Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 21 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Kevin Smith
‹Jay i Cichy Bob kontratakują›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJay i Cichy Bob kontratakują
Tytuł oryginalnyJay and Silent Bob Strike Back
Dystrybutor SPI
Data premiery4 stycznia 2002
ReżyseriaKevin Smith
ZdjęciaJamie Anderson
Scenariusz
ObsadaBen Affleck, Shannon Elizabeth, Jason Biggs, Seann William Scott, Chris Rock, Ali Larter, Eliza Dushku, Kevin Smith, Jason Mewes, Will Ferrell, Jason Lee, Carrie Fisher, George Carlin, Jamie Kennedy, Gus Van Sant, Wes Craven, Shannen Doherty, Joey Lauren Adams, Matt Damon, James Van Der Beek, Marc Blucas, Mark Hamill, Alanis Morissette
MuzykaKevin Smith
Rok produkcji2001
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania104 min
WWW
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Do sedna: Kevin Smith. Jay i Cichy Bob kontratakują
[Kevin Smith „Jay i Cichy Bob kontratakują” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Dwa lata po kontrowersyjnej „Dogmie” Kevin Smith prezentuje swój kolejny film, odpuszczając tym razem całkowicie tematy religii i wiary. Trochę na fali „głupawych” (ale nie „głupich”) komedii o amerykańskich nastolatkach zauroczonych szarlotkami, finalizuje projekt, o którym myślał już w czasach „Szczurów z supermarketu” (w samej końcówce widzimy Jaya, Cichego Boba i tajemniczego orangutana oddalającego się ku zachodzącemu słońcu).

Marcin Knyszyński

Do sedna: Kevin Smith. Jay i Cichy Bob kontratakują
[Kevin Smith „Jay i Cichy Bob kontratakują” - recenzja]

Dwa lata po kontrowersyjnej „Dogmie” Kevin Smith prezentuje swój kolejny film, odpuszczając tym razem całkowicie tematy religii i wiary. Trochę na fali „głupawych” (ale nie „głupich”) komedii o amerykańskich nastolatkach zauroczonych szarlotkami, finalizuje projekt, o którym myślał już w czasach „Szczurów z supermarketu” (w samej końcówce widzimy Jaya, Cichego Boba i tajemniczego orangutana oddalającego się ku zachodzącemu słońcu).

