycznia 2016
Reżyseria	Alejandro González Iñárritu
Zdjęcia	Emmanuel Lubezki
Scenariusz	Alejandro González Iñárritu, Mark L. Smith
Obsada	Tom Hardy, Leonardo DiCaprio, Domhnall Gleeson, Will Poulter, Paul Anderson, Lukas Haas, Javier Botet, Brendan Fletcher
Muzyka	Bryce Dessner, Carsten Nicolai, Ryuichi Sakamoto
Rok produkcji	2015
Kraj produkcji	USA
Czas trwania	151 min
WWW	Polska strona
Gatunek	dramat, przygodowy, western
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Scenariusz filmu oparty jest na powieści Michaela Punke z 2002 roku – „The Revenant: A Novel of Revenge”. Ta z kolei nawiązuje do prawdziwej historii Hugh Glassa, amerykańskiego trapera, który na początku dziewiętnastego wieku przemierzał dzikie ostępy Ameryki Północnej wraz z myśliwymi i poszukiwaczami futer. W 1823 roku wielu śmiałków ruszyło na niebezpieczne tereny dzisiejszej Dakoty Południowej, gdzie groziła im śmierć z rąk Indian lub dzikich zwierząt – głównie niedźwiedzi grizzly. Jedną z takich wypraw dowodził kapitan Andrew Henry – Glass brał w niej udział jako tropiciel i przewodnik.

Film Iñárritu rozpoczyna się w momencie, gdy ekipa Henry’ego została zdziesiątkowana przez plemię Arikarów. Myśliwi, którym udało się uciec, zmuszeni zostali do ukrycia zdobytych futer i długiej drogi powrotnej do Fortu Kiowa oddalonego o kilkaset kilometrów. Dookoła mróz, gęsty las i dzika przyroda – przetrwają tylko najsilniejsi. Niestety Hugh Glass został zaatakowany i niemal zabity przez niedźwiedzicę. Ciężko ranny, umierający bohater, transportowany był początkowo na noszach przez resztę ekipy – ostatecznie pozostawiono go pod opieką syna (ta postać jest całkowicie fikcyjna, Glass nie miał dzieci – przynajmniej nie oficjalnie) i dwójki wybranych ochotników. Jeden z nich, John Fitzgerald, zabił syna Glassa i namówił drugiego z „opiekunów” do porzucenia bliskiego śmierci towarzysza w naprędce wykopanym grobie. Glass jednak nie umarł, wypełzł się z grobu i ruszył (a właściwie poczołgał się) ku cywilizacji. „The Revenant”, oryginalny tytuł powieści i filmu, oznacza ducha zmarłej osoby, który powraca zza grobu, aby terroryzować winnych swej śmierci. Hugh Glass mówi pod koniec filmu, że nie boi się umierania – już raz przecież to zrobił. Jakim cudem udało mu się przeżyć? Co go napędzało? Chęć ocalenia własnego życia wbrew całej rzeczywistości, która poprzysięgła mu je odebrać? Niezidentyfikowany pęd ku życiu? Wola przetrwania? A może żądza zemsty, która nie zna granic?

Reżyser powiedział, że z założenia nie miała to być po prostu tylko historia o zemście. Pragnienie zemsty jest oczywiście jednym z najważniejszych aspektów trzymających Glassa przy życiu – nie bez przyczyny Iñárritu wprowadził do filmu motyw syna głównego bohatera. Nie jest tu również najważniejszy wątek przygodowy i surwiwalowy, który napędza całą akcję i popycha ją do przodu. „Zjawa” koncentruje się bowiem na zagadnieniu podobnym do tego, które poruszały filmy „Biutiful” i „Birdman” – znaczeniu doczesnego życia i tym, co to znaczenie definiuje. Hugh Glass stracił wszystko – sens życia uosabiany przez jedyną osobę, którą kochał najbardziej na świecie. Płytki grób, w którym wylądował, kończy jednak jego życie tylko symbolicznie – człowiek niemal martwy, obdarty ze skóry, głodny, chory, z ranami pełnymi gangreny i bezgranicznie cierpiący, podnosi się z popiołów i odradza. Pnie się w górę ku życiu – według maksymy „walcz, dopóki starczy ci tchu”. Robi wszystko, aby przetrwać, nawet jeśli nie ma już dla kogo żyć. Pytanie – po co?

Antagonista Glassa, bezwzględny John Fitzgerald, nie jest człowiekiem złym z samej swej natury. To Uxbal z „Biutiful” narysowany skrajnie karykaturalną kreską – został tak ukształtowany przez samą rzeczywistość i warunki, które podyktowała. To człowiek swoich czasów i okoliczności – żyje dla samego faktu życia, nie ma uczuć, nie zna litości, nie wie co to humanizm. On dopiero stał się złym człowiekiem. Wie, że musi przetrwać, nawet wbrew temu, co sam mówi: „Życie? Jakie życie? Ja nie mam żadnego życia! Istnieję tylko dzięki tym skórom!”. Skoro tak, to nasuwa się pytanie – po co?