Kevin Smith
‹Jay i Cichy Bob kontratakują›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJay i Cichy Bob kontratakują
Tytuł oryginalnyJay and Silent Bob Strike Back
Dystrybutor SPI
Data premiery4 stycznia 2002
ReżyseriaKevin Smith
ZdjęciaJamie Anderson
Scenariusz
ObsadaBen Affleck, Shannon Elizabeth, Jason Biggs, Seann William Scott, Chris Rock, Ali Larter, Eliza Dushku, Kevin Smith, Jason Mewes, Will Ferrell, Jason Lee, Carrie Fisher, George Carlin, Jamie Kennedy, Gus Van Sant, Wes Craven, Shannen Doherty, Joey Lauren Adams, Matt Damon, James Van Der Beek, Marc Blucas, Mark Hamill, Alanis Morissette
MuzykaKevin Smith
Rok produkcji2001
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania104 min
WWW
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Dwaj średnio rozgarnięci goście z New Jersey nadal całe dnie podpierają ściany sklepu „Quick Stop Groceries” i sprzedają trawkę. Stali tam już w czasach „Sprzedawców” – wszystko ma jednak swoje granice. Dante i Randal, doprowadzeni do ostateczności, fundują im zakaz zbliżania się do sklepu – Jay i Cichy Bob próbują znaleźć nowy sens własnej egzystencji. W końcu kasa za wykorzystanie ich wizerunku w komiksie „Bluntman and Chronic” już dawno się skończyła. Kolesie znani z innych filmów Smitha (Brodie ze „Szczurów z supermarketu” i Holden McNeil z „W pogoni za Amy”) uświadamiają im, że w Hollywood rusza produkcja filmu na podstawie wspomnianego komiksu o ich przygodach. A skoro robi to Miramax, to główne role dostaną Matt Damon i Ben Affleck, „w końcu ostatnio wszędzie ich wpychają”. Tantiemy za film mogłyby ustawić naszych bohaterów na całe życie – ba, mogliby kupić sobie własny sklepik do dilowania na jego tyłach. Ale nie to jest najważniejsze dla Jaya i Cichego Boba – internetowe trolle obrażają fikcyjne postacie Bluntmana i Chronica, a zszargana opinia może pogorszyć i tak już zepsute relacje bohaterów z płcią przeciwną. Zero szans na lodzika. Ruszamy zatem do Hollywood! Produkcję filmu trzeba zatrzymać!
Kevin Smith wspomniał raz, że chciał po prostu zrobić „balls to the wall comedy”, czyli komedię na pełnym gazie, szaloną, nie respektującą żadnych granic i nie aspirującą do niczego więcej, niż dobra zabawa – zdecydowanie większa dla samych twórców, aktorów i zdeklarowanych fanów, niż dla przypadkowego odbiorcy porwanego na seans z ulicy. Zapytany o to, czy on sam i jego bohaterowie dojrzali od czasów „Sprzedawców” odpowiedział ze śmiechem, że absolutnie nie. Więcej – „Jay i cichy Bob kontratakują” to intelektualny krok wstecz, wszyscy sięgają dna i z uśmiechem taplają się w błocie. Ben Affleck grający w filmie zarówno Holdena z „W pogoni za Amy” jak i samego siebie (razem z Mattem Damonem kręcą „Buntownika z wyboru 2”) rozbawiony stwierdził, że robi największe głupoty w karierze, śmieje się sam z siebie, kpi z wszystkich dookoła i jeszcze mu płacą za to niezłe pieniądze.
Taki to jest właśnie film – nieco hermetyczny, żerujący w rozbrajający sposób na kulturze popularnej lat dziewięćdziesiątych (w zasadzie to głównie na poprzednich filmach reżysera), mrugający nieustannie do takich geeków jak sam Kevin Smith. Film nie ma porządnego scenariusza – to zlepek gagów najróżniejszej jakości i slapstickowych rzutów tortem prosto w twarz pożeraczy popkultury, które dzieją się po prostu podczas szalonej podróży Jaya i Boba do Hollywood. Wyłap je wszystkie i odnieś do oryginalnej produkcji ¬– zdobędziesz miano „największego nerda końca dwudziestego wieku”. Co my tu znajdziemy? George’a Carlina i jego naukę łapania stopa według zasad „Niepisanej Księgi Drogi”; Carrie Fisher w przebraniu zakonnicy, która nie rozumie za bardzo tych zasad; ekipę ze „Scooby Doo”, która nie potrafi się wyluzować; cztery piękne włamywaczki, które niczym w „Osaczonych” ruszają po diamenty na drugim końcu korytarza; irytującego ekologa z gitarą, w którym i tak widzimy Stiflera z „American Pie”; a skoro o szarlotce mowa to jest też i „Piefucker” we własnej roli a także James Van Der Beek, który przyznaje się, że raz zaliczył na planie „Jeziora marzeń”. Jest Mark Hamill, w roli „Zgniatacza jaj”, milczący Gus van Sant, nie potrafiący milczeć Chris Rock i przede wszystkim rozkładający na łopatki Will Ferrell. Jednym z ciekawszych nawiązań do popkultury jest fragment parodiujący „Planetę małp” – reżyser oskarżył Tima Burtona, który w 2000 roku wypuścił swoją wersję filmu, o plagiat. Burton rzekomo wykorzystał kadry z komiksu Smitha z „Ape-rahamem Lincolnem” – Smith w odwecie ponabijał się z jego wersji klasyka science fiction.
Ten cały kalejdoskop popkulturowy, który jest o wiele bogatszy niż wynika z mojego opisu, stanowi tak naprawdę większość oferty tego filmu. Trzeba też wiedzieć, że większość gagów i mrugnięć okiem jest bardzo „wsobnych”, a żarty są mało wyszukane – to przede wszystkim pierdzenie, robienie loda, walenie konia, wmawianie homoseksualizmu innym, zapewnianie heteroseksualizmie u siebie, spuszczanie łomotu internetowym trollom przez nie lepszych od nich inceli, lub wymyślne wulgaryzmy serwowane w postaci swego rodzaju strumienia świadomości. Wszystko to zrobione celowo i trochę prowokacyjnie – Kevin Smith dobrze wiedział, że fani jego poprzednich filmów będą zrywać boki, a „cała reszta odbiorców w sumie nikogo nie obchodzi”. Wydawać by się mogło, że to brak szacunku dla widza – otóż nie, to głęboki ukłon w stronę fanów, którzy nie przychodzą do kina nieprzygotowani. Bowiem sednem filmu „Jay i Cichy Bob kontratakują” są wszystkie poprzednie produkcje Kevina Smitha.
koniec
29 sierpnia 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Sprawa prywatna: Odc. 7. Tajemnica maski demona
Marcin Mroziuk

20 III 2023

Po raz kolejny możemy się przekonać, że główna bohaterka jest w gorącej wodzie kąpana, a zarazem ufając swej intuicji jest skłonna zaufać różnym osobom, nie zważając na wysuwane przeciw nim oskarżenia. Przy tej okazji wystawione na próbę będą też jej uczucia do Pabla i Andrésa, a na razie trudno przesądzić, czy któryś z nich w końcu zawładnie je sercem.

więcej »

East Side Story: „Złota Viagra” na męską niedoskonałość
Sebastian Chosiński

19 III 2023

Czosnek uprawiany jest przez ludzi od pięciu tysięcy lat. Jest nie tylko popularną przyprawą, ale przede wszystkim rośliną leczniczą, co dowiodły zresztą badania kliniczne. Przypisuje mu się także nadzwyczajne moce, dzięki którym odstrasza wampiry i czarownice. Czy można zatem dziwić się, że niejednokrotnie stał się również „bohaterem” filmów. Jak chociażby w obyczajowej tragikomedii kazachskiego reżysera Eldara Szybanowa zatytułowanej – adekwatnie do jej treści – „Górski czosnek”.

więcej »

The Last of Us: Odc. 7. Niezapomniana noc w centrum handlowym
Marcin Mroziuk

17 III 2023

Kiedy zastanawiamy się, jak ciężka jest rana Joela i czy Ellie da radę się nim zaopiekować, znienacka otrzymujemy rozbudowaną retrospekcję rozgrywająca się w okresie, gdy dziewczyna uczęszczała jeszcze do szkoły w Bostonie, którą prowadziła FEDRA. No cóż, ta historyjka o dwóch przyjaciółkach mogłaby być nawet interesująca, ale musiałaby się pojawić w innym momencie serialu.

więcej »

Polecamy

Dekoracje waść niszczysz!

Z filmu wyjęte:

Dekoracje waść niszczysz!
— Jarosław Loretz

Ten człowiek jeszcze oddycha!
— Jarosław Loretz

Dama przed podróżą
— Jarosław Loretz

Dama w podróży
— Jarosław Loretz

Wymarzony kochanek
— Jarosław Loretz

Spaleni słońcem
— Jarosław Loretz

Dymek w lesie
— Jarosław Loretz

Beczka bezpieczeństwa
— Jarosław Loretz

Pomsta na ufokach
— Jarosław Loretz

Zupa jednak wyszła za słona
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Najnowszy film Kevina Smitha
— Michał Młotek

Krótko o filmach: Październik 2001
— Michał Chaciński, LV-426

Z tego cyklu

Kevin Smith. Sprzedawcy 2
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. Dogma
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. W pogoni za Amy
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. Szczury z supermarketu
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. Sprzedawcy
— Marcin Knyszyński

Richard Kelly. Pułapka
— Marcin Knyszyński

Richard Kelly. Koniec świata
— Marcin Knyszyński

Richard Kelly. Donnie Darko
— Marcin Knyszyński

Alejandro González Iñárritu. Zjawa
— Marcin Knyszyński

Alejandro González Iñárritu. Birdman
— Marcin Knyszyński

Tegoż twórcy

2. American Film Festiwal: Dzień trzeci
— Kamil Witek

Let us fuck!
— Konrad Wągrowski

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (5)
— Jakub Gałka

Randal i Dante kontratakują
— Kamil Witek

Nowe oblicze Kevina Smitha
— Piotr Dobry

Z religii też można się pośmiać
— Eryk Remiezowicz

Tegoż autora

Dużo kobiet!
— Marcin Knyszyński

Niekoniecznie jasno pisane: Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Fantastyka w sepii
— Marcin Knyszyński

Za dużo bohaterów
— Marcin Knyszyński

Na początku był gotyk
— Marcin Knyszyński

Po komiks marsz: Marzec 2023
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

W dół, do ziemi
— Marcin Knyszyński

To nie są rzymskie wakacje
— Marcin Knyszyński

Jak wyjść z twarzą
— Marcin Knyszyński

Rynsztokowo: No to grzejemy…
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.