Jakże ważne jest dla bohaterów (dla wszystkich ludzi tak naprawdę) samo istnienie! Sam jego fakt. Nieważne już czy istniejemy dla kogoś lub czegoś – ważne, że istniejemy w ogóle. „Zjawa” mówi o pewnym paradoksie – najczęściej jest tak, że nasza walka o zachowanie swojego życia doprowadza do utraty kolejnych, cudzych. Nasza egzystencja ma znaczenie tylko dla nas, nigdy dla niezmiennie obojętnego na nasze pretensje świata. Natura ludzka próbuje zaprowadzić porządek w jego chaotycznej naturze, interpretując doświadczane niepowodzenia w sposób typowo ludzki – poprzez personifikację rzeczywistości. Złorzeczymy światu, widząc w nim wroga. Tymczasem sam świat nie jest wrogiem, nie ma w sobie zła. To ludzie go zamieszkujący niosą przemoc, uprzedzenia, ignorancję, ksenofobię i egoizm – tylko ludzie krzywdzą i zabijają celowo. Dotyczy to zarówno białych jak i Indian – tak często odbrązawianych w recenzjach „Zjawy”. To nie są kolejne manifestacje potęgi natury, czy bezrozumne żywioły karzące białego człowieka za gwałt na Matce. Nie – to też ludzie.

„Przybyłeś taką długą drogę tylko po to, aby się zemścić?” – pyta Fitzgerald, w momencie, gdy widzi śmierć patrzącą na niego oczyma Glassa. – „Ciesz się chwilą, bo i tak chłopcu życia nie przywrócisz”. Pustka istnienia, której Glass jeszcze nie czuje, a która spadnie na niego później jak grom z jasnego nieba, jest czymś przed czym nie da rady uciec. Będzie obarczony brzemieniem istnienia, jedyną rzeczą jaka prawdziwie do niego (i każdego z nas) należy. Ale go nie zrzuci.

28 marca 2020

Komentarze

28 III 2020 13:33:00

Brak tego filmu w rankingu Esensji "najlepszych westernów XXI wieku" aż boli.
BTW wypełzł się z grobu to forma niepoprawna. Wypełzł albo wyczołgał się.
Opis zacny i przemyślenia ciekawe, ale nie dowiadujemy się ostatecznie co sądzi autor recenzji (?) o filmie - udany,nieudany,słaby, przeciętny, dobry, znakomity(???).

28 III 2020 18:36:52

Oczywiście, że to nieprawidłowa forma. Pisałem początkowo "wydostał się" i zmieniałem potem. Jak widać - za szybko.

Osobiście wolę Inarritu bez Ariagi - trzy ostatnie filmy są lepsze niż trzy pierwsze. A "Zjawa" jest najsłabsza z tej "lepszej trójki" - nie znaczy to jednak nic ponad to, że "Birdman" jest genialny, a "Biutiful" niemal.

31 III 2020 23:57:56

Nie oglądałem "Biutiful", "Birdman" całkiem mi się podobał, lecz mnie aż tak nie zachwycił. "Zjawa" przemówiła do mnie bardziej. Może dlatego, że wolę dzikie pejzaże od miejskiej dżungli.

Chociaż z drugiej strony... taki "Babel" jest pięknie sfilmowany i dobrze zagrany, lecz fabułę ma do tego stopnia dętą, egzaltowaną i żenującą, że aż chcę się płakać z powodu zmarnowanego potencjału ... Ładne widoczki i przyroda nie uratowały go w moich oczach.

A tak na marginesie:
Wracając do oryginalnego tytułu "Zjawy" słowo "Revenant" jest dwuznaczne i pochodzi z francuskiego. Po francusku "revenant" to po prostu "powracający", ale jak słusznie wskazano w recenzji może też być rodzajem upiora. Czasy "Zjawy", to okres kiedy język angielski zapożyczał z francuskiego, a nie odwrotnie. Francuzi chociaż już wtedy oddawali pole Anglikom w Ameryce, wciąż jeszcze mieli tam spore wpływy.

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Dobry, zły i… czerwony
Sebastian Chosiński

25 VII 2021

Patrząc na plakat najnowszego filmu Andrieja Bogatyriowa, można odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z filmem… superbohaterskim. I coś w tym jest, jednak pod warunkiem, że pogodzimy się z tym, iż tytułowy Czerwony Duch nie posiada żadnych nadzwyczajnych mocy. Jest po prostu doskonałym snajperem, który mści się na Niemcach za doznane krzywdy. Jak w spaghetti-westernie. Bo tym de facto jest ten obraz.

więcej »

Godzinę przed świtem: Odc. 7. W pierś albo w plecy
Sebastian Chosiński

22 VII 2021

Nad głównymi uczestnikami przedstawionej w serialu „Godzinę przed świtem” milicyjnej prowokacji zbierają się wyjątkowo czarne chmury. Wyrok wydaje na nich już nie tylko NKWD (za zgodą majora Szumiejko), ale także „Kleszcz”, który – jak można podejrzewać – tym bardziej będzie zdeterminowany, im bliżej niego uda się dotrzeć kapitanowi Żurawliowowi.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Nie ufaj „kułakom” i popom!
Sebastian Chosiński

21 VII 2021

To oczywiste, że nie każdy radziecki film był arcydziełem czy też dziełem wybitnym. Reżyserom – nawet tym uzdolnionym – zdarza się przecież tworzyć także filmy słabsze. Bez nich portret całej kinematografii byłby niepełny, dlatego od czasu do czasu, ale niezbyt często, warto przyjrzeć się również takim produkcjom. „Pod gradem kul” Ukraińca Borisa Szylienko idealnie się do tego nadaje.

więcej »